Paiper…Ο Κύκλωπας της Κυνοφιλίας!!!

Κείμενο: Ivo Geminiani

Φωτο Νάσος Φωτακόπουλος

Kάποτε, στην αρχή της καριέρας του, έγραψα: “ ποτέ και κανένας δεν έγινε σπουδαίος από τύχη’’ θέλοντας να επιβεβαιώσω την άποψη ότι ποτέ ένα μεγάλο σκυλί δεν γεννιέται από μια τυχαία σύμπτωση. Η καταγωγή του είναι πάντα η αιτία για το αποτέλεσμα και οι πρόγονοι του ( αξιόλογοι ή μη) αυτοί που φέρουν την ‘’ευθύνη’ . Στην περίπτωση του Paiper αυτό επιβεβαιώνεται μια και πρόκειται για μια πραγματική γραμμή αίματος που έχει παράγει έναν μεγάλο αριθμό αξιόλογωn σκύλων, αφήνοντας ένα σημαντικό σημάδι στη φυλή.

Δεν θα ήθελα να μοιάζει με μια άστοχη σύγκριση, αλλά συχνά οι γιατροί, για να τονίσουν τη σημασία της κληρονομικότητας, λένε ότι αν μπορούσαμε να επιλέξουμε τους γονείς μας θα ήταν σίγουρα πιο πιθανό να έχουμε καλή υγεία και μακροζωία.

Ο εκτροφέας όμως έχει το δικαίωμα να επιλέξει τους προγόνους των προϊόντων του ανάλογα με την εμπειρία και την διαίσθηση του, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη συνέχεια των χαρακτηριστικών που αφορούν το στιλ και τα κυνηγετικά προσόντα των γενεαλογικών του γραμμών.

Δεν είναι δυνατόν λοιπόν κάποιος να ισχυρίζεται ότι έχει αρχίσει την αναπαραγωγή με μια δική του γραμμή. Στην αρχή, η χρήση του υλικού των άλλων είναι μια ουσιαστική ανάγκη και στη συνέχεια ο καθένας θα κάνει τις επιλογές του. Όμως να ζευγαρώνουμε πάντα μεταξύ τους τα δικά μας σκυλιά, δεν μου φαίνεται λογικό.

Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι η γενετική γραμμή άρχισε με τον Pepe, ένα σέττερ που ο Rudy Lombardi με καλή διορατικότητα αγόρασε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και που δυστυχώς του το κλέψανε.

Σήμερα βλέποντας την αναπαραγωγική του δυνατότητάς, μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν μια πολύ μεγάλη απώλεια.

Πάντως από αυτόν γεννήθηκαν: ο Palaziensis Rambo, ο Raiano Dark, νικητής με Cac του Ντέρμπυ, και ο Today ο οποίος αποδείχτηκε στη συνέχεια μεγάλος δημιουργός φυλής,. Ο Today έχοντας αποδείξει έκτός από τα κυνηγετικά προσόντα και μερικές μορφολογικές ιδιαιτερότητες, (που είναι ιδιαιτέρα αναγνωρίσιμες) όπως π.χ την χαρακτηριστική κίνηση την σωστή ράχη, καπούλια πολύ φαρδιά, ουρά τοποθετημένη ψηλά με καλό μήκος, οπίσθια κεκλιμένα και κοντό αντιβράχιο.

Ανάμεσα στα παιδιά του Today είναι ο Eros del Sole, νικητής με Cac στο Ντέρμπυ και οι Raiano Dallas, Raiano Tintoretto, Gladio, Hacher, Mirco, Miro Cuccas Euro. Ξεχωριστός όμως είναι ο Piro κάτοχος πολλών διακρίσεων στη Μεγάλη έρευνα και στους κλασσικούς,. Ένα θαυμάσιο σέττερ που είχε την …ατυχία να είναι ο μικρότερος αδελφός του Orio il Magnifico.

Είμαι βέβαιος ότι ο νεαρός εκτροφέας του ο Claudio Giavarini, αποφάσισε να ξεκινήσει την καριέρα του εκπαιδευτή ενθουσιασμένος από αυτή τη μεγάλη επιτυχία στην εκτροφή του.

Από την πρώτη στιγμή που τον είδα, εντυπωσιάστηκα πολύ και ακόμη σήμερα θυμάμαι με βαθιά συγκίνηση πάρα πολλά επεισόδια που τον αφορούν. Το χρωστάω σε αυτόν το γεγονός ότι έπειτα έφτασα στον πατέρα του Today τον οποίο χρησιμοποίησα για μερικά ζευγαρώματα.

Από τον Orio γεννήθηκαν πάρα πολλά αξιόλογα σκυλιά που επιβεβαίωσαν την καλή ποιότητα αυτής της γραμμής αίματος και της καλής κληρονομιάς ακόμη και σε αιμομιξία. Πράγματι τόνιζε προσόντα και χαρακτηριστικά, χωρίς να μεταδίδει ελαττώματα και …βίτσια, που συχνά είναι τα δυσάρεστα μειονεκτήματα της στενής συγγένειας.

Ανάμεσα στα πιο σημαντικά παιδιά του Οrio είναι τα αδέρφια: Peiro και Paiper, Dakar, Danae, Oriundo, Orione, Pinot. Jack, Truman, Perla, Bik, Rapace, Rama και Roccia, όλα Del Sole, Cucca’s Ocheo, Cucca’s Guzzi, Tris, Bolero del Sargiadae, Xeno del Frangio.

Δεν έχω την πρόθεση να κάνω αναδρομή στα βήματα που σημάδεψαν την καριέρα μιας μυριάδας εξαιρετικών σέττερ. Ζητάω συγγνώμη αν αμέλησα να αναφέρω κάποιο αξιόλογο σκυλί, αλλά ο σκοπός αυτού του γραπτού μου είναι μόνο να υπογραμμίσω μια σημαντική γενετική γραμμή που αποδίδεται στον Scudiero και στον Lombardi, στους οποίους πολλοί χρωστάμε ευγνωμοσύνη γιατί μας έχουν βοηθήσει να καλυτερέψουμε τα σκυλιά μας.

Αυτό μου λοιπόν το κείμενο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εισαγωγή για τον Paiper, τoν …Κύκλωπα της Κυνοφιλίας..

Έχω εδώ μπροστά μου το βιβλιάριο εργασίας του και πιστέψτε με, δεν είναι μόνο αξιοζήλευτο, είναι ακόμη και απίστευτο.

Θα άξιζε να δημοσιευτεί, αλλά είναι αδύνατο ακριβώς λόγω των πολλών αποτελεσμάτων, γι’ αυτό θα περιοριστώ μόνο στις πιο εντυπωσιακές νίκες.

Φεβρουάριο 2008 Κύπελλο Ισπανίας με Cacit. Απρίλης 2008 Κύπελλο Ευρώπης με Cacit. Το 2009 δεν θα επιλεχτεί για καμία αντιπροσωπευτική ομάδα. Το 2010 είναι μέλος της ομάδας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και της ομάδας του Κυπέλλου Ευρώπης.

Την παραμονή των δυο μεγάλων εκδηλώσεων, επιστρέφοντας μετά από μια προπόνηση, με μεγάλη απογοήτευση, ο Lombardi παρατηρεί μια κόκκινη πληγή ανάμεσα στα δάκτυλα. Θα του βάλουν ένα αμερικάνικο Bostik και ένα τσιρότο αλλά η νύχτα θα είναι ανήσυχη και άυπνη για τον Lombardi.

Το πρωί δεν δείχνει να κουτσαίνει, η υπερένταση όμως παραμείνει, αλλά μεγαλώνουν οι ελπίδες. Την 19η Μαρτίου 2010 κερδίζει με το Cacit το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Στην ανάλυση ο Πρόεδρος της επιτροπής θα πει: “συγκεντρωνόμαστε και αποτυπώνουμε πολύ καλά στο μυαλό μας την διαδρομή του Paiper, γιατί θα περάσουν πολλά χρόνια πριν να μπορέσουμε να δούμε έναν άλλο όμοιο του ”.

Στις 20 Μαρτίου 2010 στο Κύπελλο Ευρώπης κερδίζει ένα ακόμα Εξαίρετος και δίνει τη νίκη στην Ιταλική ομάδα.

Ο αγώνας τελείωσε και ενώ του αφαιρούν το τσιρότο και απολυμαίνουν την πληγή, έρχεται ο επιλογέας Pacioni για να συγχαρεί. Βλέποντας τον Paiper πληγωμένο, φαντάζεται ότι έπαθε το ατύχημα στο τέλος του αγώνα. Του διηγούνται την αλήθεια και χαμογελάει. Δεν μπορεί να το πιστέψει.

Τον Ιούλιο του 2010 κερδίζει το Master στα ορτύκια. Το 2011 δεν θα επιλεχτεί για καμία αντιπροσωπευτική ομάδα.

Στις 22 Μαρτίου 2012 κερδίζει με το Cacit το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Ο σκύλος είναι εξ ορισμού ένα ζώο που δεν προδίδει ποτέ, αλλά ο Paiper εν προκειμένω, ξεπερνά κατά πολύ αυτό το σκεπτικό και δίκαια μπορεί να θεωρηθεί ο αθλητής που δεν έχει αποτύχει ποτέ στα σημαντικότερα ραντεβού του.

Αυτό το εξαιρετικό βιογραφικό του είναι η πιο εντυπωσιακή απόδειξη που μας επιβάλλει μια σκέψη. Αν συμμετείχε και τις χρονιές που δεν συμπεριληφθεί στην Εθνική ομάδα τι θα μπορούσε ακόμα να έχει κερδίσει; Όμως έστω και έτσι ότι είναι ένας σκύλος που μπορεί να καυχιέται για την πιο λαμπρή καριέρα.

Στο Campo Felice, τον περασμένο Ιούλιο κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των σέττερ που συμμετείχαν στους αγώνες Πρωταθλήματος και τις Εθνικές Ομάδες, είδα τον ιδιοκτήτη Salatin, ένα ήρεμο και ισορροπημένο άνθρωπο, να έχει ένα ξέσπασμα βαθιάς απογοήτευσης. Και αυτό γιατί άκουσε ότι για να δώσουν αξία σε άλλους, είχε υποβαθμιστεί η πρόσφατη νίκη του Paiper με την εκτίμηση ότι ήταν ευνοημένος στο μπαράζ. Δεν μπορούσε να το ξεπεράσει και έλεγε ότι ήταν άδικο να θολώνουν την αξία ενός σκύλου που για την Ιταλία είχε κερδίσει τα πάντα και όλα αυτά που ήταν δυνατόν να κερδίσει.

Ο Paiper όμως δεν έχει ανάγκη να στηριχτεί με πονηρά στρατηγήματα. Οι μεγάλοι καταφέρουν να επιβληθούν χωρίς χάρες, και όλα αυτά τα χρόνια, το είχε αποδείξει επανειλημμένα με εκπληκτικές συνεχείς νίκες. Πέρα από αυτό, όλοι οι ιδιοκτήτες είναι σημαντικοί κρίκοι της κυνοφιλικής αλυσίδας και, αξίζουν το ίδιο σεβασμό και ο Salatin αισθάνθηκε λίγο παραμελημένος. Όμως ο Paiper είναι το σέττερ που δεν εγκαταλείπει ποτέ. Το απόγευμα της ίδιας μέρας κερδίζει το Master σαν να ήθελε να παρηγορήσει τον αγαπημένο ιδιοκτήτη του.

Εγώ, που ήμουνα οπαδός του Rapace del Sole, σας διαβεβαιώνω ότι ποτέ δεν είχα δεχτεί μια αποτυχία αυτού του σκύλου με τόση γαλήνη και χαρά.

Την επόμενη μέρα ο Lombardi, με έναν κόμπο στο λαιμό παρέδωσε τον Paiper στον ιδιοκτήτη του τον Salatin . Είχε έρθει το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας και το κυνήγι στα ψηλά βουνά. Θα δούμε πως θα τα καταφέρει και σε αυτό το δύσκολο άθλημα.

Από την πλευρά μου, ελπίζω ότι όπως και ο πατέρας του, ο παππούς του και ο προπάππος του θα είναι επίσης μεγάλος και στην αναπαραγωγή. Γεια σου Πρωταθλητή….