Γιάννης Κοζαδίνος: Γιατρός και κυνηγός!

Συνέντευξη στο Νίκο Φωτακόπουλο

Οι αναγνώστες του kynoclub.gr και των κυνηγετικών περιοδικών γνωρίζουν τον κυνηγό Γιάννη Κοζαδίνο εδώ και χρόνια, μέσα από τις φωτογραφίες κάποιων κυνηγετικών εξορμήσεων στην Κύθνο ή από τα ρεπορτάζ των Αγώνων Κυνηγετικών Ικανοτήτων. Τώρα ήρθε η ώρα να γνωρίσουν και τον Διευθυντή της ‘’Γενικής, Ελάχιστα Επεμβατικής και Ρομποτικής Χειρουργικής Κλινικής’’ του «ΙΑΣΩ» General, μέσα από την …επικαιροποιημένη συνέντευξη που μου είχε παραχώρησε παλαιότερα.

– Έχουμε κυνηγήσει μαζί πολλές φορές, έχουμε τρέξει τα σκυλιά μας σε αγώνες, έχουμε πιεί τα κρασιά μας και έχουμε περάσει άπειρες ώρες συζητώντας για κυνήγια, για σκυλιά, για αγώνες, για τον Όμιλο, για τον …γάιδαρο του (ναι έχει και ιδιόκτητο γάιδαρο!) και για ότι μπορεί να συζητάει κανείς διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα ή …ναυτικά μίλια. Τώρα ήρθε η ώρα να …μάθετε τι συζητάμε κάθε φορά με τον γιατρό Γιάννη Κοζαδίνο αλλά και όσα μου είπε σε τούτη την …επίσημη συνέντευξή. Ν. Φ.

– Πώς θα συστηνόσουν σαν κυνηγός και σαν γιατρός;

-‘’Γεννήθηκα στην Κύθνο, αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Στο σχολείο ήμουν …σχεδόν καλός και με την υπόδειξη του πατέρα μου τελείωσα την Σιβητανίδειο και πήρα πτυχίο ηλεκτρονικού. Ήταν η εποχή που είχαν έρθει οι έγχρωμες τηλεοράσεις. Οι ηλεκτρονικοί είχαν μεγάλη πέραση και ο πατέρας μου πίστευε πώς ήταν η δουλειά του μέλλοντος. Εμένα όμως δεν μου έφτανε… Όταν λοιπόν τελείωσα την Σιβητανίδειο έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Πέρασα και τελείωσα από τους πρώτους τόσο σε χρόνο όσο και σε βαθμούς. Ήθελα να γίνω μαιευτήρας γυναικολόγος μια και με συναρπάζει η δημιουργία της ζωής, αλλά ο καθηγητής μου ο Παναγιώτης Χρυσοσπάθης μου …επέβαλε την χειρουργική. Διέκρινε πράγματα σε μένα που εγώ δεν ήξερα ότι τα έχω. Όπως την αυτοπειθαρχία και την φυσική κατάσταση. Όσο και να φαίνεται παράξενο ένας χειρούργος πρέπει να έχει εξαίρετη φυσική κατάσταση. Ένα χειρουργείο μπορεί να κρατήσει ακόμα και 24 ώρες. Δεν μπορείς να αφήσεις στο χειρουργείο τον ασθενή σου και να πας να ξαπλώσεις…. Γι’ αυτό το κυνήγι είναι για μένα χαλάρωση, είναι γυμναστική, είναι ή ίδια η ζωή.. Όταν γυρίζω από το κυνήγι νοιώθω γεμάτος από διάθεση για ζωή. Και αυτό είναι ένα συναίσθημα που μόνο οι κυνηγοί μπορούν να το καταλάβουν. Όσο και να φαίνεται παράξενο αυτή την διάθεση για ζωή, ένας γιατρός την μεταδίδει στους ασθενείς του με έναν ανεξήγητο τρόπο… Ένας γιατρός είναι ταγμένος να σώζει ζωές.

