Published on 25 Σεπτεμβρίου, 2013 | by Kynoclub

Εκεί ψηλά στα διάσελα…

Κείμενο : Νίκος Φωτακόπουλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Ν. Φωτακόπουλος & Ν. Καραδήμας

Γκιώνα, Οίτη, Βαρδούσια! Οσα και να πεις για αυτά τα βουνά, πάντα κάτι θα έχεις ξεχάσει… Το χειρότερο όμως είναι να μην πεις τίποτα και να μην καταθέσεις το δέος που νιώθεις αγναντεύοντας τη Ρούμελη από τα 2.500 μέτρα της Πυραμίδας ή του Κόρακα, όπως λέγονται οι ψηλότερες κορυσφές… Το «Εθνος-Κυνήγι» βρέθηκε στα περδικοτόπια της Νότιας Πίνδου.

Το χιόνια πια έχουν λιώσει από τα τέλη Μαΐου, αλλά οι πηγές και οι χείμαρροι συνεχίζουν να κατεβάζουν από τις πλαγιές άφθονο νερό που είναι πηγή ζωής. Από εδώ πάνω ξεκινάνε πολλά ποτάμια, όπως ο Βοιωτικός Κηφισός, ο Μόρνος, ο Εύηνος κ.λπ. Ο χειμώνας εδώ πάνω δεν αστειεύεται. Πολύ πριν πέσει το πρώτο χιόνι, ανάβουν οι ξυλόσομπες και τα τζάκια. Οι προμήθειες σε ξύλα είναι βασική προτεραιότητα για τους ντόπιους τους καλοκαιρινούς μήνες.

Μέχρι τέσσερις τόνους δικαιούται η κάθε οικογένεια σύμφωνα με το δασαρχείο. Ο «εντεταλμένος» υπάλληλος θα υποδείξει τα δέντρα που πρέπει να κοπούν και η δουλειά αρχίζει. Δεν είναι εύκολο να κατεβάσεις κάτω και να τεμαχίσεις ένα θεόρατο έλατο. Χρειάζονται αντρίκεια χέρια, έστω και αν το αλυσοπρίονο έχει αντικαταστήσει πια το τσεκούρι… Συναντήσαμε τέσσερις «ερασιτέχνες» ξυλοκόπους που είναι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής. Τον Τάκη Βάρσο, εργολάβο οικοδομών από την Καλοσκοπή, τον… ναύαρχο Κώστα Χαμηλό, που είναι απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού από το ίδιο χωριό, τον «Σωτήρη» από τα… Τίρανα και τον Στράτο από την κοντινή Μαριολάτα.

Ενωσαν τα… αλυσοπρίονά τους για να κατεβάσουν ένα θεόρατο δέντρο. – «Τρεις νοματαίοι έχουν σκοτωθεί στην περιοχή μας από έλατα», μου λέει ο «ναύαρχος» και συμπληρώνει: «Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα συμπεριφερθεί ένας έλατος την ώρα που πέφτει». Και έχει δίκιο αν κρίνουμε από την τραγική… στατιστική του..

Τα γίδια και το τσάι!
Ενάμισι ευρώ το «ματσάκι» βρήκαμε να πουλιέται στον Αθανάσιο Διάκο το τσάι του βουνού των Βαρδουσίων. Δηλαδή, καθόλου άσχημο μεροκάματο για μια παρέα 2-3 ατόμων που μπορούν να μαζέψουν ακόμα και 500 ματσάκια σε μια μέρα αν πέσουν σε «αποικία» αυτού του πολύτιμου φυτού.

Ο γραμματέας του Κυνοφιλικού Ομίλου Φωκίδας, Νίκος Καραδήμας, ψάχνει… για τερέν!

Ομως, και το τσάι του βουνού κινδυνεύει από την υπερκάρπωση. Κόσμος και ντουνιάς ανηφορίζει αυτή την εποχή για να τρυγήσει το τσάι και ανάμεσά τους πάμπολλοι αλλοδαποί που βρίσκουν μεροκάματο σε αυτήν τη δουλειά.

Το χειρότερο όμως είναι ότι ξεριζώνουν αντί να κορφολογούν τα φυτά, με αποτέλεσμα να χάνεται ο σπόρος και η αειφορία. Ακόμα και τα γίδια δεν κάνουν τόση ζημιά. Τρώνε μόνο το πάνω μέρος του φυτού αφήνοντας τις ρίζες άθικτες. Ευτυχώς τα πρόβατα δεν ασχολούνται με το τσάι, αφήνοντας αυτόν το μεζέ για τα γίδια (κάθε είδους).

Στα εκπαιδευτικά δεν υπάρχει άγχος, όμως η συζήτηση σηκώνει… στριφτό τσιγάρο.

Γκόρντον Λιδωρικίου
Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου πριν από τριάντα τόσα χρόνια τα μάζεψε και έφυγε για τα μέρη του. Εγκατέλειψε την Αθήνα, πήρε τα Γκόρντον του και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λιδωρίκι. Δεν του κούνησε ποτέ πια από εκεί και δεν άλλαξε ποτέ ράτσα. Είναι ένας από τους ελάχιστους Γκορντονάδες που δεν εγκατέλειψε ποτέ τα μαυροκόκκινα σέττερ του για χάρη της μόδας των αγχωτικών Πόιντερ και των Αγγλικών Σέττερ.

Αλλωστε, για αυτόν είναι επιλογή και στάση ζωής το μη άγχος. Η ζωή του κυλάει ήρεμα και φιλοσοφημένα, όπως ακριβώς είναι και τα Γκόρντον του. Του ζητήσαμε να μας ξεναγήσει στα βουνά του. Μας πήγε μια βόλτα στη Ζώνη Εκπαίδευσης Σκύλων των Βαρδουσίων. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν κάποιος να περνάει περισσότερη ώρα στο αυτοκίνητο ταξιδεύοντας για τον κυνηγότοπο παρά στον ίδιο τον κυνηγότοπο», μας λέει χαϊδεύοντας το μαύρο κεφάλι του υπερήλικα «Αρη». –«Βγάλε μας καμιά φωτογραφία να την έχω, γιατί ο φουκαράς μου γέρασε και αυτός», μου λέει και μελαγχολεί ακούγοντας τα ίδια του τα λόγια… Παλιός κυνόφιλος ο Δημήτρης είναι ιδρυτικό μέλος του νεοσύστατου Κυνοφιλικού Ομίλου Φωκίδος που προσδοκά ότι θα προσφέρει όχι μόνο στην ανάπτυξη της κυνοφιλίας αλλά και στην προστασία του περιβάλλοντος και της ορεινής πέρδικας ειδικότερα…

Χρειάζονται χέρια για να «δαμαστεί» ο έλατος…

Η πανίδα…
Σχεδόν όλα τα είδη της ελληνικής πανίδας βρίσκονται εδώ. Αγριόχοιροι, ζαρκάδια, λύκοι, αγριόγιδα, αετοί, αγριόγατες, πέρδικες, μπεκάτσες ακόμα και αρκούδες! Οι μαρτυρίες μιλάνε για δυο διαφορετικές αρκούδες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Μέγα Ρέμα κοντά στην Καλοσκοπή, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλες στην περιοχή. Με δέος είχα δει τον περασμένο Νοέμβρη, όταν κυνηγούσα μπεκάτσες στην περιοχή, ένα τετρακίνητο φορτηγό του Αρκτούρου με «πιάτα» και κεραίες στην οροφή του να κινείται στους δύσβατους δρόμους της Οίτης…

Το τσάι του βουνού μπορεί να δώσει ένα καλό μεροκάματο. Μόνο που λίγοι νοιάζονται πραγματικά για την αειφορία του.

Σύμφωνα με τους ειδικούς η Γκιώνα αποτελεί το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης της αρκούδας και αναμφισβήτητα έναν νέο εποικισμό. Πολλοί όμως είναι και οι λύκοι. «Δεκαπέντε λύκους μέτρησα την ώρα που ήμουν στο καρτέρι μου για γουρούνια κοντά στο Μαυρολιθάρι», μου λέει ο γουρουνοκυνηγός Κώστας Τσιάκας, και μου φέρνει στο μυαλό τα λόγια μιας… τσοπάνας γειτόνισσάς μου εδώ στον Αυλώνα. «Εκεί τα πρόβατα τα έχεις μισά μισά με τον λύκο», μου λέει όταν της πιάνω κουβέντα. Κατάγεται από τον Κονιάκο των Βαρδουσιών, γνωστό τσελιγκοχώρι. Κάθε χρόνο πήγαινε το κοπάδι της εκεί.

Ομως τα τελευταία 3-4 χρόνια δεν πάει πια. Προτιμά να αγοράζει τροφές και να έχει δικά της τα πρόβατα εδώ δίπλα στην εθνική οδό παρά στα ορεινά λιβάδια του Κόρακα.

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;

Η πηγή ξεδιψά τους διαβάτες, ενώ η «πατέντα» με τα «καλοκαιρινά» πορτάκια διορθώνει τις αβλεψίες του κατασκευαστή, παρέχοντας στους σκύλους απεριόριστο αερισμό…

Η ρεζέρβα της Παρνασίδας τα τελευταία χρόνια υπολειτουργεί και είναι πρακτικά απρόσιτη για τον μέσο κυνηγό. Ο γράφων πέρσι αν και «ντόπιος» (ως σώγαμπρος) δεν κατάφερε να εξασφαλίσει κάποια άδεια για ένα μπεκατσοκυνήγι της προκοπής λόγω έλλειψης προσωπικού.

Οι ελάχιστες άδειες που εκδόθηκαν ήταν μόνο για κυνήγι αγριόχοιρου και κατά προτεραιότητα στους μόνιμους κατοίκους. Οπως μας ενημέρωσε ο επικεφαλής της ρεζέρβας Δρ Νικόλαος Μάνιος, έχει κάνει αίτημα στο υπουργείο για κατάργηση της ελεγχόμενης περιοχής και απόδοσή της στο «ελεύθερο κυνήγι». Αλλωστε, όπως μας είπαν και αρκετοί ντόπιοι κυνηγοί, όπως λειτουργεί αυτή τη στιγμή το σύστημα, η «Παρνασίδα» είναι στην ουσία μια ρεζέρβα για λαθροθήρες που κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να τους ενοχλεί κανείς…

Η μελισσοκομία είναι πολύ διαδεδομένη σε όλο τον ορεινό όγκο της Φωκίδας. Αυτή την εποχή οι μελισσοκόμοι «τρυγάνε» το ελατίσιο μέλι.