Published on 14 Ιανουαρίου, 2014 | by Kynoclub

Τα Επανιέλ στην μπεκάτσα…

Κείμενο-Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Τα βασικά προσόντα κάθε μπεκατσόσκυλου είναι η πλατιά έρευνα και η σταθερή φέρμα που θα δώσει τον χρόνο και τη δυνατότητα στον κυνηγό να πλησιάσει και να πυροβολήσει την μπεκάτσα.

Και φυσικά, πρώτα και πάνω από όλα η ικανότητα να βρίσκει μπεκάτσες. Στους πρόσφατους αγώνες είδαμε αρκετά Επανιέλ να παρουσιάζονται και να εντυπωσιάζουν με τον τρόπο που… σκανάριζαν κάθε σπιθαμή του δάσους για να βρουν μπεκάτσες. Μπορεί τελικά μπεκάτσες να μην υπήρχαν ή τα σκυλιά να μην εκμεταλλεύτηκαν τις ελάχιστες ευκαιρίες, όμως το συμπέρασμα όλων των κριτών ήταν ομόφωνο.- «Τα περισσότερα από τα Μπρετόν που συμμετείχαν στους αγώνες απέδειξαν πως έχουν τα προσόντα του μπεκατσόσκυλου στον ύψιστο βαθμό». Και ασφαλώς αυτή η διαπίστωση αντανακλά το επίπεδο που βρίσκεται σήμερα η φυλή.

Δικαιολογημένα λοιπόν το μικρόσωμο αλλά αεικίνητο Επανιέλ αποκτά ολοένα και περισσότερους φίλους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις μεσογειακές χώρες. Είναι αποδεδειγμένο πλέον πως όπου το κυνήγι της μπεκάτσας είναι δημοφιλές, το Μπρετόν γνωρίζει μεγάλη άνοδο και είναι η δεύτερη σε δημοτικότητα φυλή φέρμας μετά το Αγγλικό Σέττερ.

Ακόμα και σε σχέση με το πολυδοξασμένο Πόιντερ, το Μπρετόν έχει τις διπλάσιες και τριπλάσιες γεννήσεις κουταβιών σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Σερβία κ.λπ. Μόνο στην Ελλάδα το Πόιντερ ξεπερνά τα Επανιέλ σε ετήσιες γεννήσεις αλλά η «ψαλίδα» συνεχώς κλείνει μια και αυτή η μικρόσωμη φυλή κάθε χρόνο παρουσιάζεται και σε καλύτερο επίπεδο.

Το ενθαρρυντικό είναι πως όλο και περισσότεροι εκτροφείς ασχολούνται συστηματικά με την ποιοτική εκτροφή αυτής της μικρόσωμης φυλής, ενώ η Βόρειος Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη κρατούν παραδοσιακά τα σκήπτρα.

Ωστόσο τα τελευταία χρόνια και μέσα από τις προσπάθειες του Ομίλου Επανιέλ Μπρετόν, η φυλή αρχίζει να κάνει έντονη την παρουσία της. Βέβαια, απέχει αρκετά από το (πληθυσμιακό) επίπεδο που βρίσκεται σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία κ.λπ., αλλά αναμφίβολα βρίσκεται σε καλό δρόμο…

Δυστυχώς όμως για το Μπρετόν, όπως και για όλες τις ηπειρωτικές φυλές, στη χώρα μας, δεν υπάρχουν επαγγελματίες κυναγωγοί που να ασχολούνται αποκλειστικά με όλες αυτές τις φυλές. Αναμφίβολα σε αυτό φταίει η επιλογή των Ομίλων ηπειρωτικών φυλών να κάνουν μοναχικούς αγώνες των 6-7 σκύλων, ο καθένας για τη φυλή του, και όχι γενικούς αγώνες για όλες τις ράτσες ηπειρωτικών σκύλων φέρμας.

Ετσι αποθαρρύνουν κάποιον επαγγελματία που θα ήθελε να αφιερωθεί στα ηπειρωτικά, μια και αν αυτός επέμενε θα έπρεπε να επιλέξει να ασχοληθεί με μια μόνο φυλή, κάτι που είναι ασφαλώς ασύμφορο.

Σκεφτείτε απλά τον Μαυρίδη, ή τον Γονιδάκη π.χ., να παρουσίαζαν μόνο Πόιντερ ή μόνο Σέττερ.

Ασφαλώς, δεν θα ήταν αυτοί που γνωρίζουμε σήμερα, όπως και τα Πόιντερ-Σέττερ δεν θα είχαν φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο. Αν λοιπόν τα Μπρετόν όπως και τα Κούρτσχααρ ή τα Ντράτχααρ αγωνιζόντουσαν σε κοινούς αγώνες, ακόμα και σε αγώνες ζευγαριών, το επίπεδο και το ενδιαφέρον για αυτές τις φυλές θα είχε ανέβει κατακόρυφα. Και πολύ περισσότερο θα είχε ανέβει το ενδιαφέρον των μπεκατσοκυνηγών, μια και όπως προαναφέρθηκε το Επανιέλ Μπρετόν αλλά και οι υπόλοιπες ηπειρωτικές φυλές, αποδίδουν εξαιρετικά στο κυνήγι της μπεκάτσας και είναι πραγματικά κρίμα να προτιμώνται, αναλογικά, από λίγους μπεκατσοκυνηγούς έναντι των βρετανικών.

Δείτε : Επανιέλ Μπρετόν