Published on 7 Ιουλίου, 2014 | by Kynoclub

Προσοχή …θερμοπληξία!

Του Στέργιου Βλαχόπουλου, κτηνιάτρου

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Στην Ελλάδα, στις 20 Αυγούστου ο κυνηγετικός σκύλος καλείται να ξεκινήσει την εργασιακή του περίοδο. Όπως και για τον κάθε αθλητή πρέπει να έχει προηγηθεί μια περίοδος προετοιμασίας (προπόνησης), η οποία διαφέρει όχι μόνο από άτομο σε άτομο, αλά και από το είδος κυνηγίου που θα διεξαχθεί.

Το να βγαίνει ο σκύλος στο κυνήγι απότομα, μετά από αδράνεια πολλών μηνών, πέρα από το ότι οι επιδόσεις του θα είναι πολύ μειωμένες, εγκυμονεί και πολλούς κινδύνους για την υγεία του. Αυτό ισχύει ειδικά για εκείνους τους σκύλους που έχουν μεγάλο πάθος για το κυνήγι. Το ιδανικότερο θα ήταν στο διάστημα μεταξύ δύο κυνηγετικών περιόδων ο σκύλος να διατηρείται σε καλή φυσική κατάσταση με έλεγχο της διατροφής και δυνατότητα άσκησης τουλάχιστον μια- δυο φορές την εβδομάδα για μια-δυο ώρες.

Δυστυχώς, τέτοια προγράμματα συντήρησης κατά κανόνα παραμένουν στα χαρτιά, αφού η υλοποίησή τους, τουλάχιστον γι’ αυτούς που ζουν στις μεγαλουπόλεις είναι πρακτικά πολύ δύσκολη. Πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας ότι για τα ελληνικά δεδομένα κατά την εποχή της προπόνησης, αλλά και της αρχής του κυνηγίου ο μεγαλύτερος εχθρός του σκύλου είναι η ζέστη. Πρέπει να προτιμάται η συχνή χορήγηση μικρής ποσότητας νερού, παρά η χορήγηση μεγάλης ποσότητας μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, διότι πέρα από το ότι η παρατεταμένη δίψα κατά την άσκηση εγκυμονεί κινδύνους, η μεγάλη ποσότητα νερού στο στόμαχο μειώνει τις επιδόσεις και προδιαθέτει σε στροφή στομάχου, όταν αμέσως μετά ο σκύλος ξαναρχίζει την άσκηση. Θα αναφερθούμε εδώ στο συχνότερο πρόβλημα που μπορεί να παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια της προπόνησης, όπως και του κυνηγίου.

Αυξημένη ευαισθησία…

Η εντατική άσκηση σε συνδυασμό με την αυξημένη θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι ένα από τα συχνότερα αίτια της θερμοπληξίας. Επίσης, συχνό αίτιο είναι ο περιορισμός του σκύλου σε θερμό χώρο με ανεπαρκή αερισμό (αυτοκίνητο- μπαγκαζιέρα κ.λ.π.).

Η υψηλή σχετική υγρασία και η στέρηση νερού συμβάλλουν στην εμφάνιση της πάθησης. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σκύλοι με μακρύ και πυκνό τρίχωμα, παχύ δέρμα και άφθονο υποδόριο λίπος παρουσιάζουν αυξημένη ευαισθησία. Αυξημένη ευαισθησία παρουσιάζουν και οι σκύλοι που προέρχονται από τόπο με διαφορετικές (ψυχρότερες) κλιματολογικές συνθήκες. Γι’ αυτά απαιτείται ένας χρόνος προσαρμογής στο καινούργιο περιβάλλον που ποικίλλει από 10 ημέρες έως 2 μήνες, για να μπορέσουν να εργαστούν. Η ηλικία παίζει και αυτή το ρόλο της και έτσι από το 7^ο περίπου έτος της ηλικίας και πέρα η αντοχή στη ζέστη μειώνεται. Η θερμοπληξία μπορεί να είναι ελαφρά ή βαριά.

Στην πρώτη περίπτωση, ο σκύλος παρουσιάζει έντονη ταχύπνοια (αναπνοή με πολύ γρήγορο ρυθμό), σιελόρροια, συμφόρηση επιπεφυκότων (κοκκινίζουν τα μάτια του) και ταχυκαρδία. Επίσης, παρουσιάζει κατάπτωση και αναζητά επίμονα να βρει δροσερό μέρος να ξαπλώσει.

Προσοχή στα συμπτώματα

Στις βαριές περιπτώσεις, η κατάπτωση είναι εντονότερη και μπορεί να εμφανιστούν σπασμοί, επιληπτικές κρίσεις, διάρροια, εμετός, αφυδάτωση και πνευμονικό οίδημα. Δυστυχώς, έχουμε παρατηρήσει περιστατικά θανάτου σε κάποιο μικρό ποσοστό σκύλων, πριν εμφανίσουν τα συμπτώματα της βαριάς μορφής, γι’ αυτό και απαιτείται εκ μέρους του ιδιοκτήτη ιδιαίτερη προσοχή. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο ιδιοκτήτης όταν ο σκύλος του πάθει θερμοπληξία, είναι να βρέξει σταδιακά (σε διάστημα 1-2 λεπτών) όλο το σώμα του σκύλου με δροσερό νερό, και να επαναλάβει τη διαδικασία αρκετές φορές μέχρι ο σκύλος να συνέλθει. Στο σημείο αυτό έχει σημασία να πούμε τα εξής:

Πρώτον, το νερό δεν πρέπει να είναι πολύ κρύο. Βέβαια στον τόπο του κυνηγίου δεν μπορούμε να βρούμε νερό στη θερμοκρασία που θέλουμε, έτσι αν για παράδειγμα το νερό είναι αρκετά κρύο (π.χ. πηγαδίσιο), θα πρέπει η διαβροχή του σκύλου να γίνει με πιο αργό ρυθμό (π.χ. σε 2-3 λεπτά αντί για 1).

Δεύτερον, όπως ήδη είπαμε, η διαβροχή πρέπει να γίνεται σε μικρό χρονικό διάστημα, αλλά σταδιακά (π.χ. 1-2 λεπτά). Ειδικά σε σοβαρές περιπτώσεις θερμοπληξίας, η απότομη διαβροχή του σκύλου με πολλούς κρύους κουβάδες νερό μπορεί να προκαλέσουν καταπληξία (σοκ) και θάνατο.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί, όταν ρίξουμε το σκύλο π.χ. στη θάλασσα, όπου εκτός των άλλων μπορεί να πνιγεί λόγω των νευρικών συμπτωμάτων που πιθανόν παρουσιάζει.

Τρίτον, αφού αρχίσει ο σκύλος να συνέρχεται, πρέπει να μειώσουμε ή να παρατήσουμε τα κρύα λουτρά, διότι μπορεί να προκαλέσουμε υποθερμία, η οποία μάλιστα μπορεί να επιδεινωθεί ταχύτατα και ο θάνατος να επέλθει πλέον από υποθερμία και όχι υπερθερμία. Απ’ όλα όσα αναφέρουμε είναι προφανές ότι αφού προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες με δροσερό νερό, πρέπει να αναζητηθεί αμέσως, όταν αυτό είναι δυνατόν, κάποιος κτηνίατρος.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σκύλοι που έχουν εμφανίσει στο παρελθόν θερμοπληξία είναι πιο ευαίσθητοι και επιρρεπείς σε επόμενα επεισόδια της κατάστασης αυτής. Στις περιπτώσεις επίσης που εμφανίζονται νευρικά συμπτώματα, η μη έγκαιρη θεραπεία από τον κτηνίατρο μπορεί να είναι αιτία μόνιμης (μη ανατρέψιμης) βλάβης, εφόσον ο σκύλος επιζήσει. Μπορεί, δηλαδή να μείνει κάποιο μόνιμο σοβαρό ελάττωμα….