αγριοχοιρος

Published on 19 Ιουνίου, 2014 | by Kynoclub

0

Γουρουνόσκυλα σε επικίνδυνα καθήκοντα…

Κείμενο: Άγγελος Ποιμενίδης

Χρόνια βασανίζομαι να βρω, βλέποντας και ρωτώντας, ποια είναι τα κατάλληλα σκυλιά για την καλή οργάνωση της παγάνας και το τελεσφόρο και ποθητό της αποτέλεσμα που ν’ αφήνει συγκινήσεις αξέχαστες και αναμνήσεις άσβηστες.

Αιωνόβιος βέβαια δεν είμαι, και οι εμπειρίες μου δεν είναι τόσο τρανές! Διαθέτω όμως κάποια πείρα γουρουνοκυνηγεσίας και είμαι φορέας εμπειριών που μου διοχέτευσαν φίλοι γουρουνοκυνηγοί, αξέχαστοι της γενιάς που πέρασε λίγο πιο μπροστά από μένα και τώρα δεν υπάρχει πια.

Αλησμόνητοι άνθρωποι με τις αδυναμίες τους κι αυτοί, μα υπέροχοι και άφταστοι στο είδος του κυνηγίου αυτού, που δεν πρόκειται να τους φτάσουμε όσο και αν προσπαθούμε. Οι καιροί αλλάζουν και οι άνθρωποι μαζί…

Ποια είναι λοιπόν- για ν’ αφήσω τις συναισθηματικές παρελθοντολογίες- τα γουρουνόσκυλα που μπορούμε σήμερα να χρησιμοποιήσουμε στην καλύτερη διεξαγωγή της παγάνας ή γενικά στο κυνήγι του αγριογούρουνου;

Μην περιμένεις φίλτατέ μου συνάδελφε, να σου δώσω αμέσως την απάντηση. Δεν είμαι από εκείνους που σπούδασαν ράτσες των σκύλων στην Ευρώπη και τις ιδιότητές τους στα δελτία των κυνοτροφείων. Ο καρδιακός μου φίλος Ι. Δημητριάδης, μπορεί να ξεχωρίσει την ψυχή, την ιδιοφυΐα και αξία του σκύλου από μια ξανθή τρίχα της ουράς του, εγώ το καταλαβαίνω από τη δουλειά που κάνουν και ύστερα από εννιακόσιες ενενήντα εννιά δοκιμές. Θα μιλήσω από την πείρα μου και του τόπου μου τις γνώσεις, χωρίς να αρνηθώ τις καινοτομίες. Αρκεί να δοκιμαστούν και να επιβληθούν με το δικαίωμα της αναμφισβήτητης αξίας τους.

Ποια λοιπόν είναι τα σκυλιά που χρησιμοποιούμε ή θα χρησιμοποιηθούν στις παγάνες και ειδικά για το κυνήγημα του ατρόμητου αγριογούρουνου; Στο ερώτημα αυτό φαντάζομαι να μην βρεθεί τόσο ρηχός συνάδελφος και να απαντήσει μονοκοπανιά «το δείνα».

Για το λαγό, την πέρδικα, τη μπεκάτσα, για τον κάμπο και το βουνό, για το βάλτο ή το θαμνοτόπι, το κρύο ή τη ζέστη κ.λ.π., υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι σκύλοι, για τα γουρούνια όμως όχι. Ο γκέκας αποκλείεται γιατί είναι γρήγορος, οσφραίνεται τα χνάρια του λαγού, καταποδιάζει την αλεπού ή το τσακάλι και παλαβώνεται με το κυνήγημα.

Για το σκύλο φέρμας, λόγος δεν γίνεται αν και υπάρχουν φαιδροί Νεμρώδ που τους λανσάρουν με τέτοιες φιλοδοξίες. Ο μαντρόσκυλος μπορεί να παρέχει ενδείξεις προτίμησης για το γουρουνοκυνήγι, μα σπάνια θα ξεκόψει από τη στρούγκα και το σακούλι του τσοπάνου για να υποδυθεί το ρόλο, που απαιτούμε από τη νωθρή και μακάρια ρουτίνα του.

gourounoskula

Και μ’ όλα ταύτα: το γουρουνόσκυλο μπορεί να αναζητηθεί μέσα στα παραπάνω είδη των σκυλιών και όχι σε ένα καθαρόαιμο και ειδικής ράτσας σκυλί. Όσα γουρουνόσκυλα άφησαν πίσω τους θρύλο, ήταν τέτοιου είδους σκυλιά, ακαθόριστου γένους και φυλής. Τα είδα και δεν σας μαρτυρώ αν τ’ αγκάλιασα ή τα φίλησα πάνω στην ακμή του θριάμβου τους. Τα είδα να κατευθύνονται πάνω στα γουρούνια μόλις τα ελευθέρωναν από την αλυσίδα τους, για να γαβγίζουν χαρακτηριστικά και να τα ακολουθούν κατά πόδα προς τα πόστα, κλαφουνίζοντας: «Έτοιμοι! Τα φέρνουμε μπροστά σας!».

