Αγωνιστική Κυνοφιλία: είναι αργά για δάκρυα…

ΑΧΙΛΕΑΣ ΓΙΑΠΠΟΣ Διακεκριμένος Κυνοτρόφος & εκπαιδευτής . Μέλος του ΟΚΑΔΕ με μακροχρόνια παρουσία στους Αγώνες του Λαγκαδά και όχι μόνο.

Έγραψε σε ιντερνετικό διάλογο με τον Άκη Λάππα και άλλους κυνόφιλους σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κυνηγετική και αγωνιστική κυνοφιλία

Ακη με τιμάν οι κρίσεις σου αλλά δεν είναι θέμα προσωπικό. Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και άλλοι (ελάχιστοι) που υπηρετούν με συνέπεια και σοβαρότητα το όραμα του εξαίρετου κυνηγετικού σκύλου. Αυτού που τιμά την φυλή του και ταυτόχρονα αποδίδει στα χέρια του κυνηγού. Φίλε Κώστα προτάσεις μην κουράζεσαι να γράφεις. Στου κουφού την πόρτα ….. Υπάρχουν τόσες και άλλες τόσες και άλλες τόσες. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Αυτά τα προβλήματα τα έχω πει και τα έχω γράψει δημόσια εδώ και αρκετά χρόνια κι ας πληγώνανε. Πάντα όμως με απόλυτη προσήλωση και πίστη στην αξία των αγώνων (όταν λειτουργούν σωστά) και ώντας ενεργό μέλος της αγωνιστικής κυνοφιλίας. Δυστυχώς όμως διαπίστωσα ότι ελάχιστα ενδιέφεραν τους μεγαλοπαράγοντες. Προτάσσονται τα Πρακτικά ως βασική λύση απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Θα μπορούσε να είναι, αλλά ποιός το θέλει?. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δικός μας Αλεξ. Ενας εξαιρετικός σκύλος που έτρεχε 3 χρόνια στην Ελλάδα και το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει ένα rcac. Αγώνες ελάχιστοι με ανύπαρκτο θήραμα, κάκιστη οργάνωση και φυσικά αμφίβολη αξιοπιστία. Τα τριαντάρια να εισπράττονται. Όλα τα άλλα είναι αδιάφορα. Ο ίδιος σκύλος σε 6 μήνες στην Ιταλία κάνει 3 CACIT, 1 RCACIT, 1 1ος Εξαίρετος και 1 CQN και κερδίζει μέσα στην έδρα τους περίπου 100-120 Ιταλικούς σκύλους. Όταν λοιπόν οι διαδικασίες που έχεις δεν μπορούν να αναδείξουν την αξία ενός τέτοιου σκύλου, τότε τζάμπα τις έχεις. Την ίδια στιγμή που η Ελληνική κυνοφιλία φρόντιζε να εξαφανίσει έναν τόσο καλό δικό μας σκύλο, οι ίδιοι παράγοντες έτρεχαν στην Ιταλία να κάνουν ζευγαρώματα ή να εισάγουν τοκετοομάδες από ‘σπουδαία’ σκυλιά βουνού της αλλοδαπής. Όπως είναι φυσικό ο απλός κυνόφιλος μην μπορώντας να ξέρει την πραγματική αξία του κάθε σκύλου, απλώς τον αγνοεί πληγώνοντας και απογοητεύοντας ιδιοκτήτη, κυναγωγό και εκτροφέα. Μηδέν επιβάσεις για το σπουδαίο αυτό σέττερ, εκατοντάδες για τα άλλα σαν και αυτό που περιγράφεις φίλε Ακη. Αμέτρητα αντίστοιχα παραδείγματα σκύλων ‘εξαφανισμένων’ στην Ελλάδα που βγήκαν έξω και θριάμβευσαν και αντίστοιχα πολλά τα παραδείγματα σκύλων με απίστευτη μεγάλη λίστα από CACIT στην Ελλάδα που στα διεθνή τουρνουά ιδρώνουν για να πάρουν ένα ΠΚ. Με μία τέτοια λογική και φιλοσοφία δεν μπορεί να πάει μπροστά η κυνοφιλία και να βελτιωθεί ο κυνηγετικός σκύλος. Δυστυχώς, με εξαίρεση ελάχιστα μικρά διαλείμματα, ποτέ ο σκύλος δεν ήταν στο επίκεντρο της Ελληνικής κυνοφιλίας και αυτό πληρώνουμε όλοι. Αθώοι και ένοχοι. Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Ο κόσμος έχει σιχαθεί, κυναγωγοί εγκαταλείπουν, εκτροφείς υπολειτουργούν, σοβαροί και έντιμοι παράγοντες είναι απογοητευμένοι και η νέα ‘ηγεσία΄ δείχνει εντελώς ανήμπορη να διαχειριστεί την κρίση. Για πρώτη φορά στα χρονικά δεν στάλθηκε Εθνική Πρακτικού κυνηγίου, μετά από πολλά χρόνια δεν έγιναν αγώνες τον Νοέμβριο, ενώ ο Λαγκαδάς δείχνει να βρίσκεται σε απόλυτη θηραματική φτώχεια μετά από τόσα χρόνια εγκληματικής αδιαφορίας όλως όσων θεωρούσαν πιό σημαντικό να πάρουν τα 35 ευρώ του 15 λεπτου για να πληρώσουν το ενοίκιο που θα στέγαζε την μεγαλοπρεπή ματαιοδοξία τους. Λυπάμαι που για μία ακόμα φορά είμαι δυσάρεστος και σκληρός αλλά μετά από όλα αυτά τα χρόνια και όλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν ακόμα, δυσκολεύομαι να είμαι πιο αισιόδοξος. Εύχομαι Άκη και Κώστα οι ανησυχίες και οι προτάσεις σας να βρουν ευήκοα ώτα για το καλό όλων των κυνόφιλων και των αγαπημένων μας φυλών. Όμως αμφιβάλλω πολύ.

ΣΧΟΛΙΟ: Ουδέν!

Δειτε: Οι κριτές-λαμόγια του Λαγκαδά