προσωπα

Published on 13 Δεκεμβρίου, 2013 | by Kynoclub

0

ΚΛΟΝΤ ΟΝΤΡΙΑ – Ο τζέντλεμαν των Κούρτσχααρ!

Συνέντευξη στον Ν. Φωτακόπουλο

Ο Κλοντ Οντρια είναι ένας πραγματικός τζέντλεμαν και αριστοκράτης της ελληνικής κυνοφιλίας. Ερασιτέχνης κυνοτρόφος με την επωνυμία Profet Elias εκτρέφει Κούρτσχααρ κάνοντας σπανιότατα γέννες, όχι για να τα «οικονομήσει» αλλά από μια βαθιά κυνοφιλική αγάπη και αφοσίωση προς τη φυλή που τάχθηκε.

Τον γνωρίζω δεκαετίες τώρα και τον παρακολουθώ να συμμετέχει σε κυνολογικές εκθέσεις και αγώνες κερδίζοντας πολλές διακρίσεις. Όμως δεν είναι, όπως ξεκαθαρίζει, αυτοσκοπός η διάκριση και το βραβείο. Είναι πρώτα από όλα η χαρά της συμμετοχής σε μια κυνοφιλική εκδήλωση και η συνύπαρξη για μερικές ώρες με άλλους παθιασμένους κυνόφιλους. Τον σταμάτησα λίγο μετά την κατάκτηση μια ακόμα νίκης σε έναν αγώνα κυνηγετικών Ικανοτήτων και του ζήτησα να… απολογηθεί. Για το παράξενο όνομά του και για την… εμμονή του με τα Κούρτσχααρ.»

ontria3

Το κυνοφιλικό ενδιαφέρον του Κλοντ Οντρια είναι δίκαια μοιρασμένο ανάμεσα σε αγώνες εργασίες και σε εκθέσεις μορφολογίας μια και η εκτροφική προσπάθειά του έχει ως στόχο την εργασιακή ικανότητα, τη σωστή μορφολογία και κυρίως τον ισορροπημένο χαρακτήρα.

– Πες μας λίγα λόγια για σένα…

«Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από την Ελβετία. Ήταν ο πατέρας του, δηλαδή ο παππούς μου από εκεί. Από αυτόν κληρονόμησα και το όνομά μου. Από την πλευρά όμως της μητέρας μου είμαι Πόντιος όπως ήταν και αυτή. Μάλιστα ο αδελφός της ήταν ο Μάξιμος, Μητροπολίτης Σμύρνης. Δηλαδή είμαστε Φαναριώτες. Ο πατέρας μου γεννήθηκε και αυτός στην Κωνσταντινούπολη και ήταν μισός Ελβετός και μισός Πόντιος. Και εγώ στην Κωνσταντινούπολη γεννήθηκα αλλά μετακόμισα στην Ελλάδα το 1957 όταν ακόμα ήμουν πολύ μικρός. Ο πατέρας μου ήθελε να φύγει από την Τουρκία και τελικά ανάμεσα σε Ευρώπη, Αυστραλία και Αμερική επέλεξε το Φάληρο! Μείναμε, στην αρχή, όταν πρωτοήρθαμε, στη Συγγρού που τότε, εκεί γύρω, μπορούσες να κυνηγήσεις!»

– Με το κυνήγι πώς ξεκίνησες;

«Εκεί, στη Συγγρού, ξεκίνησα το κυνήγι με σφεντόνα όπως όλα τα παιδιά της εποχής. Φτάναμε κυνηγώντας μέχρι κάτω στο Δέλτα, κοντά στον ιππόδρομο. Μετά ήρθε το πρώτο αεροβόλο και λίγο αργότερα το πρώτο φλόμπερ. Μόνος μου ξεκίνησα να κυνηγάω. Δεν με επηρέασε κανένας φίλος ή συγγενής. Πήγαινα στο σχολείο αλλά το μυαλό μου ήταν πάντα έξω στα χωράφια και τα πουλιά. Τα καλοκαίρια δούλευα και τον χειμώνα πήγαινα σχολείο. Ο πατέρας μου που ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος τα καλοκαίρια με έστελνε για δουλειά στα εργοστάσια του εξωτερικού που αντιπροσώπευε. Η έννοια του ήταν να μάθω να δουλεύω αλά και να εξοικειωθώ με άλλες κουλτούρες και νοοτροπίες. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθούσα να βρω ευκαιρία να πάω στα διπλανά χωράφια για πουλιά…»

