Ένα κούρτσχααρ για πολλές δουλειές!

Κείμενο φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Στην συνείδησή των περισσότερων Ελλήνων κυνηγών οι ηπειρωτικές φυλές είναι ταυτισμένες με την …αργοπορία στην έρευνα. Και αυτό γιατί έχει περάσει η άποψη πώς στην εποχή μας το θήραμα είναι πια σπάνιο, οπότε τα γρήγορα σκυλιά που ψάχνουν πολύ τόπο σε λίγο χρόνο είναι περισσότερο αποτελεσματικά. Αυτή η άποψη μοιάζει αρκετά λογική και επομένως πειστική, γι’ αυτό και είναι το συνηθισμένο επιχείρημα που διατυπώνεται από τους οπαδούς των Αγγλικών φυλών. Πόσο όμως αντέχει στην πράξη αυτή η προσέγγιση; Πόσο πιο αποτελεσματικός μπορεί να είναι ένας πολύ γρήγορος σκύλος έναντι ενός λιγότερο γρήγορου όπως είναι το Κούρτσχααρ;

Ο μύθος των …αργών ηπειρωτικών φυλών που μας έρχεται από τις περασμένες δεκαετίες, ακολουθεί τα κούρτσχααρ μαζί με τις υπόλοιπες φυλές της ηπειρωτικής Ευρώπης. Όμως αυτός ο μύθος μάλλον αδικεί αυτά τα κυνηγόσκυλα, που στις μέρες μας έχουν γίνει πια πολύ γρήγορα και ερευνούν πολύ τόπο σε ελάχιστο χρόνο. Κάτι ανάλογο έχει γίνει και με τα επανιέλ μπρετόν, που μαζί με τα κούρτσχααρ έχουν ξεχωρίσει και μάλιστα με διαφορά από τις υπόλοιπες ηπειρωτικές φυλές που είναι 32 (!) τον αριθμό.

Βέβαια αυτή η βελτίωση της ταχύτητας δεν επήλθε τόσο λόγω πραγματικών αναγκών στην κυνηγετική αποτελεσματικότητα, αλλά κυρίως λόγω αγώνων όπου κατά κανόνα το βραβείο το παίρνει ….όποιος προλάβει!

Όπως και νάχει όμως και ανεξάρτητα από τις αιτίες που εξέλιξαν την ταχύτητα του κούρτσχααρ, πρέπει να παραδεχτούμε όλοι πώς σήμερα πια όλοι (σχεδόν) οι κυνηγοί θέλουμε γρήγορα σκυλιά. Και όταν λέμε γρήγορά δεν εννοούμε υστερικά σκυλιά, που η ταχύτητά τους και η συμπεριφορά τους θυμίζει ….γκρευχάουντ αλλά απλά μόνο γρήγορα και ενεργητικά σκυλιά.

Δουλειά χωρίς …ντροπές.

«Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή» λέει ο λαός μας και αυτό το σοφό λαϊκό απόφθεγμα, ταιριάζει γάντι στην κυνηγετική ιδιοσυγκρασία του κούρτσχααρ. Θα ψάξει, θα ιχνηλατήσει, θα φερμάρει, θα απορτάρει από νερά και πυκνούρες, θα ακολουθήσει το πληγωμένο θήραμα- φτερωτό και τριχωτό -και άμα λάχει θα κάνει και τον φύλακα στο σπίτι. Και όλα αυτά σε έναν μόνο σκύλο που είναι πραγματικά όμορφος και εκφράζει από τα ρουθούνια του μέχρι την άκρη της ουράς του, την κυνοφιλική-κυνηγετική κουλτούρα του … «γερμανού κατασκευαστή» .

Αθλητικός και ξεχωριστός σκύλος που σε όλες τις χώρες της Ευρώπης είναι από τις πιο δημοφιλείς φυλές. Προτιμάται από τους περισσότερους κυνηγούς, ειδικά από αυτούς που κυνηγάνε όλα τα θηράματα ανάλογα με τον μήνα και την εποχή. Χαρακτηριστικό είναι πώς σε πολλές χώρες ξεπερνά σε εγγραφές στα γενεαλογικά βιβλία των αντίστοιχων κυνολογικών ομίλων, τα πόιντερ και τα αγγλικά σέττερ.

Σκύλος για όλα τα θηράματα λοιπόν και επομένως κατάλληλος για τον μέσο έλληνα κυνηγό που κυνηγάει ορτύκια τον Αύγουστο, πέρδικες τον Σεπτέμβρη-Οκτώβρη, μπεκάτσες από τον Νοέμβρη και πέρα, αλλά και κανένα υδρόβιο και κανένα λαγό που ενίοτε φεύγει και σκαγιωμένος! Πολλοί είναι οι κυνηγοί που έχουν περάσει αυτόν τον …πόνο! Ειδικά οι περδικοκυνηγοί καταλαβαίνουν πολλοί καλά τι εννοώ. Το καλύτερο δωράκι που μπορεί να τύχει σε έναν περδικά, είναι μια φέρμα σε λαγό. Αν τον πάρει στο ξεπέταγμα όλα καλά αν όμως φύγει σκαγιωμένος και λαβωμένος τότε η απογοήτευση εάνι πραγματικά μεγάλη. Σε αυτή όμως την περίπτωση, το κούρτσχααρ μπορεί αποδειχτεί πραγματικά πολύτιμο. Δεν θα ντραπεί καθόλου, αντίθετα θα το κάνει με πολύ χαρά, να βάλει την μύτη του στο έδαφος και να ακολουθήσει τον τραυματισμένο φυγά. Δεν είναι βέβαια εξασφαλισμένη η σύλληψη του δραπέτη, αλλά το κούρτσχααρ θα κάνει το παν για να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα. Και εδώ ακριβώς σε αυτή την καθαρά κυνηγετική συμπεριφορά φαίνεται η φιλοσοφία του γερμανού «κατασκευαστή» που προαναφέραμε. Δεν είναι τυχαίο πώς οι γερμανοί υποβάλουν τα κούρτσχααρ στις πραγματικές κυνηγετικές δοκιμασίες που απαιτούν οι περίφημοι αγώνες «Κλέμανς», απαιτώντας δηλαδή από ένα κυνηγόσκυλο το αυτονόητο: να αποδείξει ότι είναι κυνηγόσκυλο που μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε πρόκληση προκύψει σε μια κυνηγετική ημέρα, όπως το παράδειγμα του τραυματισμένου λαγού που είπαμε.

Για όλα τα θηράματα.

Ένας σκύλος φέρμας λοιπόν που θα ιχνηλατήσει τον λαγό, δεν θα δυσκολευτεί ούτε θα ντραπεί να χαμηλώσει το κεφάλι του στα τριφύλλια της Κωπαίδας για να ανακαλύψει το ορτύκι που κάνει οκτάρια, ούτε να ακολουθήσει τα ίχνη της μπεκάτσας που μετά την νυχτερινό …σουλάτσο της θα χωθεί στο βάθος της αγριοτριανταφυλλιάς για να περάσει την ημέρα της.

Και πέρα από τις ικανότητες σε διαφορετικά θηράματα είναι ικανό, και σε διαφορετικούς κυνηγότοπους. Από τις καυτές πέτρες του Χάρακα, της Μάνης, της Κρήτης και των νησιών μέχρι τα υγρά δάση της Ροδόπης, τα ντούσκα της Ηπείρου και των Τρικάλων και των Γρεβενών. Ακόμα και στα βαλτοκυνήγι δεν θα πει όχι. Θα ψάξει και θα φερμάρει τα μπεκατσίνια, θα κάτσει ήσυχο δίπλα στο καρτέρι και θα πέσει χωρίς δισταγμό στα ορμητικά νερά, για να προλάβει το πρασινοκέφαλο πριν το πάρει το ποτάμι!

Δείτε :Κούρτσχααρ το… ευλογημένο!