Published on 18 Δεκεμβρίου, 2014 | by Kynoclub

Απέναντι στον Μονιά!

Του Ηλία Γκαϊφύλια

Τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται στο κυνήγι του αγριόχοιρου είναι ένα ξεχωριστό είδος! Όχι ως φυλή προέλευσης, αλλά σαν ένα σύνολο ατομικών χαρακτηριστικών

Στο κυνήγι του αγριογούρουνου, η θήρευση με ιχνηλασία, παρόλο που είναι πιο δύσκολη, δεν είναι καθόλου άχαρη. Αντίθετα μπορώ να πω ότι είναι συναρπαστική.

Άσχετα όμως μ’ αυτό δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η χρησιμοποίηση γουρουνόσκυλων κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα. Διότι τα σκυλιά: θα ψάξουν να το βρουν, θα το ξεσηκώσουν, θα το καταδιώξουν, θα ειδοποιήσουν για την πορεία του, θα συνεχίσουν να το καταδιώκουν αν τραυματιστεί μέχρι να πέσει και πιθανόν να γλιτώσουν κάποιον μπαίνοντας ανάμεσα σ’ αυτόν και σε έναν τραυματισμένο κάπρο.

Όπως λοιπόν σε όλα τα κυνήγια, έτσι και εδώ το καλό γουρουνόσκυλο είναι πολύτιμο εργαλείο.

Τα σκυλιά που χρησιμοποιούμε στο κυνήγι του αγριογούρουνου εδώ στη Βόρεια Ελλάδα είναι συνήθως γκριφόν, γκέκας, διάφορες διασταυρώσεις, τσοπανόσκυλα κ.ά.

Τα περισσότερα είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης και συνεπώς ράτσας… ακαθόριστης!

Η γνώμη μου πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι πως δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο η ράτσα όσο η εκπαίδευση και η συχνή επαφή με το θήραμα. Γι’ αυτό και πολλά τσοπανόσκυλα, αν και δεν τα «πιάνει το μάτι» επειδή δεν είναι από… τζάκι, στα αγριογούρουνα είναι πρώτα.

Αυτό συμβαίνει επειδή έρχονται σε επαφή με αγριογούρουνα σχεδόν καθημερινά, ειδικά αν, όταν ήταν ακόμα «κουτάβια» παρέα με κάποια μεγαλύτερα, έπιασαν κάποιο μικρό αγριογούρουνο και «γλυκάθηκαν» τρώγοντας το. Παίρνουν έτσι ένα πολύ καλό μάθημα. Αν είναι τυχερό ένα «κουτάβι» και στις πρώτες συναντήσεις του με αγριογούρουνα είναι παρέα με μαθημένα, θα τα «αντιγράψει» και θα ξέρει πώς να ενεργεί, αν και όταν βρεθεί μόνο του.

Διαφορετικά και ειδικά όταν είναι επιθετικό δεν έχει και πολλές πιθανότητες να πεθάνει από… γηρατειά! Στην πρώτη κιόλας φορά, ένα τέτοιο επιθετικό σκυλί, αν βρεθεί αντιμέτωπο με κάπρο, θα «μαχαιρωθεί». Σε μια τέτοια φάση ίσως ο κάπρος να κάνει μερικά επιθετικά βήματα εναντίον του σκυλιού, αλλά αμέσως θα γυρίσει και θα το βάλει στα πόδια.

Βλέποντας το σκυλί τον κάπρο να φεύγει, το παίρνει σαν αδυναμία και του επιτίθεται. Αρκεί τότε ο κάπρος γύρισμα του κεφαλιού του και έτσι θα μάθει το σκυλί ότι αυτό το… πράγμα έχει φοβερά δόντια!

Σ’ αυτή την περίπτωση όμως υπάρχουν τα εξής τρία ενδεχόμενα: Πρώτο: (και χειρότερο) Να μείνει στον τόπο αν το χτύπημα του κάπρου είναι θανατηφόρο.

Δεύτερο: Το χτύπημα να είναι τέτοιο που ναι μεν θα τη γλιτώσει, αλλά από εκεί και πέρα θα μυρίζει αγριογούρουνα και θα ψάχνει τα… πόδια του πιο κοντινού κυνηγού.

Και τρίτο: Να χτυπηθεί ελαφρά τόσο όσο να μάθει ότι αυτό το… πράγμα έχει και δόντια, οπότε από κει και πέρα θα κρατάει τις απαραίτητες… αποστάσεις!

Βέβαια οι κυνηγοί που κυνηγάνε με σκυλιά φροντίζουν ώστε κάθε δύο ή τρία χρόνια να εκπαιδεύουν μαζί με τα μαθημένα και κάποιο κουτάβι, οπότε υπάρχει συνέχεια «απόθεμα» για φυσιολογικό ή βίαιο θάνατο.

Το κακό σε περίπτωση βίαιου θανάτου δεν είναι και μεγάλο αν «πάει» ένα μόνο σκυλί.

Αν όμως από τα τέσσερα μιας παρέας σε μία και μόνο φάση «μαχαιρωθούν» τα τρία, είναι καταστροφή διότι δύσκολα αναπληρώνονται. Μας έτυχε κι αυτό πριν από χρόνια.

Τα γουρουνόσκυλα όπως και τα υπόλοιπα κυνηγόσκυλα δεν κυνηγάνε με τον ίδιο τρόπο. Αυτό εξαρτάται κυρίως από τον χαρακτήρα και τον τρόπο εκπαίδευσης τους.

Απέναντι στο θήραμα

Υπάρχουν γουρουνόσκυλα τα οποία σηκώνουν το θήραμα, το καταδιώκουν για 15-20 λεπτά και το παρατάνε. Αλλα σηκώνουν το θήραμα, το καταδιώκουν για μία ή δύο ώρες και μετά γυρίζουν πίσω. Υπάρχουν κάποια άλλα όμως που σηκώνουν το θήραμα και αν δεν νυχτώσει δεν το παρατάνε. Αυτά τα τελευταία είναι που συνήθως ταλαιπωρούν τους κυνηγούς με το να τα περιμένουν ή να τα ψάχνουν για μέρες πολλές φορές. Κατά τη γνώμη μου τα καλύτερα σκυλιά είναι αυτά που αφού σηκώσουν το ή τα γουρούνια και τα καταδιώξουν για λίγα λεπτά, το πολύ μια ώρα, γυρίζουν πίσω.

Με τέτοια σκυλιά μια παρέα μπορεί να κυνηγάει όλη τη μέρα, διότι αν τους ξεφύγουν τα αγριογούρουνα στην πρώτη παγάνα, θα έχουν το περιθώριο σε λίγο, που θα επιστρέψουν τα σκυλιά, να κάνουν μια δεύτερη παγάνα κ.ο.κ.

Αν όμως χαθούν τα αγριογούρουνα της πρώτης παγάνας μιας παρέας και τα σκυλιά τους είναι απ’ αυτά που δεν γυρίζουν εύκολα πίσω, τότε από κει και πέρα η παρέα αυτή θα μείνει χωρίς σκυλιά, ενώ τα σκυλιά τους θα κυνηγάνε για κάποιους… άλλους!

Εκτός αυτού και ακριβώς επειδή απομακρύνονται πάρα πολύ από την παρέα στην οποία ανήκουν, γίνονται εύκολος «στόχος» κλοπής ή θύματα των πολλών ατυχημάτων που καιροφυλακτούν στο κυνήγι του αγριόχοιρου.

Περίεργες ειδικεύσεις

Υπάρχουν περιπτώσεις μάλιστα που τα σκυλιά ενώ θα αρχίσουν την καταδίωξη με γαβγίσματα σύντομα… παύουν να γαβγίζουν και απλά το ακολουθούν.

Αυτό κατά τη γνώμη μου συμβαίνει μόνο με ορισμένους κάπρους, οι οποίοι εκνευρίζονται με τα γαβγίσματα και σταματώντας, επιτίθενται στα σκυλιά, αυτά δε με τη σειρά τους, βλέποντας πως κάθε φορά που γαβγίζουν δέχονται επίθεση, σταματούν το γάβγισμα και απλά πάνε όπου τα… πάει ο κάπρος.

Υπάρχουν αγριογουρουνοκυνηγοί που χρησιμοποιούν στο κυνήγι τους σκυλιά… φέρμας!

Το ένα από τα σκυλιά της παρέας μου είναι φέρμας και ένα άλλο διασταύρωση διασταυρωμένου γκέκα με… διασταυρωμένο φέρμας, μία ράτσα δηλαδή ακαθόριστη, κι όμως στα γουρούνια είναι τέλειο. Γι’ αυτό επαναλαμβάνω ότι είναι θέμα εκπαίδευσης. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις κατά τις οποίες χρησιμοποιείται σκυλί… νάνος το οποίο πάει στο πάτημα, βρίσκει τον κάπρο στο γιατάκι του και χαλάει τον… κόσμο με τα γαβγίσματα του, χοροπηδώντας μπροστά του. Ο κάπρος πάλι, απ’ την πλευρά του, μη βλέποντας κάποιον κίνδυνο απ’ αυτό το… πραγματάκι, ούτε καν σηκώνεται, απλά παρακολουθεί.

Αυτή όμως η θεατρική παράσταση και τα γαβγίσματα απορροφούν την προσοχή του κάπρου, καλύπτοντας ταυτόχρονα την προσέγγιση του κυνηγού και έτσι γράφεται ο επίλογος με μία τουφεκιά…