Published on 26 Σεπτεμβρίου, 2012 | by Kynoclub

Εκπαίδευση με Θηράματα Εκτροφής

Κείμενο: Νίκος Αυγερινός

Πολλές φορές ακούω ορισμένους κυνηγούς αλλά και κάποιους κριτές αγώνων κυνηγετικών σκύλων να ισχυρίζονται ότι οι αγώνες που γίνονται με θήραμα εκτροφής είναι πολύ υποδεέστεροι από αυτούς που γίνονται στο άγριο θήραμα και πως καλό θα είναι να καταργηθούν. Προσωπικά με βρίσκουν αντίθετο αυτές οι απόψεις και θα προσπαθήσω να καταθέσω την δική μου άποψη που είναι θετική για τους αγώνες με απελευθερωμένα θηράματα. Όταν λοιπόν λύνουμε ένα σκύλο στον στο τερέν για να κάνει την έρευνά του και να βρει το θήραμα δεν αλλάζει σε τίποτα τον τρόπο που δουλεύει. Αυτό που είναι αυτό και θα μας δείξει είτε ψάχνει για άγριο είτε για ήμερο θήραμα. Ο τρόπος που κινείται, το πώς τοποθετείται στον αέρα, η συνεργασία με τον κυναγωγό, το ανέβασμα στην αναθυμίαση, ο εντοπισμός και τελικά η φέρμα είναι τα ίδια είτε πρόκειται για ήμερο είτε για άγριο θήραμα. Στο μόνο που θα συμφωνήσω, είναι ότι το θήραμα εκτροφής έχει πιο έντονη μυρωδιά λόγω διατροφής και αυτό κάνει τον εντοπισμό του πιο εύκολο. Όμως αυτό δεν αλλάζει τον τρόπο εργασίας ενός σκύλου. Το μόνο που πρέπει να προσέχουμε είναι η καλή ποιότητα του θηράματος. Δηλαδή να χρησιμοποιούμε δυνατά, υγιή, ενήλικα θηράματα. Όταν το θήραμα εκτροφής είναι υγιές και όχι ταλαιπωρημένο και τοποθετηθεί σωστά (κάτι στο οποίο υστερούμε), η συμπεριφορά του δεν διαφέρει πολύ από το άγριο. Οπότε μπορούμε να δούμε στον αγωνιζόμενο όλα εκείνα τα στοιχεία που θέλουμε από ένα κυνηγόσκυλο. Άλλωστε νομίζω πως στις χώρες τις Ευρώπης, που είναι και πρωτοπόρες στο θέμα της κυνοφιλίας και των αγώνων, ξέρουν τι κάνουν διοργανώνοντας αγώνες επίσημους ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους όπως είναι π.χ το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πρακτικού Κυνηγίου Αγγλικών και Ηπειρωτικών δεικτών, το Παγκόσμιο Κυπέλου Αγίου Ουμβέρτου, η μεγάλη κυνοφιλική γιορτή του Κάμπο Φελίτσε και πάμπολλοι κλασικοί Αγώνες που διεξάγονται σε πολλές χώρες… Σε αυτούς λοιπόν τους αγώνες αναδυκνείωνται δεκάδες και εκατοντάδες παγκόσμιοι και διεθνείς πρωταθλητές. Και όλοι εμείς τρέχουμε να πάρουμε τα παιδιά και τα εγγόνια των πρωταθλητών αυτών. Είναι πραγματικά οξύμωρο λοιπόν να αγοράζουμε απογόνους από γεννήτορες που έχουν γίνει πρωταθλητές σε απελευθερωμένα θηράματα και στην δική μας χώρα να κατηγορούμε αυτούς τους αγώνες.

Στο πρακτικό μέρος της διοργάνωσης οι αγώνες με ‘’στημένο’’ θήραμα μπορούν να γίνουν παντού, οποιαδήποτε εποχή και ειδικότερα εκεί που δεν υπάρχουν άγρια θηράματα. Το κόστος είναι σχετικά μικρό, επομένως και το κόστος συμμετοχής ενώ γεωγραφικά μπορούν να οργανωθούν οπουδήποτε και έτσι να τους παρακολουθήσουν κυνόφιλοι που σε άλλη περίπτωση δεν θα έκανα ταξίδι διακοσίων ή πεντακοσίων χιλιομέτρων για να παρακολουθήσουν ένα κυνοφιλικο αγώνα. Ένα ακόμα στοιχείο που κάνει αυτούς τους αγώνες ‘’βατούς’’ είναι η ευκολία παρακολούθησης σε σχέση με άλλα είδη αγώνων όπως είναι αυτοί της Μεγάλης Έρευνας ή της Μπεκάτσας. Έτσι όλοι οι κυνόφιλοι είτε συμμετέχοντας είτε παρακολουθώντας μπορούν να αξιολογήσουν και να καταλάβουν καλύτερα σε τι υστερεί ο σκύλος τους, πιο λάθος κάνουν ή τι ταλέντο έχουν στα χέρια τους και πώς θα πρέπει να το αξιοποιήσουν από εδώ και πέρα. Αυτό είναι το νόημα που έχει η κυνοφιλία, ίσες ευκαιρίες για όλους. Μόνο έτσι θα βελτιώσουμε και θα βελτιωθούμε. Άλλωστε κανένας μεγάλος ποδοσφαιριστής δεν μπήκε κατευθείαν στο γήπεδο. Πρώτα κλώτσησε μια πλαστική μπάλα στο σαλόνι του σπιτιού του, μετά στην γειτονιά του, και αργότερα μπήκε στο γήπεδο. Προσωπικά τα σκυλιά μου τα εκπαιδεύω με θήραμα εκτροφείου. Και αφού τελειοποιηθούν στον τρόπο έρευνας στην συνεργασία μαζί μου, στην προσέγγιση του θηράματος, στην φέρμα και το απόρτ, τότε μόνο τα φέρνω σε επαφή με το άγριο θήραμα. Και βλέπω ότι προσαρμόζονται και τελειοποιούνται πολύ πιο γρήγορα κάνοντας τα λιγότερα λάθη σε σχέση με ένα σκύλο που προσπαθεί να «κάνει καριέρα» κατευθείαν στο άγριο θήραμα, εκνευρίζοντας από τα λάθη του το αφεντικό του. Και για να τεκμηριώσω τις απόψεις μου θα αναφέρω μερικά από τα σκυλιά που έχω εκπαιδεύσει σε θήραμα εκτροφής και μετά έκαναν καριέρα στο πραγματικό κυνήγι ή και στους αγώνες και κατά καιρούς έχετε διαβάσει για αυτά ή τα έχετε δει σε DVD, είναι οι Αυγερινός Δίας, Αυγερινός Έρως,Αυγερινός Ζαφείρα, Αυγερινός Ήβη (ιδιοκτησίας Γιώργου Παπάζογλου), Ήρα Ντι Γκρέκο Αττικής,Ντίξι Βι Ντι Ποζβάιγκε(ιδιοκτησίας Γιώργου Παπάζογλου), Ίλις Όμορφος Τρόπος (ιδιοκτησίας Νίκου Φωτακόπουλου)κλπ
Κλείνοντας και για να μην γίνω κουραστικός να σημειώσω ότι καλό θα είναι ορισμένοι κριτές και παράγοντες κυνοφιλικών ομίλων να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους και να ενθαρρύνουν αυτούς τους αγώνες. Ιδιαίτερα στις φυλές των αγγλικών δεικτών, καλό είναι στους περιφερειακούς άτυπους αγώνες αλλά και στους επίσημους Πρακτικού Κυνηγίου να μην ζητείται η ακινησία στο ξεπέταγμα του θηράματος (που είναι τεχνικό κομμάτι), ώστε να συμμετέχουν περισσότεροι κυνηγοί με τα σκυλιά τους. Μόνο έτσι θα ενθαρρυνθεί η κυνοφιλία. Επίσης άλλη μια πρότασή μου είναι να καθιερωθεί η εξέταση στο απόρτ. Το απόρτ είναι ένα από τα βασικά ένστικτα του κυνηγετικού σκύλου, και όχι η ακινησία που μπορούν να την διδάξουν στον σκύλο κυρίως οι επαγγελματίες. Μόνο έτσι θα ενθαρρυνθούν περισσότεροι ιδιοκτήτες να ασχοληθούν με την αγωνιστική κυνοφιλία και μόνο έτσι θα έρθει περισσότερος κόσμος και στους επίσημους αγώνες…