Το καλό μπεκατσόσκυλο…

Κείμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Να το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι μπεκατσόσκυλο χωρίς εξυπνάδα δεν υπάρχει, έστω και αν η εξυπνάδα είναι σκυλίσια. Το μπεκατσόσκυλο πρέπει πρώτα από όλα να είναι έξυπνο και να έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τι θέλουμε από αυτό. Η εξυπνάδα λοιπόν είναι ο κυριότερος παράγοντας καλής συνεργασίας ανάμεσα σε κυνηγό και σκύλο, που είναι προϋπόθεση για την κυνηγετική επιτυχία..

Όμως μόνο η εξυπνάδα δεν φτάνει. Χρειάζεται και το κυνηγετικό πάθος, που πρέπει να είναι τόσο έντονο ώστε το μπεκατσόσκυλο να μη νοιάζεται για τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει στο περιβάλλον όπου θα κληθεί να αποδείξει τις ικανότητές του…

Η εξυπνάδα είναι και η ασφαλιστική δικλίδα στην απαραίτητη εξισορρόπηση του πάθους για την έρευνα και της καλής συνεργασίας και αφοσίωσης στον κυνηγό.

Σε οποιαδήποτε φυλή και αν ανήκει το μπεκατσόσκυλο, η δράση του πρέπει να είναι άνετη αλλά όχι σαρωτική, η έρευνά του ανοιχτή, αλλά μέσα στα όρια που επιβάλλει αυτό το είδος κυνηγίου.

Ο έξυπνος σκύλος είναι πάντα υπάκουος και σε επαφή με τον κυναγωγό, όχι γιατί είναι αναγκασμένος, αλλά γιατί έχει καταλάβει τη χρησιμότητα της συνεργασίας: ο σκύλος που είναι πραγματικά ειδικός στο κυνήγι της μπεκάτσας πρέπει να ανταποκρίνεται στα παραγγέλματα, χωρίς όμως… να υπερβάλλει. Ο καταναγκασμός μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθη και αντίθετα από εκεί όπου τον οδηγούν το ένστικτο και η εμπειρία του.

Δεν πρέπει να αναγκαζόμαστε να το καλούμε με έντονα σφυρίγματα και με δυνατή φωνή. Θα πρέπει να είναι αρκετό ένα απλό σφύριγμα ή, καλύτερα, η απόλυτη σιωπή…

Τα σημαντικότερα προσόντα του μπεκατσόσκυλου, είτε έμφυτα είτε επίκτητα, αποδεικνύονται κυρίως από την ποιότητα της έρευνας. Αυτή δεν πρέπει να είναι θορυβώδης, σαν να έχει ο σκύλος ακριβή επίγνωση του συγκεκριμένου θηράματος.

.Η κατασκευή δεν πρέπει να έχει σκελετικά ελαττώματα, ώστε να έχει αντοχή στην κούραση και την εργασία για αρκετές ώρες και για μια ολόκληρη ημέρα. Σε όλα τα κυνήγια, η δύναμη της όσφρησης δεν είναι ποτέ αρκετή. Σε αυτή την περίπτωση, σημαντικό ρόλο παίζει ο τρόπος με τον οποίο ο σκύλος χρησιμοποιεί τη μύτη του. Το θάρρος και η… αυταπάρνηση κάνει το μπεκατσόσκυλο να εισχωρεί στα πυκνά, αν και ο σκύλος δεν έχει πάντοτε ανάγκη να μπαίνει ανάμεσα στα βάτα. Η όσφρησή του τον «ενημερώνει» ότι δεν υπάρχει ίχνος θηράματος σε απόσταση περισσότερο από αυτή των 10 μέτρων.

Σταθερή φέρμα

Πρέπει να έχει μια σταθερή φέρμα, η οποία πρέπει να εκδηλώνεται με εντοπισμό τους θηράματος από μακριά, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο να ξεπετάξει το θήραμα πρόωρα. Στο ποντάρισμα, θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός, αλλά αποφασιστικός. Συχνά στο κυνήγι που γίνεται σε ελατοδάση ή σε πουρναρότοπους ο κυνηγός δεν μπορεί να τουφεκίσει από κάποια απόσταση, επειδή η μπεκάτσα κρύβεται αμέσως ανάμεσα στα κλαριά. Θα έχουμε λοιπόν καλύτερα αποτελέσματα εάν ο σκύλος, μετά μια σταθερή φέρμα, αρχίσει το ποντάρισμα με προσοχή και εντελώς σιωπηλός καταφέρει να βρεθεί λίγα βήματα από το θήραμα. Αυτή η εκδοχή είναι στην πραγματικότητα ό,τι πιο όμορφο μπορεί να συμβεί σε έναν μπεκατσοκυνηγό και να του «γεμίσει» την ημέρα… σημασία. Θα ήταν πάντως καλό να μην κινηθεί ο σκύλος, παραμένοντας ήρεμος στο φτερούγισμα. Στην περίπτωση κατά την

Η ακινησία στο ξεπέταγμα δεν έχει σε αυτό το κυνήγι ουσιώδη οποία η βασίλισσα ξέφυγε ατουφέκιστη, πρέπει να περιμένουμε κάποιο χρονικό διάστημα πριν προσπαθήσουμε ξανά να βρούμε το καινούργιο καταφύγιό της. Η λευκή φέρμα στην μπεκάτσα που μόλις πέταξε δεν είναι μεγάλο σφάλμα. Αντιθέτως, συχνά μας βοηθάει να καταλάβουμε αν εκείνη τη μέρα υπάρχουν πουλιά στον μπεκατσότοπο.

Τι δεν πρέπει…

Αυτό που βλάπτει περισσότερο την εργασία του σκύλου είναι η έλλειψη -για διάφορους λόγους- σωματικής ή ψυχικής αντοχής.

Η απόλυτη ανεξαρτησία στην εργασία κάνει τον σκύλο να μην έχει επαφή με τον κυναγωγό, σαν να θέλει να αποφύγει κάθε σχέση με τις εντολές του. Επίσης, ελάττωμα πιθανόν πιο σοβαρό από το προηγούμενο είναι η έλλειψη βούλησης που κρατάει τον σκύλο «δεμένο» στα πόδια του κυναγωγού!

Όταν ένας σκύλος κατά τη διάρκεια της έρευνας στο δάσος κάνει θόρυβο σπάζοντας κλαριά, χωρίς την προσοχή που απαιτείται για ένα θήραμα τόσο δύσπιστο, σίγουρα δεν είναι ένα σκύλος ειδικός για το κυνήγι αυτό.

Ο πραγματικά κατάλληλος σκύλος για μπεκάτσες πιάνει την αναθυμίαση κυρίως στον αέρα. Δεν πρέπει ποτέ να χάνει την ώρα του λεπτολογώντας, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί ευκαιριακά να χαμηλώσει τη μύτη του για να πιάσει μια δύσκολη αναθυμίαση.

Η φέρμα του μπεκατσόσκυλου είναι αυτή που αναφέρθηκε προηγουμένως. Κάθε επιπλέον κίνηση, κάθε διαπίστωση ότι υπάρχει χαλάρωση και κυρίως εκείνη η άσχημη στιγμή που λέγεται «περικύκλωση του θηράματος», αποτελούν πολύ σοβαρά σφάλματα. Η «περικύκλωση», αν και οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα, είναι πάντα μια… χαλαρή φέρμα. Και με το πέρασμα του χρόνου, ο σκύλος που αποκτά αυτήν τη κακή συνήθεια θα έχει πάντα την προδιάθεση να ξεπετάξει το θήραμα.

Το ποντάρισμα μετά την πρώτη φέρμα δεν πρέπει να διακόπτεται από φάσεις λεπτομερούς έρευνας στο έδαφος. Ο σκύλος που έχει πολύ καλή όσφρηση και αρκετή εμπειρία ακολουθεί πάντα την μπεκάτσα κόντρα στον άνεμο. Υπάρχουν βέβαια ορισμένες πολύ δύσκολες στιγμές κατά τις οποίες ο σκύλος ερευνά το έδαφος περιστασιακά, αλλά αυτό του προσδίδει ιδιαίτερη αξία.

Η έλλειψη της συναίνεσης σε φέρμα είναι μια άλλη αρνητική πλευρά του σκύλου που θέλουμε να λέμε ότι είναι μπεκατσόσκυλο. Τέλος, αν το απόρτ δεν είναι τέλειο, καλύτερα να μη γίνεται καθόλου. Είναι πάρα πολύ άσχημο να βλέπεις έναν σκύλο να φεύγει με μια μπεκάτσα στο στόμα γράφοντας στις… πατούσες του τα αγωνιώδη καλέσματα του αφεντικού του, που βλέπει τη μοναδική μπεκάτσα της ημέρας να γίνεται κιμάς…