Τσίχλες η πρώτη αγάπη!

Του Ν. Φωτακόπουλου

Ιστορίες για λαγούς, για αγριογούρουνα, για πέρδικες και μπεκάτσες έχω διαβάσει πολλές. Το ίδιο και άρθρα. Για το ταπεινό πουλάκι που λέγεται τσίχλα, απ’ ότι θυμάμαι ποτέ. Κι όμως πιστεύω πως δεν κάνω λάθος όταν λέω πως παραμένει το δημοφιλέστερο θήραμα.

Δημοφιλές θήραμα όχι μόνο για τους κυνηγούς, αλλά και για κάθε φυσιγγιοκατασκευαστή, φυσιγγοεισαγωγέα και φυσιγγομάγαζο που σέβεται το.. ταμείο του και τις υποχρεώσεις του στην Εφορία, το ΙΚΑ, την ανάγκη επιβίωσης και πάει λέγοντας.

Ταπεινό θήραμα, τόσο δα, δεν προσφέρεται για διηγήσεις «κατορθωμάτων» και αναμνηστικές φωτογραφίες. Ταπεινό θήραμα η τσίχλα, αλλά πολύ αγαπητό για άλλους λόγους. Πρώτα-πρώτα για τις πολλές ευκαιρίες που δίνει για τουφεκιές. Γιατί άμα σου πεταχτεί καμιά τσίχλα από τα πυκνά και δεν την πάρεις δεν χάθηκε κι ο κόσμος.

Αν όμως σου πεταχτεί λαγός… χάθηκες από την στεναχώρια σου και από την γκρίνια των υπολοίπων και τις δηλώσεις του τύπου «αν ήμουν εγώ», κ.λ.π., κ.λ.π.

Για τις τσιχλοεξορμήσεις με το πούλμαν τη δεκαετία του ’70 έχω ξαναγράψει, αλλά πρέπει να παραδεχθώ πως είναι μια ανάμνηση που έρχεται και ξαναέρχεται για να θυμίσει άλλες εποχές. Τότε που τα Γιάννενα και τα μπεκατσότόπια τους ήταν μακρινοί προορισμοί και χωρίς πειστικό δέλεαρ.

Τουλάχιστον τέτοιο που θα έκανε να αφήσουμε τη σιγουριά που προσέφεραν οι πληροφορίες του Τσιροβασίλη (καλή του ώρα) για σίγουρη «τσάντα» με καμιά πενηνταριά τσίχλες ο καθένας. Και αν το νούμερο ακούγεται σήμερα μεγάλο, είμαι βέβαιος πως οι παλιότεροι τσιχλοκυνηγοί μπορούν να το επιβεβαιώσουν ή και να το… αυξήσουν. Πολλές τσίχλες. Όσες ήθελες… Βέβαια μιλάμε για τσίχλες αλλά θα πρέπει να πούμε πως στο τελικό νούμερο τα κοτσύφια είχαν ουσιαστική… συμμετοχή.

Τα κοτσύφια

Ποτέ δεν μπόρεσα να πω «ο κότσυφας». Το κοτσύφι έλεγα πάντα. Ουδέτερο χρησιμοποιούσα. Ίσως γιατί μοιάζει πιο οικείο…

Και είμαι βέβαιος πως οι απανταχού Έλληνες κυνηγοί, σ’ αυτούς τουλάχιστον που το χτυποκάρδι του κυνηγίου ήρθε στην παιδική ή την εφηβική ηλικία θα συμφωνούν μαζί μου.

Το πρώτο «μεγάλο» θήραμα όλων μας ήταν το κοτσύφι. Ουδέτερο λοιπόν όταν μιλάμε γι’ αυτό το πολυαγαπημένο θήραμα των παιδικών μας χρόνων και ας λέει ότι θέλει ο Σαββόπουλος στο σχετικό αφηγηματικό τραγούδι που ο κότσυφας απαιτεί να τον αποκαλούν κυρ-κότσυφα και αφέντη τσουτσουλομύτη.

Βασικό συστατικό λοιπόν: κότσυφας μιας καλής «τσάντας» με τσίχλες και δεν είναι σπάνιο σε μια πουλιάστρα με δέκα πουλιά (τσίχλες) να συμπεριλαμβάνονται και κανα-δυο κοτσύφια.

Βέβαια υπάρχουν και αποκλειστικά κοτσυφοκυνήγια, μικρότερα σε αριθμό, μιας και αυτό το εν λόγω θήραμα παρουσιάζει και μεγαλύτερη… εδωδιμότητα από την τσίχλα. Το κυνήγι του γίνεται με παρόμοιο τρόπο με αυτόν της τσίχλας αν και αυτό το μαύρο πουλάκι συνηθίζει να τρυπώνει περισσότερο στα πυκνά και να παριστάνει τον φωνακλά προδίδοντας τη θέση του.

Άλλη μια ιδιαιτερότητα που έχει σχέση με την τσίχλα είναι η προτίμησή του στις αστικές περιοχές και εδώ στην Αθήνα παρουσιάζει μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα στο Πεδίο του Άρεως και στον Εθνικό Κήπο.

Εκεί το κυνήγι του επιτρέπεται μόνο στις εκατοντάδες αδέσποτες γάτες.

Όσο για το κανονικό του κυνήγι αυτό που χρειάζεται είναι μεγαλύτερη προσοχή και εμμονή στις πυκνούρες αν και εδώ που τα λέμε σήμερα απειροελάχιστοι πηγαίνουν για να κυνηγήσουν αποκλειστικώς κοτσύφια. Απλώς «πληρώνει τη νύφη» στο κυνήγι της τσίχλας.

Χωρίς σκύλο

Ο σκύλος τη μοναδική χρησιμότητα που μπορεί να προσφέρει σ’ αυτό το κυνήγι είναι στο να βρίσκει και να απορτάρει τα χτυπημένα πουλιά. Πέραν αυτού ουδέν και μάλλον επιζήμιος είναι.

Χωρίς σκύλο λοιπόν αυτό το κυνήγι εκτός αν έχει μοναδικό προορισμό να αποράρει και με την προϋπόθεση ότι το υπόλοιπο χρονικό διάστημα κάθεται ήσυχος και ακίνητος δίπλα μας στο καρτέρι.

Και μια και είπαμε για καρτέρι, να πούμε πως είναι ο πλέον ενδεδειγμένος και αποδοτικός τρόπος κυνηγίου των τσιχλοκότσυφων. Το καρτέρι λοιπόν γίνεται πιο αποδοτικό όταν υπάρχουν στον κυνηγότοπο αρκετά ντουφέκια.

Τότε οι τσίχλες «ανεμίζουν» και δίνονται περισσότερες ευκαιρίες για τουφεκιές. Όμως αν και φαινομενικώς εύκολο κυνήγι πολύ σπάνια και μόνο πολύ καλοί σκοπευτές μπορούν να ξεπεράσουν σε ποσοστό επιτυχίας το 30%. Πολύ αποδοτικό μπορεί να είναι το απογευματινό καρτέρι και ειδικότερα αν έχει διαλεχτεί σωστά η τοποθεσία.

Η επιλογή του απογευματινού καρτεριού μπορεί να γίνει ύστερα από παρατηρήσεις και συνήθως είναι κοντά σε ρεματιές που ανηφορίζουν σε ψηλότερα μέρη που προσφέρονται για κούρνιασμα.

Το αντίστροφο θα πρέπει να γίνεται με το πρωινό καρτέρι, όπου, συνήθως, τα πουλιά προσφέρουν δυσκολότερο στόχο μια και κατεβαίνουν με αρκετά μεγαλύτερη ταχύτητα.
Όταν η μέρα δεν είναι και τόσο καλή από άποψη πυκνότητας θηράματος και δεν προσφέρεται για καρτέρι, μια εναλλακτική και επιβεβλημένη λύση είναι το κυνήγι με ψάξιμο.

Οι ρεματιές με τις πυκνούρες, τα πουρνάρια και οι κουμαριές μπορεί να κρατάνε πολλές τσίχλες και ας μην πετάει καμία στον ορίζοντα.

Οι ιδανικοί τσιχλότοποι

Από τα μέσα Σεπτέμβρη αρχίζουν και έρχονται οι τσίχλες στην πατρίδα μας για να μείνουν μέχρι και τις 28 Φλεβάρη που τελειώνει (;) το κυνήγι.

Ολόκληρο αυτό το διάστημα έχω πετύχει καλές συναντήσεις με τις τσίχλες αλλά αξέχαστες θα μου μείνουν οι δέκα ευλογημένες μέρες του Μάρτη που χάθηκαν οριστικά.

Από το τέλος Σεπτέμβρη μέχρι και τις 10-15 Γενάρη ένα αγαπημένο μου τσιχλοτόπι είναι η Ορεινή Κορινθία με τα αμπέλια και τις πυκνούρες της που κρατάνε αρκετές τσίχλες. Από αυτή την ημερομηνία και πέρα όλες οι περιοχές γύρω από τον Μαλιακό κόλπο, από Μαλεσίνα και μέχρι τον Πτελεό ενδείκνυνται για καλά τσιχλοκυνήγια. Βέβαια αγαπημένα περιμένουν πάντα και τα μέρη της Θήβας όπως Παλιοπαναγιά, Αι-Γιώργης, Υψηλάντης, κ.α.

Όσο για το Άστρος Κυνουρίας τον Φλεβάρη εδώ δεν υπάρχει σύγκριση. Χρειάζονται ωτοασπίδες από το τουφεκίδι.

Συγχωρέσετε με που αναφέρω μέρη μόνο από τη Νότια Ελλάδα, αλλά από τη Βόρεια δεν ξέρω και πολλά πράγματα.

Ένα αξέχαστο τσιχλοκυνήγι θυμάμαι όμως κάποια 28^η Οκτωβρίου στην Καλαμπάκα πριν από 15 χρόνια που ξεμείναμε όλοι από φυσίγγια. Τόσο πολλές τσίχλες είχε. Είμαι βέβαιος πως αντίστοιχες αναφορές θα έχουν να κάνουν πολλοί κυνηγοί από κάθε γωνιά της Ελλάδος. Περιμένουμε λοιπόν…

Δείτε : Τα τσιχλοκότσυφα με δυο λόγια….