ΚΟΥΡΤΣΧΑΑΡ (Γερμανικος Κοντοτριχος Δεικτης)

Published on 24 Ιουνίου, 2013 | by Kynoclub

0

Κούρτσχααρ το… ευλογημένο!

Κείμενο-Φώτο : Ν. Φωτακόπουλος

Το Κούρτσχααρ είναι ένας σκύλος καλπαστής, που είναι προικισμένος με ανεξάντλητο κυνηγετικό πάθος και χαρακτηρίζεται από μια φυσική τάση προσαρμογής σε διαφορετικές συνθήκες του πρακτικού κυνηγίου.

Αχόρταγος στην έρευνα, αναπτύσσει την κατάλληλη ταχύτητα ανάλογα με τις συνθήκες (έδαφος, άνεμος, θήραμα) της κάθε κυνηγετικής ημέρας.

Αν η εμπειρία του τον κάνει να θεωρεί ότι το θήραμα είναι μπροστά του, σταματά αμέσως τον καλπασμό για να «κατέβει» σε μια συγκρατημένη ταχύτητα που το βοηθά να αντιληφθεί και τις ανεπαίσθητες αναθυμιάσεις. Είναι χαρακτηριστικό του Κούρτσχααρ να θέλει πάντα την επιβεβαίωση της ύπαρξης του θηράματος στη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση.

Προσεκτικό στην έρευνα, χωρίς ποτέ να έχει το εμφανές «μεθύσι» του Πόιντερ ή τις υπερβολικές προφυλάξεις του Αγγλικού Σέττερ.

Ψάχνει το θήραμα στην πλειονότητα των περιπτώσεων, με ευνοϊκό άνεμο και αυτό του δίνει μια φανερή ηρεμία στη φέρμα. Φερμάρει όρθια στάση, για να κυριαρχήσει και να «μπλοκάρει» το θήραμα και τη διαφυγή του. Στην έρευνα, πάντα συνεργάζεται με τον ιδιοκτήτη του και συχνά στρέφει το κεφάλι, όταν χρειάζεται, για να επιβεβαιώσει τη θέση αυτού που τον οδηγεί. Αναπτύσσει ταχύτητα, φτάνοντας ακόμα και το επίπεδο των βρετανικών σκύλων όταν το ευρύ έδαφος τον βοηθά, δεν πρέπει όμως να χάνει την επαφή με τον κυναγωγό παρά μόνο για σύντομα χρονικά διαστήματα και όταν η κυνηγετική του διαίσθηση τον προστάζει να το κάνει.

Το έμπειρο Κούρτσχααρ θα κάνει με φυσικό τρόπο διασταυρωμένη έρευνα, όταν όμως δεν συναντά θήραμα θα κάνει την υπέρβαση και θα ψάξει τα πιθανά μέρη που μπορεί να το κρύβουν. Οταν «θυμάται» την ομοιότητα με το Πόιντερ, επιταχύνει και προσπαθεί να καλύψει μεγαλύτερη επιφάνεια εδάφους, προσπαθώντας να ανακαλύψει κάποια αναθυμίαση. Στη συναίνεση εκφράζει σιγουριά, αλλά κάποιες φορές είναι απρόθυμο να συναινέσει όταν δεν είναι σωστά εκπαιδευμένο.

sfixtosΚυνηγά μόνος
Στην χώρα καταγωγής του κυνηγά συνήθως μόνος σε εδάφη μια και η αφθονία θηραμάτων (πέρδικες, λαγοί, φασιανοί, ζαρκάδια κ.λπ.) δεν ευνοεί τη χρησιμοποίηση ζευγαριών στο κυνήγι. Ο κυνηγός είναι δύσκολο να οδηγήσει ταυτόχρονα δύο σκύλους σε περιοχές με πληθώρα θηραμάτων. Ομως η φέρμα δεν είναι το μοναδικό καθήκον των Κούρτσχααρ

Η ανεύρεση των ιχνών τραυματισμένου οπληφόρου θηράματος, η ανάκτησή του ακόμα και από απόσταση, με ενδεικτικό γάβγισμα, η φύλαξη των πραγμάτων του κυνηγού, ή το κυνήγι της αλεπούς, είναι διαδομένη υποχρέωση στα Κούρτσχααρ στη Γερμανία. Αυτονόητο καθήκον του είναι και το απόρτ από οπουδήποτε και φυσικά από το νερό.

Η απώλεια ενός τραυματισμένου θηράματος είναι η πιο βαριά συμφορά που μπορεί να συμβεί στον Γερμανό κυνηγό και στον σκύλο του. Γι΄ αυτόν τον λόγο η φυλή έχει έμφυτη την επαναφορά, την αυθόρμητη ακολουθία ενός αγριόχοιρου που αιμορραγεί και την ευχαρίστηση να πέσει στο νερό και να φέρει μια πάπια ή αγριόχηνα.

Γενικός βοηθός
Το Κούρτσχααρ λοιπόν είναι ένας γενικός βοηθός που ταιριάζει τέλεια σε κάθε θήραμα και έδαφος. Ενα κυνηγόσκυλο με πολυσχιδή προσόντα για τα οποία επιλέχτηκε. Στη Γερμανία, όπου η εργασία μετά τον πυροβολισμό είναι αναμφίβολα σημαντική και με μεγάλη αξία, επιδιώχθηκε από τον Γερμανικό Κοντότριχο Δείκτη (αυτό είναι και το πραγματικό όνομα της φυλής) να έχει επιδόσεις ποικίλες και διαφοροποιημένες.

