Ribot della Noce!

Επιμέλεια: Ν. Φωτακόπουλος

O Ribot Della Noce, το λευκό – μαύρο πόιντερ που «γεννήθηκε» από τα χέρια του Virginio και Mario Agosteo στης 25 Απριλίου του 1995 πέθανε τον Οκτωβριο του 2009 στην ηλικία των 14 χρόνων εξ αιτίας ενός μελανώματος που κανείς δεν είχε καταφέρει να σταματήσει. Δεν ήταν μόνο ένας πολύ ικανός σκύλος, ένα εξαιρετικό πόιντερ και ένας μοναδικός γεννήτορας, αλλά ήταν η αυθεντική εικόνα του πόιντερ των τελευταίων είκοσι χρόνων. Μπορούμε να ψάξουμε την εικόνα του στα παιδιά του, τα οποία τρέχουν στους αγώνες, αλλά επίσης και στα λόγια των πολλών κυνηγών, που κυνηγάνε με ένα «παιδί του Ribot». Οσο ικανοί και αν είναι, θα είναι για πάντα «τα παιδιά του Ribot», αυτή είναι η κατάρα των παιδιών των μεγάλων. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και στους ανθρώπους! Ο Ribot είναι γιος του Cariddi del Vento ένα από τα σπάνια πόιντερ «del Vento», χρώματος άσπρο – πορτοκαλί, ιδιοκτησία του Giorgio Guberti. Συμμετείχε στο Πρωτάθλημα για Trialer με τον κυναγωγό του Rudy Lombardi. Νίκησε το 1991 με τον ίδιο κυναγωγό, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πόιντερ μεγάλης έρευνας με το Cacit και, πάντα με το Cacit, νίκησε την ίδια χρονιά τον Αγώνα Εξαίρετων, ενώ τον επόμενο χρόνο ήταν μέλος της ιταλικής ομάδας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μητέρα του είναι η Edy, κόρη της Clastidium Frine μια από τις «κολόνες» εκείνης της γραμμής αίματος θηλυκών για την οποία οι κύριοι Agosteo, πατέρας και γιος, με το δίκιο τους, περηφανεύονται πολύ. Είναι μπεκατσινοκυνυγοί και τεστάρουν τα σκυλιά τους σε ανάλογα εδάφη. Ο Ribot είχε πολύ «αίμα» del Vento, μια προέλευση που σήμερα δεν είναι πια της μόδας να τονίζουμε, λόγω των άσχημων γεγονότων που αφορούσαν τον Giorgio Guberti, όμως δεν είναι σωστό να ξεχνάμε την απίστευτη γενετική περιουσία, που τα πόιντερ τα οποία γεννήθηκαν στο Campiano, εκπροσώπησαν και εκπροσωπούν στην Ιταλία και σε άλλες χώρες. Την ουσία της εξαιρετικής καριέρας του Ribot Della Noce μπορούμε να τη δούμε στους τίτλους (αλλά και στις ημερομηνίες στις οποίες αυτοί δόθηκαν) που άξιζαν σε αυτόν τον μεγάλο πρωταθλητή. Πρωταθλητής Τρίαλερ (Camp.T.) το 1998 (στην ηλικία των τριών χρονών), Πρωταθλητής εργασίας της Ιταλίας και Πρωταθλητής γεννήτορας το 1999 (4 χρονών), Διεθνής Πρωταθλητής εργασίας το 2000. Προσθέτουμε και τη νίκη του Derby το 1997 και έχουμε μπροστά μας την ιστορία ενός σκύλου εκτός συναγωνισμού, ενός μεγάλου πόιντερ που έχει φανερώσει όλα τα προσόντα του από μικρή ηλικία. Ο Elio Cantone, ιδιοκτήτης του Ribot, είναι μια σπάνια προσωπικότητα στον κόσμο των αγώνων: Πρόεδρος του Κυνοφιλικού Ομίλου, οργανωτής του πρωταθλήματος Ευρώπης, πολλών Derby και Ευρωπαϊκών και Παγκοσμίων πρωταθλημάτων, ιδιοκτήτης μεγάλων σκύλων όπως ο Διεθνής Πρωταθλητής Zeta della Cisa, ο Πρωταθλητής Ιταλίας, Διεθνής Πρωταθλητής και τράιαλερ Asso del Vento και Nepal del Vento, γιος του Asso που έγινε Διεθνής Πρωταθλητής και Τράιαλερ. Παράλληλα, ο Elio είναι και ένας πραγματικός τζέντλεμαν! Ο Ribot έκανε τη πρώτη εμφάνισή του το φθινόπωρο του 1995, στην Κροατία, όπου έφτασε αμέσως στα ανώτερα επίπεδα με ένα Ris. Cac/Cacit, με κριτές τους Roversi και η Lavallaz. Τα εξαιρετικά προσόντα αυτού του σκύλου, ο καλπασμός και το να είναι η ουσία του πόιντερ, τον κάνανε γνωστό και αγαπητό στο κοινό που παρακολουθεί τις κυνοφιλικές εκδηλώσεις. Το κοινό τον έκανε έναν πραγματικό ηρώα της κυνοφιλίας και πολλοί κυνηγοί απευθυνθήκανε στον ιδιοκτήτη του για να ζευγαρώσουνε με το Ribot τις θηλυκές τους. Ο Ribot ζευγάρωσε με πολλές θηλυκές, αλλά τα περισσότερα ζευγαρώματα γίνανε χωρίς αμοιβή για τον ιδιοκτήτη του ή με αντάλλαγμα μερικών κουταβιών που έπειτα ο Elio χάριζε. Τα κουτάβια του Ribot που κατοχυρώθηκαν Πρωταθλητές εργασίας της Ιταλίας είναι πάνω από τριάντα. Επειτα είναι εκείνοι που απόκτησαν τίτλους για τους οποίους δεν έχει ζητηθεί η γνωστοποίηση του Κυνοφιλικού Ομίλου Ιταλίας, και ακόμη εκείνοι που απέκτησαν τους τίτλους στο εξωτερικό. Οι συγκινήσεις που ο Elio έλαβε από τον σκύλο του ήταν πάρα πολλές: σε έναν κλασσικό αγώνα στα ορτύκια όπου το έδαφος ήταν μια κόγχη με ένα χαντάκι στο βάθος, ο Ribot, πηδώντας αυτό το χαντάκι, έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό του και έπεσε σε φέρμα. Ολο το κοινό χειροκρότησε και επανέλαβε το χειροκρότημα όταν απομακρύνθηκε από το τερέν. Μια άλλη αξέχαστη στιγμή του ήταν στην Ισπανία, όταν κέρδισε με το Cacit δύο τελικούς αγώνες (barrage) σε μια μέρα: το πρωί στις 10,00 κέρδισε έναν τελικό με πέντε (barrage a cinque) που αφορούσε τους αγώνες της προηγούμενης μέρας, έπειτα ξεκινήσανε οι αγώνες της μέρας, και στην επιστροφή κέρδισε τον άλλο τελικό, αυτή τη φορά με τρεις (barrage a tre). Ο ιδιοκτήτης του απέσυρε τον Ribot από τους αγώνες το 2003, μετά από τη δεύτερη θέση στο Master που είχε ήδη κερδίσει, σε ισοπαλία, τον προηγούμενο χρόνο. Από εκείνη τη στιγμή ο Ribot, άρχισε να πηγαίνει για κυνήγι μαζί με τον ιδιοκτήτη του. Συνέχισε τη δραστηριότητά του σαν γεννήτορας, επιβεβαιώνοντας κάθε φορά την ικανότητά του να μεταδίδει τα προσόντα του. Μπορούμε να θεωρήσουμε τον Ribot ως καλύτερο ανάμεσα στους καλύτερους επιβήτορες των τελευταίων 20 χρόνων, μαζί με τους Ardito del Vento, Hardy du Bois au Perches και Milord di Groppo.

