ποιντερ

Published on 2 Μαΐου, 2014 | by Kynoclub

0

Ερώτηση: Υπάρχει πραγματική …κρίση στα Πόιντερ;

Διαβάζω,  αρκετά συχνά,  για κρίση που περνά η φυλή των Πόιντερ όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Αυτό που όμως που με παραξενεύει είναι το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς  που έχουν αυτή την άποψη είναι οι ίδιοι εκτροφείς  αυτής της φυλής. Και αναρωτιέμαι αν στο πρόβλημα συμπεριλαμβάνουν και τα δικά τους σκυλιά ή μιλάνε μόνο για τα σκυλιά των άλλων.

Δημητροκάλης Γεώργιος

 Απαντά ο Νίκος Φωτακόπουλος

Είναι γεγονός ότι αρκετοί  έχουν μιλήσει  και έχουν γράψει ότι το Πόιντερ περνά κρίση και μάλιστα κυνόφιλοι που το έχουν υπηρετήσει -και συνεχίζουν να το υπηρετούν -ισχυρίζονται ότι η φυλή δεν πάει καλά. Η γνώμη του γράφοντος είναι ..λίγο διαφορετική από αυτούς που τα βλέπουν όλα μαύρα και ισχυρίζονται ότι το  Πόιντερ οδεύει προς την καταστροφή.

– Ασφαλώς και υπάρχουν προβλήματα και πάντα θα υπάρχουν, αφού  κάποιοι σκύλοι δεν αποδίδουν το ζητούμενο ενώ ορισμένοι είναι  ακόμα  και άχρηστοι  στο κυνήγι. Όμως αυτό αφορά μεμονωμένα άτομα ενώ κάποιες γενεαλογικές γραμμές, είναι πιθανόν, να παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό σκύλων με ανεπάρκεια ή να  παρουσιάζουν προβλήματα που μεταδίδονται κληρονομικά όπως π.χ η δυσπλασία, το κλαφούνισμα του θηράματος ή οι δηλοί χαρακτήρες . Όλα αυτά ίσως είναι …καμπανάκια όμως σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαιώνουν ότι ήρθε η καταστροφή της ράτσας. Ίσως να χρειάζεται να γίνει κάποια διόρθωση στην πορεία της φυλής και θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια που οδηγούν στα προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση οι αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων είναι το μέσο αξιολόγησης και της επιλογής των καλύτερων γεννητόρων. Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι πέρα από τους αγώνες σε καμπίσια πέρδικα θα πρέπει να αναβαθμιστούν οι Αγώνες Πρακτικού Κυνηγίου σε μπεκάτσα, ορεινή πέρδικα και άγριο ορτύκι ώστε μέσα από πραγματικές κυνηγετικές συνθήκες να επιλέγονται οι καλύτεροι σκύλοι. Η αναβάθμιση και η βελτίωση σε καμία φυλή δεν πρόκειται να έλθει μέσα από τους …ανώνυμους σκύλους. Και αυτό γιατί πολύ απλά είναι ”άγνωστοι” οπότε ακόμα και αν ένας σκύλος είναι πραγματικά εξαίρετος δυστυχώς δεν τον γνωρίζει κανένας άλλος πέρα από τον ιδιοκτήτη του και  ένα δύο συνκυνηγούς του. Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι το ”εξαίρετος” ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά και με προσωπικά κριτήρια. Αυτός  ο σκύλος που για κάποιον  είναι εξαίρετος για κάποιον άλλον  μπορεί να είναι μετριότητα. Για αυτό λοιπόν οι αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων παραμένουν  πάντα το μέσον για να βελτιωθούν οι φυλές. Ασφαλώς γίνονται και λάθη και το κυριότερο είναι η υπερεκτίμηση  κάποιων  επιβητόρων που αντί να βελτιώσουν την φυλή την καταστρέφουν. Μια θηλυκια δεν μπορεί να επηρεάσει πολύ την εξέλιξη της ράτσας της μια και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα κάνει πάνω από 5-6 γέννες δηλαδή 30-40 κουτάβια. Όμως ένας αρσενικό μπορεί να κάνει 50 ή 100 ζευγαρώματα η ακόμα και 800 όπως έγινε και στην περίπτωση του Negus που μπορεί να  θεωρηθεί ως σύγχρονος γενάρχης των Αγγλικών Σέττερ. Ανάλογη επιρροή έχει στα Πόιντερ και ο Ribot de La Noce που έκανε και αυτός 300 ζευγαρώματα και σήμερα δύσκολα βρίσκεις petegree που δεν τον αναφέρει. Φυσικά δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Ribot επηρέασε αρνητικά η θετικά την φυλή όμως αναμφισβήτητα επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλο επιβήτορα την εξέλιξη της τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αυτό που μπορούμε να πούμε λοιπόν με βεβαιότητα για την εξέλιξη και τη ν σημερινή κατάσταση των Πόιντερ του Μεσογειακού Νότου  είναι ότι σχεδόν όλα έχουν προγόνους τους Ribot de La Noce, Tibet de la Lembaz, Asso del Vento, Ardito del Vento, Ippocrate del Vento κ.λ.π.

