εξορμησεις

Published on 9 Σεπτεμβρίου, 2014 | by Kynoclub

0

Αγριόπαπιες στον Έβρο του Σεπτέμβρη…

Κείμενο: Ζαφείρης Κινάλης

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Πίνακες: Α. Mazzoli

Για το δέλτα του Έβρου και το κυνήγι της πάπιας, έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά, αλλά για το κυνήγι της έναρξης τον Σεπτέμβριο, λίγα είναι μάλλον γνωστά.

Όλο το καλοκαίρι αλλά με ιδιαίτερη σπουδή αρχές Σεπτεμβρίου, οι παπιατζήδες του Έβρου επιδιορθώνουν τις καλύβες τους από τις ζημιές του χειμώνα,  ανανεώνουν τις περσινές προμήθειες σε τρόφιμα, κουβαλάνε με τις μπλάβες τους πετρέλαιο για τις σόμπες και  βενζίνες για τις εξωλέμβιες συμπληρώνοντας τα στρατηγικά αποθέματα σε καύσιμα για τον χειμώνα. Οι μπλάβες πριν την έναρξη του κυνηγίου τραβιούνται έξω στις όχθες, ξύνονται από την καλοκαιρινή τραγάνα, βάφονται με φαρμάκι, επιδιορθώνονται, σενιάρονται, μερικές βάφονται με τα «πολεμικά» χρώματα της παραλλαγής, οι εξωλέμβιες μηχανές δοκιμάζονται,  για να σιγουρευτούν οι κυνηγοί ότι την ημέρα της έναρξης θα τους μεταφέρουν γρήγορα, αλλά κυρίως σίγουρα, στο  «πονηρό» μέρος που είναι τα παπιά!

Όλα τα έχουν οι «παπιατζήδες» διπλά και τριπλά, από ρούχα και αξεσουάρ.

Το δέλτα του Έβρου, όπως τον χειμώνα έτσι και το καλοκαίρι δεν χαρίζεται εύκολα στον κυνηγό. Βέβαια δεν έχει τις σκληρές χειμωνιάτικες καιρικές συνθήκες, αλλά επιφυλάσσει άλλα δεινά και δυσκολίες για τους  κυνηγούς που θέλουν να το  κυνηγήσουν.

kopadia6

 Δυσκολίες του ….καλοκαιριού

Πρώτα-πρώτα τα μικροσκοπικά κουνούπια καλωσορίζουν τους κυνηγούς δίνοντας μια πρώτη γεύση για το τι τους περιμένει στο δέλτα καλοκαιριάτικα. Το ξημέρωμα και το σούρουπο  ορμάνε κατά σμήνη σε οποιαδήποτε εκτεθειμένη σάρκα, ακόμη και πάνω από τα πιο δυνατά «κουνουπέλαια». Δυσχεραίνουν έτσι το κυνήγι, εφόσον ο κυνηγός ασχολείται θέλοντας και μη με την «καταπολέμηση» τους!

Προτείνω στους κυνηγούς, όσο και αν ακούγεται τραβηγμένο και πολύ «ζεστό» για την εποχή, να χρησιμοποιούν το ξημέρωμα την χειμωνιάτικη κουκούλα τους, που αφήνει μόνο τα μάτια έξω και καλύπτει όλο το υπόλοιπο πρόσωπο και τον λαιμό.

Τα περισσότερα κανάλια στο δέλτα- που είναι τα «περάσματα» με τις μπλάβες για τους καλούς κυνηγότοπους- έχουν κλείσει από την καλαμούρα, αφού όλο το νεκρό διάστημα του κυνηγίου, οι μπλάβες δεν κινούνται μέσα σε αυτά, ώστε να κόβονται τα καλάμια. Αυτά με την σειρά τους πολλαπλασιάζονται και πυκνώνουν, δημιουργώντας μια πυκνή και ψηλή ψάθα , που φρενάρει ακόμη και τις πιο δυνατές εξωλέμβιες.  Πρέπει λοιπόν όταν κινούμαστε μέσα σε αυτά, να σηκώνουμε κάθε τόσο την μηχανή και να καθαρίζουμε την προπέλα από τα κομμένα καλάμια,  που τυλίγονται σαν φίδια γύρω από αυτήν, εμποδίζοντας τη σωστή λειτουργία της.

Τα νερά λόγω καλοκαιριού έχουν «τραβηχτεί» από τις λίμνες και τα κανάλια και μονο τα βαθιά και βασικά περάσματα είναι ανοιχτά.  Έτσι αν θέλουμε να πάμε σε πιο απομακρυσμένα μέρη, δεν μπορούμε να αποφύγουμε το σκάψιμο της προπέλας της εξωλέμβιας στο «μπατάκι», με αποτέλεσμα η πρόσβαση να είναι δύσκολη έως αδύνατη!

Είναι γνώριμη η εικόνα των κυνηγών , να τραβάνε την μπλάβα μέσα στο νερό για να την ξεκολλήσουνε από τα αβαθή. Προσοχή επίσης θέλει εδώ, ώστε η λάσπη να μην στομώσει την κυκλοφορία του νερού που ψύχει την μηχανή και μας κολλήσει ο κινητήρας. Αναγκάζονται έτσι οι κυνηγοί, να φορτώνονται το βαρύ φορτίο που απαιτεί το κυνήγι της πάπιας και να περπατάνε για μεγάλες αποστάσεις,  μέσα στην λάσπη και στη ζέστη για να προσεγγίσουν μια απομακρυσμένη μπάρα, που τη «ζητάνε» τα παπιά.

Ένας άλλος «δύσκολος αγώνας» δίνεται για τα καρτέρια της πρώτης μέρας στα μέρη που έχουν τα πάπια. Η ανίχνευση και ο εντοπισμός των νερών που «ζητάνε» τα παπιά,  όπως και στα τρυγόνια, είναι εύκολη. Εκείνο που είναι δύσκολο είναι να «πιαστούν» τα μέρη αυτά, σε αντίθεση με τα χωράφια των τρυγονιών.

Το κρύο, η υγρασία, τα κουνούπια και το αφιλόξενο περιβάλλον του Δέλτα, ιδίως μακριά από την άνεση της καλύβας, κάνει κάτι τέτοιο για  όσους το αποφασίσουνε  μοναδική εμπειρία.

papia

 Τα πουλιά και η συμπεριφορά τους

Ο θηραματικός πληθυσμός στου Δέλτα του ποταμού Έβρου αυτήν την εποχή, είναι πρασινοκέφαλα παπιά που γεννήθηκαν εδώ. Βέβαια τα χρώματα τους δεν έχουν ακόμη σχηματιστεί. Είναι τα λεγόμενα μπαλάζια, επίσης σαρσελάκια και κιρκίρια, κουταλάδες κ.λ.π. Υπάρχουν μαυρόκοτες, μπεκατσίνια, τουρλιά, ερωδιοί, πελαργοί, πελεκάνοι και πολλά άλλα υδρόβια που απαγορεύεται το κυνήγι τους.

Το κυνήγι της πάπιας στην έναρξη αρχικά έχει το πλεονέκτημα της καλοκαιρίας. Ετσι ο κυνηγός δεν θα ταλαιπωρηθεί με κρύα, χιονοθύελλες, κ.λ.π. Όμως, λόγω της φετινής παρατεταμένης καλοκαιρινής ξηρασίας μεγάλες περιοχές αποξηράνθηκαν και τα μέρη που «κρατάνε» νερά και επομένως πάπια, είναι λίγα και συγκεκριμένα. Επομένως εκεί θα προσανατολίσει ο κυνηγός τις αναγνωρίσεις του -και αν βρει αρκετά παπιά- και το κυνήγι του.

Μια κλασσική περιοχή που κρατά κάθε χρονιά παπιά, αλλά ιδίως φέτος, είναι ο λεγόμενος Παρτσάς, μια φυσική λίμνη κοντά στον Έβρο .Οι παρέες με καλό βαρκάρη, που θα επιλέξουν το συγκεκριμένο μέρος θα κάνουν κατά την γνώμη μου ικανοποιητικό κυνήγι, εφόσον το μέρος «χωράει» αρκετά τουφέκια. Περπατιέται όλη η λίμνη χωρίς πρόβλημα και τα πουλιά είναι πολλά, και κυρίως πρασινοκεφαλα.

Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος τα παπιά που βρίσκουμε στο δέλτα είναι γέννες (ιδίως πρασινοκεφαλα) που έγιναν στον συγκεκριμένο υδροβιοτοπο, γι’ αυτό και  σηκώνονται κοπαδάκια από το νερό 8-12 μαζί σαν οικογένεια.

kaliva

Αυτή την εποχή στις γειτονικές τουρκικές καλλιέργειες ρυζιού, εκτός από το κυνήγι ήδη που άρχισε στα παπιά, χρησιμοποιούν και κανονάκια ασετιλίνης για την απομάκρυνση των πουλιών από τα ρύζια. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι να έχουμε μετακινήσεις πουλιών στα ελληνικά νερά σε ικανοποιητικούς αριθμούς.

Η έναρξη λοιπόν βρίσκει τα πουλιά ήσυχα, και να «ζητάνε» με επιμονή τα νερά που ζούσανε όλο το καλοκαίρι. Όμως και πάλι οι τεχνικές στο κυνήγι τους δεν πρέπει να υστερούν από αυτές του χειμώνα, γιατί με τις πρώτες τουφεκιές γίνονται καχύποπτα και ψηλώνουν.

Απαραίτητη είναι η φυλάχτρα (γκιουμές) γιατί το κυνήγι της έναρξης γίνεται κοντά ή μέσα στα νερά που «ζητάνε» τα παπιά, και πιο σπάνια στο πέρασμα όπως τον χειμώνα. Στον γκιουμέ ο κυνηγός θα πρέπει να τακτοποιήσει όλη την «προίκα» του: φυσίγγια, καφέδες, νερά, φαγητά, σκαμνάκι κ.λ.π με τρόπο ώστε να μην φαίνεται τίποτε από έξω και κυρίως ο ίδιος. Άλλωστε όπως χαρακτηριστικά λέμε εδώ στον Έβρο, «ο γκιουμές σκοτώνει τα παπιά».

Τα φυσίγγια

Τα φυσίγγια νωρίς το πρωί πρέπει να είναι ικανά να διαπερνούν την υγρασία του βάλτου έτσι κατά την γνώμη μου  36γρ. είναι καλά. Για αργότερα που θα ζεστάνει 31 έως 33 γρ., ενώ τα σκάγια ποικίλουν ανάλογα το μέγεθος των πουλιών που κυνηγάμε (3-6 για πράσινα και πιο ψιλά για σαρσέλια).

Τα πουλιά που πέφτουν τραυματισμένα τα παίρνουμε αμέσως, γιατί βουτάνε και χάνονται. Η υπομονή είναι το μεγάλο μυστικό γιατί το κυνήγι, την πρώτη μέρα συνεχίζεται μέχρι αργά το μεσημέρι. Τα πουλιά κόβουνε για λίγη ώρα αλλά σίγουρα θα «ζητήσουνε» το μέρος κατά την διάρκεια της ημέρας. Αν ο κυνηγός ξεπεράσει την κούραση της παραμονής, αντέξει στην ζέστη της μέρας και καθίσει στην φυλάκτρα του για αρκετές ώρες, είμαι σίγουρος ότι θα αποζημιωθεί.

Στο σημείο αυτό πρέπει να επαναλάβουμε ότι ο κυνηγός στο Δέλτα πρέπει να σέβεται το θήραμα, και να μην τουφεκάει υδρόβια που δεν έχουν θηραματική αξία ή απαγορεύονται.  Πρέπει επίσης να προσέχει, να μην χαλάει το κυνήγι των άλλων κυνηγών, τουφεκώντας απερίσκεπτα «ψηλωμένα» παπιά, ελπίζοντας να πέσει κάποιο από αυτά. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους κυνηγοί είναι περιστασιακοί στο δέλτα, χωρίς ιδιαίτερη κάρπωση σε θήραμα και είναι οι λεγόμενοι «τουρίστες» για τους πραγματικούς παπιατζήδες .

Επίσης, οι κυνηγοί στο δέλτα (ιδίως οι επισκέπτες) πρέπει να προσέξουν πολύ την νομιμότητα του κυνηγίου σε όλα τα επίπεδα… Από το τρίσφαιρο των οπλών τους, τον αριθμό των θηραμάτων που θα έχουν στο τέλος του κυνηγίου (επιτρέπονται μόνο 12 πάπια), τις άδειες τους, τα απαγορευμένα μέσα για κυνήγι (ομοιώματα,  κασετοφωνάκια), γιατί όπως κάθε χρονιά,  η θηροφυλακή από το δασαρχείο, τους ομοσπονδιακούς και τους θηροφύλακες του Κ. Σ. Αλεξανδρούπολης, ενισχυμένοι με δύναμη από άλλες περιοχές  κάνουν έντονη την παρουσία τους με πολλούς έλεγχους σε ξηρά και θάλασσα με τζιπ και βάρκες.

Οι ψηλές μπότες, ένα καλό αδιάβροχο τζάκετ, καλά φυσίγγια, κουνουπέλαιο, γιλέεκο για όλα αυτά, αλλά και υπομονή και καλή διάθεση για κυνήγι, είναι τα βασικά που πρέπει να εφοδιαστούν για να περάσουν καλά στο Δέλτα.

Μετά το πρώτο πρωινό κυνήγι, άσχετα αν τα παπιά που χτυπήθηκαν είναι πολλά ή λίγα, οι ψησταριές στις καλύβες παίρνουν φωτιά να ψήσουν τα φρέσκα ψάρια του δέλτα ή τα κρέατα που συνοδευόμενα από μεγάλες ποσότητες, μπύρας ή κρασιού θα επισφραγίσουν την μεγάλη γιορτή της έναρξης της πάπιας στον Έβρο.

Για οποιαδήποτε παρατήρηση, απορία, πληροφορία, είμαι στην διάθεση σας

Facebook : Ζαφείρης Κινάλης

Δειτε: http://www.andreamazzoli.it/


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας