Οι «φιμωμένοι» ιχνηλάτες!

Κείμενο: Λάζαρος Ευθημιόπουλος

Δεν υπάρχει πιο… ασυνήθιστη και «αποκρουστική εικόνα», από τη θέα ενός κυνηγετικού σκύλου που είναι υποχρεωμένος να «δουλεύει» στο βουνό φορώντας… φίμωτρο!

Κάποτε, κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο! Δυστυχώς όμως, το σήμερα είναι διαφορετικό… Πολλοί από εμάς αναγκάζονται να τοποθετούν φίμωτρο στους ιχνηλάτες τους, σαν μια έσχατη λύση για να τους κρατήσουμε ζωντανούς!

Είναι κάτι που συμβαίνει όλο και πιο συχνά στην επαρχία, καθώς αυξάνουν τα κρούσματα τυχαίων ή σκόπιμων και προμελετημένων δηλητηριάσεων στους κυνηγότοπους, με θύματα κυνηγετικούς σκύλους.

Οι σκύλοι ιχνηλάτες -τα λαγόσκυλα και τα γουρουνόσκυλα- αποτελούν μια κατηγορία υψηλού κινδύνου, καθώς από τη φύση της εργασίας τους είναι μοιραίο να βρίσκονται συχνά μακριά από την οπτική εμβέλεια και την άμεση επίβλεψη του κυναγωγού τους.

Ωστόσο, όσοι από εσάς εξαναγκάζονται σε μια τέτοια «λύση», καλό θα ήταν να έχουν προηγουμένως υπόψη τους μερικά πράγματα… Το φίμωτρο, για να είναι όσο το δυνατόν πιο «άνετο» σε έναν σκύλο, πρέπει να ταιριάζει απόλυτα στο ρύγχος του, ώστε να μην υπάρχει καμία πιθανότητα να βγει αν ο σκύλος προσπαθήσει να απαλλαγεί από αυτό ή αν πιαστεί σε κάποιο κλαδί κατά τη διάρκεια της ιχνηλασίας ή της καταδίωξης.

Για τον λόγο αυτό, τα πιο καλά φίμωτρα κατασκευάζονται κατά παραγγελία! Ο σκύλος πρέπει να οδηγηθεί… αυτοπροσώπως στον κατασκευαστή, ώστε να του πάρει τα «μέτρα», όπως θα πηγαίνατε εσείς σε έναν ράφτη για να σας φτιάξει το καλό σας κοστούμι!

Ενας άλλος τρόπος είναι να γίνει συνδυασμός των διαφόρων μερών του από τα έτοιμα που κυκλοφορούν στην αγορά, αλλά μπορούν να μεταβληθούν και να τροποποιηθούν.

Το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο ένα φίμωτρο πρέπει να μπορεί να πλένεται ύστερα από κάθε χρήση, ενώ ιδιαίτερα σημαντικό είναι να μην αποδεσμεύει ουσίες από το ίδιο το υλικό του ή να μη «φυλακίζει» ξένες προς αυτό μυρωδιές.

Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε καλά επίσης είναι η μύτη του σκύλου να είναι ολόκληρη έξω από το φίμωτρο, για να διευκολύνεται η ιχνηλασία… Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρχει περιθώριο για να βγει έξω από το φίμωτρο μέρος ή ολόκληρο το πάνω χείλος του σκύλου. Η κάτω γνάθος θα πρέπει να κινείται άνετα προκειμένου ο ιχνηλάτης να γαβγίζει ελεύθερα, αλλά και για να μπορεί να πιει νερό από κάποιο ρέμα, αν διψάσει.

Η εξοικείωση

Και βέβαια το φίμωτρο δεν επιτρέπεται να σέρνετε κάτω όταν ο σκύλος ιχνηλατεί, πράγμα που σημαίνει ότι η γωνία που σχηματίζει με την γη θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη των 10-15 μοιρών περίπου… Εσωτερικά δεν πρέπει να υπάρχουν προεξοχές από τις ενώσεις των λουριών του φίμωτρου, γιατί θα πληγώνουν στη στοματική κοιλότητα του ζώου .

Η στερέωσή του γίνεται στη θέση που βάζουμε το λουρί του και πρέπει να είναι καλά δεμένο, αλλά να επιτρέπει ταυτόχρονα την ελεύθερη κίνηση του κεφαλιού. Τα κενά μεταξύ των λουριών, ειδικά στο σημείο της κάτω γνάθου και κατά μήκος του στόματός του, θα πρέπει να είναι σε τέτοια απόσταση που να αναπνέει ελεύθερα ο σκύλος, χωρίς όμως κενά στην κατάληξη του ρύγχους που θα επέτρεπαν στο ζώο να δοκιμάσει κάποιον γευστικό «πειρασμό».

