Published on 15 Δεκεμβρίου, 2013 | by Kynoclub

Δράμια ή μονόβολα για τον αγριόχοιρο;

ΚΕΙΜΕΝΟ: Ηλίας ΓκαΪφύλιας

Στα αγριογούρουνα, η πιο δύσκολη περίπτωση σκόπευσης είναι αυτή που γίνεται με μονόβολο, όταν μάλιστα το ζώο τρέχει ΄΄σπρωγμένο΄΄ από τους παγανιέρηδες και τα σκυλιά…

Θα ήταν ευχής έργο να κυνηγούσαμε όλοι χρησιμοποιώντας μονόβολα, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο το καπρί ή θα έπεφτε στα σίγουρα, ή διαφορετικά θα έφευγε άθικτο.

Αντίθετα, με τα ΄΄δραμιάρικα΄΄ συμβαίνει κάτι άλλο.

Αν το αγριογούρουνο χτυπηθεί από καλή για τον όγκο του απόσταση και σε καίριο σημείο, έχει καλώς. Αλλιώς, αν είναι πολύ μεγάλο ή αν του ρίξουμε από μακριά, ίσως χτυπηθεί με κάποιο δράμι στην κοιλιά, κάτι που φυσικά θα είναι μεν θανατηφόρο, αλλά όχι άμεσα…

Αγριογούρουνο που θα χτυπηθεί στην κοιλιά δεν πρόκειται να πέσει στον τόπο του πυροβολισμού, αλλά ούτε και μετά… από χιλιόμετρα πολλές φορές. Κάπου θα πάει πληγωμένο και θα ΄΄γιατακιάσει΄΄, όπου και θα παραμείνει μέχρι να πεθάνει τελικά, μετά από 1-2 ή και περισσότερες ημέρες, ανάλογα με τη σοβαρότητα του κοιλιακού τραύματός του.

Το ότι θα πεθάνει τελικά, είναι σίγουρο!

Αν το αγριογούρουνο είναι πολύ μεγάλο – πάνω από 100 κιλά – και κινείται σε μια απόσταση 50 περίπου μέτρων από τον κυνηγό, δύσκολα πέφτει με τα δραμιάρικα. Πολύ πιθανόν να χτυπηθεί αλλά τα δράμια θα τρυπήσουν το δέρμα του απλά και μόνο, φαινόμενο συχνό αφού κατά το γδάρσιμο μεγάλων αγριογούρουνων έχουμε βρει δράμια από παλιά τραύματα.

Με το μονόβολο μπορεί να είναι δυσκολότερη η σκόπευση, αλλά αν χτυπηθεί το πιο πιθανό είναι να πέσει επιτόπου, αλλιώς φεύγει τελείως άθικτο.

Επομένως, το μονόβολο είναι – κατά τη γνώμη μου – το πιο συμβατό και ενδεδειγμένο για το κυνήγι του αγριόχοιρου.

Με τη χρήση του δεν πεθαίνει ένα αγριογούρουνο άσκοπα, ούτε χάνουμε χρόνο ψάχνοντας ένα τραυματισμένο ζώο. Με το μονόβολο ή το χτυπάς και το παίρνεις, ή αλλιώς φεύγει…μόνο τρομαγμένο.

Η αποτελεσματική τουφεκιά εξαρτάται βέβαια και από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος. Πολύ χαμηλή θερμοκρασία (8 ή 10 βαθμοί Κελσίου κάτω από το μηδέν) κρυώνει γρήγορα τα μολύβια, με συνέπεια να μικραίνει ακόμα περισσότερο το ήδη μικρό δραστικό βεληνεκές ενός λειόκαννου κυνηγετικού όπλου…

Άλλη μια βασική λεπτομέρεια είναι η σειρά των φυσιγγίων στην καραμπίνα. Το πρώτο φυσίγγι στην καραμπίνα κυνηγού που φυλάει ΄΄καρτέρι΄΄ σε παγάνα, πρέπει να είναι μονόβολο. Αν πετύχει το στόχο του καλώς, δεν θα χρειαστεί άλλη τουφεκιά. Αν όμως αστοχήσει, τότε θα δυσκολέψουν τα πράγματα, γιατί το αγριογούρουνο θα αναπτύξει τη μέγιστη δυνατή ταχύτητά του, που σημαίνει δύσκολος στόχος για μονόβολο.

Ακολουθούν όμως τα δράμια που διευκολύνουν την κατάσταση. Ένα άλλο γέμισμα που προτείνεται είναι και το εξής: πρώτο φυσίγγι στη θαλάμη μονόβολο, εν συνεχεία δράμια και το τελευταίο πάλι μονόβολο.

Αυτό το προτείνω για τους εξής τρεις λόγους:

Πρώτον, γιατί αν ούτε το αρχικό μονόβολο ούτε και τα δράμια φέρουν αποτέλεσμα και το αγριογούρουνο στραφεί εναντίον μας, θα μας χρειαστεί ένα ακόμη μονόβολο για λόγους ασφαλείας (ακόμη και για κατάμουτρο ρίξιμο).

Δεύτερον, γιατί αν δεν «πάρουμε» το αγριογούρουνο με τα δυο πρώτα φυσίγγια, στην τρίτη βολή το αγριογούρουνο θα έχει απομακρυνθεί τουλάχιστον αρκετά, οπότε θα μας χρειαστεί η ισχυρή τουφεκιά του μονόβολου.Τρίτον, γιατί αν πέσει με την πρώτη ή τη δεύτερη τουφεκιά, θα μας χρειαστεί πιθανόν η τρίτη βολή ως ΄΄χαριστική΄΄, αν δεν έχει πεθάνει το ζώο ή για την ασφάλειά μας, αν σηκωθεί ξαφνικά στο πλησίασμα.

Αν ο κυνηγός είναι οπλισμένος με δίκαννο, είναι πιο απλά τα πράγματα. Βάζει στη μια κάννη μονόβολο, στην άλλη δράμια και, ανάλογα με την περίπτωση, κάνει την επιλογή του.

Τα σημεία όπου αν χτυπηθεί ένα αγριογούρουνο θα πέσει επιτόπου είναι:

-το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού

-η καρδιά

-η σπονδυλική στήλη

Σημεία όπου αν χτυπηθεί θα πέσει στα 50-200 μ. είναι:

-τα πνευμόνια

-το συκώτι

-ο λαιμός

Αλλα σημεία όπου αν χτυπηθεί δεν θα πέσει επιτόπου, ούτε σε κοντινή απόσταση, αλλά θα καθυστερήσει τη φυγή του με πολλές πιθανότητες να το προλάβει ο κυνηγός αν το καταδιώξει είναι:

-ψηλά στα πόδια

-στο ζουρνά

-στα νεφρά