-Πώς απαντάς σε αυτούς που λένε ότι το κυνήγι είναι φονική δραστηριότητα ;

-‘’Μα το ίδιο το κυνήγι είναι η ζωή. Κανείς μας δεν πάει στο κυνήγι για να δει αίμα. Και αν το θήραμα δεν μπει στην τσάντα δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί που βρισκόμαστε με τα σκυλιά μας στο βουνό για κάποιες ώρες και είδαμε μια δύο φέρμες ή ενέργειες τους. Όταν βρίσκεσαι στο βουνό σου αρκεί μόνο αυτό και ευχαριστείς τον θεό που σε έχει κάνει μέρος αυτής της δημιουργίας…

– Ποια κυνήγια προτιμάς;-‘’Μού αρέσουν όλα τα κυνήγια που μπορώ να κάνω με τα σκυλιά μου. Και η μπεκάτσα και τα ορτύκια και η πέρδικα. Ειδικά η πέρδικα, τόσο η νησιώτική όσο και η ορεινή, είναι το θήραμα που με συναρπάζει. Θεωρώ πώς είναι πραγματικά πολύτιμο και για αυτό στενοχωριέμαι όταν σπαταλιέται από κάποιους οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντική κληρονομιά είναι. Έχουμε ιερή υποχρέωση να παραδώσουμε αυτήν την κληρονομιά στις επόμενες γενιές. Δεν πάω για κυνήγι χωρίς σκύλο. Και για αυτό ουσιαστικά για μένα το «κυνήγι» κρατάει ολόκληρο τον χρόνο, αφού συμμετέχω στους αγώνες και ασχολούμαι ολοχρονίς με την εκπαίδευση των σκύλων μου.

– Ποιες είναι οι κυνοφιλικές σου προτιμήσεις;

— Μου αρέσουν όλα τα σκυλιά αλλά η φυλή που προτιμώ είναι το Πόιντερ. Φυσικά και το Αγγλικό Σέττερ. Μαζί με τον αδερφό μου τον Βασίλη έχουμε περίπου είκοσι σκύλους που οι περισσότεροι ζουν μαζί του στην Κύθνο. Κάποια νεαρά σκυλιά τα έχω στα Σκόπια και κάποια άλλα μαζί μου στο σπίτι μου στην Αθήνα. Είμαι διαρκώς (τα Σαββατοκύριακα) στους δρόμους ή στα …καράβια (γέλια)! Δεν αφήνω μέρα να πάει χαμένη. Αν δεν έχω χειρουργείο ή συνέδριο θα ασχοληθώ οπωσδήποτε με τα σκυλιά μου. Κυνήγι, αγώνες, εκπαιδευτικά ή απλά ενασχόληση και παρέα για κάποιες ώρες μαζί τους. Μου αρέσει να τα παρατηρώ και ειδικότερα τα …αδέξια κουτάβια. Τα βρίσκω συναρπαστικά. Κλείνω τα μάτια και τα ονειρεύομαι να καλπάζουν και να μαρμαρώνουν σε φέρμα…

-Πώς ασχολήθηκες με τους αγώνες;

– Ο Redo delle Τorichelle ήταν ο σκύλος που με έκανε να ασχοληθώ με τους αγώνες. Ήταν πρωταθλητής Ελλάδος Μεγάλης Έρευνας με κυναγωγό τον Θόδωρο Ζαλαβρά. Τον απέσυρα από τα αγωνιστικά τερέν σε ηλικία έξι ετών και τότε απέδειξε πώς ήταν γεννημένος όχι μόνο για την Μεγάλη Έρευνα αλλά και για το κυνήγι. Κυνήγαγε το ίδιο αποτελεσματικά το ορτύκι και την ορεινή πέρδικα. Σήμερα έχω τα παιδιά του και τα εγγόνια του που διαπρέπουν τόσο στους αγώνες όσο και στο κυνήγι. O “Magic”’ (Ράστορ) είναι γιoς του Redo και είναι ήδη Εθνικός και Διεθνής Πρωταθλητής σε αγώνες «Πρακτικού Κυνηγίου», στους οποίους αποκλειστικά συμμετέχω. Θεωρώ ότι οι αγώνες πρακτικού κυνηγίου είναι οι πλέον αντιπροσωπευτικοί αγώνες για τα κυνηγετικά σκυλιά. Και εγώ πηγαίνω στους αγώνες με τα σκυλιά που κυνηγάω. Αυτή είναι η ευχαρίστηση μου. Μαζί στο κυνήγι, μαζί και στους αγώνες…

– Είσαι μέλος του Ομίλου Πόιντερ Σέττερ. Πώς βλέπεις την πορεία του;