– Ποια θηράματα προτιμάς;

«Κυνηγάω κυρίως ορτύκι και μπεκάτσα και λιγότερο πέρδικα λόγω ηλικίας. Παλιότερα η σειρά προτίμησης ήταν αντίστροφη. Πρώτα κυνηγούσα την πέρδικα μέχρι και την τελευταία μέρα που αυτή επιτρεπόταν και μετά την μπεκάτσα. Κάποτε στην Κύθνο, που είναι το νησί της γυναίκας μου, κυνηγούσα πέρδικες σχεδόν μόνος. Ηταν τα τέλη της δεκαετίας του ΄60. Μέχρι και πριν από είκοσι χρόνια τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αν και είμαι κοινωνικός και μου αρέσουν οι παρέες στο κυνήγι είμαι μοναχικός. Δεν μπορώ τον συνωστισμό και τη φασαρία. Δεν το απολαμβάνω έτσι. Δεν απολαμβάνω τα σκυλιά μου…»

– Γιατί Κούρτσχααρ;

«Είναι πολύ αγαπησιάρικα σκυλιά. Δένονται με τα αφεντικά τους. Το Κούρτσχααρ είναι ένας σκύλος πολυτάλαντος που δεν πρέπει να τον εξομοιώσουμε με τις Αγγλικές φυλές. Είναι διαφορετικός ο ρόλος του. Πρέπει να εργαστεί και να αποδείξει ότι είναι ικανός όχι μόνο στην έρευνα και τη φέρμα αλλά και στην ιχνηλασία, στο απόρτ, στο νερό και, τέλος, πρέπει να κάνει ακόμα και τον φύλακα. Όλες αυτές οι δουλειές και τα πολυσχιδή προσόντα χαρακτηρίζουν το Κούρτσχααρ. Το λάθος που κάνουν οι Ιταλοί ακόμα και οι Σέρβοι σε επίπεδο κυναγωγών, εκτροφέων και Ομίλων, ακόμα και ο Ελληνικός Όμιλος, είναι ότι προσπαθούν να κάνουν το Κούρτσχααρ ένα ακόμα Πόιντερ. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Αν ήθελα Πόιντερ θα είχα πάρει Πόιντερ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φτιάξουμε μια ακόμα ράτσα που θα δουλεύει σαν βρετανική φυλή. Το Κούρτσχααρ εξαπλώθηκε και λατρεύτηκε, σε όλο τον κόσμο, γι΄ αυτό που είναι. Ένας πολυτάλαντος και πολυσχιδής σκύλος. Δεν χρειάζεται να αλλάξει.»

ontria1– Αν δεν είχε Κούρτσχααρ ποια φυλή θα επέλεγες;

«Αν δεν είχα Κούρτσχααρ θα είχα Επανιέλ. Είναι μια φυλή που κάποτε κόλλησα μαζί της. Ήταν ο πρώτος μου κυνηγετικός σκύλος. Άξια και χαριτωμένα σκυλιά. Ενας ακόμα σκύλος που θαυμάζω είναι το Τέκελ. Ενας σκύλος απόλυτα αδικημένος στην Ελλάδα.. Θα μου πεις… άρες μάρες κουκουνάρες. Θα προλάβω όμως να συμπληρώσω πως δεν είναι τυχαίο ότι όλη η Ευρώπη είναι γεμάτη από κυνηγετικά Τέκελ. Oι Ευρωπαίοι κάτι γνωρίζουν περισσότερο από σκύλους εργασίας…»

– Πώς κρίνεις την εξέλιξη των Κούρτσχααρ ;

«Υπήρξε εποχή που είχαμε σκυλιά-αστέρια, όμως από κάτω υπήρχε το χάος. Πριν από αρκετά χρόνια είχαμε στην Ελλάδα σπουδαίους σκύλους τόσο εργασιακά όσο και μορφολογικά. Θυμάμαι τον Υard, τον Nougat, τον Diuk τον δικό μου, και κάποια ακόμα Κούρτσχααρ που σημάδεψαν την εξέλιξη της φυλής στην Ελλάδα. Σήμερα μπορεί να μην έχουμε τέτοιους ξεχωριστούς σκύλους όμως το μέσο επίπεδο της φυλής στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με αυτό που υπήρχε πριν από δεκαπέντε χρόνια.»

– Η απαγόρευση της κοπής της ουράς θα επηρεάσει τη φυλή;

«Δεν κάναμε αυτό που έπρεπε την εποχή που έπρεπε. Οπως π.χ. η Βουλγαρία. Πριν από 15 χρόνια επειδή οι Βούλγαροι είχαν ως στόχο την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθέτησαν την απαγόρευση της κοπής της ουράς. Όμως εξαίρεσαν την ομάδα επτά από αυτή την απαγόρευση, κάτι που δυστυχώς δεν κάναμε εμείς όταν θα έπρεπε. Ίσως τώρα να είναι πια αργά. Με την ευκαιρία που μου δίνετε θέλω να καταθέσω την άποψή μου ως εκτροφέας και λάτρης των Κούρτσχααρ. Έκοβα πάντα τις ουρές των κουταβιών μου σε ηλικία 2-3 ημερών. Σας βεβαιώνω ότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα μια και σε αυτή την ηλικία δεν έχουν ακόμα αναπτυχθεί τα νεύρα και τα μωρά δεν αισθάνονται τίποτε. Δυστυχώς η απαγόρευση της κοπής της ουράς των ηπειρωτικών φυλών θα είναι εις βάρος των ίδιων των σκύλων. Αυτοί που επιμένουν στην απαγόρευση της κοπής δεν γνωρίζουν το πρόβλημα και η προσέγγισή τους είναι καθαρά συναισθηματική, ίσως, από άγνοια. Η κοπή της ουράς στους κυνηγετικούς σκύλους δεν γίνεται για αισθητικούς λόγους αλλά για την προστασία του ίδιου του ζώου από συνεχείς και οδυνηρούς τραυματισμούς…»

– Πόσο χρόνο περνάς με τους σκύλους σου;

«Τους αφιερώνω σχεδόν όλο τον χρόνο μου όταν δεν εργάζομαι. Κάθε μέρα όλο το καλοκαίρι παρ΄ όλο που η δουλειά μου είναι καλοκαιρινή, ξυπνάω άγρια χαράματα και βγάζω τα σκυλιά μου για ξέσκασμα και εκπαίδευση έστω και αν εκεί που τα βγάζω δεν υπάρχει καν θήραμα. Εντυπωσιάζομαι λοιπόν όταν δεν βλέπω σχεδόν κανέναν να εκπαιδεύει για ολόκληρους μήνες , και όταν αρχίζει το κυνήγι βλέπω πολλούς να έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους σκύλους τους.

– Τι σε ενοχλεί περισσότερο;

«Πολλά πράγματα. Θα σου πω όμως ένα που μου είπε κάποτε ένας Άγγλος που είχε έρθει εδώ και είδε κυνηγούς με ρούχα παραλλαγής. Αναρωτήθηκε αν πάνε να πολεμήσουν με τη… φύση. Τόσο παράξενο του φάνηκε το γεγονός ότι εδώ πολλοί κυνηγοί φορούν ρούχα παραλλαγής χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Μπορώ να το επιβεβαιώσω μια και ο ίδιος ασχολούμαι επαγγελματικά με το… ντύσιμο. Ίσως να είχαμε κάθε χρόνο λιγότερα ατυχήματα αν οι κυνηγοί μας μπορούσαν να καταλάβουν ότι τα ρούχα παραλλαγής όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτε αλλά αντίθετα είναι και επικίνδυνα.»

Δείτε : ΚΟYΡΤΣΧΑΑΡ για τα ….δύσκολα!


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας