Η μάνα κάνει τους πρωταθλητές……

Kείμενο: R. Perazatti

Ένας σκύλος ο οποίος ανήκει στις φυλές που επιλέγονται κυρίως μέσω των εκθέσεων, φτάνει γενικώς σε μία ανάπτυξη που να επιτρέπει μία αξιόπιστη αξιολόγηση της μορφολογίας του, όταν είναι δύο χρονών. Επομένως αν ο σκύλος είναι τεσσάρων χρονών γνωρίζουμε ήδη εάν η επόμενη γενιά του θα έχει βελτιωμένα χαρακτηριστικά σε σχέση με το μέτριο επίπεδο της φυλής.

Τελείως διαφορετικά είναι τα πράγματα με τις φυλές φέρμας ή ακόμα και με τους Ιχνηλάτες. Και αυτό γιατί η επιλογή των καλύτερων προς αναπαραγωγή σκύλων χρειάζεται χρόνια για να γίνει..

Ένας σκύλος που αφιερώνεται στους αγώνες, δύσκολα φτάνει μπορεί να αξιολογηθεί πριν από το τέταρτο ή πέμπτο έτος της ηλικίας του και χρειάζονται άλλα τρία χρόνια για να αξιολογηθούν τα κυνηγετικά προσόντα των παιδιών του που γεννήθηκαν από διαφορετικά θηλυκά και που προορίζονται για την αναπαραγωγή. Αλλά όταν ο σκύλος είναι ήδη επτά ή οκτώ χρονών είναι πια κοντά στα γεράματα και του μένουν κατά μέσο όρο μόνο δύο χρόνια δραστηριότητας σαν αναπαραγωγός. Είναι σαν να λέμε ότι η επαλήθευση των προσόντων ενός επιβήτορα γίνεται πολύ αργά!

Επομένως μόλις ένας σκύλος κερδίσει κάποιους αγώνες και αποδείξει ότι έχει αξιόλογα προσόντα, πολλοί θα σπεύσουν να ζευγαρώσουν μαζί του τις θηλυκές τους με την ελπίδα να αποκτήσουν κουτάβια ικανά σαν αυτόν. Αυτοί είναι που συνήθως απογοητεύονται, γιατί είναι αρκετά σπάνιο τα κουτάβια να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον πατέρα. Επομένως το πρόβλημα των φυλών φέρμας είναι να αξιοποιήσουμε έγκαιρα και χωρίς να περιμένουμε την επαλήθευση της επόμενης γενιάς του, ποιος είναι ο επιβήτορας που μεταδίδει τα θετικά χαρακτηριστικά του σε έναν καλό αριθμό απογόνων του που με την σειρά τους θα είναι και αυτοί ικανοί με τη σειρά τους να δώσουν κουτάβια τα οποία θα βελτιώσουν τη φυλή. Βάση εμπειρίας, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο καλός επιβήτορας θα γεννηθεί μόνο αν τηρηθούν τουλάχιστον δύο από τις τρείς ακόλουθες προϋποθέσεις

Πρώτη προϋπόθεση

Ο σκύλος πρέπει να έχει τα προσόντα που επιθυμούμε και κυρίως να έχει τη δυνατότητα να τα μεταδώσει στους απογόνους του. Δηλαδή πρέπει να είναι αρκετά προικισμένος από φανερά σωματικά χαρακτηριστικά προερχόμενα και από την γενετική κληρονομιά του αλλά και από το περιβάλλον. Ένας καλός σκύλος μπορεί να γεννηθεί και από μέτριους γονείς, αλλά πολύ δύσκολα από μέτριους γονείς να γεννηθεί ένας μεγάλος επιβήτορας.

Δεύτερη προϋπόθεση

Ο σκύλος πρέπει να έχει αδέρφια από την ίδια γέννα που να είναι και αυτά γνωστά για τις ικανότητές τους. Δηλαδή ο καλός επιβήτορας συχνά γεννιέται σε εκείνες τις αξέχαστες γέννες στις οποίες υπάρχουν αρκετοί σκύλοι «εκτός συναγωνισμού».

Τρίτη προϋπόθεση

Ο σκύλος πρέπει να είναι γιός μίας ικανής μητέρας και αυτή είναι η προϋπόθεση που διασφαλίζει περισσότερο την γονιδιακή αξία ενός σκύλου (δηλαδή εκτός από τον μεγάλο πατέρα, ο επιβήτορας πρέπει να έχει και μία μεγάλη μητέρα).

Φυσικά υπήρξαν και γνωστοί πρωταθλητές που η γέννησή τους δεν βασίστηκε ούτε στην δεύτερη ούτε στην τρίτη προϋπόθεση αλλά αυτοί οι πρωταθλητές δεν έγιναν εξίσου μεγάλοι επιβήτορες. Πιθανόν να έδωσαν κάποιο σπουδαίο κουτάβι, αλλά δεν μου φαίνεται ότι υπήρξαν ποτέ δημιουργοί ή συνεχιστές των γενετικών γραμμών που βελτιώνουν τη φυλή. Γι’ αυτό, όταν αποφασίσουμε να ζευγαρώσουμε τη θηλυκιά μας με τον επιβήτορα που είναι γνωστός για τις επιτυχίες του στους αγώνες, πρέπει να πληροφορούμαστε επίσης αν έχει αδέρφια που είναι γνωστά για τις ικανότητες τους, να ρωτήσουμε ποιός είναι ο πατέρας του και, κυρίως, ποιά είναι η μητέρα του.

Σε αυτό το σημείο κάποιος μπορεί να πει ότι μόλις ανακάλυψα το… ζεστό νερό στις αρχές της τρίτης χιλιετηρίδας και ότι είναι κάπως αργά για να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα των γονιδίων. Τι να πω, καλύτερα αργά παρά ποτέ!