Published on 2 Δεκεμβρίου, 2013 | by Kynoclub

Ποιος σκύλος για τις πέρδικες;

Κείμενο- φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Είναι κάποια σκυλιά που είναι σχεδόν μαγικά. Έρχονται και ξανάρχονται στην μνήμη όσα χρόνια και αν πέρασαν από τότε που τα βιώσαμε ή τα συναντήσαμε. Είναι τα σκυλιά που «καταπίνουν» το βουνό, που για ώρες καλπάζουν ανάμεσα στους βράχους, που κατεβαίνουν τα γκρέμια μέχρι κάτω στα ριζά , για να ξανανέβουν καλπάζοντας προς την κορφή.. Από το ξημέρωμα μέχρι το σούρουπο χωρίς σταματημό, έτσι, για μια ακόμα συνάντηση με την ορεινή ή την νησιωτική πέρδικα. Και όταν την συναντήσουν, όταν μπλοκάρουν το κοπάδι σε μια ακλόνητη φέρμα, τότε μπορείς να πεις πώς έχεις βιώσει την απόλυτη κυνηγετική στιγμή, την απόλυτη κυνηγετική απόλαυση. Όλα αυτά είναι το περδικόσκυλο…

Αντοχή, όσφρηση, φέρμα, απόρτ και γενεαλογία

Αυτό είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών –και προσόντων- που χαρακτηρίζει το καλό και αποτελεσματικό περδικόσκυλο. Χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά τα οποία θα πρέπει να είναι στην καλύτερη εκδοχή τους, δεν μπορούμε να μιλάμε για πραγματικά περδικόσκυλα… Φυσικά σημαντικό ρόλο παίζει και η γενεαλογία.. Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, ένας σκύλος που προέρχεται από επιλεγμένη εκτροφή και από γεννήτορες- προγόνους που έχουν περάσει την ζωή τους κυνηγώντας σε αλπικές ζώνες, είναι λογικό να συγκεντρώνουν περισσότερα …μόρια ελπίδας!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά..

Ένας απροπόνητος σκύλος, αντιμέτωπος με υψόμετρα των 2000 μέτρων ή με τις μάντρες των νησιών, είναι για λύπηση και …κουβάλημα. Συνήθως είναι και ο ιδιοκτήτης του απροπόνητος, αλλά αυτός έχει την λογική να κάνει καταμερισμό και οικονομία δυνάμεων. Ο σκύλος όμως, δεν αντιλαμβάνεται έννοιες όπως είναι ο χρόνος ή η οικονομία δυνάμεων. Ετσι μετά από μια ώρα μπορεί να σέρνεται ή να μεταφέρεται αγκαλιά μέχρι το αυτοκίνητο.

Χωρίς την όσφρηση επίσης δεν γίνεται τίποτα. Η δυνατή και «έμπειρη» όσφρηση είναι αυτή που θα ανακαλύψει την αναθυμίαση που αφήνει πίσω της η πέρδικα που ποδαρώνει ή η πέρδικα που έχει χωθεί μέσα στο πιο σφιχτό πουρνάρι. Και δεν είναι εύκολο για τον σκύλο να ανακαλύψει αυτή την ανεπαίσθητη μυρωδιά, ανάμεσα στον αόρατο ωκεανό των αναθυμιάσεων που αναδύει το βουνό. Αρκεί να θυμηθούμε κάποιες από τις μυρωδιές που αντιλαμβανόμαστε εμείς με την αδύναμη όσφρηση μας, όπως είναι το θυμάρι, το φασκόμηλο, το τσάι του βουνού, η «χωματίλα», η προβατίλα από τα γιδοπρόβατα κ.λ.π. για να αντιληφθούμε την δυσκολία της διύλισης της μυρωδιάς της πέρδικας από τον σκύλο που είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει χιλιάδες μυρωδιές.

ilis Anemos, ilis Mortis, ilis Omorfos Tropos

Βέβαια, το να μπορεί να διαλέξει το περδικόσκυλο της μυρωδιά της πέρδικας ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες, προϋποθέτει πείρα και γνώση του συγκεκριμένου θηράματος. Και αν η εμπειρία μπορεί με τον καιρό να αποκτηθεί, δεν σημαίνει πως μπορεί να αποκτηθεί και η οσφρητική δύναμη. Εδώ οι ….εκπαιδευτές σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Ή έχει δυνατή όσφρηση ο σκύλος ή δεν έχει. Και αν (θεωρητικά) σε κάποιο μικρό ποσοστό μπορεί να βελτιωθεί η δύναμή της, αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα για την ωφελιμότητα στην «έγκαιρη» φέρμα.

Απαραίτητο προσόν η φέρμα για ένα περδικόσκυλο, τουλάχιστον με την κλασική του έννοια. Η φέρμα λοιπόν πρέπει να είναι σταθερή και αποφασιστική. Και κυρίως έγκαιρη. Βέβαια η έγκαιρη φέρμα έχει να κάνει κυρίως με την δύναμη της όσφρησης, όπως προαναφέρθηκε, αλλά και με τις εκάστοτε ιδιαίτερες συνθήκες κυνηγίου. Π. χ. όταν τα πουλιά είναι πιεσμένα ή σκορπισμένα μπορεί να (ξε)σηκώνονται από 200 μέτρα μακριά και να μην δέχονται φέρμα με τίποτα, ή αντίθετα να περνάς από πάνω τους και αυτά να είναι «σμουλωμένα» και σε κατάσταση ….ανυπαρξίας.

Όλοι τις έχουμε ζήσει αυτές τις συμπεριφορές της πέρδικας, ορεινής και νησιώτικης. Και όλοι έχουμε κάποια στιγμή μονολογήσει πώς «πέρδικες θα υπάρχουν πάντα»! Δεν μπαίνει εύκολα η πέρδικα στο δισάκι. Έχει φτερά και πόδια για να ξεφύγει και να σωθεί και κυρίως μυαλό για να μηχανεύεται τρόπους διαφυγής ή και ακινησίας μέχρι να περάσει ο κίνδυνος. Για αυτό και η οσφρητική δύναμη σε συνδυασμό με την σταθερή φέρμα είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν την διαφορά ανάμεσα στο πραγματικό περδικόσκυλο, και στο κυνηγόσκυλο που θα ‘θελε να …προβιβαστεί σε περδικόσκυλο.

Μια υποτιμημένη, στις μέρες μας, υπηρεσία που πρέπει να προσφέρει το περδικόσκυλο αλλά και το κάθε κυνηγόσκυλο που βγαίνει για κυνήγι. Είναι πραγματικά πολύ δυσάρεστο να χάνονται θηράματα, επειδή υπάρχουν σκυλιά που δεν κάνουν ή δεν ξέρουν ή δεν έχουν διδαχθεί το απόρτ. Όσοι έχουν βιώσει την απώλεια της πέρδικας που «έπεσε ξερή» ή λαβωμένη, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ…