Τι είναι το Πόιντερ;

Photo : Apollo Paris Eschini/Βασίλης Σακαντάνης

Kειμενο: F.Zurlini

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Στην ερώτηση αυτή απαντώ πάντα στερεότυπα στις πολλές φορές που μου έχει τεθεί.

Το πόιντερ είναι ένα… Μπρακ και προέρχεται από ένα μπρακ του 1700 γόνος εξαίρετων Ηπειρωτικών Μπρακ, ικανό σε κάθε θήραμα, σε κάθε τόπο και σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Κληρονόμος εξαιρετικών οσφραντικών ικανοτήτων και διορατικότητας που δια μέσου των αιώνων υπηρετεί απόλυτα το τουφέκι.

Ισπανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και Πορτογάλοι, διεκδικούν τις ρίζες του όλοι με κάποια επιχειρήματα αλλά κανείς να μην εμφανίζει την αλήθεια. Το πόιντερ αν θέλετε είναι η εξύψωση του Μπρακ. Είναι μια μύτη έχοντας από κάτω τέσσερα πόδια, τέσσερα καταπληκτικά πόδια στην υπηρεσία μιας καταπληκτικής μύτης. Τίποτε παραπάνω από ένα Μπρακ τίποτε λιγότερο ή περισσότερο.

Εχω πάντα δηλώσει και εξακολουθώ να δηλώνω μέχρι να πάψω να αναπνέω σ’ αυτού που είναι αντίθετοι στα λεγόμενά μου πιστεύοντας ότι εγώ παρουσιάζω αυτόν τον σκύλο σαν ένα τέρας και πρόγονο πολλών φυλών. Ειρωνικά τους απαντώ: αυτός που προσπαθεί να υποβιβάσει το πόιντερ είναι πολύ δύσκολο να το υπηρετήσει και δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν συμβάλλει στο να μεταδίδουν αυτή τη λανθασμένη εικόνα, συχνά λόγω σνομπισμού μιας υποτιθέμενης «Ελίτ» που μπορεί να περιλαμβάνει και άτομα που εκτρέφουν αυτή τη φυλή ισχυριζόμενοι τα εξής:

Είναι ένας σκύλος για μας και όχι για όλους ή ακόμα είναι ένας σκύλος που δεν μπορεί να χρησιμοποιείται σε οποιοδήποτε είδος κυνηγετικού τοπίου, τρομάζοντας αυτοί οι ίδιοι με την ιδέα ότι μπορεί να κυνηγάει μέσα στις χαράδρες, στα βουνά, στα έλη ή στα πυκνά. Τα ίδια έγραψε και ο Σολάρο στα «Γενικά χαρακτηριστικά που αποτυπώνουν την φυλή» στον πρόλογο του καταπληκτικού βιβλίου του με τίτλο «Περιγραφή των εθνικών χαρακτηριστικών του πόιντερ» ότι είναι ο κατ’ εξοχήν σκύλος φέρμας και το υποδηλώνει το όνομά του.

Κάπως υπερβολικό διότι πρώτον υπάρχου και άλλες φυλές φέρμας με πολλά προσόντα και δεύτερον διότι το ότι αυτός ο σκύλος λέγεται Πόιντερ σημαίνει απλά ότι είναι σκύλος δείκτης από την Αγγλική λέξη «to point» που σημαίνει δείχνω και να μην ξεχνάμε ότι οι Αγγλοι ονομάζουν Πόιντερς όλα τα Μπρακ.

Επίσης αναφέρει ο Σολάρο: Το πόιντερ είναι ο ιδανικός κυνηγετικός σκύλος για τα πολύ εκτενή εδάφη στα οποία μπορεί να αναπτύξει τον καλπασμό του, ενώ μέσα στο δάσος δεν μπορεί να αναπτύξει την ορμητικότητά του και γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορεί να προσαρμοσθεί στα πυκνά.

Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον μεγάλο δάσκαλο τόσο όμως ώστε να με αφήσει να αποπειραθώ να χαρακτηρίσω την άποψή του αυτή παράλογη και δεν μπορώ να κάνω τίποτε λιγότερο από το να αναλύσω αυτόν τον παραλογισμό: σαν να λέμε δηλαδή ότι αυτός που είναι ικανός να πάει γρήγορα δεν μπορεί να πάει πιο σιγά ή επίσης ότι έχει μεν την ικανότητα να ερευνά εκτενή εδάφη χωρίς να έχει την ικανότητα να συμπεριφέρεται το ίδιο σε δύσκολα εδάφη, πολύ δε περισσότερο στα πυκνά. Και ερωτώ γιατί; και η απάντηση είναι γιατί έτσι!!!

Ετσι αποφάσισα εδώ και πολλά χρόνια να πάρω μια απόφαση για τον εαυτό μου και να τη καταθέσω:

«Αποκλείεται να συμφωνήσω με αυτούς που λένε ότι ξέρουν πολλά γι’ αυτή τη φυλή και το σπουδαιότερο αποκλείεται να συμφωνήσω με αυτά που διαδίδουν και ισχυρίζονται, διότι με αυτόν τον τρόπο δείχνουν ότι δεν γνωρίζουν ότι αυτά τα σκυλιά λέγονται Πόιντερς κυνηγούν οποιοδήποτε θήραμα σε οποιοδήποτε έδαφος χωρίς πρόβλημα όταν ισχυρίζονται ότι χρησιμοποιούν αυτόν τον σκύλο μόνο στα εκτενή εδάφη διότι δεν είναι ικανός να μετριάσει την ταχύτητά του και να συμπεριφερθεί ανάλογα μέσα στα πυκνά και στο δάσος;;;;.

Ολες αυτές οι ηλιθιότητες έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι π.χ. στο πραγματικό κυνήγι αν ένα πόιντερ ελαττώνει την ταχύτητά του στο βουνό για να προσαρμόσει την έρευνά του στις διάφορες συνθήκες τότε λένε ότι δεν είναι πόιντερ.

Πόιντερ όμως δεν είναι, μόνο όταν δεν συμπεριφέρεται σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής του και όχι όταν κόβει ταχύτητα για να προσαρμόσει την έρευνά του και το κάνει αυτό γιατί δεν είναι βλάκας.

Hugo του αείμνηστου Βασίλη Σακαντάνη

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ:

Πολλοί την γράφουν με κεφαλαία…

Η μεγάλη Ερευνα είναι ένας τύπος αγώνα με το επίθετο αυτό να υποδηλώνει την ουσία. Όταν κάποιος λέει Ερευνα Μεγάλη δεν λέει κάτι λάθος και μπορεί κάποιοι που ασχολούνται με αυτήν να το ακούσουν και σαν μια ασυναρτησία.

Εχω βρεθεί στη θέση να το πω πολλές φορές ότι εάν η Μεγάλη Ερευνα δεν υπήρχε θα ήταν απαραίτητο να την ανακαλύψουμε: και αυτό διότι είναι ένας αγώνας που αναδεικνύει σκύλους μεγάλης κλάσης μέσα από τον αυστηρότατο έλεγχο των φυσικών τους προσόντων όπως προβλέπεται από το άρθρο 42 του κανονισμού.

Επίσης το άρθρο 1 του Διεθνούς κανονισμού αναφέρει:

«Αυτός ο τύπος αγώνα έχει σαν σκοπό να αναδείξει τους αναπαραγωγούς σκύλους υψηλής κλάσης, που αναδεικνύονται πείθοντας για την εξαιρετική τους οσφραντική ικανότητα, το στυλ, του τρόπου τοποθέτησης και κίνησης κατά την έρευνα, την αντοχή τους, την εκπαιδευσημότητά τους, ώστε να είναι ικανοί να αναπαράγουν νέους ικανούς τριάλλερς, αλλά και πολύ μεγάλο αριθμό κυνηγετικών σκύλων πρώτης κατηγορίας.

Το Πόιντερ όπως είπαμε δεν είναι ένας σκύλος Μεγάλης Ερευνας. Είναι ένας κυνηγετικός σκύλος. Και οι αγώνες μεγάλης έρευνας χρησιμεύουν για να υποδεικνύουν άξιους γεννήτορες κυνηγετικών σκύλων.

Πολλοί κυνηγοί όμως δεν θέλουν το πόιντερ από φόβο μήπως πέσει στα χέρια τους… ένας σκύλος μεγάλης έρευνας.

Υπάρχει και το χειρότερο: στους αγώνες πρακτικού κυνηγίου συχνά παρουσιάζονται σκύλοι εκτός επιπέδου αγώνα που κάνουν μεγάλη έρευνα… οικτρό θέαμα που είναι ανεκτό μόνο από κάποιους που τους λείπει ακόμη και η αίσθηση του γελοίου αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν γνώση του τι σημαίνει να χρησιμοποιείς ένα πόιντερ στο κυνήγι.

Πάνω απ’ όλα λοιπόν το Πόιντερ είναι ένας κυνηγετικός σκύλος τόσο κυνηγός που να αποτελεί το μέτρο σύγκρισης για άλλες κυνηγετικές φυλές όταν λέμε π.χ. έχει μια μύτη σαν πόιντερ, φερμάρει σαν πόιντερ, έχει δύναμη σαν πόιντερ, περπατάει ή τρέχει σαν πόιντερ.

Θυμάμαι μια φορά που κάποιοι για να εκθειάσουν ένα μουλάρι έλεγαν ότι πάει σαν άλογο και με όλο μου τον σεβασμό που τρέφω για το μουλάρι αυτή η φιλοφρόνηση δεν το μετέτρεψε σε άλογο.

Πόιντερ είναι το Αραβικό άτι που σημαίνει ότι αυτό χρησιμοποιείται για να βελτιώσει όλα τα άλλα είδη αλόγων αλλά κανένα από αυτά δεν θα μπορέσει ποτέ να βελτιώσει αυτό το ίδιο το Αραβικό.

Για το ευγενές πόιντερ πολλά έχουν γραφεί, ότι είναι δύσκολα ζώα, ότι δεν απορτάρουν εύκολα, ότι αποφεύγουν το νερό και ότι δυσκολεύονται να κυνηγήσουν στα πυκνά και για τα υπόλοιπα ότι είναι καλό.

Όλα αυτά είναι σίγουρα δεκτά από κάποιον που δεν σκέφτεται να βγει για κυνήγι αν δεν έχει λιακάδα, για καμιά ωρίτσα, σε κανένα τριφυλλάκι κομμένο ή σε κομμένη σταριά, και σίγουρα ποτέ μετά τις 30 Σεπτεμβρίου… και έχοντας πίσω του και ένα σκύλο λαμπραντόρ όπως συνήθιζε να κάνει ο Arkwright…

Αλλά κανείς δεν θυμάται ότι το πόιντερ γεννήθηκε όπως και το σέττερ στην Αγγλία αλλά γαλουχήθηκε στη Σκωτία για να κυνηγά σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος με αυτό το γνωστό κλίμα όλα τα θηράματα όπως τα Γκράουζ, πέρδικες και μπεκάτσες τον καιρό που στην γηραιά Αλβιόνα ήξεραν να κτυπούν πολύ καλά την μπίλια του μπιλιάρδου.

Και κανείς δεν θυμάται κανένα Ιταλό να μην έχει γράψει ότι το πόιντερ κυνηγά παντού και όλα τα θηράματα. Στην Αμερική, Αυστραλία, Νότια Αφρική και Καναδά χρησιμοποιούν πάντα το ίδιο κυνηγετικό κοστούμι. Αρκεί να πούμε ότι στη Νορβηγία το χρησιμοποιούν πολλές φορές για να τραβήξει το έλκηθρο μέχρι τον τόπο του κυνηγίου και στη Γερμανία όπου υπόκειται στον πιο αυστηρό σύστημα εκπαίδευσης.

Και τέλος για όποιον πιστεύει ακόμη ότι το πόιντερ δεν κυνηγά παντού και όλα τα θηράματα, δεν εκπλήσσομαι γι’ αυτόν που τα γράφει, αλλά γι’ αυτόν που τα διαβάζει και δεν τον στέλνει στο διάβολο.

Κλείνω επανερχόμενος στο κυρίως θέμα μας: Το πόιντερ είναι ένα εκπληκτικό μπρακ γεννημένο για να υπηρετεί το τουφέκι και δεν θα έχει λόγο ύπαρξης πλέον όταν δεν θα μπορεί να το κάνει, ή όταν δεν θα υπάρχει τουφέκι να υπηρετήσει.