Published on 4 Δεκεμβρίου, 2014 | by Kynoclub
0Πωλ Σφικτός: Ταξιδευτήs, κυνηγόs και τοξοβόλοs…
Συνέντευξη στον Νίκο Φωτακόπουλος
Τον είδα για πρώτη φορά πριν από μερικά χρόνια στους αγώνες της Τρίπολης. Ψηλόλιγνος, αθλητικός, με ξενική προφορά και φυσιογνωμία που θύμιζε τον… Γκουσγκούνη!
Ξεχώριζε μέσα στο πλήθος από τον ευγενικό τρόπο που φερόταν στους σκύλους του, όπως και αυτοί ξεχώριζαν για την εκπαίδευσή τους. Ξαναβρεθήκαμε αργότερα στη Σλοβακία με την Εθνική Ομάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πρακτικού Κυνηγίου. Για μια βδομάδα ταξιδεύαμε και συζητούσαμε για τα Κούρτσχααρ, για τα κυνήγια, για την τοξοβολία, για το Σουδάν, για την Ιρλανδία και για χίλια δυο ακόμα θέματα.
Το μαγνητοφωνάκι συγκράτησε πολλά από τα… πιστεύω του Παύλου Σφικτού, που έχει ζήσει σε πέντε διαφορετικές χώρες πριν καταλήξει στην Τρίπολη. Εκεί ζει τα τελευταία δώδεκα χρόνια εργαζόμενος σε αθλητικό κέντρο, ενώ παράλληλα είναι προπονητής τοξοβολίας, κυνοτρόφος και εκπαιδευτής. Μερικά από όσα συζητήσαμε είχαν μεταφερθεί σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε τότε και την οποία αναδημοσιεύουμε εδώ στο kynoclub.gr έστω και… «πετσοκομμένα» oμως τα συμπεράσματα βγαίνουν.
Ν.Φ. : Παύλο, μίλησέ μας για σένα.
Γεννήθηκα στο Χαρτούμ του Σουδάν πριν από 53 χρόνια. Εκεί βρέθηκαν ο παππούς μου, που ήταν Μικρασιάτης και η γιαγιά μου, που ήταν από την Κεφαλονιά, αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας μου ήταν πολιτικός μηχανικός σπουδασμένος στην Αγγλία. Εκεί στην Αγγλία όπου σπούδαζε, γνώρισε και τη μητέρα μου που είναι από την Ιρλανδία. Η οικογένειά μου ήταν έντονα δραστηριοποιημένη στην εκεί ελληνική κοινότητα που έφτανε τις 250.000 άτομα.
Είχε φτιάξει ελληνικό σχολείο και δύο εκκλησίες. Αν και το Σουδάν ήταν μουσουλμανική χώρα, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα για τους ορθόδοξους χριστιανούς και ειδικά για τους Έλληνες. Το 1963 όμως η τότε κυβέρνηση έδιωξε όλους του ξένους. Χάσαμε τα πάντα. Οτι περιουσία είχε φτιάξει η οικογένειά μου χάθηκε σε μια νύχτα… Ηταν καταστροφή για εμάς. Διαλυθήκαμε σαν οικογένεια. Ο παππούς και η γιαγιά μου γύρισαν στην Ελλάδα, οι γονείς μου και εμείς πήγαμε στην Γκάνα.
Εκεί ζήσαμε 12 χρόνια. Στα 18 μου πήγα στην Ιρλανδία όπου σπούδασα μηχανικός αυτοκινήτων. Σαν μηχανικός πλέον βρέθηκα στη Σαουδική Αραβία με συμβόλαιο μερικών χρόνων. Κάποια στιγμή ξαναγύρισα στην Ιρλανδία όπου πήγα σε σχολή προπονητών τοξοβολίας, ενώ παράλληλα κυνηγούσα και μάθαινα την εκπαίδευση σκύλων από έναν θείο μου που το χόμπι του ήταν να διορθώνει… ελαττωματικά σκυλιά. Εμαθα πολλά κοντά του. Ήταν κυνηγός, αλλά εκπαίδευε ακόμα και σκύλους οδηγούς κοπαδιών.