Είδα γουρουνόσκυλο ψωραλέο με τρία πόδια- γιατί το ένα το έκοψε σαν πράσο με τον κοφτερό του χαυλιόδοντα το γουρούνι- να κυνηγά καπρί και να το δαγκώνει από τ’ αυτί, ενώ το άλλο, το αδέρφι του, να μπήγει τα δόντια του στο πισινό πόδι του γουρουνιού, στο ίδιο πάντα σημείο, να του κόβει τα νεύρα και να παραλύει το καπρί!

Σπασμένη είχε τη σπονδυλική του στήλη, άλλο γουρουνόσκυλο, από ατύχημά του, παλεύοντας με τα γουρούνια. Στραβοκάνιζε και δύσκολα βημάτιζε πίσω από τον αφέντη του, και οι φτέρνες του χτυπούσαν την πολυβασανισμένη του μούρη. Ακολουθούσε όμως το τσούρμο της παγάνας και ήταν η πυξίδα της. Αμα απομακρυνόταν από τους ανθρώπους και λοξοδρομούσε προς το παγανοτόπι, τότε μοναχά δενόταν ο τόπος. Αντιλαμβανόταν τα γουρούνια από πεντακόσια μέτρα. Τρία και μόνο τρία «γαβ», φανέρωναν την ανακάλυψη του κρησφύγετου των γουρουνιών και η επιτυχία ήταν βέβαιη.

Τέτοια γουρουνόσκυλα παρουσιάζονται στη γη, όπως και στον κόσμο οι μεγάλοι άντρες. Δεκαετίες περνούν για να πετύχει μια περιοχή ένα τέτοιο σκυλί, ενώ ζουν χιλιάδες αντιπρόσωποί του διαφόρων μίξεων και διασταυρώσεων και ντρεσσάρονται κάθε μέρα στα γουρουνοτόπια χωρίς επιτυχία ή εξέλιξη. Το γουρουνόσκυλο λοιπόν μπορεί να ανήκει σε οποιαδήποτε ράτσα σκύλων.

Στη Μάκρη θαύμασα ως γουρουνά σκύλο, ένα θαυμάσιο και καθαρόαιμο ψαράτο Πόιντερ! Πως του φυτεύτηκε η μανία αυτή, μυστήριο! Έτσι έρχομαι να καταλήξω στη γνώμη, ότι το καλό γουρουνόσκυλο πρέπει να γεννηθεί τέτοιο. Δεν μπορεί να ασκηθεί για να γίνει γουρουνάς, γιατί εάν είναι σβέλτο και μανιακό στο κυνήγι θα παρασυρθεί από άλλα κυνήγια- λαγό, αλεπού- και δεν θα ειδικευτεί στα γουρούνια. Και εμείς ζητάμε αποκλειστικά γουρουνόσκυλο, γιατί στα παγανοτόπια βρίσκονται πολλά αγριμικά και σ’ αυτά επιδίδονται τα σκυλιά, ενώ τα γουρούνια λουφάζουν και δεν βγαίνουν αν δεν τα προγκήξουν επίμονα.

Υπάρχουν μονιάδες γίγαντες, που δεν τους καίγεται καρφί από φωνές και νταβαντούρι. Βγαίνουν από το γιατάκι τους, φοβερίζουν με τους χαυλιόδοντες και το ζουρνά τους το σκύλο, και ξαναμπαίνουν στην κρύπτη τους να ησυχάσουν. Το καλό γουρουνόσκυλο θα επιμένει εκεί γύρω ώρες, ώσπου να ξεσπιτώσει τον αρειμάνιο ησυχαστή. Το γουρουνόσκυλο για να βρεθεί θα χρειαστούν δοκιμές, επιλογές, παρατηρήσεις, και χίλια δυο τερτίπια του είδους αυτού. Κοντολογίς πρέπει να το διακρίνουν οι παρακάτω ιδιότητες.

–  Να μην έχει πολυμερή ενδιαφέροντα για όλα τα κυνήγια. Να ρέπει από τη φύση του στην μονομέρεια και αποκλειστικότητα και αυτό θα το ‘χει η φύση του ή θα του είναι ιδιότητα επίκτητη από ατύχημά του ή συγκλονιστικό επεισόδιό του με τα γουρούνια. Να έχει δηλαδή ψύχωση ή λόξα προς το τρομερό αυτό θήραμα. Τέτοιο σκυλί μπορεί να το πούμε ότι αποτελεί ξεχωριστή οντότητα, όπως οι ξεχωριστοί άνθρωποι του κόσμου.

–  Το διαλεχτό γουρουνόσκυλο πρέπει να είναι βαρύ και δυσκίνητο στο κυνήγι του. Να μη ζορίζει το θήραμα και να το κυνηγά καταποδιάζοντάς το, αλλά να το απασχολεί με ενοχλήματα τέτοια, που το γουρούνι να νομίζει ότι θα ξεφύγει από τις φοβέρες του.

–  Το γουρουνόσκυλο- κατά κανόνα- πρέπει να είναι προσεκτικό σκυλί και να μη χιμάει πάνω στα γουρούνια σα μανιακό. Σκυλί περήφανο και πεισματάρικο δεν μπορεί να γίνει γουρουνάς. Χιλιάδες σκυλιά ξεκοιλιάστηκαν έτσι από αγριογούρουνα και εκσφενδονίστηκαν τα κομμάτια τους στα γύρω κλαδιά των πουρναριών.

–  Κοντόσωμο και μικροκαμωμένο σκυλί με τις ιδιότητες που λέμε, πως πρέπει να είναι προικισμένο, είναι πιο κατάλληλο από έναν γίγαντα σκύλο, γιατί εμείς δεν ζητάμε σκυλί να παλέψει και να καταβάλει το αγριογούρουνο, παρά το κολλητήρι που θα το ενοχλεί σαν τσιμπούρι.

posevats

Που θα αναζητήσουμε τελοσπάντων να βρούμε το αρμόδιο γουρουνόσκυλο αφού δεν έχουν ειδική ράτσα για το θήραμα αυτό και αφού δεν είναι εύκολο να βρει κανείς σκύλο με νεύρο και λόξα να κυνηγά τα αγριογούρουνα; Η πείρα μου, μου λέει πως αυτός πρέπει να αναζητηθεί ανάμεσα στα μπασταρδεμένα μαντρόσκυλα, στα βαριά και δυσκίνητα που μέσα τους να κυκλοφορεί αίμα από γκέκα και από πουλόσκυλο ακόμα.

Παλιός γουρουνοκυνηγός μου έλεγε πως καλοί γουρουνάδες είναι μικρόσωμοι μαντρόσκυλοι, που τα χαρακτηριστικά του γκέκα βρίσκονται στα μάτια τους (τυλιγμένα γύρω με το κανελλί χρώμα του γκέκα). Χονδροειδώς μπορεί να πει κανείς ότι πρέπει να ‘χουν σώμα μικρού μαντρόσκυλου και κεφάλι γκέκα.

Κάτι τέτοιοι μιγάδες γίνονται καλοί γουρουνάδες, όταν βέβαια ασκηθούν στο είδος αυτό του κυνηγίου με αυστηρή μονομέρεια ή όταν δοκιμάσουν κανέναν χτύπημα από χαυλιόδοντες πολυστέναχτου κάπρου. Και είναι βεβαιωμένο πως «ο παθός γίνεται μαθός» και ότι σκυλί που τραυματίστηκε από γουρούνι και που το έραψε ο γιατρός, έγινε περισσότερο πεισματάρικο για γουρούνια, προφυλακτικό όμως και συνετό.

Κατά πόσο έλυσα το πρόβλημα, αγαπητέ αναγνώστη, δεν ξέρω. Την επιείκεια και συγκατάβασή σου όμως τη γνωρίζω. Στοχάσου και συ και συμβουλέψουν την πείρα σου. Πάρε και από μένα ότι κρίνεις χρειαζούμενο. Κάνε καλό γουρουνόσκυλο και πες πως το πέτυχες για να κάνουμε και ‘μεις το ίδιο.

Τα γουρουνόσκυλα είναι τα πιο ατίμητα αλλά και πολυτιμότερα σκυλιά. Μ’ αυτά μονάχα τελεσφορεί η παγάνα και αυτά της δίνουν θέλγητρα και λαχτάρες ασύγκριτες. Η καλή φέρμα, το θεαματικό απορτάρισμα, η μαεστρία ττης έρευνας της μπεκάτσας που μας συνεπαίρνουν, είναι χαρές που δεν μπορούν να παραβληθούν με τις αξίες του σκυλιού της παγάνας.

* Ο αείμνηστος Α. Ποιμενίδης συνέγραψε αυτό το άρθρο πριν από 50 χρόνια.…. Αλλά παρά το διάστημα που μεσολάβησε, οι ανησυχίες και οι επισημάνσεις του παραμένουν επίκαιρες και εύστοχες σαν να είναι απόλυτα σημερινές.


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας