Published on 27 Οκτωβρίου, 2014 | by Kynoclub

Η ευλογία του Επανιέλ Μπρετόν!

Κείμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Ακόμα και αν απαγορεύονται οι σκύλοι στην πολυκατοικία, κανείς δεν θα καταλάβει ότι… υπάρχει. Οικονομικότατο σε όλα, αλλά στο κυνήγι αχόρταγο! Αν και… μισοριξιά θα ερευνήσει τον κυνηγότοπο, σχεδόν τόσο γρήγορα όσο και ένας σκύλος βρετανικής καταγωγής με το διπλάσιο μπόι…

Στην Ιταλία όπου το Πόιντερ και η Μεγάλη Ερευνα έχουν σχεδόν… θεοποιηθεί γεννιούνται κάθε χρόνο 7.500 Επανιέλ Μπρετόν! Οσο για τα Πόιντερ; Μόλις 2.500 νέα κουτάβια ετησίως (δηλαδή το ένα τρίτο των Μπρετόν). Βέβαια, αυτή η εξέλιξη και η σημερινή διαφορά γεννήσεων (στην Ιταλία), δεν έχει την αιτία της στην οικονομική κρίση, αλλά στα προσόντα του Μπρετόν, ιδιαίτερα στο μπεκατσοκυνήγι.

Από τη Βρετάνη

Πατρίδα του Μπρετόν -όπως λέει και το όνομά του- είναι η Βρετάνη. Μια περιοχή στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας που βρέχεται από τη θάλασσα της Μάγχης. Η Βρετάνη λοιπόν ήταν ο καλύτερος μπεκατσότοπος του… κόσμου, τουλάχιστον μέχρι την… ανακάλυψη της Κριμαίας από τους Ιταλούς μπεκατσοκυνηγούς. Ηταν λογικό λοιπόν ο καλύτερος μπεκατσότοπος να γεννήσει ένα ανάλογο μπεκατσόσκυλο. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μπρετόν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στον Ευρωπαϊκό Νότο (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Σερβία κλπ.), επειδή σε όλες αυτές τις χώρες η μπεκάτσα είναι το δημοφιλέστερο φτερωτό θήραμα. Αντίθετα στον Βορρά που δεν ασχολούνται (ευτυχώς) με τις μπεκάτσες τα Μπρετόν βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις στη λίστα με τις γεννήσεις σκύλων φέρμας..

Oι μεγαλύτεροι σε ηλικία κυνηγοί δεν έχουν και την καλύτερη γνώμη για τα Μπρετόν, ειδικά οι κυνηγοί της… Νότιας Ελλάδας. Και αυτό επειδή τη δεκαετία του ΄70 και του ΄80 αρκετά Μπρετόν προέρχονταν από τυχαία ζευγαρώματα με μόνο στόχο την εκμετάλλευση της ζήτησης για καθαρόαιμους σκύλους όλων των φυλών. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και πολλή προσπάθεια για να αντιστραφεί αυτή η κακή εντύπωση για τη ράτσα. Σε αυτό βοήθησε τα μέγιστα η ίδρυση του Ομίλου και το ειδικό κυνοφιλικό βάρος των… ιστορικών στελεχών Θανάση Γκόπη, Θανάση Λιώση, Χρήστου Καλφόπουλου, Δημήτρη Μεϊμάρογλου (πού χάθηκε;) και του αείμνηστου …. Ιωάννη Βελέτσου που αν και ήταν περισσότερο σκυλέμπορος παρά κυνοτρόφος βοήθησε αρκετά στην διάδοση της φυλής…

Με την ίδρυση λοιπόν του Ομίλου το 1993 και τη διοργάνωση κυνοφιλικών εκδηλώσεων η φυλή έκανε άλματα, ενώ κάποιες σημαντικές εισαγωγές από το διάσημο γαλλικό κυνοτροφείο Keranluan τόνωσαν τις υπάρχουσες γενεαλογικές γραμμές, ενώ η γειτονική Σερβία συνέχισε να μας δίνει καλά σκυλιά και μάλιστα σε χαμηλή τιμή!

Ελληνικά παράδοξα

Σήμερα δεν υπάρχει καμία ανάγκη για εισαγωγές μια και τα ελληνικά Μπρετόν βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο, τουλάχιστον αυτά που παρουσιάζονται σε Εκθέσεις και Αγώνες Εργασίας. Το παράδοξο είναι ότι υπάρχουν αρκετοί εκτροφείς που παρουσιάζουν σκύλους στις εκθέσεις, αλλά ελάχιστοι από αυτούς εμφανίζονται στους αγώνες εργασίας.

Σε μια έκθεση του Ομίλου στη Θεσσαλονίκη μπορεί να συμμετέχουν 120 και πλέον σκύλοι και σε έναν αγώνα στο κοντινό Ωραιόκαστρο μόλις 5-6! Οπως γίνεται αντιληπτό, αυτή η αποχή από τις εξετάσεις εργασίας με την παράλληλη υπερεκτίμηση αλλά και η… εκμετάλλευση των εκθεσιακών βραβείων, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος επιλογή τους υποψήφιους κατόχους Μπρετόν…

Στην εργασία το επανιέλ, είναι γρήγορο, χωρίς υστερικές ταχύτητες, και με έναν τρόπο εργασίας που είναι πάντα ωφέλιμος στο τουφέκι. Δεν θα πάει -και δεν πρέπει να πάει- στην απέναντι βουνοκορφή, αλλά θα ψάξει χωρίς παρακάλια κάθε γωνιά του διαθέσιμου χώρου και θα βρει όποιο θήραμα βρίσκεται σε αυτό. Ο καλπασμός του είναι «πυκνός» και συνεχής, ενώ η φέρμα (όπως και το «ανέβασμα» στην αναθυμίαση) είναι πάντα θεαματική και ποτέ «απαθής». Φυσικά το σωστό Μπρετόν θα φέρει με ευχαρίστηση το θήραμα και ουδέποτε θα απαιτήσει να το παρακαλέσετε για να εκτελέσει και αυτό το καθήκον. Βέβαια μιλάμε πάντα για τυπικούς εκπροσώπους της φυλής και όχι για σκύλους ελλειμματικούς ή ανεκπαίδευτους..

Επαγγελματίες…

Στους αγώνες των Μπρετόν, αλλά και γενικότερα στις ηπειρωτικές φυλές, οι επαγγελματίες κυναγωγοί είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Μόνο ερασιτέχνες ασχολούνται. Αυτό είναι και καλό και κακό. Το καλό είναι ότι οι ερασιτέχνες είναι απαραίτητοι και το κακό είναι ότι και οι επαγγελματίες είναι επίσης… απαραίτητοι. Χρειάζονται και οι δύο κατηγορίες. Αν λοιπόν κάποιος χομπίστας ιδιοκτήτης ή κυνοτρόφος έχει έναν καλό σκύλο, αλλά δεν έχει τον χρόνο ή τις γνώσεις να τον αξιοποιήσει, δεν έχει πού να απευθυνθεί… Δυστυχώς κανένας επαγγελματίας δεν ασχολείται με τους αγώνες των ηπειρωτικών και αυτό δεν βοηθάει ούτε τον ανταγωνισμό ούτε τον συναγωνισμό. Γι’ αυτό και βλέπουμε πάντα τους ίδιους 4-5 να παρουσιάζουν σκύλους και να κερδίζουν φυσικά πάντα τις διακρίσεις…

Βέβαια, στην «αποστασιοποίηση» των επαγγελματιών έχει συντελέσει τα μέγιστα η εμμονή των διοικήσεων των Ομίλων Κούρτσχααρ και Επανιέλ να διοργανώνουν ξεχωριστούς αγώνες, με τη συμμετοχή 5-6 σκύλων ο καθένας. Ισως να ήρθε η ώρα αυτή η εμμονή να ξεπεραστεί και οι κοινοί αγώνες για όλες τις ηπειρωτικές φυλές να συμβάλουν στην προσέλκυση επαγγελματιών προς όφελος, όχι μόνο του Μπρετόν, αλλά και γενικότερα όλων των ηπειρωτικών φυλών…

Η επιλογή…

Μην πάρετε τον σκύλο σας από τον οποιοδήποτε. Ακόμα και αν ζούμε ημέρες οικονομικής δυσπραγίας, δεν θα πρέπει το βασικό κριτήριο της επιλογής σας να είναι η τιμή. Να είστε βέβαιοι πως ό,τι χαρίζεται είναι για… «ξεσκαρτάρισμα». Το καλό κουτάβι κοστίζει. Ακόμα περισσότερο κοστίζει ο έτοιμος σκύλος. Ο,τι και να πάρετε λοιπόν -κουτάβι ή ενήλικο σκύλο- θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει γενεαλογικό χάρτη για να ξέρετε από πού κρατάει η σκούφια του.

Αν πάρετε ενήλικο σκύλο, να τον δοκιμάσετε οπωσδήποτε στο κυνήγι και πάνω σε άγριο θήραμα. Αν πάρετε κουτάβι, θα πρέπει να είναι τουλάχιστο επτά-οκτώ εβδομάδων και να έχει κάνει τα πρώτα εμβόλια. Αν τα έχει κάνει όλα, ακόμα καλύτερα… Οσο και αν φαίνεται περίεργο πολλά σκυλιά βγαίνουν προβληματικά επειδή στην πιο τρυφερή τους ηλικία έζησαν σε στάβλους που συνωστίζονται δεκάδες και εκατοντάδες σκύλοι, που γαβγίζουν ή ουρλιάζουν νυχθημερόν. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις τίποτε δεν πάει καλά…

Συμβουλές

Μην… ψωνίσετε από σκυλέμπορο, από αυτούς που εισάγουν… βαλκανικούς σκύλους, ούτε και δι’ αλληλογραφίας. Να πάτε οπωσδήποτε στο μέρος που ζουν οι σκύλοι, να δείτε τους γονείς και όλη την… τοκετοομάδα και φυσικά τον κυνοτρόφο. Θα πρέπει να σας υποδεχθεί ο ίδιος και όχι ο… μπατζανάκης ή η γυναίκα του. Αν δεν τον ενδιαφέρει πού θα πάνε και ποιος θα πάρει τα κουτάβια του, τότε δεν αξίζει να λέγεται κυνοτρόφος.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ: Δεν υπάρχουν αρνητικά σημεία στο Επανιέλ αλλά οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες πρέπει να θυμούνται πως απαιτεί ήπιο και σταθερό χειρισμό. Η βαναυσότητα και ο σωματικός περιορισμός σε μικρό χώρο συνεχώς το στρέφουν σε νευρικότητα και τα αξόδευτα αποθέματα ενέργειας μπορεί να το κάνουν απείθαρχο, ακατάσχετα θορυβώδες ή καταστροφικό. Είναι πολύ ενστικτώδης σκύλος και δεν συμπαθεί συνεχείς αλλαγές στις συνήθειες του. Αν δεν κοινωνικοποιηθεί έγκαιρα γίνεται υπερβολικά συνεσταλμένος ή και δειλός.