Eχει ζήσει σε πέντε διαφορετικές χώρες πριν καταλήξει στην Τρίπολη. Εκεί ζει τα τελευταία χρόνια όπου εργάζεται σαν προπονητής τοξοβολίας, κυνοτρόφος και
εκπαιδευτής.
N.Φ Τελικά, ο Θεός σε αξίωσε να δεις πολλά πράγματα στη ζωή σου…
Πιστεύω σε κάποια ανώτερη δύναμη, αν θέλεις να την ονομάσουμε Θεό. Για μένα λοιπόν αυτή η ανώτερη δύναμη είναι η φύση. Αυτή μόνο μπορεί να δώσει και να δημιουργήσει ζωή. Η φύση έχει τη δύναμη και τον τελικό λόγο στη ζωή και στο θάνατο. Πιστεύω λοιπόν στη θεϊκή δύναμη της φύσης…
Ν.Φ Γύρισες όλο τον κόσμο, όμως ξαναγύρισες στις «ρίζες» σου…
Στην Ελλάδα ήρθα μόνιμα το 1986. Τότε πήρα και το πρώτο μου Κούρτσχααρ. Ηταν ένας σκύλος με γραμμές Hege Haus που το αγόρασα από κάποιον κυνηγό στις Σπέτσες. Μετά πήρα την Tomira Pilaias από τον Παναγιώτη Σινάνη. Εξαιρετικός σκύλος. Εμενε 150 μέτρα στο πυκνό με σηκωμένο κεφάλι λες και ακολουθούσε κάποιο αόρατο νήμα μέχρι τη θέση της μπεκάτσας, ενώ είχε ταλέντο στη φέρμα των λαγών…
: Ν.Φ Και στην Τρίπολη πώς κατέληξες;
: Κατά τύχη. Εμενα στο Λαγονήσι για χρόνια. Κάποιος φίλος μου, ο Κώστας Μακρής, βάλθηκε να με φέρει στην Τρίπολη και τα κατάφερε. Είναι ωραία εδώ. Εφτιαξα ένα σπίτι για μένα και την οικογένειά μου μέσα στα κυνηγοτόπια. Ολα τα θηράματα είναι εδώ γύρω, ενώ η ζωή πολύ πιο απλή και εύκολη. Ομως το κυριότερο είναι ότι ζούμε μέσα στη φύση. Και μια που ανέφερα αυτόν τον φίλο μου, να σου πω ότι είχε μια εξαιρετική σκυλίτσα που κυνηγούσε πέρδικες. Αυτή η σκυλίτσα σκοτώθηκε πέφτοντας στον γκρεμό, όταν κυνήγησε τα πουλιά στο ξεπέταγμα. Η ακινησία στο ξεπέταγμα μπορεί να σώσει τη ζωή του σκύλου.
Στο χώρο που διδάσκει τοξοβολία με… τα σύνεργα της δουλειάς του.
Ν.Φ: Με την εκπαίδευση ασχολείσαι επαγγελματικά;
: Ξεκίνησε σαν χόμπι, αλλά εγώ ακόμα και τα χόμπι μου τα αντιμετωπίζω επαγγελματικά. Ολα τα σκυλιά μου θα βγουν στο κυνήγι τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα. Δεν είναι σωστό ένας σκύλος να περνάει τη ζωή του στο κλουβί. Ενας κυνηγετικός σκύλος που είναι καταδικασμένος στην αδράνεια, είναι δυστυχισμένος. Ακόμα και ο σκύλος που προορίζεται για πούλημα θα παίρνει πάντα εμπειρίες και θα βγαίνει στο κυνήγι μέχρι να έρθει η ώρα να πάει στον ιδιοκτήτη του. Οταν λοιπόν ασχολείσαι μέρα νύχτα με τους σκύλους, τότε είσαι επαγγελματίας.
