Κυρία …Μάρω

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Φλώρινας πρωτοπορεί! Ενώ όλο και περισσότεροι Κυνηγετικοί Σύλλογοι διοργανώνουν εξορμήσεις για την καταπολέμηση της καρακάξας ο Κυνηγετικός Σύλλογος της Φλώρινας διοργανώνει στην περιοχή Άνω Κλεινών την προσεχή Κυριακή 16 Φεβρουαρίου κυνήγι αλεπούς και καλεί τα μέλη του να συμμετάσχουν ενώ οι σκύλοι δίωξης θα είναι ευπρόσδεκτοι. Τηλ για δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες στα τηλ. 23850-28181 & 6972710422.

Κυρία …Μάρω

Κείμενο-φωτο Ν. Φωτακόπουλος

Η αλεπού στην Ελλάδα δεν αποτελεί αντικείμενο θηρευτικού ενδιαφέροντος για κανέναν κυνηγό. Αντίθετα σε άλλες χώρες το συστηματικό κυνήγι της θεωρείται επιβεβλημένο είτε από ευχαρίστηση, είτε για διαχειριστικούς λόγους..

Στην Ελλάδα οι κυνηγοί ξέρουν ή νομίζουν ότι την ξέρουν πολύ καλά. Άλλωστε δεν υπάρχει άλλη κατηγορία ανθρώπων που να τη συναντά τόσο συχνά. Κοινό ζώο σε ολόκληρη την Ελλάδα, εκτός της Κρήτης και μερικών νησιών, μοιάζει να είναι οικείο πλάσμα γιατί οι γιαγιάδες από πάντα και σε κάθε γενιά διηγούνταν ιστορίες γι’ αυτό το έξυπνο και επιφυλακτικό ζώο.

Είναι πολύ συνηθισμένο να συναντάμε αλεπούδες τη νύχτα, διασχίζοντας την εξοχή ή τις παρυφές κατοικημένων περιοχών ενώ τελευταία τις βλέπουμε να διασχίζουν και κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας!

Προσωπικά έχω δει αλεπούδες στην λεωφόρο Καβάλας και στην πλατεία Υμηττού, ενώ μου έχουν πει ότι έχουν δει αλεπού και στο γηροκομείο, στη λεωφόρο Κηφισίας!

Όμως είναι μια πραγματικότητα ότι γνωρίζουμε μόνο επιφανειακά την αλεπού, όπως άλλωστε και πολλά άλλα άγρια ζώα.

Η συμπεριφορά, οι συνήθειες και οι πονηριές της διαφέρουν πολύ από εκείνες των ομοειδών θηλαστικών και δείχνουν σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών, μια εξέλιξη ξεχωριστή. Αν και σαρκοφάγος, η αλεπού έχει δείξει κατά τη διάρκεια της ύπαρξης της μεγάλη ικανότητα να προσαρμόζεται

στο διαθέσιμο είδος τροφής, και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της μεγάλης εξάπλωσης της σε τόσο διαφορετικά περιβάλλοντα και περιοχές, από αγροτικές μέχρι και αστικές. Το χαρακτηριστικό που περισσότερο εντυπωσιάζει, είναι η μεγάλης ευρύτητας διαφοροποίηση της διατροφής και η δυνατότητα της αλεπούς να προσαρμόζεται στα διαφορετικά περιβάλλοντα που πρέπει να αντιμετωπίσει.

Το κυνήγι της

Για να κυνηγήσετε αλεπούδες δεν χρειάζεται να πάρετε τα όρη και τα βουνά, ούτε να διασχίσετε εκατοντάδες χιλιόμετρα, εκτός αν ζείτε στην Κρήτη όπου δεν υπάρχει το είδος. Το πιο σίγουρο μέρος για να βρούμε αλεπούδες είναι στις παρυφές των πόλεων και γύρω από τα εξοχικα σπίτια και τις αγροικίες.

Μην πάτε μόνος για κυνήγι αλεπούς, το πιο πιθανό είναι να αποτύχετε. To κυνήγι της θέλει ντουφέκια τοποθετημένα και ακροβολισμένα έτσι ώστε να πιάνουν τα κλειστά μονοπάτια που είναι η αγαπημένη δίοδος διαφυγής της αλεπούς. Δεν εκτίθεται και δεν φανερώνεται η αλεπού όπως ο λαγός.

Δεν θα διαλέξει το ανοικτό μέρας για να δραπετεύσει , αντίθετα θα πέσει στο φαράγγι και στον λόγγο για να μην εκθέσει το κορμί της σε κανένα βλέμμα και σε κανένα τουφέκι. Καθίστε στην άκρη του τούνελ και υπομονή μέχρι τα σκυλιά να την σπρώξουν στο ανοικτό μέρος και στο στόχαστρο σας.

Χρησιμοποιήστε δυάρια και τριάρια σκάγια αν και προσωπικά έχω βάλει αλεπού ….στην τσάντα με εννιάρια όταν κάποια μου ξεπετάχτηκε την μέρα που κυνηγούσα ορτύκια στην Ανάβυσσο.

Και όταν την χτυπήσετε και νομίζετε πως είναι νεκρή ΠΡΟΣΟΧΗ και πάλι ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή αν έχει και την ελάχιστη δύναμη για να βγάλει τα μάτια των σκύλων ενώ η πιθανότητα να είναι λυσσασμένη είναι περισσότερο υπαρκτή από ποτέ.

Ένα «άπιστο» λαγόσκυλο

Η έλξη που ασκεί η αλεπού στους σκύλους ιχνηλάτες είναι πολλές φορές ακατανίκητη. Οι περισσότεροι κυνηγοί αγανακτούν και ελάχιστοι το απολαμβάνουν. Κάποτε αγόρασα τον Έκτωρα από κάποιον φίλο του φίλου ως φίλε από τη Μακεδονία. Ο Έκτωρας ήταν ένα μαθημένο τετράχρονο λαγόσκυλο που κυνηγάγε αφοσιωμένα το λαγό και δεν έπαιρνε ντορό αλεπούς, ζαρκαδιού, αγριόχοιρου και άλλων τριχωτών. Τον πλήρωσα όχι πολύ ακριβά, μάλλον φθηνά, και ευτυχισμένος από το κελεπούρι που πέτυχα τον έφερα στην Αθήνα και τον είχα μη βρέξει και μη στάξει.

Τότε είχα πολύ «νταραβέρι» με την Ανάβυσσο, την Κερατέα και τις γύρω περιοχές. Πριν ακόμα αγοράσω τον Έκτορα ήξερα κάποιους λαγότοπους και συγκεκριμένους λαγούς.

Τρισευτυχισμένος, αλλά και με ανυπομονησία τον βγάζω μερικές ημέρες μετά την εξαγορά σε έναν «σίγουρο» λαγό. Δεν περνάει κάμποση ώρα και ο Έκτωρας ξαμολήθηκε πίσω από το λαγό και μετά από άλλη τόση ώρα ακούστηκαν δυο τουφεκιές ψηλά πάνω στο Κερατοβούνι και ο λαγός έγινε …λαγός κρυμμένος μέσα σε κάποια τσάντα.

Μερικές ακόμα έξοδοι και ο Έκτορας άρχισε σιγά σιγά να πέφτει στην αμαρτία. Άρχισε να ενδιαφέρεται για τις αλεπούδες και να μειώνει το ενδιαφέρον του για το λαγό. Ένα πρωινό την ώρα που ξεχωρίζει η νύχτα από την μέρα και με δεμένο στο λουρί του τον Έκτορα μέτρησα έξι αλεπούδες να ανηφορίζουν και αυτές για τις τρύπες τους για να περάσουν τη μέρα τους. Άλλες έρχονται από δω, άλλες από κει και εγώ καθόμουν να τις μετράω.

Από εκείνη την ημέρα ο Έκτωρας δεν ξαναενδιαφέρθηκε για το λαγό. Το’ ριξε στις αλεπούδες που ξύπνησαν μέσα του το προαιώνιο μίσος γι’ αυτές. Προσπάθησα να τον μεταπείσω πως το κυνήγι του λαγού έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Μάταιος κόπος και άδικα τα νεύρα μου έγιναν σμπαράλια. Υποτάχθηκα στο (καινούριο) πάθος του, που τα επόμενα χρόνια έγινε και δικό μου πάθος. Άλλωστε τον έρωτα με το κυνήγι του λαγού και εγώ και ο Έκτορας τον είχαμε ζήσει για χρόνια.

Και όπως γίνεται με όλες τις προκαταλήψεις όταν καταφέρνεις να τις ξεπερνάς ανακαλύπτεις πως η ζωή (και το κυνήγι) μπορεί να είναι πολύ όμορφα χωρίς αυτές. Και δυστυχώς υπάρχει η προκατάληψη σε πολλούς κυνηγούς πως η αλεπού δεν είναι θήραμα.

Ένα καλό αλεπουδόσκυλο

Τα γερά πόδια είναι απαραίτητα για τους ιχνηλάτες που θα πρέπει να καλύψουν καλπάζοντας δεκάδες χιλιόμετρα σε μια κυνηγετική μέρα. Και όταν λέμε πόδια εννοούμε σφιχτά κλειστά, συμπαγή δάκτυλα με ανθεκτικό πέλμα στις πατούσες, ανθεκτικά μαύρα νύχια που δεν σπάνε εύκολα και γενικότερα ευθυτενή άκρα χωρίς αδυναμία στις αρθρώσεις και τους τένοντες. Η μυϊκή μάζα και διάπλαση εξαρτάται από τον ισχυρό σκελετό και ο συνδυασμος των δύο είναι κληρονομικός. Από τον ισχυρό σκελετό και την μυϊκή διάπλαση εξαρτάται κυρίως η αντοχή και η φυσική κατάσταση. Είναι βασική παράμετρος λοιπόν η καλή γενεαλογία για ένα καλό αλεπόσκυλο και την καλή απόδοση του στο κυνήγι της αλεπούς. «Νηστικά σκυλιά» εδώ δεν φτουράνε.

Στα κουτάβια πρέπει απαραίτητα να κόβονται τα ψευδοδάκτυλα (αν υπάρχουν), να εμβολιάζονται για όλες τις γνωστές ασθένειες ενώ επιβάλλεται ο εμβολιασμός κατά της λύσσας Μπορεί εδώ στην Ελλάδα να έχουμε κάμποσα χρόνια να ακούσουμε για τη λύσσα, αυτή όμως είναι δίπλα μας, στις χώρες στα βόρεια σύνορά μας και επεκτείνεται προς νότο με κύριο φορέα την αλεπού. Προσοχή ιδιαίτερη λοιπόν στα σκυλιά που προορίζονται να κυνηγήσουν αλεπούδες. Τέλος είναι απαραίτητη η κοινωνικοποίηση των κουταβιών που πρέπει να μάθουν να περπατάνε με λουρί, να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα μας και να μάθουν πως δεν πρέπει να καταδιώκουν κότες, πρόβατα, άλογα, μουλάρια, τρακτέρ και αυτοκίνητα.