Published on 26 Φεβρουαρίου, 2015 | by Kynoclub

Aρσενικό ή θηλυκό;

Κειμενο-Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Πολλοί κυνηγοί πιστεύουν ότι ένας αρσενικός σκύλος είναι προτιμότερος από ένα θηλυκό και πάντα επιλέγουν εκπρόσωπο του ‘’ισχυρού’’ φύλλου για βοηθό τους στο κυνήγι. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά που υποστηρίζει με φανατισμό το ‘’ωραίο’’ φύλλο. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Και είναι απαραίτητο να μιλάμε για υπεροχή του ενός φύλου έναντι του άλλου; Μήπως κάνουμε όλοι ένα λάθος όταν μπαίνουμε σε τέτοιες συγκρίσεις; Ας πάρουμε όμως το θέμα από την αρχή.

Το αρσενικό.

Υπάρχει μία άποψη που για πολλούς αποτελεί βεβαιότητα που θέλει τα αρσενικά σκυλιά να είναι πιο ισχυρά και πιο αποδοτικά. Θα μπορούσαμε να δεχτούμε πώς τα αρσενικά είναι πιο δυναμικά ως μέσος όρος στην μάζα ενός μεγάλου πλυθησμού σκύλων αλλά όχι και πιο αποδοτικά. Από την φύση τους τα αρσενικά είναι πιο γεροδεμένα μια και θα πρέπει να παλέψουν μεταξύ τους για την κατάκτηση του θηλυκού. Όμως υπάρχουν πάμπολλα θηλυκά που είναι πολύ πιο δυναμικά από πολλά αρσενικά. Για αυτό μιλάμε για μέσο όρο. Εκεί, μετρώντας τον μέσο όρο, όντως τα αρσενικά είναι πιο γεροδεμένα από τα θηλυκά. Είναι όμως και πιο αποδοτικά; Μάλλον όχι. Η απόδοση δεν είναι κάτι που μετριέται εύκολα. Μόνο όταν κυνηγάμε τα σκυλιά μας σε ζευγάρια μπορούμε να τα συγκρίνουμε μεταξύ τους στον ίδιο κυνηγότοπο και κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες.

Τα θηλυκά.

Είναι πιο τρυφερά και πιο δεκτικά στην εκπαίδευση. Ο ηπιότερος χαρακτήρας τους και, ενίοτε, η …’’μαλαγανιά’’ τους βοηθούν την σχέση με τον ιδιοκτήτη τους και αμβλύνουν αντιθέσεις και εντάσεις, Η φύση άλλωστε έχει φροντίσει ώστε το, κάθε είδους, θηλυκό να μπορεί να επιβιώνει και να προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον και καταστάσεις. Ο εξαμηνιαίος οίστρος και τα προβλήματα που δημιουργεί είναι ένας ανασταλτικός παράγων για πολλούς κυνηγούς που δεν έχουν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Για άλλους πάλι αυτό δεν είναι πρόβλημα αλλά μια ευκαιρία για να απολαύσουν την ιεροτελεστία μια γέννας και το μεγάλωμα των κουταβιών. Γενικά τα θηλυκά, σαν μέσος όρος πάντα, έχουν ηπιότερο χαρακτήρα και μπορούν να συνυπάρξουν τόσο με αρσενικά όσο και με θηλυκά σκυλιά.

Οι μύθοι των αγώνων

Οι αγώνες, τα τελευταία είκοσι χρόνια, εισέβαλαν στην ζωή μας και ενίσχυσαν την θεωρία της υπεροχής των αρσενικών σκύλων. Αυτό έγινε επειδή τα οκτώ στα δέκα αγωνόσκυλα είναι αρσενικά. Μοιραίο ήταν λοιπόν να ακούγονται περισσότερο αφού στατιστικά έχουν μεγαλύτερο μερίδιο διακρίσεων και πρωταθλητών έναντι των θηλυκών. Όλοι ζητάνε να πάρουν ένα γιό του τάδε ή του δείνα σούπερ σκύλου πιστεύοντας πώς θα βγάλουν ένα πιστό αντίγραφο. Αμ δε! Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα… Ένα αρσενικό λοιπόν που θα γίνει πρωταθλητής θα δώσει περισσότερα κουτάβια προς πώληση σε σχέση με ένα θηλυκό ενώ θα πληρωθεί (ο ιδιοκτήτης του ) για λίγες ή πολλές επιβάσεις. Θεωρητικά ένα αρσενικό μπορεί να δώσει ακόμα και 1.000 κουτάβια ενώ ένα θηλυκό δεν θα μπορέσει να δώσει περισσότερα από 40. Να λοιπόν ένα καλός λόγος για να επενδύουν οι επαγγελματίες στα αρσενικά σκυλιά τα οποία σαν αγωνόσκυλα που είναι χρειάζονται άπειρες εργατοώρες για να φτάσουν σε πρωταθληματικό επίπεδο και διακρίσεις.

Και μην νομίζετε ότι η αξία και η φήμη ενός επιβήτορα είναι αμελητέα για έναν επαγγελματία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα κάποιου επαγγελματία κυνοτρόφου που κάθε 3-4 χρόνια επενδύει στην αγορά ενός έτοιμου και ήδη βραβευμένου επιβήτορα από το εξωτερικό. Σε αυτό το χρονικό διάστημα ο συγκεκριμένος επιβήτορες θα πρέπει να δώσει μερικές νίκες να κάνει κάμποσα ζευγαρώματα και να παράγει αρκετά κουτάβια αποσβένοντας το κόστος της αγοράς του και αφήνοντας και ένα καλό κέρδος στον επαγγελματία που επένδυσε πάνω του. Δεν είναι κακή αυτή η πρακτική. Το αντίθετο μάλιστα μια και φέρνει φρέσκο αίμα στην φυλή ενώ κρατάει και τον επαγγελματία …ζωντανό και κραταιό στο παιχνίδι. Όμως μαζί με αυτά τα καλά ενισχύει και την επικρατούσα άποψη περί ανωτερότητας των αρσενικών σκύλων. Σκεφτείτε και κάτι ακόμα . Στα pedigree των περισσότερων σκύλων αναφέρονται αρσενικοί σκύλοι που έζησαν τις προηγούμενες δεκαετίες και η φήμη τους φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Τα θηλυκά αντίθετα ξεχνιούνται πολύ γρήγορα και η …υστεροφημία τους φτάνει μόλις στους απογόνους πρώτης γενιάς. Δηλαδή μόνο στα δικά τους κουτάβια.

Tips

Τα θηλυκά σκυλιά έρχονται σε οίστρο δύο φορές τον χρόνο και σπανιότερα μία φορά. Ο οίστρος κρατάει περίπου τρεις εβδομάδες και σε αυτό το διάστημα η θηλυκή θα πρέπει να είναι πλήρως απομονωμένη και ασφαλισμένη για να αποφευχθεί μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.