Ενας σκύλος μπορεί να δεχτεί το φίμωτρο εφόσον έχει μάθει να ιχνηλατεί, να ξεφωλιάζει και να καταδιώκει, ανεξάρτητα από την ηλικία του.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βάζουμε φίμωτρο όταν ο σκύλος είναι δεμένος, με την αντίληψη ότι έτσι θα εξοικειωθεί μαζί του…

Ποτέ δεν θα το μάθει με αυτόν τον τρόπο! Είναι σίγουρο ότι ελλείψει άλλης απασχόλησης θα προσπαθεί συνεχώς να το βγάλει, ενώ στο τέλος θα αναγκαστούμε να τον απαλλάξουμε εμείς. Αυτό όμως, στο μυαλό του σκύλου σημαίνει επιβράβευση της επιμονής του, γι αυτό θα αρνείται το φίμωτρο σε κάθε περίπτωση, ώσπου να «εκβιάσει» τη δική μας παρέμβαση.

Η καλύτερη λοιπόν λύση είναι να εκμεταλλευτούμε το πάθος του για το κυνήγι και… τους λαγούς! Και να ευχόμαστε ότι αυτό το πάθος είναι πιο δυνατό από την επιμονή του να βγάλει το φίμωτρο…

Γι αυτό και έχει μεγάλη σημασία να διαλέγουμε τη σωστή στιγμή για την τοποθέτηση του φίμωτρου. Αρχικά τον οδηγούμε στον κυνηγότοπο δεμένο από το λουρί του. Μόλις ο σκύλος πιάσει πολύ καλό ντορό, τότε βάζουμε το φίμωτρο και τον ελευθερώνουμε.

Σε αυτό το σημείο θέλει επιμονή αλλά και απόλυτο έλεγχο, μέχρι να καταλάβει ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Μετά θα πρέπει να ακολουθούμε πάντα την ίδια διαδικασία, γιατί η συνέπεια, η συνέχεια και… η συνήθεια είναι κεφαλαιώδους σημασίας στη σχέση του σκύλου με το φίμωτρό του.

Τους ζεστούς μήνες ο σκύλος πρέπει να απαλλάσσεται συχνά από το φίμωτρό του στον κυνηγότοπο, για να τον ποτίσετε και να τον βοηθήσετε να εξισορροπήσει τη θερμοκρασία του σώματός του.

Επίσης θα πρέπει να καθαρίζετε συχνά το φίμωτρο από τις σκόνες, ενώ θα πρέπει να ελέγχετε συνέχεια τον ιχνηλάτη σας για σημάδια κούρασης, θερμοπληξίας, δυσκολίας στην αναπνοή κλπ. Η απόδοση του σκύλου με φίμωτρο θα είναι περίπου κατά 30%-40% κάτω του κανονικού, αλλά σταδιακά – όσο το συνηθίζει- αυτό το ποσοστό θα μειώνεται αρκετά…

Σε κάθε περίπτωση να θυμάστε ότι φόλες έχουν βρεθεί ακόμα και μέσα σε μπαγκαζιέρες ή «σκυλόκουτα», γι αυτό και πρέπει πάντα να ελέγχονται λίγο πριν μπει μέσα ο σκύλος!

Τα σημεία που σχεδόν πάντα ρίχνονται οι φόλες είναι πολύ κοντά ή στην άκρη των δρόμων, γι αυτό τα σκυλιά πρέπει να είναι πάντα δεμένα όταν φεύγετε ή επιστρέφετε στο αυτοκίνητο…

ΤΙΠΣ

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;

Υπάρχουν ιχνηλάτες που κυνηγάνε με ή χωρίς φίμωτρο, ανάλογα την τοποθεσία και την εκτίμηση της επικινδυνότητας της περιοχής από τον κυνηγό…

Καλό θα είναι όμως, από την πρώτη φορά που θα του βάλουμε το φίμωτρο να μην κυνηγήσει ποτέ ξανά χωρίς αυτό, για δύο λόγους:

Ο πρώτος και βασικότερος είναι γιατί, όταν ζοριστεί στην ιχνηλασία με το φίμωτρο, θα προσπαθήσει σίγουρα να απαλλαγεί από αυτό, καθώς θα έχει την πρόσφατη εμπειρία της ιχνηλασίας χωρίς το ενοχλητικό «αξεσουάρ».

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν μπορούμε ΠΟΤΕ να είμαστε σίγουροι πως ένα μέρος δεν έχει φόλες.