Published on 5 Φεβρουαρίου, 2015 | by Kynoclub

Συνέντευξη από τον Edward Laverack…

Κείμενο: Pier Luigi Peccorini Maggi

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Ο Πιερ Λουΐτζι Πεκορίνι Μάτζι, εκτός από μεγάλο όνομα έχει και τολμηρές ιδέες. Γιατί φυσικά το να πάρεις έστω και μια φανταστική ή υποθετική συνέντευξη από έναν μεγάλο «γενάρχη» των Σέττερ που απεβίωσε πριν από έναν αιώνα, δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά και με κάποιο τρόπο «επικίνδυνο». Έχοντας επίγνωση αυτής της δυσχέρειας, ο Πιερ διαμόρφωσε ένα πλαίσιο συνέντευξης όπου οι «απαντήσεις» του Λάβερακ αντλούνται από τη μονογραφία του Αγγλικού Σέττερ που ο ίδιος είχε γράψει πριν από έναν αιώνα.

ΕΡ: κ. Laverack, ακόμα και σήμερα μερά από 150 πάνω- κάτω χρόνια, είναι ισχυρή η συνήθεια το Αγγλικό Σέττερ να αποκαλείται ή να ταυτίζεται με το όνομά σας. Γιατί νομίζεται ότι γίνεται αυτό;

ΑΠ: Τα σέττερ ήταν πάντα στο κέντρο όλων των προσπαθειών και μελετών μου. Εξόδευσα όλο το χρόνο μου, έδωσα όλη την προσοχή μου, έβαλα τα δυνατά μου για να εκτρέφω και να καταφέρω να αναπαράγονται μόνο εκείνα τα σκυλιά που εγώ θεωρούσα ως πιο προικισμένα όσον αφορά την όσφρηση, την ταχύτητα, την ομορφιά, το χρώμα, αλλά κυρίως για την αντοχή και την ικανότητα σε κάθε είδους κυνηγιού σε κάθε έδαφος. Στην εποχή μου υπήρξανε αξιόλογα εκτροφεία σέττερ, που ξεχώριζε το καθένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του: Αντιπροσώπευαν μεταβλητές της φυλής που κάθε φορά καθορίζονταν σε ξεχωριστά ρεύματα αίματος. Τα εκτροφεία ταυτίζονταν με το όνομα του εκτροφέα που συνήθως καταγόταν από αριστοκρατική εύπορη οικογένεια. Μερικά ονόματα: Lord Lovat, ο κόμης Southerk, ο κόμης Seafield, Lord Ossulston, Mr.Purcell Levellin, στον οποίο αφιέρωσα και το βιβλίο μου. Εγώ σκέφτομαι, χωρίς ματαιοδοξία, ότι κατάφερα να έχω σκυλιά με εκείνα τα προσόντα που προσδοκούσα, και αυτό νομίζω ότι μου αναγνωρίσανε συνδέοντας το όνομά μου με εκείνο του Σέττερ.

ΕΡ: Ποια είναι, λοιπόν, τα βασικά προσόντα που σας κάνανε να προτιμήσετε αυτή τη φυλή από όλες τις άλλες; Ερωτώ γιατί συχνά έχετε προχωρήσει σε τέτοιες συγκρίσεις.

ΑΠ: Χωρίς να υποβαθμίζω τις μεγάλες αξίες των πόιντερ, ή των άλλων φυλών, ανάμεσα σε όλα τα κυνηγόσκυλα δεν υπάρχει κάποιο που να είναι γενικώς πιο χρήσιμο, πιο όμορφο, και να έχει καλύτερη όσφρηση από τα σέττερ. Είναι το πιο χρήσιμο γιατί είναι προικισμένο πιστεύω με μια αντοχή ανώτερη από εκείνη των άλλων σκυλιών Το σέττερ μπορεί να αντέξει και το κρύο και τη ζέστη, μπορεί να κυνηγήσει στο πυκνό, στους βάλτους και μπορεί να γίνει ένα άριστο θηραματοφόρο (retriever). Δεν είναι άλλο, ιστορικά, παρά ένα Επανιέλ τελειοποιημένο.

Εrnesto Pezzota & Miro

ΕΡ: Κατά την άποψή σας, ποια πράγματι είναι εκείνα τα μορφολογικά χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει στο κυνήγι;

ΑΠ: Η όλη κατασκευή πρέπει να είναι στην υπηρεσία του σκύλου προορισμένου για γρήγορη έρευνα, άνετη και με προσόντα αντοχής. Γι’ αυτό θεωρώ τις ωμοπλάτες σαν το πιο σημαντικό στοιχείο. Αυτές πρέπει να είναι πολύ λοξές. Φαρδύ στήθος και βαθύς θώρακας και τα ισχία καλά λυγισμένα, ο πήχης μυώδης, τα πόδια κλειστά και συμπαγή. Όλα αυτά συμβάλλουν στον σχηματισμό μιας τέλειας μηχανής εργασίας

ΕΡ: Ωστόσο στο δικό σας μορφολογικό στάνταρτ θα έλεγα πως περιγράφετε μάλλον «περιληπτικά» τα τυπικά χαρακτηριστικά της φυλής. Κι όμως φαίνεται να αποδίδετε πολύ μεγάλη σημασία στον παράγοντα «κατασκευή». Είναι έτσι;

ΑΠ: Μόνο φαινομενικά. Πράγματι οι σωματικές ιδιότητες που σου έχω εκθέσει είναι στην ουσία τυπολογικά χαρακτηριστικά ιδιαίτερα της φυλής. Μένει πάντα μια πραγματικότητα ότι, κατά την γνώμη μου, σε ένα σκύλο εργασίας τα κύρια στοιχεία είναι εκείνα που επιτρέπουν την αποδοτική χρήση του. Ορίστε γιατί ένας σκύλος πρέπει να είναι χρήσιμος, κατάλληλος στο να κάνει σακίδιο, και επίσης όμορφος. Μα δεν εννοώ ένα όμορφο που τελειώνει εκεί, αλλά το λειτουργικά όμορφο. Π.χ., ένα σκυλί έχει όμορφα πόδια όταν είναι πολύ κλειστά και συμπαγή, σαν του λαγού και καλά καλυμμένα από το τρίχωμα. Μόνο έτσι θα άντεχε στην εντατική έρευνα σε δύσκολο έδαφος.

ΕΡ: Και το κεφάλι, Κ. Laverack, που το αφήνετε. Δεν είναι αυτό που τελικά πιστοποιεί τη φυλή;

ΑΠ: Σύμφωνοι, αλλά τότε μετράει εξίσου και ο κορμός και το τρίχωμα, ιδιαιτερότητες που στην εκτροφή δεν τόλμησα ποτέ να αμελήσω. Αν επιμένεις όμως να αναφερθώ στο κεφάλι, θα ήθελα να υπογραμμίσω τις λειτουργικές πλευρές: Πρέπει να είναι μακρύ και κατά προτίμηση ελαφρύ, αλλά όχι υπερβολικά. Δεν εκτιμώ ένα σκυλί με ένα ογκώδες κεφάλι γιατί αντιτίθεται στο δυναμικό βάδισμα και θα δήλωνε απάθεια. Η μύτη πρέπει να είναι χοντρή, μαύρη, υγρή, ελαφριά πεπιεσμένη στο κέντρο με καλά αναπτυγμένα ρουθούνια και ανοιχτά για να φιλτράρουν αέρα. Τα μάτια λαμπερά, μεγάλα, γλυκά και ζωηρά, χρώματος καστανού να δίνουν μια καλή έκφραση και να δείχνουν καλό χαρακτήρα.

ΕΡ: Αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα θα μας πήγαινε μακριά. Θυμίστε μου όμως, ποια ήταν η στάση και η αντίληψή σας για τις εκθέσεις μορφολογίας της εποχής σας;

ΑΠ: Εγώ θα τις θεωρούσα σαν ένα ξεκίνημα στο δρόμο της προόδου μόνο εάν πραγματοποιούνται αξιόπιστα και τίμια, χωρίς «εννοιοκρατικές» κρίσεις.

Οι κριτές πρέπει να είναι πραγματικά αρμόδιοι. Πολλοί κριτές είναι πολύ νέοι και κρίνουν πολλές φυλές. Αυτό μπορεί να μειώσει την αξιοπιστία στις εκθέσεις των σκύλων. Εξάλλου ήμουν πεπεισμένος ότι δεν έχει νόημα να κρίνεις μονομερώς τις εξωτερικές φόρμες. Χρειάζεται να είσαι πεπεισμένος ότι η αξία ενός σκύλου δεν είναι στον αριθμό των βραβείων που έχει πάρει στις εκθέσεις, αλλά στην ποιότητα της οικογένειάς του και εάν το συγκεκριμένο ζώο έχει ή μπορεί να βελτιώσει τους «καρπούς» της φυλής.

R. Simeons & Full

ΕΡ: Είναι λοιπόν πιο αξιόπιστος και «λειτουργικός» ένας κυνηγετικός αγώνας;

ΑΠ: Και αυτή η επαλήθευση θα μπορούσε να είναι πειστική, αλλά πάντα κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Πιστεύω πράγματι, πρώτα απ’ όλα, ότι ο σύντομος χρόνος που έχει στη διάθεσή του στους αγώνες ένα σέττερ, δεν είναι αρκετός για να πιστοποιήσει και να καθορίσει την αντοχή του σκύλου. Εξάλλου το άγχος και η νευρικότητα που προκαλούν τα τυχαία περιστατικά, μπορούν να παρεμβαίνουν και να καθορίζουν την απόδοση ενός σκύλου. Βρισκόμαστε συχνά μπροστά σε μια επίδειξη ταχύτητας, όσφρησης και έρευνας, αλλά στην πραγματικότητα δεν συνιστούν στοιχεία μιας επαρκούς αξιολόγησης για τα πιο σημαντικά προσόντα που αναζητούνται. Δηλαδή αντοχή, συγγνώμη εάν επιμένω, και ικανότητα πάνω σε κάθε εδάφος και σε κάθε είδους θηράματος.

Στους κυνηγετικούς αγώνες είναι αδύνατο να κρίνεις πολλά από τα προσόντα που ένα κυνηγετικό σκυλί πρέπει να έχει. Στους αγώνες εσείς μπορείτε να κρίνετε μόνο το βάδισμα, την εκπαίδευση, τη φέρμα, τη σιγουριά στην όσφρηση, το στυλ.

Δεν είναι λίγο, αλλά δεν είναι τα πάντα.

Στο τέλος δεν συμφωνώ με την χρησιμότητα των ανοιξιάτικων αγώνων. Τα σκυλιά έχουν ανάγκη να δούνε τα θηράματα σκοτωμένα, να τα πιάνουν στο στόμα.

ΕΡ: Για να ολοκληρώσουμε, κ. Laverack, ποιά είναι τα σκυλιά που προτιμάτε;

ΑΠ: Θα μπορούσα να πω πολλά. Για να εκθέσω με το πιο σύντομο τρόπο που είναι δυνατόν τις ιδέες μου, θα πω ότι προτιμώ τα τολμηρά σκυλιά, τα ανεξάρτητα και θαρραλέα. Και εάν αυτά έχουν σιγουριά στην όσφρηση, δεν θα είναι ποτέ υπερβολικά γρήγορα. Η έρευνα με το κεφάλι ψηλά στον αέρα, επιτρέπει το μεγαλύτερο αριθμό συναντήσεων με τις εξαιρέσεις που εξαρτιούνται πάντοτε από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Θα ήθελα τέλος να δηλώσω ότι δημοσίευσα το βιβλίο μου για το σέττερ στην ηλικία 73 ετών σαν αποτέλεσμα μιας μακράς έντονης και μεγάλης εμπειρίας, και όχι από θεωρητικές επεξεργασίες.