Το… «αποκούμπι» μας …η τσίχλα!

Κείμενο: Κώστας Μιχαήλ

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Είναι ένα «αποκούμπι» μας …η τσίχλα η ευλογημένη! Όλα τα άλλα κυνήγια φρόντισαν να «φορέσουν» ειδικά ρούχα, ειδικές μπότες, ειδικά όπλα, να χρησιμοποιούν ειδικά πυρομαχικά και μόνο το κυνήγι της τσίχλας παρέμενε έξω από τα «εφέ» της εποχής.

Ισως για να μας θυμίζει μια άλλη εποχή. Τότε, που κάτω από τις οδηγίες του παππού, του πατέρα, του θείου ή και του γείτονα, προσπαθούσαμε να σύρουμε την κάννη μαζί με την τσιχλίτσα που πέρναγε και λίγο μπροστά της για αναγκαία προσκόπευση. Τότε που η μυρωδιά της μπαρούτης έμενε στα ρουθούνια μας έως την επόμενη Κυριακή, γιατί τα Σάββατα ήταν εργάσιμα. Τότε που πέντε – έξι τσίχλες μαζί με μια τσάντα χόρτα ήταν αρκετά για να νιώσουμε ευτυχισμένοι. Τα τελευταία χρόνια όμως πολλά έχουν αλλάξει και στο τσιχλοκυνήγι.

Στέρεψαν πλέον τα πούλμαν που ξεκινούσαν από διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου με κατεύθυνση το πέταλο του Μαλιακού, αυτό το απίθανο «τσιχλοτόπι» που μεγάλωσε και …συνταξιοδότησε τόσες γενιές κυνηγών. Από την αρχή του στον «λόγκο» έως το τέλος του στις «ράχες», τις Κυριακές στηνόταν ένα απίθανο πανηγύρι…

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα αραδιασμένα πούλμαν με τους κυνηγούς κατά μήκος της εθνικής από Λόγγο, Μώλο, Σκάρφεια, Αγ. Σεραφείμ, Στυλίδα, Καραβόμυλο, Αχινό, Ράχες, Πελασγία, Γλύφα αλλά και από την πάνω πλευρά της εθνικής (Καραβίδια, Μενδενίτσα, Κομποτάδες, Κωσταλέξι και τόσα άλλα). Τότε, η πληθώρα των κυνηγών ξεσήκωνε τα πουλιά και οι τουφεκιές «πήγαιναν σύννεφο». Είναι γνωστό ότι η τσίχλα θέλει πολλά «τουφέκια». Τώρα με τα ΙΧ που έχει ο καθένας στη διάθεσή του, η «μαγεία» των συγκεντρωμένων κυνηγών και η πλάκα που γινόταν αποτελούν παρελθόν.

Τώρα όταν υπάρχουν πουλιά λείπουν οι κυνηγοί και όταν υπάρχουν αρκετοί κυνηγοί λείπουν τα πουλιά… Αρα το καρτέρι στην τσίχλα τείνει να αποτελέσει παρελθόν. Το μόνο καρτέρι που έχει απομείνει είναι νωρίς το πρωί για τις «μαύρες» και αργά το απόγευμα όταν τα πουλιά πάνε για την «κούρνια».

Οσοι αγαπούν την τσίχλα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι μόνο με το «περπατητό» έχουν πλέον πιθανότητες να κάνουν «προκοπή». Το «περπατητό» όμως έχει τις δικές του ιδιοτροπίες και τους δικούς του κανόνες. Αν γίνεται σε ρεματιές είναι αρκετά δύσκολο και απαιτεί αρκετή γνώση του «τόπου». Επίσης στις ρεματιές οι απώλειες των θηραμάτων λόγω του πυκνού είναι αρκετά μεγάλες, οπότε η βοήθεια από ένα σπρίνγκερ ή ένα κοκεράκι είναι ανεκτίμητη.

Οι δύσκολες τουφεκιές..

Στους ελαιώνες τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα και εκεί επικεντρώνεται περισσότερο το ενδιαφέρον. Στο περπατητό ένας μόνος του δεν μπορεί να τα καταφέρει, μιας και τα πουλιά φεύγουν από την αντίθετη πλευρά. Οταν είναι δύο και βάζουν στη μέση μια «συστάδα», σαφώς οι τουφεκιές του ενός στέλνουν τα πουλιά στον άλλον και αντιστρόφως, μεγαλώνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας. Αν η παρέα είναι τέσσερα και παραπάνω άτομα, τότε το «άπλωμα» της παρέας είναι ό,τι καλύτερο για τον «ξεσηκωμό» των πουλιών, ενώ οι ευκαιρίες για τουφεκιές πολλαπλασιάζονται. Καλό είναι οι «ακριανοί» να προηγούνται των άλλων, δηλαδή η παρέα να κινείται σε σχήμα “U”.
Εχει διαπιστωθεί στους κυνηγότοπους με διάφορα σκηνικά καιρού, ότι το νούμερο 9 με πάνω από 20 σκάγια στο γραμμάριο και με γόμωση έως 32 γραμμάρια στο φυσίγγι, φαίνεται να κερδίζει την πλειοψηφία των τσιχλοκυνηγών. Το πρωί για τις «μαύρες» ωστόσο, καλό είναι να χρησιμοποιούμε στην πρώτη «τουφεκιά» φυσίγγια διασποράς.

Όταν ξημερώσει (προτού βγει ο ήλιος) και κρατάει ακόμη η ψύχρα, η χρήση μερικών φυσιγγιών με πιο βαριά γόμωση ίσως φανεί αρκετά χρήσιμη. Από τη στιγμή που βγει ο ήλιος και ζεσταίνει την ατμόσφαιρα, βάζουμε τα 32άρια και τα χρησιμοποιούμε μέχρι να φύγουμε. Το νούμερο 9 είναι το κατεξοχήν σκάγι της τσίχλας, αφού δίνει στην τουφεκιά μας την απαραίτητη πυκνότητα και συγχρόνως διατηρεί έως και τα 40 μέτρα την απαιτούμενη κινητική ενέργεια.

Εάν η πρόβλεψη του καιρού δίνει νοτιάδες και βαριά ατμόσφαιρα τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για αποτυχημένες τουφεκιές. Αυτό είναι φυσικό, αφού αυξάνεται η μοριακή δομή της ατμόσφαιρας και μειώνεται η ταχύτητα των σκαγιών, άρα και η διάτρησή τους. Με άλλα λόγια μειώνεται σημαντικά η απόσταση καταβολής του θηράματος. Βελτίωση της κατάστασης γίνεται εάν αντικαταστήσουμε τα εννιάρια σκάγια με νούμερο 8 και αυξήσουμε συγχρόνως και την προσκόπευσή μας.

Το 8άρι…

Το 8άρι λόγω της μεγαλύτερης μάζας του, αντικαθιστά μέρος της χαμένης ταχύτητας ενώ η μεγαλύτερη προσκόπευση τείνει να ισορροπήσει τα πράγματα. Σίγουρα υπάρχει η απώλεια πυκνότητας στην τουφεκιά με τα λιγότερα σκάγια που έχει το 8άρι, αλλά να είστε σίγουροι ότι σώζετε την «παρτίδα». Στα όπλα, όσον αφορά τα τσοκ, το μισό είναι ό,τι πρέπει για τις καραμπίνες, ενώ το μισό με το 4άρι για τα δίκαννα που διαθέτουν τσοκάκια.

Εγκαταλείψτε λοιπόν στο σπίτι, μπαγκαζιέρες και σκυλιά, αφήστε τη μοναξιά της φέρμας και πάρτε τηλέφωνο τους κολλητούς. Οσο περισσότεροι στο αυτοκίνητο, τόσο καλύτερα. Εάν ενημερώσετε και δεύτερο αυτοκίνητο, ποιος στη χάρη σας. Αφουγκραστείτε στον κυνηγότοπο για άλλες τουφεκιές και κατευθυνθείτε προς αυτές. Το «νταβαντούρι» θα σας γυρίσει σε άλλες εποχές, πιο αγνές…

Οι πρώτες τουφεκιές είναι συνήθως στον «γάμο του Καραγκιόζη», επειδή όμως η «τέχνη» δεν ξεχνιέται -όπως και το ποδήλατο- γρήγορα θα βρείτε τη φόρμα σας και η ψυχολογία θα αλλάξει από το βάρος της πουλιάστρας.

Σκεφτείτε ότι σε δυο Κυριακές θα ρίξετε όσα φυσίγγια είχατε ρίξει όλη τη σεζόν. Το «σακίδιο» πρέπει να είναι κοινό, γιατί πάντα υπάρχουν οι «έξυπνοι» που είναι έξω από τον ελαιώνα και οι «χαζοί» που είναι μέσα σαν τους «παγανιστάδες».

Μοναδική γευση…

Και μην ξεχνάτε ότι η τσίχλα ανήκει στην κορυφή της πυραμίδας των κυνηγετικών γεύσεων. Με αλάτι, πιπέρι και ρίγανη, στο κάρβουνο ή στο τηγάνι, κοκκινιστές με φρέσκια ντομάτα ή λεμονάτες, προσφέρουν γεύσεις θεϊκές. Τιμήστε τις δεόντως συνοδεία ενός καλού κρασιού, έτσι ώστε να έχει νόημα η θήρευσή τους.