Published on 19 Ιουλίου, 2014 | by Kynoclub

Να προστατέψουμε τις κλώσες!

Κείμενο Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Η ανακοίνωση του Κυνηγετικού Συλλόγου Αμπελοκήπων σχετικά με την ανεύρεση μια φωλιάς, στις 15 Ιουλίου, με καμπίσιες πέρδικες και την κλώσα να επωάζει, ασφαλώς πρέπει να προβληματίσει! Και να προβληματίσει πρώτα ως προς την προσπάθεια που πρέπει να γίνει για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των αγροτών αλλά και ως προς τα λεγόμενα ‘’εκπαιδευτικά’’ τα οποία ασφαλώς, σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις, μπορεί να είναι καταστρεπτικά. Βέβαια η συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον αφορά γεννήτορες που έχασαν την πρώτη τους φωλιά και έκαναν δεύτερη . Όμως σε κάθε περίπτωση το γεγονός ότι στις 15 Ιουλίου ορισμένα πουλιά ακόμα κλωσάνε είναι ένα στοιχείο το πρέπει να το λάβουν υπ όψη τους τόσο οι κυνηγετικές οργανώσεις και οι επιστημονικοί τους συνεργάτες όσο και οι κυνηγοί που εκπαιδεύουν τους σκύλους τους σε ευαίσθητες περιοχές. Και επειδή η σύγκριση έρχεται από μόνη της είναι αυτονόητο ότι λόγο εδαφοκλιματολογικών συνθηκών και βιολογίας οι επωάσεις και η εκκόλαψη των νεοσσών στις ορεινές πέρδικες πάνε πολύ πίσω σε σχέση με τις καμπίσιες. Και ασφαλώς εκτός από την πεδινή και η ορεινή πέρδικα χρειάζεται προστασία για να τα βγάλει πέρα στο τιτάνια προσπάθεια της να επιβιώσει και να αναθρέψει νεοσσούς.

Ενδιαφέροντα και πολύ κατατοπιστικά είναι όσα αναφέρει ο επιστημονικός συνεργάτης της ΣΤ ΚΟΜΑΘ θηραματολόγος κ Χρήστος Σώκος σχετικά με την ιστορία της …Σελήνης που είναι το όνομα που δόθηκε στην περδικομάνα της ιστορίας μας.

΄΄Συγχαρητήρια στον ΚΣ Αμπελοκήπων, ως θηραματολογος της ΚΟΜΑΘ συζητήσαμε τις επιλογές που είχαμε για τη διάσωση της φωλιάς. Μια εναλλακτική σκέψη ήταν να ενημερωθεί η Δασική Υπηρεσία και να αφαιρεθούν τα αυγά. – ωστόσο αν τοποθετηθούν σε εκκολαπτικές μηχανές και εκτραφούν σε κλωβούς οι πέρδικες χάνουν κατά 10-20 φορές περίπου την ικανότητα επιβίωσης και αναπαραγωγής στη φύση – λίγο καλύτερα είναι τα πράγματα αν ανατραφούν από κότες. Λογω λοιπόν αυτού του σοβαρού μειονεκτήματος, κάτι τέτοιο απορρίφθηκε ….και στραφήκαμε στο πιο σημαντικό δηλ τις γεωργικές εργασίες και στη διατήρηση του ενδιαιτήματος. Η περίοδος επώασης είναι 23-25 ημέρες και άλλες 15 ημέρες η ωοτοκία – σημαίνει ότι η πέρδικα ξεκίνησε την ωοτοκία κάπου στις 6 Ιουνίου. Είναι αρκετά αργά και φαίνεται ότι η πρώτη φωλιά καταστράφηκε από κάποια αιτία (γεωργικές εργασίες, άρπαγες, βροχή). Σε 17 ημέρες περίπου τα περδικάκια θα μπορούν να πετάξουν. Προς το παρόν είναι πολύ ευάλωτα, η αφθονία από αφίδες και άλλα έντομα που καταναλώνουν ειδικά τα περδικάκια είναι σημαντική όπως βέβαια και η κάλυψη από κατάλληλης δομής βλάστηση, αλλά και η αφθονία των αρπάγων (αλεπού, κορακοειδή, γάτες, αρπακτικά πτηνά). Ας ευχηθούμε το καλύτερο στη Σελήνη και στα παιδιά της ….. και ας αποτελέσει μια αφορμή για να κατανοήσουμε καλύτερα το πως λειτουργεί η φύση και τι θέλουν οι πέρδικες.΄΄

Η αναπαραγωγή με δυο λόγια…

Φωλιάζει στο έδαφος σε μια κοιλότητα που κατασκευάζει το θηλυκό. Η φωλιά καλύπτεται με ξηρά χόρτα και πούπουλα. Συνήθως βρίσκεται κρυμμένη καλά σε πυκνή βλάστηση για να προφυλάσσεται από άρπαγες και άσχημες καιρικές συνθήκες. Γεννά μία φορά το χρόνο 10-18 αβγά που έχουν χρώμα μπεζ. Επωάζονται από το θηλυκό για 23-25 μέρες και εκκολάπτονται ταυτόχρονα. Οι νεοσσοί αμέσως μετά την εκκόλαψη είναι ικανοί να βαδίσουν και απομακρύνονται από την φωλιά, ενώ μπορούν να κάνουν μικρές πτήσεις σε ηλικία 12 – 15 ημερών. Φτάνουν στο μέγεθος των ενηλίκων σε ηλικία 15 εβδομάδων. Τη φροντίδα των νεοσσών αναλαμβάνουν και τα δύο φύλα. Αν καταστραφεί νωρίς η φωλιά τότε το θηλυκό κατασκευάζει άλλη.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Επιχείρηση σωτηρίας για ένα ζευγάρι πέρδικες στο νομό Θεσσαλονίκης
Η ευαισθητοποίηση μερικών ανθρώπων και ο συντονισμός των κυνηγετικών οργανώσεων βοήθησε ώστε να διασωθεί ένα κοπάδι πεδινής πέρδικας και να ευδοκιμήσει η γέννα 15 τουλάχιστον περδικόπουλων.
Το περιστατικό έγινε στο νομό Θεσσαλονίκης όταν αγρότης ετοιμαζόταν να θερίσει το υπόλειμμα της παραγωγής του. Εκεί αντιλήφθηκε μία πέρδικα να παραμένει στη φωλιά της. Ειδοποίησε έναν γνωστό του κυνηγό και μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου Αμπελοκήπων και αυτός με τη σειρά του ενημέρωσε τον Σύλλογό του και κατόπιν την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης. Αμέσως εκπρόσωποι των οργανώσεων έσπευσαν στο χωράφι και επήλθε συνεννόηση ώστε ο αγρότης να αναβάλλει τις γεωργικές του εργασίες, καθώς σε λίγες μέρες αναμενόταν τα νεαρά πουλιά να βγουν από τα αυγά τους.
Πράγματι η αναβολή του θερίσματος είχε ως αποτέλεσμα μετά από μία εβδομάδα η πέρδικα πια να έχει μετακινηθεί σε παρακείμενη έκταση και να έχουν βγει μαζί της άλλα τουλάχιστον 15 περίπου περδικόπουλα.
Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύεται ότι αρκεί η ευαισθητοποίηση μας και η παρουσία στο πεδίο των κυνηγετικών μας οργανώσεων ώστε να διαφυλάξουμε την άγρια πανίδα. Τα μικρά περιστατικά είναι εξίσου σημαντικά με τα ευρύτερης σημασίας τεχνικά διαχειριστικά μέτρα.
Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στον αγρότη όσο και στον κυνηγό για την έγκαιρη κινητοποίησή τους, καθώς η πεδινή πέρδικα είναι ένα είδος που μπορεί το κυνήγι της να απαγορεύεται, αλλά αποτελεί σύμβολο για την ελληνική ύπαιθρο.