Published on 17 Φεβρουαρίου, 2014 | by Kynoclub

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΣΤΑΜΠΑ!

Κείμενο: Νίκος Αυγερινός

Πίνακες: Andrea Mazzolli

Στάμπα στην κυνηγετική ορολογία λέμε το γάβγισμα που κάνει ο σκύλος μπροστά σε ένα μεγάλο θήραμα (πχ: αγριογούρουνο). Χωρίς όμως να κάνει επίθεση. Το κάνει μόνο και μόνο για να ειδοποιήσει τον κυνηγό για το μέρος στο οποίο βρίσκεται το θήραμα.

Η στάμπα χωρίζεται σε δύο είδη:

1. Τη στάμπα του ζωντανού ή τραυματισμένου θηράματος

και

2. Τη στάμπα του νεκρού ζώου.

Στο ζωντανό ή τραυματισμένο θήραμα ο σκύλος μόλις φτάσει δίπλα στο ζώο δεν επιτίθεται αλλά κρατάει μια απόσταση ασφαλείας, ενώ ειδοποιεί γαβγίζοντας συνεχώς μέχρι να έρθει ο κυνηγός.

Στο νεκρό ζώο η διαφορά βρίσκεται στη φωνή. Δηλαδή όταν φτάσει στο νεκρό ζώο δεν επιτίθεται αλλά η φωνή του είναι πιο… πένθιμη και μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε γάβγισμα και ουρλιαχτό (όπως το κάλεσμα του λύκου). Αυτή την πένθιμη φωνή την λέμε ΤΟΝΤ ΜΕΛΝΤΕΝ.

Εκτός από το γάβγισμα από έναν σκύλο στάμπας θέλουμε να έχει υπομονή να παραμείνει δίπλα στο θήραμα για όσο χρόνο χρειαστεί και μέχρι να φτάσει ο κυνηγός. Μόνο τότε δεν θα έχουμε απώλεια του θηράματος. Εκπαιδεύσιμος για αυτή την ιδιαίτερη κυνηγετική συμπεριφορά είναι ο σκύλος που ξεχωρίζει για το θάρρος και την τόλμη του.

Οι τρόποι εκπαίδευσης είναι δύο:

1. Ο βίαιος, που είναι πιο εύκολος και συνηθισμένος στην Κεντρική Ευρώπη, απαιτεί πόνο κατά την εκπαίδευση στο ζώο και όχι παιχνίδι.

2. Ο ήπιος, που μας παίρνει περισσότερο χρόνο, αλλά γίνεται μέσα από παιχνίδι και είναι ευχάριστη δραστηριότητα.

Με τον βίαιο μπορούμε να πετύχουμε και τη φωνή του θανάτου (ΤΟΝΤ ΜΕΛΝΤΕΝ), αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτόν γιατί είμαι σίγουρος ότι θα πονέσουν και θα καταστραφούν αρκετά σκυλιά. Αλλωστε ούτε και εγώ τον προτιμώ.

Ηπια εκπαίδευση

Αρχικά δένουμε τον μαθητή σε ένα σταθερό σημείο και του δείχνουμε ένα κομμάτι δέρμα από αγριογούρουνο (μιλάμε για δέρμα αγριογούρουνου γιατί μόνο αυτό το θήραμα από τα μεγάλα τριχωτά είναι επιτρεπτό σαν θήραμα στη χώρα μας). Κουνάμε μπροστά του το δέρμα χωρίς να το φτάνει και στην προσπάθειά του να το πιάσει αρχίζει και γαβγίζει. Τότε σταματάμε την άσκηση και το επιβραβεύουμε με μια λιχουδιά. Επαναλαμβάνουμε μέχρι ο σκύλος να αρχίζει το γάβγισμα αμέσως όταν βλέπει το δέρμα. Στο επόμενο στάδιο τη στιγμή που δείχνουμε στο σκύλο το δέρμα και αυτός αρχίζει το γάβγισμα του λέμε και μια λέξη που θέλουμε πχ: «μίλα». Μετά από μερικά μαθήματα και όταν θα ανταποκρίνεται στην εντολή για τη «μαγική» λέξη τότε είναι έτοιμος για το επόμενο στάδιο. Την εκπαίδευση στο ακολούθημα των ιχνών. Σέρνουμε το δέρμα για μερικά μέτρα δημιουργώντας τεχνητά ίχνη και βάζουμε τον μαθητή στα ίχνη, με το λουρί και χωρίς να το αφήσουμε ελεύθερο τον προτρέπουμε να μας οδηγήσει στο δέρμα. Μόλις φτάσουμε δεν τον αφήνουμε να το πιάσει αλλά του δίνουμε την εντολή για να γαβγίσει. Επιβραβεύουμε με μια πλούσια λιχουδιά.

Επαναλαμβάνουμε την άσκηση μέχρις ότου ο σκύλος να φτάνει μπροστά στο δέρμα και να αρχίζει μόνος του το γάβγισμα χωρίς να δείχνει τάσεις επιθετικότητας. Στο τελευταίο στάδιο μεγαλώνουμε την απόσταση των ιχνών. Χρησιμοποιούμε ολόκληρο δέρμα αγριόχοιρου και μεγαλώνουμε σταδιακά το χρονικό διάστημα παραμονής και γαβγίσματος. Οταν είμαστε σίγουροι ότι εκτελεί άψογα την άσκηση χωρίς λάθη, τότε είναι έτοιμος ο σκύλος να μπει σε μια προσεκτική και θετική ομάδα γουρουνοκυνηγών. Ομως η πρώτη επαφή με τον αγριόχοιρο πρέπει να γίνει με τον νεαρό σκύλο μόνο του, και αφού έχουμε μαζέψει όλα τα άλλα σκυλιά για να μην το παρασύρει σε λάθος.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Ο σκύλος που έχει εκπαιδευτεί για στάμπα κάνει μια ιδιαίτερη δουλειά. Γι΄ αυτόν τον λόγο καλό είναι να δουλεύει μόνος του ώστε να μην παρασύρεται από τα σκυλιά της αγέλης, τα οποία ανεξέλεγκτα επιτίθενται πάνω στον αγριόχοιρο. Γιατί έτσι σίγουρα θα καταστρέψουμε όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει μαζί και ο κόπος μας θα πάει χαμένος. Και πιστέψτε με, μπορεί το άρθρο αυτό να είναι περίπου μία σελίδα, αλλά στην πράξη οι απαιτούμενες ώρες (δικές μας και του σκύλου) είναι πάρα πολλές.