κυνικος

Published on 13 Οκτωβρίου, 2013 | by Kynoclub

0

Η γοητεία… του «τριχωτού»!

Κείμενο-Φώτο Νίκος Φωτακόπουλος

Ήταν γύρω στα τέλη Ιουνίου όταν έκανε την εμφάνιση της η θεριζοαλαονιστική μηχανή, εδώ στα διπλανά μου  σταροχώραφα που φέτος δεν είχαν και την καλύτερη χρονιά τους σε σοδειά. Αραιά και  «ασθενικά» τα στάχυα αφού η φετινή παρατεταμένη  ξηρασία επηρέασε και τα ….δημητριακά. Σε χρόνο ρεκόρ το τεράστιο μηχάνημα κούρεψε τα χωράφια, αφήνοντας πίσω ένα ξανθωπό επίπεδο «γήπεδο» χωρίς ίχνος βλάστησης ή δυνατότητας κάλυψης για πουλιά και  θηλαστικά.

Αυτό που ακολούθησε την επιδρομή της θεριζοαλωνιστικής μηχανής, δεν μπορεί να το συλλάβει ούτε ο πιο ευφάνταστος νους. Μόνο ο Χίτσκοκ θα μπορούσε να περιγράψει το σκηνικό που δημιουργήθηκε μετά το θερισμό: ο τόπος μονομιάς γέμισε με αρουραίους* που έτρεχαν να βρουν κάλυψη στα γειτονικά κτήματα, σπίτια, αποθήκες και όπου τέλος πάντων μπορούσαν να βρουν κρυψώνα. Εκατοντάδες από αυτά τα μικρά (και αηδιαστικά) θηλαστικά όρμησαν μετά την καταστροφή του βιοτόπου τους και στο δικό μου κτήμα (ευτυχώς που, όπως πάντα, είχα πόρτες και παράθυρα ερμητικά κλειστά). Αν όμως το σπίτι ήταν καλά σφραγισμένο, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις του κτήματος όπως είναι η αποθήκη, ο στάβλος με τα άλογα ή ο χώρος που βρίσκονται τα σκυλιά μου. Εγκαταστάθηκαν όπου βρήκαν  – και μάλιστα στρογγυλοκάθισαν – βρίσκοντας κάλυψη, τροφή και νερό, ενώ φαίνεται πώς έβρισκαν και πολύ διασκεδαστική την κίνηση και γενικότερα τα διαδραματιζόμενα στο κτήμα, αφού χάζευαν από τις οροφές χωρίς να πολυνοιάζονται αν φαίνονται.

Μετά την πρώτη αηδία που όπως είναι λογικό θα ένοιωθε ο καθένας, άρχισα να ελπίζω πώς το φαινόμενο θα ήταν προσωρινό και όπου νάνε τα τρωκτικά  θα χαθούν και πάλι όπως ήρθαν. Αμ δε! Οι ελπίδες πήγαν χαμένες και οι αρουραίοι έμοιαζαν να εγκαθίστανται μόνιμα, ενώ εγώ τους έβρισκα κάθε μέρα και πιο …παχουλούς.

arouraio3Σκέφτηκα να πάρω για χάρη τους ποντικοφάρμακα αλλά επειδή έχω μια απέχθεια στις φόλες, τα φυτοφάρμακα και κάθε είδους δηλητήρια, πολύ γρήγορα έδιωξα την σκέψη από το μυαλό μου. Σκέφτηκα να πάρω την καραμπίνα και όπως τους έβλεπα 2-3 μαζί να τους …εξαερώνω. Και αυτή η σκέψη όμως έκρυβε κινδύνους. Όπως το να καλέσουν οι γείτονες την αστυνομία ή και την θηροφυλακή, για παράνομο …κυνήγι. Άσε που υπήρχε ο μεγάλος κίνδυνος να χαλάσω τα κουτάβια μου και να τα κάνω κροτόφοβα! Πρέπει να ομολογήσω πώς εκείνες τις ώρες σκυλομετάνοιωσα που αν και έχω κάμποσα όπλα δωδεκάρια, δεν έχω στον οπλοβαστό μου ούτε ένα τρινταεξάρι. Στερνή μου γνώση…

Είχα όμως το εξελιγμένο και βελτιωμένο δια χειρός Γιώργου Γκουτή αεροβόλο με την διόπτρα του, το οποίο μονομιάς  αναδείχτηκε στο καλύτερο κομμάτι του κυνηγετικού μου εξοπλισμού. Το «ξέθαψα», το ξεσκόνισα, το χάιδεψα και άρχισα τις επωμήσεις…

Τα μολυβένια βλήματα των 5,5 αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικά και η …κάρπωση σε χρόνο ρεκόρ απέφερε νούμερα που θα τα ζήλευαν και τα πιο αποδοτικά βρετανικά τεριέ*.

Εκτός από το αεροβόλο και την απαραίτητη διόπτρα του, χρησιμοποίησα και το «μονόποδο» που χρησιμοποιώ για την στήριξη των βαρέων φωτογραφικών μου μηχανών και μια πλαστική καρέκλα για να κάθομαι την ώρα της αναμονής. Απαραίτητο το μονόποδο ή ένα σταθερό σημείο στήριξης, μια και το πιο ανεπαίσθητο τρέμουλο του χεριού οδηγεί σε βέβαιη αστοχία.

arouraioi2Σε 10-15 λεπτά χτύπαγα 5-6 αρουραίους, αλλά όπως αποδείχτηκε τελειωμό δεν είχαν… Παρ όλα αυτά πρέπει να σημειώσω πώς όσο αηδιαστικοί είναι οι αρουραίοι, άλλο τόσο διασκεδαστικός είναι ο στόχος  που δίνουν…

Αγόρασα τελικά και διάφορα δολώματα- ποντικοφάρμακα, και είμαι ένα βήμα πριν την δολωθέτηση ή την κλήση εταιρείας μυοκτόνων…

 


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας