Το πόιντερ στο διάβα των καιρών. (μέρος 2ο)

Του Jean Claude DARRIGADE (Πρόεδρος Pointer club Γαλλίας)

Απόδοση: Κορίνα Στεφάνου

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Το πόιντερ στους αγώνες.

Στη δύση της καριέρας μου άρχισα να κρίνω και τα πόιντερ μου έχουν δώσει μια εντυπωσιακή συλλογή από εικόνες και μνήμες. Αυτή η φυλή διαθέτει με μεγάλη διαφορά την καλύτερη σχέση γεννήσεων και αποτελεσμάτων σε αγώνες εργασίας. Δηλαδή την εξαιρετική δυνατότητα χρήσης και στο κυνήγι και στους αγώνες.
Στόχος των αγώνων είναι η διάκριση των σκύλων που θα χρησιμοποιηθούν σαν γεννήτορες σκύλων κυνηγίου. Το ξανάπα: είναι σημαντικό. Οι κριτές δε πρέπει ποτέ να απομακρυνθούν από αυτή τη διαπίστωση που τους συνδέει με το κυνήγι.
Αλλά αν στο κυνήγι η βασικότερη αρετή ενός σκύλου είναι η αποτελεσματικότητά του, οι αγώνες εισάγουν και ολοκληρώνουν μια ακόμη παράμετρο: το στυλ της φυλής.
Το στυλ είναι το ρούχο του σκύλου… Ένας σκύλος χωρίς στυλ είναι ένας σκύλος χωρίς φυλή. Το πόιντερ είναι ο σκύλος που διαθέτει την ομορφότερη γκαρνταρόμπα , τις ομορφότερες συμπεριφορές, τις πιο συγκεκριμένες στη δράση, αυτή την ένταση που είναι χαρακτηριστική.
Ο πηγαίος καλπασμός μετατρέπεται μέσα σε ένα δευτερόλεπτο σε ένα περήφανο άγαλμα κυρίαρχο, τεντωμένο από ένα αόρατο σχοινί που το συνδέει με το θήραμα. Αυτό είναι το πόιντερ. Η φέρμα του ακούγεται στον κάμπο σαν τουφεκιά, η σκόνη σηκώνεται από τα πόδια του που μαρμαρώνουν από το απότομο σταμάτημα. Αυτή η τυπικότητα των χαρακτηριστικών του είναι βασική στους αγώνες προκειμένου να διακριθεί.
Οι αγώνες διαφοροποιούνται ως προς τη φύση τους και το είδος του θηράματος. Κατά την άποψή μου οι αγώνες μεγάλης έρευνας επιτρέπουν να αναδεικνύονται οι γεννήτορες καθώς οι αγώνες έρευνας κυνηγίου χρησιμεύουν στην επαλήθευση των κυνοφιλικών αρετών.
Δε μιλώ για αγώνες σε θήραμα εκτροφής που στα μάτια μου δεν έχουν κάποια ουσιαστική συμβολή στην επιλογή, παρά μόνο τη διαπίστωση ότι οι σκύλοι μπορούν να δεχθούν την απαιτούμενη εκπαίδευση.

Giuseppe von der Postschwaige Μαθιόπουλος/Eschini

Θα τοποθετούσα σε ξεχωριστή κατηγορία τους κλασσικούς αγώνες σε απελευθερωμένο ορτύκι. Σε αυτούς απαιτούμε μια τέλεια έρευνα από πλευράς κάλυψης του κυνηγότοπου και αξιοσημείωτες αρετές στυλ. Το συγκριμένο θήραμα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Υπάρχουν άριστοι trailers σε αυτές τις δοκιμασίες κυρίως στην Ιταλία όπου και συνηθίζονται. Έχουν υψηλή δημοτικότητα γιατί το κοινό μπορεί να έρθει να παρακολουθήσει σκύλους που τρέχουν σε αγώνες μεγάλης έρευνας οι οποίοι διοργανώνονται κυρίως στο εξωτερικό. Αλλά οι trailers που συμμετέχουν σε αγώνες με ορτύκια διατηρούν πάντα αυτή την έρευνα που δεν είναι ιδανική για την αναζήτηση πεδινών: πρόκειται για την άλλη όψη του νομίσματος.
Το μπεκατσίνι, η μπεκάτσα, ο αγριόγαλος, οι φασιανοί και φυσικά οι κόκκινες πέρδικες ή οι πεδινές είναι θηράματα με ιδιαιτερότητες. Αποτελούν εξαιρετικά τεστ για τα πόιντερ.
Οι αγώνες σε μπεκατσίνια διεξάγονται σε βάλτους ή συχνά σε ορυζώνες της Ιταλίας. Το μπεκατσίνι είναι γενικά δύσκολο για τον σκύλο. Ο τελευταίος πρέπει να διαθέτει μια επιλεκτική μύτη. Μέσα σε αναθυμιάσεις από πολλά είδη που ζουν στο βάλτο πρέπει να συγκεντρωθεί σε αυτή που εκπέμπει το μπεκατσίνι. Ο σκύλος που χρησιμοποιείται σε αυτό το κυνήγι γνωρίζει τις περιοχές που προτιμά το είδος.
Το ίδιο ισχύει και για αγώνες μπεκάτσας όπου η γνώση του κυνηγότοπου είναι όσο σημαντικό είναι και το πάθος του σκύλου προκειμένου να ξεπεράσει τις δυσκολίες της αναζήτησης και να ψάξει δύσκολες περιοχές.
Οι αγώνες βουνού απαιτούν μια ιδιαίτερη προσαρμογή στην τοπογραφία του τόπου ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με τη μέθοδο έρευνας. Στους αλπικούς αγώνες σε αγριόγαλο το ύψος της βλάστησης προσθέτει δυσκολίες που δεν συναντάμε στους αγώνες πέρδικας στα Πυρηναία. Αλλά το βουνό παραμένει πάντα ένα αναμφισβήτητο πεδίο δοκιμών.
Αυτοί οι αγώνες πρέπει να παραμείνουν η εικόνα του κυνηγιού. Οι κυναγωγοί και οι κριτές πρέπει να περπατούν αργά για να επιτρέπουν μια τέλεια έρευνα του πεδίου. Είτε πρόκειται για βάλτο, δάσος ή βουνό, το πόιντερ προσαρμόζεται παντού. Στη διάρκεια της καριέρας μου έχω δει απίθανα πόιντερ και στους τρείς αυτού τύπους βιοτόπου: όλα παρουσιάστηκαν από τους ιδιοκτήτες τους που ειδικεύονταν σε αυτόν τον τύπο κυνηγιού.

Ranger del Sargiadae Σακαντάνης/Eschini

Οι κριτές έχουν και εκεί μια βαριά ευθύνη. Σε τί χρησιμεύει να γίνονται διάφοροι αγώνες σε διαφορετικά τερέν και διαφορετικά θηράματα αν όλοι κρίνονται με τον ίδιο τρόπο; Σε αυτούς τους αγώνες πρέπει να υπάρχει πάντα αναφορά στο κυνήγι και να αξιολογούνται κυρίως οι ενέργειες που συμβάλλουν στο να πυροβολήσει ο κυναγωγός το φερμαρισμένο θήραμα. Ακόμη μια φορά σε τι χρησιμεύει στο κυνήγι ένας σκύλος που φερμάρει θήραμα το οποίο δε μπορούμε να πυροβολήσουμε; Σε τίποτα!
Τέλος οι αγώνες σε πεδινές την άνοιξη και το φθινόπωρο είναι οι πιο αξιόλογοι: η μεγάλη έρευνα. Η μεγάλη έρευνα την άνοιξη σε εδάφη και συνθήκες διαφορετικές: στην Ανδαλουσία, με τη γλυκύτητα του κλίματος, τις κόκκινες πέρδικες το σιτάρι και τις ελιές μετά στις μεγάλες εκτάσεις στη Beauce και στη Champagne με τον παγωμένο άνεμο και τις πεδινές που δεν επιτρέπουν την προσέγγιση, στην Ελλάδα που συνδυάζει όλες αυτές τις συνθήκες, στη Σερβία με το μεταλλικό ήχο του πετάγματος του κοπαδιού.
Μεγάλη έρευνα το φθινόπωρο στην Πολωνία ή το χειμώνα στη Γαλλία…. Ίσως οι πιο όμορφοι αγώνες για την επιλογή με αυξημένη δυσκολία. Εκτιμώ πολύ στην Πολωνία την επιβλητικότητα που χρειάζεται για το αίσιο τέλος μιας φέρμας σε ένα χωράφι με μηλιές. Απαιτείται ένα μίγμα από ηρεμία και αποφασιστικότητα για να τσιμεντώσει τη φέρμα. Αυτό το χαρακτηριστικό ενώνει τους κυναγωγούς, τους σκύλους και τους κριτές με άποψη. Οι κριτές οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη την σοβαρότητα της αποστολής τους αντιλαμβανόμενοι το σύνολο των προσπαθειών του κυναγωγού για να φθάσει τον σκύλο σε αυτό το επίπεδο και τις οικονομικές θυσίες των ιδιοκτητών. Η μεγάλη έρευνα, όπως και το πόιντερ δεν υποστηρίζει τη μετριότητα. Όλα εξελίσσονται πολύ γρήγορα και η προσοχή πρέπει να παραμένει συνέχεια εστιασμένη. Οι κριτές πρέπει να είναι κατάλληλα τοποθετημένοι, προβλέποντας τις ενέργειες των σκύλων και να έχουν πάντα τους σκύλους στο οπτικό τους πεδίο. Οι κυναγωγοί πρέπει να περπατούν πλάι πλάι με μια λογική ταχύτητα. Πρέπει να αποφεύγουν να αποσπούν τον σκύλο με άχρηστα σφυρίγματα και να μην τρέχουν μπροστά για να δουν πού βρίσκεται ο σκύλος. Όταν όλες αυτές οι παράμετροι τηρούνται, οι άνθρωποι είτε είναι κυναγωγοί είτε κριτές επικοινωνούν στην αναμονή μιας ενέργειας που θα τους κάνει να πάλλονται από ένταση όσο εξελίσσεται. Ο κριτής έχει πάντα τη δυνατότητα να εκτιμήσει την ποιότητα. Η άποψή του θα διαφέρει μερικές φορές από αυτή του κυναγωγού και θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην εκτίμηση, όμως πρέπει να πω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των χειριστών είναι κυνόφιλοι και ακόμη και αν γίνονται κάποιες φορές λάθη η αξία των καλών πόιντερ πάντα φανερώνεται.

Bull san Mareta

Οφείλω να μνημονεύσω τους ανθρώπους που με μύησαν και ειδικότερα τον Jean Pierre Bouin που μου μετέδωσε τον κανόνα: «σε περίπτωση αμφιβολίας για μια ενέργεια η αξιολόγηση πρέπει πάντα να ευνοεί τον σκύλο».
Δεν παρουσίασα το θέμα χρησιμοποίησης του πόιντερ στο κυνήγι και στους αγώνες με την ακρίβεια που θα θέλατε: λείπει ο χρόνος για να αναλυθούν όλα τα επιμέρους στοιχεία. Πρέπει να παραδεχτώ ότι ήθελα να περάσω κάποια μηνύματα.
Στον κυνηγητικό κόσμο όπως και στον κόσμο των αγώνων η ταπεινότητα μας επιτρέπει να συνειδητοποιούμε τα λάθη μας. Λάθη κρίσης, λάθη εκπαίδευσης… όλοι κάνουμε λάθη αλλά υπάρχει ένας κανόνας που πρέπει να κρατάμε πάντα στο μυαλό μας: «έχουμε πάντα κάτι περισσότερο να μάθουμε από τα καλά πόιντερ».
Ας ευχηθούμε λοιπόν οι εκτροφείς να μας προμηθεύουν για πολύ καιρό όμορφα και άξια πόιντερ που θα πλουτίσουν περισσότερο το βιβλίο με τις εικόνες του κυνηγιού και της κυνοφιλίας.

Δείτε εδώ το πρώτο μέρος αυτού του άρθρου: Το πόιντερ στο διάβα των καιρών…