varsos

 

Όλοι αυτοί σκύλοι λοιπόν ζευγάρωσαν με πλήθος θηλυκών σκύλων και έδωσαν πάμπολλους απογόνους που έγινα πρωταθλητές ή άξια κυνηγόσκυλα. Έδωσαν όμως και απογόνους μέτριους ή άχρηστους κυνηγετικά. Κανένας όμως δεν μπορεί  να πει με βεβαιότητα ότι έφταιγαν αυτοί. Όταν ένας σκύλος κάνει 50 ή 100 επιβάσεις είναι βέβαιο ότι ζευγάρωσε και με θηλυκά που δεν άξιζαν να γίνουν μητέρες και θα έπρεπε να έχουν αποκλειστεί  από την αναπαραγωγή. Την …ήτα όμως την χρεώνονται πάντα οι επιβήτορες και μαζί με αυτούς η Μεγάλη Έρευνα από όπου προέρχονται όλοι σχεδόν οι γνωστοί γενάρχες. Όχι ότι η Μεγάλη Έρευνα δεν έχει και αυτή …ευθύνες για την εξέλιξη της φυλής. Ασφαλώς και έχει και είναι το είδος του αγώνα που έχει επηρεάσει καθοριστικά το Πόιντερ.  Και εδώ όμως οι απόψεις διίστανται. Οι υπέρμαχοι της Μεγάλης Έρευνας θεωρούν ότι είναι η υπέρτατη δοκιμασία και όσοι σκύλοι διακρίνονται σε αυτή αποτελούν γονιδιακό κεφάλαιο ενώ υπάρχουν και οι αντίθετοι που ισχυρίζονται ότι η Μεγάλη Έρευνα είναι υπεύθυνη  για την κρίση (;) του Πόιντερ. Η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση. Ίσως το λάθος βρίσκεται στο γεγονός ότι η αναπαραγωγή γίνεται για να γεννηθούν νέοι Πρωταθλητές που θα αντικαταστήσουν τους παλιότερους. Ο αυτοσκοπός της γέννησης σούπερ σκύλων που θα κερδίσουν τα πρωταθλήματα της Ευρώπης είναι μια πραγματικότητα που μοιραία επηρεάζει και τα σκυλιά των κυνηγών. Και τα επηρεάζει τόσο θετικά όσο και αρνητικά.  Το θετικό στοιχείο είναι ότι οι σούπερ σκύλοι ως γεννήτορες τονώνουν τα κυνηγετικά  χαρακτηριστικά όμως από την άλλη όταν αυτά τα κυνηγετικά χαρακτηριστικά βρίσκονται στον υπέρτατο βαθμό (π.χ ταχύτητα) είναι πραγματικά δύσκολο να τα διαχειριστεί ο μέσος κυνηγός. Χρειάζεται υπομονή, χρόνος και εξειδικευμένη γνώση για να τιθασεύσεις  ένα άλογο του ιπποδρόμου που καλείται να δώσει θέαμα και να σαρώσει χρόνους και αντιπάλους. Αντίθετα ένα γαϊδουράκι που προορίζεται να κάνει απλές αγροτικές δουλειές είναι πιο βολικό και πιο εκπαιδεύσιμο.  Ίσως ακούγεται υπερβολική αυτή η απλούστευση όμως  σε αυτά τα παραδείγματα του γαϊδαράκου,  δηλαδή του κυνηγόσκυλου εργάτη από την μια και του  ιπποδρομιακού αλόγου  δηλαδή  του τραιάλερ-πρωταθλητή από την άλλη  να βρίσκονται κάποιες απαντήσεις στις θεωρίες περί κρίσης του Πόιντερ.

Δείτε: Το «κλαφουνητό» των… Πόιντερ!


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας