Published on 24 Δεκεμβρίου, 2013 | by Kynoclub

Να τους έχει ο θεός καλά!

Μέρες που είναι ας προσευχηθούμε όλοι να έχει ο θεός καλά και ακλόνητους στις καρέκλες τους όλους όσους αποτελούν την κυνηγετική ηγεσία και έχουν αφιερώσει την ζωή τους στην κυνηγετική υπόθεση. Να τους έχει ο θεός καλά για να ξεπερνούν τις νομικές τρικλοποδιές του κ Αγγελέτου και του κάθε …αντί που θέλει να μας κόψει το κυνήγι. Τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια μπορεί το κυνήγι να έχει συρρικνωθεί στο μισό σε χώρο, χρόνο και θηρεύσιμα είδη αλλά δόξα το θεώ κυνηγάμε ακόμα και αυτό το οφείλουμε στους ηρωικούς (και αιώνιους) κυνηγοπατέρες που με την …καπατσοσύνη που τους διακρίνει πείθουν κάθε φορά τον εκάστοτε υπουργό και βγάζει νέα ρυθμιστική απόφαση. Πραγματικά ηρωικοί ηγέτες που επί είκοσι και τριάντα χρόνια ο καθένας έχουν παρατήσει δουλειές, οικογένειες, χόμπι και όσα κάνει ο μέσος άνθρωπος για να τρέχουν όλη μέρα από γραφείο σε γραφείο και να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να μπορούμε εμείς να κυνηγάμε.. Μόνο ένα πράγμα αποφεύγουν. Άνθρωποι είναι και αυτοί και ίσως τους ξέφυγε με τόσα πολλά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά… Την πάγια νομοθετική ρύθμιση του κυνηγίου που δεν θα επιτρέπει σε κανένα Αγγελέτο να κάνει τα παιχνίδια του… Μήπως όμως ο κ Αγγελέτος είναι απαραίτητος ώστε να είναι και οι ίδιοι απαραίτητοι; Λέμε μήπως….

Διαβάστε την επιστολή-ανακοίνωση του αιώνιου κυνηγοπατέρα κ Νίκου Σταθόπουλου που πέρσι ήταν υποψήφιος βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία και ….δοξάστε τον. Όπως κάνουν και ουκ ολίγα παπαγαλάκια της κυνηγετικής πιάτσας, καλοπληρωμένοι εκδότες και δημοσιογράφοι κυνηγετικών εντύπων (από τα χρήματα της Δ ΚΟΣΕ και της ΚΣΕ) και εσχάτως ορισμένοι διαδικτυακοί…. τσανακογλύφτες που προσδοκούν και αυτοί κάποια κόκαλα που θα τους πετάξουν οι αιώνιοι κυνηγοπατέρες.

ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ!

Ανακοίνωση Σταθόπουλου

Για άλλη μια φορά την έζησα από πολύ κοντά αυτήν την περίεργη και δύσκολη εβδομάδα, κατά την οποία το Συμβούλιο της Επικρατείας απαγόρευσε το κυνήγι σε όλη την επικράτεια, με μια «προσωρινή διαταγή» που δεν συνοδευόταν καν από μια… τυπική αιτιολογία.

Ήμουν κι εγώ ανάμεσα σε αυτούς τους… «καρεκλοκένταυρους» των κυνηγετικών οργανώσεων που έτρεχαν σε υπουργεία, σε νομικά γραφεία, σε συσκέψεις και σε «νυχτερινούς αγώνες δρόμου», μέχρι να έρθει η μέρα που μια νέα ρυθμιστική απόφαση θα παρείχε ξανά στον καθένα από εμάς το δικαίωμα να ξανακυνηγήσει, χωρίς την απειλή της τιμωρίας και του δικαστικού «στιγματισμού».

Μια χούφτα «καρεκλοκένταυρων» την αναλαμβάνει κάθε φορά αυτήν την ευθύνη, όπως μια χούφτα «καρεκλοκένταυρων» βγάζει κάθε Αύγουστο την ετήσια ρυθμιστική… Οι ίδιοι ακριβώς «καρεκλοκένταυροι» που μέχρι τώρα έχουν διατηρήσει τον Φεβρουάριο εντός του κυνηγετικού ημερολογίου, σε αντίθεση με όλα τα προγνωστικά και τις δυσοίωνες «προφητείες» που επί δυο δεκαετίες … προδιαγράφουν το «χαμό» του!