Ως χαρακτήρας… Ο Ribot ήταν και ένας υπέροχος σκύλος συντροφιάς. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας σκύλος πολύ έξυπνος. Ο Ribot κατάφερνε χωρίς πρόβλημα να ερμηνεύει τις διαφορετικές συνθήκες μεταξύ της αγωνιστικής ζωής και της ζωής στο σπίτι. Με το εγγονάκι του ιδιοκτήτη του έβλεπε τηλεόραση και όταν πήγαινε έξω στον κήπο μαζί του δεν τράβαγε ποτέ το λουρί, όταν με τους άλλους τράβαγε σαν τρελός. Πώς ήταν με τον κυναγωγό του; Με τον Rudy ήταν ίδιοι, όταν κατέβαιναν στους αγώνες ήταν δυο ελεύθερα πνεύματα με τη σιγουριά της νίκης και με ίδιο χαρακτήρα. Ηταν ένα μεγάλο πόιντερ, είχε έναν σπάνιο ιδιοκτήτη και έναν πολύ ικανό κυναγωγό που τον κατάλαβε σε βάθος δημιουργώντας μαζί του ένα είδος συμβίωσης και έζησε έτσι μαζί του μια υπέροχη περίοδο της ζωής του.

Δείτε : ”Η κατάρα του Ribot”