Το κούρτσχααρ σε…ρόλο ιχνηλάτη!

Κείμενο: Ν. Φωτακόπουλος

Φώτο: Nάσος Φωτακόπουλος

Ο λαγός θεωρητικά αλλά και πρακτικά κυνηγιέται με ιχνηλάτες και αυτό που λέω βέβαια είναι αυτονόητο και δεν έχει τίποτα το πρωτότυπο. Όμως ο λαγός μπορεί να κυνηγηθεί και από κάποιον σκύλο που ανήκει σε μια τελείως διαφορετική κατηγορία κυνηγόσκυλων, τους σκύλους φέρμας. Και είναι πάμπολλοι οι πουλοκυνηγοί, ειδικά αυτοί που ασχολούνται με τις πέρδικες, που κάποιες χρονιές βάζουν στο δισάκι τους περισσότερους λαγούς από τους μονομανείς λαγοκυνηγούς.

Κάποια στιγμή που άρχισα να ασχολούμαι με το θέμα, έτσι από περιέργεια, και αρχίζοντας να το ψάχνω ρωτώντας πουλοκυνηγούς και λαγοκυνηγούς, διαπίστωσα πως πολλές φορές η πλάστιγγα της επιτυχίας και^– της κάρπωσης ήταν στην πλευρά αυτών που κυνηγάνε με πουλόσκυλα. Όχι ότι κυνήγαγαν αυτοί οι κυνηγοί το λαγό, πέρδικες κυρίως ήταν η αιτία της εξόρμησης τους, κα, άμα τους καθόταν και κάποιος λαγός, δεν έλεγαν όχι.

Δεν θα μπούμε εδώ στη σύγκριση ιχνηλατών και σκύλων φέρμας, θα πάμε λίγο πιο κάτω προσπαθώντας να προσεγγίσουμε λίγο την πραγματικότητα πέρα από θεωρίες και λογικές που επικρατούν.

Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο που αποκόμισα από την μίνι «έρευνα» ήταν πως τις περισσότερες επιτυχίες από αυτούς που χτυπούσαν λαγούς κυνηγώντας με σκύλους φέρμας ήταν πως τα Κούρτσχααρ ήταν πολύ πιο αποδοτικά από τα Πόιντερ και τα Αγγλικά Σέτερ. Και αυτό παρά το γεγονός πως τα Πόιντερ και τα Σέτερ είναι πολυπληθέστερα από τα Κούρτσχααρ.

Η Γερμανία, πατρίδα του Κούρτσχααρ, είναι από τις χώρες που ποτέ τα Πόιντερ και τα Σέτερ δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις γερμανικές φυλές. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους, ο ένας είναι ο εθνικισμός που διακρίνει τους Γερμανούς και ο άλλος είναι η ποικιλία των θηραμάτων στον ίδιο βιότοπο. Συνυπάρχουν με λίγα λόγια τα ελάφια,, οι καμπίσιες, τα ζαρκάδια, οι φασιανοί οι λαγοί και τα αγριογούρουνα.

Τα ορμητικό αγγλικά σκυλιά δεν μπορούν να αποδώσουν σε κυνηγοτόπια με τόσο διαφορετικά θηράματα «προγραμματισμένα» από την κυνοτροφική τέχνη να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά και να κυνηγάνε εξειδικευμένα θηράματα.

Για να το κάνουμε αυτό που λέμε πιο χειροπιαστό, αρκεί να θυμηθούμε πως ο Όμιλος Πόιντερ – Σέτερ οργάνωσε κάποιους αγώνες ορτυκιού στην Κωπαΐδα με χαρακτηριστική αποτυχία πλην ολίγων εξαιρέσεων. Ηταν μοιραίο πως τα ταχυκίνητα σκυλιά των αγώνων του Λαγκαδά και της καμπίσιας δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν στα «ορτύκια – ποντίκια» της Κωπαΐδας. Γι’ αυτό και καταργήθηκε αυτός ο αγώνας.

