ειπαν

Published on 28 Δεκεμβρίου, 2013 | by Kynoclub

0

Περί Ρυθμιστικής και δικαστών -βιολόγων

Νικήτας Κυπρίδημος (δημοσιογράφος, νομικός και συντάκτης του “Εθνος-Κυνήγι”

-Έγραψε στο Έθνος-Κυνήγι στις 12 Δεκεμβρίου σχολιάζοντας όσα συμβαίνουν με αφορμή τις προσφυγές κατά της Ρυθμιστικής Απόφασης του  και τις αποφάσεις των δικαστών που καλούνται να αποφασίσουν ως θηραματολόγοι.

«Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με υποχρεωτική ετήσια ρυθμιστική απόφαση κυνηγίου. Όλες οι υπόλοιπες 26 χώρες της ΕΕ εφαρμόζουν πάγια κυνηγετική νομοθεσία. Γιατί διαφέρουμε εμείς από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ενώ έχουμε την ίδια ευρωπαϊκή νομοθεσία;

Ελληνική πρωτιά…

Η ιστορία αρχίζει το 1992. Τότε, στην πρώτη προσφυγή στο ΣτΕ για το κυνήγι αποφασίστηκε ότι ο συνδυασμός της ελληνικής νομοθεσίας και των ευρωπαϊκών διατάξεων επιβάλλει την έκδοση ετήσιας ρυθμιστικής. Όχι το ένα ή το άλλο μόνο του, αλλά και τα δύο μαζί, δηλαδή ένας συνδυασμός που δεν υπάρχει σε άλλη χώρα, επιβάλλουν την έκδοση ετήσιας ρυθμιστικής και χωρίς αυτήν δεν μπορεί να ασκηθεί η θήρα.

Φρόντισε ο περιβαλλοντιστής (κατά τη δική του δήλωση στο βιβλίο του) δικαστής, να προλάβει τυχόν ευρωπαϊκό αντίκτυπο ξεκινώντας τις αποφάσεις του με τη φράση «η θήρα είναι μια κατ’ αρχάς αποδεκτή δραστηριότητα». Αλλιώτικα θα μας εγκαλούσαν οι Ευρωπαίοι που επιτρέπουν το ολόχρονο κυνήγι φάσσας, γλάρου, κορακοειδών κλπ. σε χώρες όπως η Βρετανία, η Ολλανδία, η Σουηδία με πάγια νομοθεσία.

Μπορούμε να αντιγράψουμε τη νομοθεσία θήρας μιας προηγμένης χώρας, όπως π.χ. η Βρετανία ή η Γαλλία; Ναι, αλλά ο φόβος ότι στη διαδικασία σύνταξης του νομοσχεδίου θα εμπλακεί το γνωστό “κύκλωμα” επαγγελματιών “οικολόγων”… καραδοκεί.

Αρκεί μια σύγκριση του αγγλικού νόμου περί θήρας, που χωρά στη σελίδα ενός ημερολογίου τσέπης, με τα δικά μας “έχοντας υπ’ όψιν” στην αρχή της ρυθμιστικής για να γίνει κατανοητή η διαφορά μεταξύ ενός ευνομούμενου κράτους και μιας γραφειοκρατικής μπανανίας. Αυτό είναι ρεζιλίκι!

Και βέβαια όσοι σπουδάσαμε βιολογία, και γνωρίζουμε την επιστημονική μεθοδολογία αναρωτιόμαστε για τη σκοπιμότητα επιβολής όρων που δεν μπορούν να εκπληρωθούν από κανένα επιστημονικό πρωτόκολλο. Είναι αδύνατον να γίνει εθνικής κλίμακας, ετήσια, καταγραφή πληθυσμών κάθε ενός θηρεύσιμου είδους ειδικά σε αποδημητικά είδη. Μια ετήσια μελέτη εξ ορισμού δεν μπορεί να συμπεριλάβει τον πληθυσμιακό κύκλο κανενός είδους, άρα δεν μπορεί να διαγνώσει πληθυσμιακές τάσεις ή την επίδραση της θηρευτικής πίεσης. Διαχρονικές, επιστημονικά αποδεκτές μελέτες διεξάγονται ήδη, αλλά δεν γίνονται δεκτές.

Θέτοντας τέτοια κριτήρια το δικαστήριο είτε ακούσια επιδεικνύει άγνοια είτε εκούσια επιβάλλει το επιστημονικά ακατόρθωτο.

Ίσως θα έπρεπε να φέρουμε έναν εμπειρογνώμονα, π.χ. τον καθηγητή ζωολογίας του Yale, να δηλώσει στους δικαστές τα στοιχειώδη των βιολογικών μελετών. Ο ξένος ίσως καταφέρει αυτό που δεν επιτρέπεται στο περιέργως απαξιωμένο εγχώριο επιστημονικό δυναμικό: να πληροφορήσει τι εστί ουσιαστική επιστημονική μελέτη και πώς αυτό διαφέρει από την εγχώρια φάμπρικα μελετών που είχε στιγματίσει ο πρώην πρωθυπουργός ως “αέρα”. Τότε ίσως καταλάβουμε πως η νομική σοφιστεία διαφέρει από τη βιολογική αλήθεια…»

ΣΧΟΛΙΟ: Μήπως εξυπηρετεί ορισμένους αυτή η ιστορία με την ετήσια ρυθμιστική και τις προσφυγές εναντίον της; Λέμε μήπως…


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας