Published on 26 Σεπτεμβρίου, 2012 | by Kynoclub

Αγγλικό Σέττερ

ΟΝΟΜΑ: English Setter

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: Αγγλία

ΚΑΤΑΤΑΞΗ: Πρότυπο FCI No 2, Ομάδα 7, (Δείκτες)

ΕΙΔΟΣ: Κυνηγόσκυλο υπόδειξης φτερωτού θηράματος (πουλόσκυλο «φέρμας»).

ΧΡΩΜΑ: Ασπρόμαυρο, άσπρο-πορτοκαλί, άσπρο-λεμονί, άσπρο-συκωτί ή τρίχρωμο με την προσθήκη μπρούτζινων κηλίδων στο ασπρόμαυρο (blue beton) ή στο άσπρο-συκωτί (lirer belton). Προτιμάται ομοιόμορφη κηλίδωση (belton) παρά μεγάλα μπαλώματα χρώματος.

ΜΕΓΕΘΟΣ: Ύψος αρσενικών 65-68 εκ., θηλυκών 61-65 εκ.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Εξαιρετικά φιλικός, καλόκαρδος από τη φύση του, ήπιος και εύπλαστος, κοινωνικός και εκπαιδεύσιμος, τρυφερός και εκδηλωτικός, πρόθυμος να ευχαριστήσει σκύλος. Δραστήριος, ευκίνητος, γεμάτος χάρη, με έμφυτη αίσθηση θηράματος. Συμβιωτικός, υπάκουος, προσηνής, ευφυής και ευχάριστος.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Σχηματίσθηκε γύρω στο 16ο αιώνα στην Αγγλία σαν μετεξέλιξη του σπάνιελ για χερσαίο θήραμα με κάποιες προσθήκες αίματος Πόιντερ. Ο Έντουαρντ Λάβερακ θεωρείται ο «Πατέρας» του Αγγλικού δείκτη, μέσα από ένα εκτροφικό πρόγραμμα που ξεκίνησε γύρω στο 1825 και συνεχίστηκε επί 35 χρόνια. Η ονομασία «μπέλτον» για το στικτό, ανάμικτο χρώμα της φυλής, προέρχεται από το ομώνυμο χωριό του Νorthumberland όπου κυνηγούσε ο Λάβερακ τα σέττερ του. Οι Λιουέλλιν, Χάμφρεϋ και Χάρτλεϋ συνέχισαν το έργο του. Από τις πρώτες φυλές που αναγνώρισε, με την ίδρυσή του το 1873 ο Βρετανικός Κυνολογικός όμιλος, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1859 σε έκθεση μορφολογίας και λίγο αργότερα (1865) στους πρώτους επίσημους αγώνες κυνηγίου. Εξαπλώθηκαν γρήγορα σ’ όλο τον κόσμο και σήμερα κατά τόπους ευνοούνται διαφορετικοί «τύποι». Αγγλικά Σέττερ κατέκτησαν τον τίτλο «Καλύτερος Έκθεσης» στο Crufts τρεις φορές μέχρι σήμερα (1964, 1977 και 1988). Εξαιρετικά δημοφιλές κυνηγόσκυλο και σύντροφος σ’ όλο τον κόσμο.

ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ: Το κυνηγετικό ένστικτο του Αγγλικού σέττερ πρέπει να καθοδηγείται σωστά, με κατανόηση και χωρίς βία, μέσα από σχέση αλληλοκατανόησης και αγάπης σκύλου-κυναγωγού. Η διατροφή και η άσκηση είναι κρίσιμοι παράγοντες για την εξέλιξη του κουταβιού σε αξιόλογο ενήλικα. Το τρίχωμα, τα πέλματα, τα’ αυτιά και τα μάτια του χρειάζονται συχνή φροντίδα. Ιδιαίτερος καλλωπισμός απαιτείται για τη συμμετοχή σ’ εκθέσεις μορφολογίας. Το απεριποίητο τρίχωμα είναι ένδειξη πλημμελούς φροντίδας.

ΥΓΕΙΑ: Πολύ καλή αν τρέφεται και γυμνάζεται σωστά. Επιρρεπής σε αθλητικά ατυχήματα αν δεν διατηρείται σε άριστη φόρμα. Η ελλιπής σωματική και μυϊκή ανάπτυξη έχει επίπτωση στις επιδώσεις του. Οι γεννήτορες πρέπει να ελέγχονται για ισχιακή δυσπλασία και οφθαλμικές παθήσεις. Μακροζωία και ευτοκία χαρακτηρίζουν το υγιές Αγγλικό σέτερ.

ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙΣ: Κυνόφιλες οικογένειες με αθλητικά ενδιαφέροντα και παιδιά, γιατί το Αγγλικό Σέττερ δεν είναι μοναχικό ούτε απολαμβάνει μια ζωή μακριά από το οικογενειακό περιβάλλον. Μπορεί να ζήσει παντού, ακόμα και στην πόλη, αλλά βρίσκεται περισσότερο στο στοιχείο του στο περιβάλλον της εξοχής. Κολυμπά καλά αν συνηθίσει από νεαρή ηλικία.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Μεσόμορφος, κομψός, νευρώδης και αθλητικός σκύλος με ωραία χρώματα, μεταξένιο μακρύ τρίχωμα και αριστοκρατικό κεφάλι με θερμό, ελκυστικό βλέμμα. Η συμμετρία, η άρτια κίνηση, οι καλές γωνιώσεις, η δύναμη και η χάρη, το σμιλευτό κεφάλι με το οβάλ κρανίο, τους παράλληλους άξονες, τα καλογραμμένα χείλη και την ευγενική έκφραση είναι χαρακτηριστικά «εξ’ ων ουκ άνευ» για το τυπικό Αγγλικό Σέττερ, όσο και ο πρόθυμος, γλυκύς και εκπαιδεύσιμος χαρακτήρας του. Τα κουτάβια γεννούνται λευκά και αποκτούν τα ωραία χρώματα τους σταδιακά. Τα μεγάλα χρωματιστά «μπαλώματα» είναι ανεπιθύμητα. Το ζητούμενο είναι ένας ομοιόμορφα ανάμικτος χρωματισμός από λευκό φόντο με στίγματα, που στα ασπρόμαυρα σέττερ προκαλεί τη οπτική εντύπωση του «μπλε». Το αγγλικό σέττερ δεν πρέπει να είναι μικρόσωμο ούτε να θυμίζει σπάνιελ. Το τρίχωμα είναι μακρύ, λεπτό, κυματιστό και στην ουρά ριπιδωτό σαν λάβαρο.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ: Η σκληρή μεταχείριση, η απομόνωση, το δέσιμο στην αλυσίδα δεν ταιριάζουν στην τρυφερή φύση του Αγγλικού Σέττερ που είναι κατ’ εξοχήν συνεργατικός σκύλος. Φυλή επιρρεπής σε συστροφή στομάχου, δεν πρέπει να ταΐζεται πριν ή μετά από έντονη σωματική άσκηση / στρες ούτε να βγαίνει στο κυνήγι σε κακή φυσική κατάσταση ή σε πολύ μικρή ηλικία.