Published on 27 Δεκεμβρίου, 2012 | by Kynoclub

Η καταδίωξη ωs… πρόβλημα!

Κείμενο : Νίκος Φωτακόπουλος

Ενα από τα μεγαλύτερα προσόντα του καλού ιχνηλάτη οποιασδήποτε φυλής είναι η καταδίωξη του λαγού αλλά και κάθε τριχωτού θηράματος.

Μάλιστα αυτό ακριβώς το πάθος για καταδίωξη είναι και ένα σημαντικό κριτήριο αξιολόγησης ενός σκύλου και για πολλούς κυνηγούς το σημαντικότερο μια και η παρατεταμένη καταδίωξη δείχνει πρώτα από όλα το κυνηγετικό πάθος του σκύλου αλλά και την οσφρητική του δυνατότητα. Αυτά ακριβώς τα προσόντα είναι και το ζητούμενο για την αναπτυσσόμενη φυλή του Ελληνικού Ιχνηλάτη. Ολα αυτά στη θεωρία και στην επίσημη κυνηγετική κυνολογία.

Γιατί στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ολο και περισσότεροι λαγοκυνηγοί αποφεύγουν τους σκύλους με μεγάλη καταδίωξη και οι λόγοι ήταν πάντοτε αρκετοί. Ενας λόγος λοιπόν είναι ο… συνωστισμός στον κυνηγότοπο, οπότε δεν είναι λίγες οι φορές που ο διωκόμενος λαγός καταλήγει στην τσάντα της διπλανής παρέας ή του άσχετου που καθόταν στο καρτέρι για φάσσες. Οι εντάσεις, σε συνδυασμό με τη γαϊδουριά κάποιων πονηρών είναι κάτι το συνηθισμένο στα λαγοτόπια που φιλοξενούν πολλούς λαγοκυνηγούς αλλά και έτερες… ειδικότητες όπως είναι οι φασσάδες, οι περδικάδες κ.λπ.

Ενα ακόμα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πλέον ακόμα και οι «χωριάτες» είναι τα χαμένα (έστω και προσωρινά) λαγόσκυλα.

Χωρίς δίωξη…
Οι σκύλοι μεταφέρονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους και αν χαθούν είναι αδύνατον να επιστρέψουν μόνοι τους, ακόμα και στο χωριό. Οπότε οι κυνηγοί πρέπει να μείνουν πολλές φορές μέχρι αργά το βράδυ περιμένοντας να επιστρέψουν ή να ξαναπάνε τις επόμενες ημέρες ελπίζοντας ότι θα τα βρουν στο μέρος που χάθηκαν. Και είναι φυσικό να χάνονται οι σκύλοι που καταδιώκουν το θήραμα πολλές φορές ακόμα και αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το ξεγιατάκιασμα και όχι αυτοί που δεν απομακρύνονται από τον κυνηγό είτε από ανικανότητα είτε από… σπαρίλα. Να, λοιπόν, ένας σημαντικός λόγος που όλο και περισσότεροι κυνηγοί επιλέγουν σκύλους που όχι μόνο… απέχουν από τη δίωξη αλλά ταυτόχρονα δεν απομακρύνονται ούτε κατά την έρευνα. Κανείς δεν θέλει να χάσει τον σκύλο του ούτε και να τρέμει η ψυχούλα του πότε θα γυρίσει και αν θα γυρίσει…

Ολο και περισσότεροι κυνηγοί επιλέγουν σκύλους που όχι μόνο… απέχουν από τη δίωξη αλλά ταυτόχρονα δεν απομακρύνονται ούτε κατά την έρευνα

Υπερπληθυσμός ζαρκαδιού
Τα τελευταία χρόνια ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα ήρθε να προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα. Είναι το «πρόβλημα» του υπερπληθυσμού του ζαρκαδιού. Εχει γεμίσει ο τόπος από δαύτα και τα άτιμα έχουν και πολύ έντονη μυρωδιά που ξετρελαίνει τα λαγόσκυλα και τα παρασύρει χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι το ζαρκάδι σαν την αλεπού που γυρνάει γύρω γύρω. Θα πάρει την ευθεία και θα φύγει πολύ μακριά ενώ η «μπόχα» που αφήνει πίσω του (έτσι την αντιλαμβάνεται ο σκύλος) δεν επιτρέπει να χαθεί το νήμα των ιχνών όπως θα συνέβαινε με τον λαγό.

Να λοιπόν το πιο μεγάλο και σύγχρονο πρόβλημα για τους λαγοκυνηγούς που κυνηγάνε βόρεια του… ισθμού της Κορίνθου. Ολη η Ελλάδα έχει γεμίσει ζαρκάδια και όπως φαίνεται οι «χρήστες» ιχνηλατών πρέπει να μάθουν να ζουν με το πρόβλημα.

Βέβαια, ο λαγοκυνηγός μπορεί να εκπαιδεύσει τον σκύλο του να μην ενδιαφέρεται για τα ίχνη των ζαρκαδιών, όπως συμβαίνει και με το κυνήγι της αλεπούς. Ομως δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι πιο δύσκολο να κοπεί το «ελάττωμα» στην περίπτωση του ζαρκαδιού από ό,τι στην αλεπού…

Οπως και να ΄χει, το ζαρκάδι έρχεται να ενισχύσει την όλο και πιο έντονα αναπτυσσόμενη νοοτροπία ανάμεσα στους λαγοκυνηγούς που θέλει τα λαγόσκυλα να είναι κοντινά, ο κυνηγός να τα οδηγεί «καβάλα» και ουσιαστικά να μη έχουν δίωξη πέρα από εκατό-διακόσια μέτρα.

Παρ΄ όλα αυτά πάντα υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν πολλοί λαγοκυνηγοί που απολαμβάνουν την καταδίωξη έστω και αν αυτή αφορά κάποιο ζαρκάδι, αγριόχοιρο ή αλεπού. Αυτοί λοιπόν οι λαγοκυνηγοί που θεωρούν τα κοντινά σκυλιά μετριότητες και τους «καβαλάρηδες» κατσαρολάκηδες είναι και οι θεματοφύλακες των πραγματικών εργασιακών προσόντων όλων των ιχνηλατών και ιδιαίτερα του Ελληνικού Ιχνηλάτη.

Και είναι μια ανάγκη αυτή. Γιατί η εθνική μας φυλή, που βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, θα είναι λάθος να οδηγηθεί σε μια εργασιακή μιζέρια από λανθασμένες επιλογές που θα έχουν σαν στόχο τα κοντινά σκυλιά και το κυνήγι «καβάλα» στους ιχνηλάτες. Μόνο που ο ιχνηλάτης χωρίς δίωξη δεν είναι πραγματικός ιχνηλάτης αλλά ένας απλός ξεπεταχτής…