Published on 9 Ιουλίου, 2014 | by Kynoclub

Σημειώσεις από ένα κυνήγι στα Σκόπια!

Κείμενο-Φωτό: Ν. Φωτακόπουλος

Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια βρέθηκα στη γειτονική χώρα για κυνήγι, φωτογραφίες και ρεπορτάζ. Δεν είχαν αλλάξει και πολλά πράγματα από την προηγούμενη επίσκεψή μου και όλα μου φάνηκαν ίδια και πανομοιότυπα.

Όλα τα Σκόπια είναι ένας κυνηγότοπος με πολλά θηράματα τα οποία αντιμετωπίζονται σαν οικονομικός πόρος, όπως και ο εισαγόμενος κυνηγετικός τουρισμός. Οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι που έχουν μερικές δεκάδες μέλη διαχειρίζονται τα θηράματα της περιοχής τους και, συνήθως με δημοπρασίες, εκχωρούν το δικαίωμα του κυνηγίου σε μεμονωμένους ξένους κυνηγούς ή σε γραφεία που διοργανώνουν κυνηγετικές εκδρομές. Οι ντόπιοι μπορούν να κυνηγήσουν μόνο κάθε Κυριακή και μόνο στα όρια του Συλλόγου που ανήκουν. Αν θέλουν να κυνηγήσουν σε άλλη περιοχή πρέπει να βγάλουν νέα άδεια από τον τοπικό Σύλλογο. Όμως, αν θυμηθούμε το κόστος της βενζίνης, αυτή η επιλογή είναι μάλλον απαγορευτική.

Η έναρξη…

Το κυνήγι ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου και εκατοντάδες Έλληνες κυνηγοί έσπευσαν να κυνηγήσουν τρυγόνια, φάσες και ορτύκια που είναι τα θηράματα της έναρξης. Όσοι βρέθηκαν τις πρώτες ημέρες χόρτασαν κυνήγια. Από 30 ως 100 τρυγόνια ήταν η ημερήσια κάρπωση και ουδείς ήταν παραπονεμένος. Ευχαριστημένοι και οι ορτυκάδες. Ο γράφων δεν ήταν στο γκρουπ των πρώτων αφίξεων, αλλά στην δεύτερη (ή τρίτη) φουρνιά. Αυτή την φορά δεν είχα πάρει μαζί μου σκυλιά για να έχω την ελευθερία και τον χρόνο που απαιτεί η κάμερα και η φωτογράφηση. Και μάλλον αυτή η επιλογή μου βγήκε σε καλό. Μετά από σχεδόν 40 χρόνια κυνηγετικής καριέρας απόλαυσα το κυνήγι των τρυγονιών. Έστω και αν ήταν πολύτουφεκισμένα και κυνηγημένα και πάλι ήταν πολλά. Το ίδιο και οι φάσσες. Αν ήμουν καλύτερος σκοπευτής και είχα καταλληλότερα φυσίγγια, θα έκανα τα τρυγονοκυνήγια της ζωής μου!

Ένα απόγευμα ακολούθησα (με την κάμερα) τον Χρήστο Ψυχάρη στα ορτύκια. Σε ένα δίωρο βγήκαν καμιά 30ρια πουλιά. Μπορεί και περισσότερα. Όμως ο Χρήστος είχε το μυαλό του στην εκπαίδευση των μαθητών του και όχι στην κάρπωση… Οι καμπίσιες πέρδικες που ήταν άφθονες ήταν ωραία δωράκια για τις μύτες των νεαρών σκύλων, αλλά και για τον φωτογραφικό φακό.

Αξίζει όμως να σημειώσουμε κάποια πράγματα που είχα βρει πραγματικά ενδιαφέροντα. Απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι της καφέ αρκούδας αλλά αν κάποια γίνει επιθετική ή επικίνδυνη τότε το δικαστήριο (!!!) αποφασίζει για την τύχη της. Το κυνήγι του λύκου (!) είναι το πλέον εξεζητημένο θήραμα και κοστολογείται περίπου 500 ευρώ ανά ζώο. Κυνηγιέται με παγάνες που οργανώνουν οι ντόπιοι για να σπρώξουν τους λύκους στα καρτέρια των πλούσιων Αμερικανών, Ισπανών και Γάλλων, που η… ψυχούλα τους ζητάει λύκο! Όταν τα έμαθα όλα αυτά μου μπήκαν κάποιες ιδέες για λύκους με περίεργη συμπεριφορά που έχουμε ακούσει και διαβάσει ουκ ολίγες φορές, αλλά σταματάω εδώ την σκέψη μου…

Ελληνική παρουσία

Όπως μας είπε ο Στόλε που έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα σαν επιχειρηματίας και ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ Γιάννενα και της Κορίνθου, τα 7 χρόνια που διοργανώνει κυνηγετικά ταξίδια δεν έχει υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα. Ουδέποτε διακινδύνευε κυνηγός και σκύλος. Παρ’ όλα αυτά μάθαμε πώς τις προηγούμενες ημέρες καταβλήθηκαν 400 ευρώ για να επιστραφεί κάποιο όπλο που ανήκε σε κυνηγό που μπήκε σε ξένο ….ηλιόσπορο. Προφανώς δεν άκουσε τις οδηγίες, ή δεν ήταν σωστά ενημερωμένος.

Στα όρια του επίμαχου χωραφιού βρέθηκε ο γράφων με κάμποσους ακόμα νοματαίους για τις ανάγκες της φωτογράφησης της «Μις Καλοκαίρι» και έγινε μάρτυρας ενός απίστευτου σκηνικού. Μου θύμισε το δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα! Αυτό το «γάιδαροι» μην το πάρετε τις μετρητοίς, μια και δεν θέλω να προσβάλω κανένα. Απλά το αναφέρω για να σας δώσω να καταλάβετε το σκηνικό: Εκεί που ετοιμαζόμαστε για την φωτογράφηση καταφθάνει ένα θηριώδες «αγροτικό» με ελληνικές πινακίδες και ο οδηγός του άρχισε να τσακώνεται με τους υπεύθυνους για την εκεί παρουσία μας. –«Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου τίποτα! Ο… Ζακυνθινός που οδηγούσε το αγροτικό είχε νοικιάσει μερικές χιλιάδες στρέμματα για την πάρτη του. Δεν κυνηγούσαμε μεν, αλλά δεν ήθελε να του ενοχλήσουμε τα πουλιά. Έχω την εντύπωση ότι, το πρόβλημα της «γειτνίασης» των… ελληνοπαίδων θα ξεκαθαριστεί την επόμενη… δημοπρασία.

Το είδαμε και αυτό.

Ξέραμε ότι ο κ Χρήστος Ψυχάρης ήταν διεθνής κριτής εργασίας και μορφολογίας αλλά τόσο διεθνής δεν το φανταζόμαστε. Η οργανωτική επιτροπή των καλλιστείων για την ανάδειξη τις Μις Καλοκαίρι, όταν έγινε γνωστό ότι βρίσκεται εκεί ο γνωστός κριτής, του πρότεινε να συμμετάσχει στην επιτροπή που θα ανεδείκνυε το ωραιότερο κορίτσι. Ο έμπειρος κριτής μετά από πολύ σκέψη (τριών δευτερολέπτων) και την παρότρυνση φίλων και γνωστών, μας έδωσε την ευκαιρία να καταγράψουμε όχι μόνο την κορυφαία του στιγμή ως κριτής αλλά και μια ιστορική ημέρα (νύχτα) της ελληνισκοπιανής προσέγγισης.

Τι δεν μας άρεσε

-Ο συνωστισμός πολλών κυνηγών στο κυνήγι της πρώτης ημέρας. Οι ‘’παλιοί’’ πιάσανε αμέσως τα πόστα και οι ‘’νέοι’’ φύγαμε ατουφέκιστοι.

-Το φαγητό. Ίσως είναι καλό για τους ντόπιους και τους μη έχοντας απαιτήσεις. Οι καλομαθημένοι (όπως ο γράφων) το βρήκαν μέτριο.

Τι μας άρεσε

-Ο πλούτος των άγριων θηραμάτων. Τρυγόνια, φάσσες, φασσοπερίστερα, ορτύκια, καμπίσιες και λαγοί σε αφθονία.

-Η καλή οργάνωση και ο μηδενικός χρόνος αναμονής για της διατυπώσεις στα σύνορα.

-Το ξενοδοχείο «Ρομαντικό» και το ειδυλλιακό περιβάλλον της λίμνης στις όχθες της οποίας είναι κτισμένο.

-Οι πέστροφες που παραγγείλαμε ιδίοις εξόδοις, όταν βαρεθήκαμε το φαγητό που περιελάμβανε το «πακέτο».

-To χαλαρωτικό μασάζ που μπορούσε να κάνει στο ξενοδοχείο όποιος κυνηγός ήθελε μετά το τέλος του κυνηγίου με 10 μόνο ευρώ. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων να σημειώσουμε ότι όταν λέμε μασάζ, εννοούμε μασάζ.

Πρόταση για καμπίσιες !

Αξιζει πραγματικά τον κόπο να πάτε για κυνήγι καμπίσιας πέρδικας στα Σκόπια. Τα πουλιά είναι πολλά ενώ οι συνυπάρχοντες λαγοί βρίσκονται σε κάθε χωράφι. Η ημερομηνία έναρξης είναι στις αρχές Οκτώμβρη όπως και της ορεινής πέρδικας. Φυσικά τα «εκπαιδευτικά» έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό και συνεχίζονται.

Στοιχεία «ταυτότητας»

Τα Σκόπια έχουν έκταση περίπου όσο η Πελοπόννησος και 2.200.000 κατοίκους που ανήκουν σε διάφορες εθνότητες και φυλές όπως Σλάβοι, Αλβανοί, Αθίγγανοι, Βλάχοι κ.λ.π.. Η Αλβανική μειονότητα είναι περίπου το 20% του πληθυσμού και διατηρεί στενές σχέσεις με τους γειτονικούς Κοσσοβάρους . Τα προβλήματα συνύπαρξης μεταξύ σλαβόφωνων και αλβανόφωνων που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια βρίσκονται σε ύφεση και οι αιματηρές εξάρσεις των διαφορών βρίσκονται σε αναστολή. Το 90% και πλέον του πληθυσμού είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και έχει πολλά κοινά στοιχεία και χαρακτηριστικά σε ότι αφορά τα ήθη και τα έθιμα με τα δικά μας.. Το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ χαμηλό και ο βασικός μισθός είναι περίπου 150 ευρώ (1 ευρώ = 60 δηνάρια), ενώ 300 ευρώ κερδίζουν οι υψηλόμισθοι. Το κόστος ζωής είναι ανάλογο των μισθών αλλά οι τιμές κάποιων αγαθών είναι ιδιαίτερα τσουχτερές. Αντίθετα η παροχή υπηρεσιών έχει χαμηλό κόστος και ένα κούρεμα κοστίζει ένα μόνο ευρώ, ενώ ένας εργαζόμενος προσφέρει τις υπηρεσίες του με δέκα ευρώ την ημέρα και συνήθως χωρίς οκτάωρο περιορισμό . Γι αυτό και αρκετές ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες έχουν εγκατασταθεί εκεί.

Τις ημέρες που μείναμε εκεί αυτό που εισπράξαμε στην συνύπαρξη και τις συναλλαγές μας με τους ντόπιους, ήταν η ευγένεια και η αγάπη για την Ελλάδα. Το πρόβλημα (μας) της ονομασίας, τους απλούς πολίτες μάλλον δεν τους απασχολεί καθόλου. Αντίθετα περιμένουν πότε η Ελλάδα θα καταργήσει την βίζα ώστε να μπορούν να έρχονται ελεύθερα στην χώρα μας. Φαντάζομαι ότι το ίδιο περιμένουν και οι ξενοδόχοι της παραλίας της Κατερίνης. Δεν θα ξεχάσω με τίποτε την πικρία που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Γιόβε, όταν μου έλεγε ότι δεν μπόρεσε να έρθει στην DIANA, αφού η ελληνική πρεσβεία δεν του χορήγησε την πολυπόθητη βίζα.