Και κάνει λάθος όποιος νομίζει πως η μεγάλη επιτυχία του κ Άγγελου Αγγελέτου, ήταν η προσωρινή απόσπαση μια τέτοιας διαταγής από την πλευρά του ΣτΕ! Η μεγαλύτερη επιτυχία του κ Α. Αγγελέτου είναι ότι, βρίσκει κάθε φορά ένα έτοιμο «κοινό» από τον δικό μας κόσμο, ώστε να προκαλέσει σύγχυση, να δηλητηριάσει τις σχέσεις των κυνηγών με τις οργανώσεις τους, να διαταράξει την εμπιστοσύνη, να υπονομεύσει το ενιαίο μέτωπο που έπρεπε να υπάρχει…

Παράδοξο και τραγικό συνάμα είναι ότι, την ίδια στιγμή που ο κ Αγγελέτος καθυβρίζει τους εκπροσώπους των κυνηγών γιατί προσπαθούν και κατορθώνουν την έκδοση μιας νέας «λυτρωτικής» ρυθμιστικής από το υπουργείο, ένας δικός μας κόσμος – είτε ιδιοτελώς είτε από άγνοια – αντιμετωπίζει τους ίδιους ανθρώπους με εχθρική απαξίωση, ως … «καρεκλοκένταυρους»!

Όμως, η νέα ρυθμιστική με την οποία το κυνήγι συνεχίζεται κανονικά, δεν είναι – ούτε ήταν ποτέ – ένας «μονόδρομος», μια πραγματικότητα, ένα γεγονός… αναμενόμενο, φυσιολογικό και αδιαπραγμάτευτο. Σε ένα κράτος πιο σοβαρό από το δικό μας, περισσότερο έντιμο με τους πολίτες του και με γνώση ή διάθεση να ασχοληθεί με το αντικείμενο «κυνήγι», ούτε οι αποφάσεις ακύρωσης του ΣτΕ θα υπήρχαν, ούτε και ο κ Αγγελέτος, ούτε και οι αγωνίες που βιώσαμε εμείς στη μέση της κυνηγετικής περιόδου. Εδώ, όμως, υπάρχουν και τα τρία… Και πάντα οι ίδιοι «καρεκλοκένταυροι» των κυνηγετικών οργανώσεων είναι αυτοί που αναλαμβάνουν τους χειρισμούς, οι ίδιοι που υβρίζονται, απαξιώνονται και συκοφαντούνται.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από δάχτυλό μας: δεν χάρηκαν όλοι με την έκδοση της νέας ρυθμιστικής και δεν εννοώ μόνο τον κ Αγγελέτο ή τους «ζωόφιλους»

Υπάρχουν πρόσωπα και «κύκλοι» στον δικό μας χώρο, που ήλπιζαν σε μια μεγάλη ήττα( και ελπίζουν ακόμα, γιατί η «μάχη» δεν τέλειωσε…!) Υπάρχουν άνθρωποι και σκοπιμότητες που θα ήθελαν «ηττημένες» τις κυνηγετικές οργανώσεις, ώστε να βγουν – επιτέλους – στο προσκήνιο, να «δικαιωθούν» για τους λίβελους και την καταστροφολογία τους, να αποκτήσουν έναν ρόλο που νομίζουν ότι τους τον έχουν στερήσει, να αποκτήσουν υπόσταση…

Άλλος από απλή χαιρεκακία, άλλος γιατί νομίζει πως έτσι δικαιώνεται ως «δημοσιογράφος», άλλος με την ελπίδα να ατενίσει το συνδικαλιστικό του μέλλον, άλλος από… απλή βλακεία!

Που ήταν άραγε, οι «παρασύλλογοι», εκείνη την εβδομάδα εκείνη που συγκλόνιζε το δικό μας κόσμο; Πού ήταν όλοι αυτοί που «εφευρίσκουν» με ευκολία… «καρεκλοκένταυρους», αλλά ουδέποτε έχουν σκεφτεί ή καταθέσει μια δημιουργική πρόταση; Που ήταν όλοι αυτοί που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να εξουδετερώσουν τις επίσημες κυνηγετικές οργανώσεις, αναπαράγοντας μονότονα την ίδια γελοιότητα περί «καρεκλοκένταυρων»;

Ε λοιπόν ναι! Μάλλον είμαι ένας από αυτούς τους «καρεκλοκένταυρους»! Και αν γράφω αυτές τις γραμμές δεν είναι για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, ή να μοιραστώ εκ των υστέρων τις προσωπικές μου αγωνίες, τις όποιες δικές μου προσπάθειες ή τη δική μου συμβολή στην έκδοση της νέας ρυθμιστικής.

Καταθέτω αυτές τις αράδες ως ένα χρέος, έναντι εκείνων των θεσμών των προσώπων και των οργανώσεων του κυνηγετικού χώρου, που εκείνη την εβδομάδα έκαναν το καλύτερο για να υπερασπιστούν το κυνήγι και τους κυνηγούς, σιωπηρά και με διακριτικότητα, χωρίς να διαφημίσουν καν τον αγώνα τους, αλλά αναλαμβάνοντας στο ακέραιο τις ευθύνες τους!

Και την ίδια στιγμή που όλοι αυτοί πάλευαν, στις πλάτες τους κάποιοι άλλοι διαγωνίζονταν ποιος θα κάνει την μεγαλύτερη «φασαρία», ποιος θα προβάλλει περισσότερο το «εγώ» του, ποιος θα καυγαδίσει πιο ηχηρά, ακόμα… και γελοιοποιούμενος.

Την ίδια ώρα που οι «καρεκλοκένταυροι» των κυνηγετικών οργανώσεων βίωναν την αγωνία της πραγματικής μάχης που είχαν αναλάβει, στρατιές «ατσαλάκωτων διαφημιστών» του εαυτού τους, διαγωνίζονταν στο ποιος θα διατυπώσει την πιο έξυπνη ή πιο δηλητηριώδη ατάκα…

Ναι, ακόμα και την ώρα της πιο κρίσιμης μάχης, θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που αγωνιούν να ετεροκαθοριστούν, να υπονομεύσουν την αληθινή ενότητα, να εκμεταλλευτούν την ανάγκη τους να ξεχωρίσουν. Κι όμως, από πίσω δεν υπάρχει καμιά αληθινή ιδέα, κανένα πάθος για οτιδήποτε, πέρα… από το εγώ τους!

Παρόλα τα λάθη, τις αδυναμίες, τις παραλείψεις ή τα κενά που μπορεί να ανακαλύψει κανείς, είναι ατόπημα για έναν κυνηγό να αντιμετωπίζει τις οργανώσεις του σαν… «καρέκλες». Οι Σύλλογοι, οι Ομοσπονδίες και η Κ.Σ.Ε είναι συλλογικά όργανα που αντιπροσωπεύουν το δικό μας κόσμο, που «καθρεφτίζουν» το πρόσωπο των κυνηγών – μελών τους…

Από μόνες τους, όμως, οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι ένα τίποτα! Πίσω τους χρειάζονται στελεχωμένο και μονιασμένο, τον «στρατό» των κυνηγών. Να τις ελέγχει, να τις παρακινεί και να τις «σπρώχνει» όταν χάνουν το δρόμο τους, να τις στηρίζει, να τις βοηθάει και να τις εμπνέει τις μέρες του αγώνα, όπως ήταν εκείνες που το ΣτΕ «απαγόρευε και διέτασσε»…

Οι καιροί που το κυνήγι διεξάγονταν απρόσκοπτα από χρονιά σε χρονιά, έχουν τελειώσει προ πολλού! Τα προβλήματα είναι τεράστια, οι εχθροί ποικίλοι και οι ευθύνες ούτε στις καλένδες μπορούν να πάνε, ούτε να μετατεθούν «βολικά»… ΜΟΝΟ στους «καρεκλοκένταυρους»!

Νικόλαος Σταθόπουλος

Δείτε : Φθαρμένοι κυνηγοπατέρες!