Δεν έχει τόση σημασία για τους Γερμανούς όπως για τους Ιταλούς αυτό που λέγεται «στυλ», αν και σ΄ αυτό έδωσαν κάποια σημασία οι Γερμανοί. Στυλ θα μπορούσαμε να πούμε ότι σημαίνει «κομψότητα» στην εργασία. Στην Ιταλία λοιπόν και κάτω από την επίμονη πειθαρχία στους καμπίσιους αγώνες εργασίας και την προτεραιότητα στην ταχύτητα το στυλ έχει αποκτήσει πρωτεύοντα ρόλο και έχει κάνει αυτόν τον σκύλο από τίμιο εργάτη του κυνηγίου (και) ένα θεαματικό σκύλο αγώνων.

rokkos

Πολύ ωραίο στυλ
Καλπασμός συνεχόμενος και ενεργητικός, αλλά όχι ορμητικός. Το άλμα για το πέρασμα εμποδίου είναι συγκρατημένο. Η κεφαλή φέρεται ψηλά και κινείται με συνεχή προσοχή και «οσφρητική κυριαρχία», έτοιμη να αντιληφθεί την παραμικρή αναθυμίαση, ενώ ο ρινικός κάλαμος είναι τεντωμένος σε οριζόντια στάση.

Οταν αντιληφθεί αναθυμίαση, επιβραδύνει βαθμιαία τον καλπασμό, περνώντας στον τροχασμό μ΄ αυτιά «όρθια», λαιμό προτεταμένο, κατευθύνεται στην πηγή της αναθυμίασης λυγίζοντας μόνο ελαφρά τα πόδια, και κάποιες φορές τα διασταυρώνει κλεισμένα και πάντα επιφυλακτικά.

Αν αντιληφθεί ότι η αναθυμίαση δεν έχει ενδιαφέρον, ξαναπαίρνει έδαφος με μια κίνηση σχεδόν μανιασμένη. Αν, αντίθετα, αντιληφθεί ότι η αναθυμίαση οδηγεί σε… κρέας κατεβάζει ταχύτητα και επιβραδύνει την κίνησή του από καλπασμό σε τροχασμό.

Σταματά βαθμιαία, με την κεφαλή ψηλά, με ρινικό κάλαμο σε οριζόντια στάση, τα αυτιά να δείχνουν εξαιρετική προσοχή, τα μάτια γεμάτα ζήλο, και τον λαιμό «έτοιμο να ξεκολλήσει» από το σώμα.

Τα πόδια είναι περισσότερο λυγισμένα όταν το θήραμα είναι κοντά, ενώ η όρθια στάση δείχνει την απομάκρυνση του θηράματος.

Σε ποιον ταιριάζει
Ταιριάζει σε κυνηγό μεθοδικό και σοβαρό, που σκοπεύει να κυνηγάει σε εδάφη διαφορετικής μορφής και φύσης να θέλει να εκμεταλλεύεται κάθε κυνηγετική ημέρα οποιαδήποτε εποχή του κυνηγίου από το ορτύκι μέχρι την μπεκάτσα και τον… λαγό τηρουμένων των αναλογιών.

Δεν απαιτεί γενικά μια εκπαίδευση από ειδικό, είναι εύκολα εκπαιδεύσιμο από οποιονδήποτε που έχει μια στοιχειώδη πρακτική του κυνηγίου με σκύλο φέρμας. Θέλει αποφασιστικότητα και σταθερότητα, μπορεί να τα πάει καλά σε διαφορετικά κυνήγια και διακρίνεται για την ισορροπία και τη σκέψη. Αλλά διαπρέπει σε οποιοδήποτε κυνήγι σε ντυμένα κυνηγοτόπια κυνηγώντας μπεκάτσα ή φασιανό.

Τη βρίσκει με τους λαγούς, που μεταφέρει ευχάριστα και μερικές φορές με υπερβολικό πάθος, καθώς και στο αγριοκούνελο που καταφέρνει να μπλοκάρει, αν δεν προλάβει να τρυπώσει στην υπόγεια φωλιά. Αριστο για τη μεταφορά σε ελώδεις ζώνες, όπου καταφέρνει να πραγματοποιεί απρόβλεπτες επαναφορές από τραυματισμένες πάπιες έστω και αν στο κυνήγι των υδροβίων «ξεχνάει» να φερμάρει.

Τα… ελαττωματάκια του

Συχνά στη φυλή του Κούρτσχααρ, στα μέτρια δείγματα, λείπει η προσαρμοσμένη όσφρηση στις επιδόσεις που του ζητούνται και έτσι οι φέρμες του είναι περίπου αποκλειστικά κοντινές, και πολύ σπάνιες οι φέρμες σε μακρινές αποστάσεις. Ο βαρύς καλπασμός, κουράζει περισσότερο τον σκύλο, και τον παρακινεί να περιορίσει τα λασέ, περιορίζοντας έτσι την κυνηγετική απόδοση στη μικρότερη ποσότητα του εδάφους που εξερευνείται.

Μερικά σκυλιά κακής εκτροφής δεν έχουν πάθος, ενώ άλλα, που ποϊντερίζουν έχουν λαίμαργο πάθος, με αποτέλεσμα να είναι στην ουσία στερημένα από το χαρακτηριστικό στοιχείο της φυλής που είναι η ισορροπία του δεκαθλητή. Κάποιες φορές έχει απαθή φέρμα επιβεβαιώνοντας έτσι το αρχαίο αίμα ιχνηλάτη που εξακολουθεί να τρέχει στις φλέβες του.

Υπάρχουν κάποια δείγματα που ξεχνιούνται με τα ίχνη στη γη, συμπεριφορά που αν μπορεί να είναι χρήσιμη σε σοβαρές στιγμές του κυνηγίου, και ειδικά κατά τη διάρκεια της επαναφοράς, σίγουρα δεν είναι χρήσιμη στο κυνήγι της πέρδικας.


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας