Oι μπεκάτσες του Νοέμβρη!

Κείμενο: Νίκος Φωτακόπουλος

Όλοι οι μπεκατσοκυνηγοί ,ακόμα και οι λιγότερο φανατικοί γνωρίζουν ένα δυο ‘’κοτέτσια’’ που θα επισκεφτούν τις πρωτε μέρες του Νοέμβρη για να …τσεκάρουν αν έχουν έρθει τα πρώτα πουλιά. Αυτή είναι η πρώτη κίνηση που πρέπει να κάνει ο μπεκατσοκυνηγός που σέβεται τον χρόνο και τα …έξοδα του. Αν τα κοτέτσια κρατάνε πουλιά τότε η αισιοδοξία χτυπάει κόκκινο και τα πόδια αποκτούν φτερά. Αν όμως τα κοτέτσια δεν έχουν ακόμα κατοικηθεί μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα. Απλά μπορεί τα πουλιά να έχουν βρει νέα στέκια. Τίποτε δεν μένει ίδιο. Για αυτό λοιπόν καλό θα είναι στο μπεκαστοκυνήγι να είμαστε πάντα αισιόδοξοι … Το σημαντικότερο πρόβλημα με τις πρώιμες μπεκάτσες είναι ότι δεν δίνουν την δυνατότητα μιας αποτελεσματικής τουφεκιάς. Ειδικότερα όταν το κυνήγι γίνεται στο έλατο όπου συνήθως πιάνουν τα πρώτα πουλιά η δυνατότητα μιας ευκαιρίας, μιας έστω τουφεκιάς, δεν είναι πάντα μια εύκολη υπόθεση. Τα έλατα ναι μεν κρατάνε πάντα μπεκάτσες, έχουν ωστόσο τις δυσκολίες τους. Συνήθως έχουμε να κάνουμε με ανήσυχα πουλιά, που σπάνια αφήνουν περιθώρια φέρμας στον σκύλο. . Μοιάζουν περισσότερο με σκιές και με φαντάσματα που τα βλέπεις πολύ σπάνια ή νομίζεις ότι τα βλέπεις. Στο έλατο υπάρχει μια ακόμα δυσκολία, η μεγαλύτερη. Και αυτή είναι τα ίδια τα έλατα που παρεμβάλλονται και συνήθως τρώνε την τουφεκιά αντί για την μπεκάτσα.. Όταν τα πουλιά σηκώνονται δεν πετάνε πάνω από τα πανύψηλα δέντρα αλλά κάνουν μία πτήση ανάμεσα τους, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές τα σκάγια μας να καταλήγουν στους κορμούς των ελάτων.

Λογικό είναι όταν η μπεκάτσα φτάνει σε ένα καινούργιο μέρος να είναι ανήσυχη και επηρεασμένη από το μακρύ ταξίδι που πολλές φορές ξεπερνά τα 6.000 χιλιόμετρα! Νυχτιάτικα προσγειώνονται σε ένα άγνωστο μέρος οπότε είναι φυσικό να νοιώθουν ανασφάλεια.

Οι περισσότερες μπεκάτσες επιλέγουν σχετικά καθαρά μέρη και συνήθως κάτω από ένα έλατο με μόνη κάλυψη ένα πεσμένο κορμό η κοντά σε ρεματάκια με αραιή βλάστηση από φτέρη…

Αυτά τα πουλιά δεν δέχονται εύκολα φέρμα. Μόλις πλησιάσει ο ….μπιπεράτος σκύλος , αυτή η πρωτόφερτη μπεκάτσα αρχίζει να κοταρίζει, προσπαθώντας να βρεθεί σε μία θέση από όπου θα μπορεί να διαφύγει με ένα αθόρυβο πέταγμα και να χαθεί μέσα στα έλατα.

Είναι πολύ σπάνιο χθεσινοβραδινά πουλιά να μένουν ακίνητα τη φέρμα του σκύλου. Καλό θα είναι λοιπόν όταν κυνηγάμε πρώιμες μπεκάτσες να βγαίνουμε σχετικά αργά στο κυνήγι ώστε να δώσουμε τον χρόνο στα νεοαφιχθέντα πουλιά να χαλαρώσουν και να εξερευνήσουν τον νέο τόπο.. Αυτό θα βοηθήσει να γίνουν πιο ανεκτικά στην πίεση των σκύλων και να δεχτούν τη φέρμα.. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο αυτή την εποχή είναι τα πουλιά να φεύγουν συνέχεια μπροστά και συνήθως τα ένα –δυο πουλιά που τα ξανασηκώνουμε να δίνουν την εντύπωση ότι στην περιοχή είναι πολύ περισσότερα.

Δεν πρέπει αν ξεχνάμε ότι στις αρχές του Νοέμβρη ο σκύλος μας έχει αρκετούς μήνες να έρθει σε επαφή με την μπεκάτσα οπότε χρειάζεται και αυτός τον χρόνο προσαρμογής του και καλό θα είναι να είμαστε ανεκτικοί μαζί του. Όσο έμπειρος κι αν είναι, χρειάζεται κάποια πουλιά για να ανασύρει στην μνήμη …της μύτης του την μυρωδιά της μπεκάτσας αλλά και για να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της επιφυλακτικότητας στην έρευαν και τη φέρμα. Δεν είναι φρόνιμα αυτή την εποχή που οι μπεκάτσες είναι τόσο επιφυλακτικές να βάζουμε δίπλα σε ένα έμπειρο μπεκαστσόσκυλο ένα νεαρό για να μάθει. Το πιθανότερο είναι να χαλάσουμε το κυνήγι μας ένω παράλληλα δεν θα ωφελήσουμε σε τίποτα τον υποψήφιο μαθητή. Οι φωνές και η οργή μας όταν ο άπειρος σκύλος θα προσπαθήσει να προσπεράσει τον ‘’’δάσκαλο’’ είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα ακόμα λάθος πάνω στο πρώτο..

Καλό θα είναι τα μαθήματα να αρχίσουν αργότερα όταν ο καιρός θα έχει σφίξει και τα πουλιά θα είναι πιο ήσυχα. Τότε ο έμπειρος σκύλος μας θα έχει έρθει στα …ίσια του ενώ εμείς θα είμαστε πλέον προσαρμοσμένοι στο μπεκατσοκυνήγι και περισσότερο ανεκτικοί στα λάθη.

Η ησυχία στο κυνήγι της μπεκάτσας αυτή την εποχή είναι περισσότερο απαραίτητη από οποιαδήποτε άλλη εποχή.και για αυτό καλό θα είναι να κυνηγάμε μοναχικά αν και ποτέ (για λόγους ευνόητους) δεν πρέπει να βρισκόμαστε στον κυνηγότοπο μόνοι μας. Καλό θα είναι να έχουμε ένα σύντροφο με τον οποίο όμως θα κυνηγάμε χωριστά και σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων ώστε να επιτυγχάνουμε το μέγιστο της ησυχίας.. Η ησυχία και η ηρεμία είναι το δίδυμο της επιτυχίας. Και επειδή ήδη με την παρουσία μας κάνουμε θόρυβο η οποία προστίθεται στην φασαρία που παράγουν σκύλοι, μπίπερ και κουδουνάκια είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κάποιος πόσο επηρεάζεται το περιβάλλον της μπεκάτσας που εκ φύσεως είναι ένα φιλήσυχο, καχύποπτο και απόμακρο πουλί.

Δεν είναι λίγες οι φορές που πηγαίνοντας προς τον κυνηγότοπο εκεί κατά το ξημέρωμα συναντάμε μπεκάτσες πάνω στον χωματόδρομο. Αυτά τα πουλιά τα βρήκε η αυγή να ταξιδεύουν και έπεσαν σε καθαρό μέρος έχοντας σαν προτεραιότητα την ασφάλεια τους και όχι την διατροφή τους. Είναι τα ίδια πουλιά που πετάγονται κατά την διάρκεια της μέρας από τις ‘’όχθες ‘’ των δρόμων.

Αυτές οι μπεκάτσες είναι στο δρόμο της μετανάστευσης και ακόμα δεν έχουν αράξει στα χειμερινά τους καταλύματα. Αν ενοχληθούν θα κάνουν μικρές πτήσεις 50 ή 10 μέτρων και συνήθως δίνουν την ευκαιρία για καλές φέρμες και για διπλοσηκώματα.. Πολλές φορές όμως σηκώνονται και κάνουν μικρές πτήσεις χωρίς να ενοχληθούν και το κάνουν μόνο και μόνο για να βρουν καλύτερη κάλυψη ή τροφή.

Ο κύριος όγκος των πουλιών που επισκέπτονται την χώρα μας έρχονται από τις περιοχές βορειότερα από τον Εύξεινο Πόντο. Οταν τα πουλιά αυτά έρθουν στην χώρα μας, έχουν ένα ισχυρά τοπικό χαρακτήρα και δεν αλλάζουν την περιοχή τους, εάν δεν αναγκαστούν από τις καιρικές συνθήκες.