Ν.Φ Πώς διαλέγεις ένα κουτάβι;
Απάντηση: Την τρίτη ημέρα της ζωής των κουταβιών τα χωρίζω από τη μητέρα. Τα βάζω σε απόσταση τριών μέτρων και παρατηρώ ποιο θα σηκώσει το κεφάλι του για να ψάξει τη μάνα του. Σημαδεύω ποιο θα τη φτάσει πρώτο. Από εκεί πέρα το παρακολουθώ. Σε ηλικία 2-3 μηνών βλέπω ποιο σκυλάκι έχει πρωτοβουλία και ποιο βγαίνει μπροστά από τα αδέρφια του. Προτιμώ τα κουτάβια που έχουν πρωτοβουλία και δείχνουν ότι θέλουν να γνωρίσουν τον κόσμο. Εχω όμως δώσει σκυλιά που μετά από 5-6 μήνες όταν τα είδα έτριβα τα μάτια μου. Καλά κουτάβια δεν είχαν εξελιχθεί καθόλου, ενώ άλλα που δεν ήταν ελπιδοφόρα έκαναν θαύματα…
Ν.Φ Σε τι επίπεδο βρίσκεται το Κούρτσχααρ στην Ελλάδα;
Απάντηση: Νομίζω ότι είμαστε σε χαμηλό επίπεδο, κάποια στιγμή όμως θα ανέβουμε. Είναι θέμα προβολής. Παντού για Πόιντερ και Σέττερ βλέπουμε και διαβάζουμε. Εξαιρετικά σκυλιά και θεαματικά. Αντίθετα το Κούρτσχααρ δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε. Και όμως είναι το καταλληλότερο σκυλί για τον τόπο μας. Είναι ένας σκύλος που θα κυνηγήσει τα πάντα και θα γεμίσει την τσάντα. Ο Ομιλος Κούρτσχααρ θα έπρεπε να κάνει περισσότερα πράγματα για την ανάδειξη των νεαρών σκύλων. Δυστυχώς αναπαράγονται σκύλοι που δεν βγαίνουν ποτέ από το κλουβί. Βλέπουμε πολλά όμορφα σκυλιά που βραβεύονται στις εκθέσεις, αλλά ποτέ δεν τα βλέπουμε στους αγώνες εργασίας…
: Ν.Φ Εσύ έχεις κάποια προτεραιότητα στην εκτροφή σου;
Απάντηση: Η προτεραιότητά μου είναι να έχω ισορροπημένους σκύλους. Αν ρίξεις περισσότερο βάρος σε έναν τομέα θα χάσεις σε κάποιον άλλο. Τα ίδια σκυλιά έχω για το κυνήγι, για τους αγώνες και τις εκθέσεις. Είναι λάθος κάποιος να εκτρέφει Κούρτσχααρ και να διαχωρίζει τη φυλή σε σκυλιά μορφολογίας αγώνων ή κυνηγίου. Η φυλή είναι μία και ενιαία.
Δύσκολα θα συναντήσει κανείς τον Παύλο χωρίς ένα Κούρτσχααρ δίπλα του ή τέλος πάντων κάπου γύρω του.
Ν.Φ Τι ζητάς από ένα Κούρτσχααρ;
Θέλω να είναι συνεργάσιμο και όχι ανεξέλεγκτο. Αν είναι συνεργάσιμο τότε με την εκπαίδευση θα βγει καλό αποτέλεσμα. Από κουτάβι πρέπει να μάθει να ζει με τον κόσμο. Ακούω για πολλά προβλήματα σε όλες τις ράτσες όπως π.χ. η κροτοφοβία. Η κροτοφοβία είναι ανθρώπινο λάθος. Κανένα ζώο δεν γεννιέται με την κροτοφοβία. Και η κροτοφοβία, αντίθετα από ότι πιστεύουν πολλοί, διορθώνεται με την εκπαίδευση. Αρκεί ο σκύλος να έχει κάποιο κυνηγετικό πάθος, έστω και μικρό. Μέσα από την εκπαίδευση θα γίνει ένα χρήσιμο ζώο. Εγκαιρη κοινωνικοποίηση λοιπόν για να αποφύγουμε τα προβλήματα…
Ν.Φ: Γιατί έχεις επιλέξει τα Κούρτσχααρ;
Απάντηση: Το Κούρτσχααρ εκφράζει πρώτα από όλα εμένα. Είναι ικανό στο βουνό, στον κάμπο, στο δάσος, στον βάλτο παντού. Στις πυκνούρες ποτέ δεν θα πει όχι. Είναι πολύ σκληρό ζώο, αλλά ταυτόχρονα και ευαίσθητο. Αρκεί όμως να μην είσαι άδικος μαζί του. Είναι σκύλος που δέχεται το λάθος του. Αλλωστε Γερμανός είναι…
: Ν.Φ Το κυνοφιλικό επίπεδο σε ικανοποιεί;
Απάντηση: Αν και έχουν γίνει πολλά τα τελευταία δέκα χρόνια, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο. Κάποτε ήρθε ένας να πάρει ένα κουτάβι. Επαιζε το κομπολόι και έδινε εντολές. Βγάλε μου εκείνο, βγάλε μου το άλλο, χωρίς να δείχνει κάποια τρυφερότητα και χωρίς να αγγίζει καν τα κουτάβια. Του είπα ότι μετάνιωσα και δεν πουλάω τα σκυλάκια μου. Δεν θα του έδινα ποτέ ένα κουτάβι μου. Ενας σκύλος δεν είναι ένα εργαλείο ή αξεσουάρ. Είναι ένας σύντροφος που του αξίζει σεβασμός και φροντίδα για όλη του τη ζωή.
«Το Κούρτσχααρ δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε. Και όμως είναι το καταλληλότερο σκυλί για τον τόπο μας»…
: Ν.Φ Πόσες γέννες κάνεις τον χρόνο;
Απάντηση: Μία γέννα τον χρόνο. Καμιά φορά και δύο. Είμαι κατά της υπερπαραγωγής κουταβιών. Οταν γεννάς πολλά κουτάβια, δεν μπορείς να τα φροντίσεις όσο θα έπρεπε.
: Ν.Φ Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε γερμανικές και ιταλικές γενεαλογίες;
Απάντηση: Μεγάλες διαφορές. Το γερμανικό είναι άρχοντας και το ιταλικό θέαμα. Το είδαμε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μπορεί στους αγώνες να διακρίνονται οι ιταλικές γραμμές, αλλά στον δύσκολο γερμανικό αγώνα Kleemans δεν θα μπορούσαν καν να εμφανιστούν. Το θέμα είναι ότι το Κούρτσχααρ πρέπει να παραμείνει Κούρτσχααρ και δεν πρέπει να γίνει ένα ακόμα Πόιντερ…
: Ν.Φ Προτιμάς τα αρσενικά ή τα θηλυκά;
: Ενα αρσενικό θα αργήσει να ωριμάσει. Οι σκύλες στους εννέα μήνες μπορούν να έχουν ολοκληρωθεί κυνηγετικά. Αντίθετα ο αρσενικός είναι… μπουνταλάς. Θα αργήσει να σοβαρευτεί. Ο αρσενικός στα 5-6 χρόνια του θα είναι στο αποκορύφωμα της απόδοσής του. Μια θηλυκιά δεν πρέπει να κάνει περισσότερες από τρεις γέννες στη ζωή της. Δεν πρόκειται ποτέ να δώσει καλά κουτάβια αν χρησιμοποιείται σαν κουταβομηχανή και δεν πηγαίνει ποτέ στο κυνήγι.