Η πορεία του ”Ανέμου”!

Μπορεί ένας σκύλος να γίνει καλύτερος και αποδοτικότερος από ό,τι είναι ήδη; Αναμφίβολα ναι! Οπως είναι βέβαιο ότι μπορεί να γίνει και χειρότερος ή ακόμα και να αχρηστευθεί από λανθασμένη εκπαίδευση, ή… ανάρμοστη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του.

Ομως ποιος είναι ο καλός σκύλος και με ποια κριτήρια μπορεί να αξιολογηθεί ένα κυνηγόσκυλο, αφού ο κάθε κυνηγός έχει τα δικά του προσωπικά κριτήρια για το ποιος σκύλος είναι καλός και ποιος είναι κακός ή μέτριος; Αλλος έχει σαν πρώτο ζητούμενο την απόσταση της έρευνας, άλλος το απόρτ, άλλος το «λόγγωμα», άλλος την απόσταση της φέρμας και πάει λέγοντας…

Ολα αυτά στο κυνήγι. Αντίθετα στα επίσημα τεστ αξιολόγησης των σκύλων -που είναι οι αγώνες εργασίας- τα ζητούμενα είναι τα ίδια παντού και σε όλους τους αγώνες και σε όλες τις χώρες. Βέβαια πάντα υπάρχουν οι μικροδιαφοροποιήσεις ανάμεσα στις απόψεις των κριτών, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό…

Για να επανέλθουμε όμως στο ερώτημα αν ένας σκύλος μπορεί να γίνει καλύτερος από ό,τι ήδη είναι, ας δούμε ένα πραγματικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει των γραφομένων το αληθές.

Ο «Hλις Ανεμος» είναι σήμερα τριών ετών, εκτροφής και ιδιοκτησίας του γράφοντος. Eίναι ένα από τα πέντε κουτάβια που γέννησε η Nαόμι (Νory) μετά το ζευγάρωμα με τον Criss. Ολη η γέννα έμεινε στα χέρια του γράφοντος και μόνο ο «Hλις Ανεμος» πουλήθηκε σε ηλικία ενός έτους στον Γιώργο Ταουκίδη, έναν έμπειρο κυνόφιλο κυνηγό από τη Θεσσαλονίκη. Ο Γιώργος προτίμησε να αγοράσει τον «Ανεμο» για τον… χαρούμενο χρωματισμό του (και όχι τον αδερφό του τον «Αλεξ» που ήταν… πένθιμος, μια και ήταν κατάμαυρος σαν Γκόρντον).

Η συνύπαρξη…
Τα πρώτα προβλήματα συνύπαρξης του νέου ιδιοκτήτη με τον σκύλο σιγά-σιγά ξεπεράστηκαν και κάποιες «ντροπαλότητες» που άλλοι θα τις χαρακτήριζαν δειλίες έδωσαν τη θέση τους στη δυνατή σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους δύο συντρόφους.

Ο Γιώργος Ταουκίδης είναι ένας έμπειρος κυνόφιλος και από τα χέρια του έχουν περάσει αρκετά σκυλιά, από διαφορετικές ράτσες και με διαφορετικούς χαρακτήρες… Ο καιρός πέρασε, ήρθε η έναρξη, και μετά από αρκετά εκπαιδευτικά στις καμπίσιες ο σκύλος αποδείχθηκε μάλλον αδιάφορος για τα γούστα του Γιώργου, αλλά και αρκετά ανοιχτός και γρήγορος για τα ορτύκια. Παρ’ όλα αυτά έκανε υπομονή. Ο καιρός πέρασε, ήρθε η σειρά της ορεινής πέρδικας και στις λίγες εξόδους που ο σκύλος δοκιμάστηκε δεν απέδωσε ιδιαίτερα, είτε λόγω του νεαρού της ηλικίας είτε λόγω της απειρίας του στο συγκεκριμένο θήραμα. Ομως, παρ’ όλα αυτά ο «Ανεμος» ήταν… πραγματικός άνεμος, καταπίνοντας τα βουνά και τα γκρέμια στα περδικοτόπια. Ολον αυτόν τον καιρό, ανάμεσα σε εκτροφέα και νέο ιδιοκτήτη υπήρχε σχεδόν καθημερινή επικοινωνία για την εξέλιξη του σκύλου…

Ο καιρός πέρασε και ήρθαν οι μπεκάτσες. Οι κυνηγετικές έξοδοι αυγάτεψαν και ο σκύλος έβγαινε 3-4 φορές την βδομάδα για κυνήγι, έστω και για μια-δυο ώρες. Σιγά σιγά ήρθαν τα αποτελέσματα. Ο απολογισμός ήταν εξαιρετικός για έναν σκύλο που κυνηγούσε πρώτη χρονιά. Εβδομήντα πέντε φέρμες σε μπεκάτσες και είκοσι πέντε από αυτές μπήκαν στην τσάντα. Ηταν η μπεκατσοχρονιά του 2007-2008…

Μάρτιος του 2008 στην Κοζάνη. Η πρώτη επαφή του «Ηλις Άνεμος» με τους αγώνες και η πρώτη επιβράβευση με κυναγωγό τον Νίκο Φωτακόπουλο. Αριστερά ο Τάκης Σταματόπουλος με τον Spinder και δεξιά ο Γιώργος Μανωλάκης με τον Razor.

Ομως….Ο Γιώργος ωστόσο δεν ήταν ευχαριστημένος. Οσο ο καιρός περνούσε και η κυνηγετική σεζόν προχωρούσε, ο «Ανεμος» γινόταν ατίθασος και …ανήμερο θεριό. Κατάπινε το δάσος για να βρει τη μοναδική μπεκάτσα, αλλά χωρίς μπίπερ γινόταν ένα αόρατος αίλουρος. Οχι ότι χανόταν. Ποτέ δεν εξαφανίστηκε… Είχε πολύ μυαλό και έκανε συχνά περάσματα μπροστά από τον κυνηγό και την υπόλοιπη παρέα. Ομως ο Γιώργος δεν ήταν ευχαριστημένος. Ηθελε έναν σκύλο πιο ήπιο, που θα κυνηγάει λιγότερο ορμητικά και θα μπορούσε να τον κουμαντάρει. Αδικος κόπος. Αποφάσισε να τον… ξεφορτωθεί. Ηθελε να τον χαρίσει σε κάποιον ζωόφιλο που δεν είχε σχέση με το κυνήγι… Θεώρησε ότι κανένας κυνηγός δεν θα ήθελε αυτό τον σκύλο.

Τον πήρα πίσω… χοροπηδώντας από τη χαρά μου. Τον κράτησα λίγο καιρό και τον κατέβασα σε δύο αγώνες. Μια φορά στο Σχιστό και μία στην Κοζάνη σε καμπίσιες. Στο Σχιστό -παρόλο που άφησε καλές εντυπώσεις στους κριτές- δεν συνάντησε θήραμα, ενώ στην Κοζάνη …απέσπασε ένα 2ος Πολύ Καλός. Και μετά ήρθε η ώρα του επαγγελματία εκπαιδευτή και κυναγωγού.

Δεν έχουν όλοι οι σκύλοι τον χαρακτήρα που απαιτείται για να μπορέσουν να περάσουν με επιτυχία την εκπαίδευση του αγωνόσκυλου.

Ο Αγγελος Γονιδάκης από το πρώτο λύσιμο διέκρινε τα προτερήματα και την εκπαιδευσιμότητα του «Ανέμου». Την πρώτη αγωνιστική χρονιά πέρασε σχετικά απαρατήρητος. Λίγα τα αποτελέσματα μια και ήταν και λίγοι οι αγώνες λόγω των γνωστών προβλημάτων του ΟΚΑΔΕ. Ηταν η περίοδος που εκπαιδευόταν στην ακινησία και στην αγωνιστική εκπαίδευση. Παρ’ όλα αυτά ο «Hλις Ανεμος» στην κατάταξη του 2009 ήταν τέταρτος ανάμεσα σε 52 Πόιντερ και Σέττερ, που κατάφεραν να μπουν στη βαθμολογία της Ερευνας Κυνηγίου.

Το άλμα…
Στους «ανοιξιάτικους» αγώνες συνέχισε την καλή του πορεία μπαίνοντας συνολικά 15 φορές στη βαθμολογία, μέχρι που φτάσαμε στο αποκορύφωμα της απόδοσής του τον περασμένο Μάρτιο στους αγώνες του …Ιταλικού Πρωταθλήματος, που έγινε στο Νις της Σερβίας.

Εκεί, σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον και με Ιταλούς κριτές που διακρίνονται ιδιαιτέρα για το… αλληθώρισμα προς τους συμπατριώτες τους, ο Αγγελος Γονιδάκης κατάφερε κάτι πολύ σπουδαίο. Παρουσίασε τον «Ανεμο» σε οκτώ αγώνες και έξι φορές τον έβαλε στη βαθμολογία με τέσσερα «Εξαίρετος» και δύο «Πολύ Καλός». Θρίαμβος! Η τελική βαθμολογία του ιταλικού πρωταθλήματος που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού La Gazzetta della Cinofilia κατατάσσει τον «Ιlis Anemos» (όπως είναι το… διεθνές όνομά του) στην έκτη θέση ανάμεσα σε 142 Αγγλικά Σέττερ, δικαιώνοντας κατά τον καλύτερο τρόπο τον εκτροφέα, τον κυναγωγό, αλλά και τον Γιώργο Ταουκίδη που έκανε τη σπουδαιότερη δουλειά. Και αυτή η δουλειά ήταν, το… ντοπάρισμα του σκύλου στο πραγματικό κυνήγι!

Μετά από όσα προαναφέρθηκαν, ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ομως σε κάποια πράγματα νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε.

Πρώτα από όλα στον διαφορετικό τρόπο που βλέπει ο καθένας από εμάς τους σκύλους. Αυτός που είναι καλός για κάποιον, είναι μέτριος ή κακός για κάποιον άλλον. Οπως θα συμφωνήσουμε ότι η σωστή και συνεχής δουλειά μπορεί να κάνει έναν σκύλο όχι μόνο καλύτερο, αλλά και να τον φτάσει σε κορυφαία απόδοση. Ακόμα και οι δελεαστικές προτάσεις για αγορά του «Ιlis Anemos» από κάποιους ξένους επενδυτές, είναι μια σημαντική επιβεβαίωση πέρα από τις επιλογές του εκτροφέα και της δουλειάς του κυναγωγού. Σκεφτείτε μόνο ότι ο σκύλος πριν από μερικούς μήνες προοριζόταν για να χαριστεί σε κάποιον που θα τον είχε σαν pet!

Και κάτι ακόμα: αν ο «Ιlis Anemos» κατατάχθηκε στην έκτη θέση του Ιταλικού Πρωταθλήματος ανάμεσα σε 147 σκύλους, η Dream de la Palmosa εκτροφής και εκπαίδευσης (και αυτή) του Αγγελου Γονιδάκη κατατάχθηκε στην πρώτη θέση των Πόιντερ του ίδιου Πρωταθλήματος!!! Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα πολύ απλά πώς ένας σκύλος με την κατάλληλη εκπαίδευση και πολλή δουλειά, μπορεί όχι μόνο γίνει καλύτερος, αλλά ακόμα και ο καλύτερος της… Ιταλίας. Τόσο στο κυνήγι όσο και στους αγώνες.

Με ευχαριστίες στον Γιώργο Ταουκίδη και τον Αγγελο Γονιδάκη…

Νίκος Φωτακόπουλος