Οι Γερμανοί χρειάζονται πιο μεθοδικά και πιο πρακτικά σκυλιά, άλλωστε και οι ίδιοι είναι πρακτικοί ως άνθρωποι. Τα κυνηγοτόπια τους με την ποικιλία των θηραμάτων που διαθέτουν, απαιτούν σκύλους που θα κυνηγήσουν τα πάντα αγριοκούνελα, φασιανούς, λαγούς και αγριογούρουνα.

Προσάρμοσαν λοιπόν τις απαιτήσεις τους και ζήτησαν από το Κούρτσχααρ να γίνει αυτό που χρειαζόντουσαν.

Ενας τίμιος εργάτης, ένα τίμιο κυνηγόσκυλο που θα κάνει όλες τις δουλειές. Η παρέμβαση βέβαια των Ιταλών (κυρίως) αλλά και των Γάλλων «βελτίωσε» τις επιδόσεις του Κούρτσχααρ όχι όμως για το κυνήγι αλλά για τους αγώνες και τις διακρίσεις.

Και αυτό όμως είναι άλλο θέμα…

Γιατί όμως το Κούρτσχααρ είναι πιο αποδοτικό στους λαγούς από τους Βρετανούς συναδέλφους του;

Από τα προαναφερθέντα βγαίνουν κάποια συμπεράσματα και αν προσπαθήσουμε να πάμε σε πιο χειροπιαστά στοιχεία, θα πρέπει να πούμε πως ένα θετικό είναι η προσαρμογή της ταχύτητας του ανάλογα με τον κυνηγότοπο, η «ισορροπημένη» μύτη του που δεν αποπροσανατολίζεται από αμφίβολες μυρωδιές που του έρχονται από πολύ μακριά. Το εργονομικό κορμί του Κούρτσχααρ κατευθύνεται από ένα ισορροπημένο μυαλό που συνεργάζεται άψογα (και ακαριαία) με μια εξίσου ισορροπημένη μύτη.

Δεν θα παρασυρθεί η μύτη του Κούρτσχααρ στον ωκεανό των αναθυμιάσεων που έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Θα ενδιαφερθεί πρώτα για το τι συμβαίνει γύρω του. Και επειδή συνήθως ο λαγός είναι ταμπουρωμένος»

κάπου δίπλα μας, η δυνατή, όσο χρειάζεται, όσφρηση του θα «διατάξει» το κορμί να ακινητοποιηθεί σε φέρμα.

Είναι και κάτι άλλο που δικαιολογεί τις επιτυχίες του στο λαγό: Η προσαρμοστικότητα στον κυνηγότοπο και τις ανάγκες του, με συνέπεια τη συχνή «αλλαγή ταχύτητας». Και αν οι μεγάλες ταχύτητες βοηθούν στην έρευνα μεγάλης έκτασης, η μικρή ταχύτητα βοηθά στην ιχνηλασία που πολλές φορές είναι απαραίτητη, ειδικότερα όταν ο λαγός έχει δραπετεύσει σιγά – σιγά και σιωπηλά. Τότε ακριβώς, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε από πού ακούστηκε το ανεπαίσθητο θρόισμα.

Έχει και ένα άλλο προσόν το Κούρτσχααρ. Θα ψάξει και θα βρει τον τραυματισμένο λαγό πολλές φορές και σε απίστευτες αποστάσεις. Και δεν είναι μόνο ότι θα τον βρει, θα τον φέρει κιόλας.

Ξέχασα να σας πω ότι όλοι αυτοί οι ιδιοκτήτες των Κούρτσχααρ δεν έμειναν μόνο σε αναφορές για τις επιτυχίες τους στους λαγούς. Επεκτάθηκαν σε απίστευτες ιστορίες μονοήμερων εξορμήσεων που το σούρουπο τους βρήκε να έχουν στην τσάντα τους εκτός από λαγό, πέρδικες και υδρόβια.

Δείτε : Top Proffesional για εργατικούς σκύλους!