-‘’από καιρού εις καιρό περνα κάποιες κρίσεις όμως είναι καιρός να τα αφήσουμε όλα αυτά πίσω και να πάμε μπροστά. Πιστεύω πώς η νέα διοίκηση με την βοήθεια όλων μας θα κάνει το καλύτερο. Πρέπει να κρατήσει όσα καλά έκαναν οι προηγούμενες διοικήσεις και να απορρίψει άλλα όσα έφεραν τον Όμιλο σε αδιέξοδο. Όλοι μαζί χωρίς αντιπαλότητες, χωρίς διαχωρισμούς και προσωπικές αντιπαραθέσεις θα πάμε τον Όμιλο μπροστά. Άλλωστε η κυνοφιλία ενώνει δεν χωρίζει… Πέρα από το κυνήγι και τα σκυλιά τι σε ευχαριστεί; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά όταν μετά από ένα σημαντικό χειρουργείο, ο ασθενής να πηγαίνει στο σπίτι του υγιής. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται και είναι αμοιβαία ανάμεσα σε χειρουργό και ασθενή. Σαν οικογενειάρχης και σαν πατέρας νοιώθω μεγάλη ικανοποίηση που έχω καταφέρει να εμφυσήσω την αγάπη για την φύση στους δύο μου γιούς μου. Μαζί κυνηγάμε ή ψαρεύουμε, ενώ περνάμε αρκετές μέρες και νύχτες στο …κελί μας στην Κύθνο όταν πηγαίνουμε για κυνήγι. Αν και δεν έχουμε τα αγαθά του πολιτισμού, όπως π.χ. ο ηλεκτρισμός, κάνουμε καλή αντροπαρέα (γέλια) και μοιραζόμαστε τις δουλειές. Ξέρεις καθάρισμα, μαγείρεμα, σκούπισμα και όλα όσα πρέπει να γίνουν κ.λ.π. Φυσικά χρωστάω πολλά στην γυναίκα μου, την Βιβή, που είναι πάντα στο πλευρό μου. Είναι και ή ίδια κυνηγός, οπότε τα λέμε και στα κυνηγοτόπια. Ακόμα και στους αγώνες με ακολουθεί για …ψυχολογική υποστήριξη. Είναι μέλος του ΚΟΕ και του ΟΚΑΔΕ έστω και αν δεν εμφανίζεται σε όλες τις συνελεύσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν όλα χωρίς αυτήν. Σε ευχαριστώ για την δυνατότητα που μου δίνεις να την ευχαριστήσω …δημοσίως(γέλια).

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ

Τον ευχαριστεί: Η καλή παρέα στο κυνήγι στο οποίο δεν πάει ποτέ μόνος.

Τον πικραίνει: Η χρήση ηχομιμητικών συσκευών και η νοοτροπία κάποιων επαρχιωτών που δεν έχουν κυνηγετική παιδεία. Φυσικά η αχαριστία και η έπαρση των ανθρώπων.

Γεννήθηκε: στην Κύθνο, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Όμως επιστρέφει με κάθε ευκαιρία, και σχεδόν κάθε εβδομάδα, στο αγαπημένο του νησί.

Ακούει: Ακούει όλα τα είδη, αλλά προτιμά την Δημοτική μουσική ενώ λατρεύει, αν και νησιώτης, τα κλαρίνα.

Δεν αντέχει: Την κακογουστιά, την οικοδομική αυθαιρεσία και την κακοποίηση της αρχιτεκτονικής παράδοσης της Κύθνου.

Αν δεν ήταν γιατρός: Θα έκανε ένα επάγγελμα μέσα από το οποίο θα προστάτευε το περιβάλλον, την παράδοση, την αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά μας.

Αυτοχαρακτηρίζεται σαν: Αισιόδοξος, ενθουσιώδης, δίκαιος, επίμονος, αγωνιστής, αλλά και εύπιστος και ενδοτικός με αποτέλεσμα να κάνει αρκετά λάθη και επιλογές.

Πιστεύει: Σε μια ανώτερη δύναμη, και σαν χριστιανός ορθόδοξος στο Θεό και συμπληρώνει: «Ο άνθρωπος είναι πολύ αδύναμος για να μην έχει την ανάγκη της πίστης σε μια ανώτερη δύναμη».

Αντί για επίλογο..

Ζήτησε να μην το γράψουμε και όπως βλέπετε (δεν) κρατήσαμε τον λόγο μας. Ο Γιάννης Κοζαδίνος με δικές του δαπάνες σπέρνει κάμποσα εγκαταλειμμένα δυσπρόσιτα χωράφια, τα οποία μένουν αθέριστα για να βρίσκουν τροφή και κάλυψη τα θηράματα. Το ενδιαφέρον πέρα από την ανιδιοτελή προσφορά, αφού ο ίδιος δεν κυνηγάει ποτέ σε αυτά τα χωράφια, είναι ο παραδοσιακός τρόπος που γίνεται η σπορά. Με γαϊδούρια και πρωτόγονα αλέτρια! Γεια σου ρε Γιάννη…