Η κουλτούρα του βαρελόσκυλου….

Κείμενο-φωτο: Ν Φωτακόπουλος

Εδώ η κυνοφιλία πιάνει πάτο. Το πάτο του βαρελιού αν και δεν μπορούμε να μιλάμε για κυνοφιλία αλλά για κυνοχρησία…

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η διαφορά κυνοφιλικού επιπέδου ανάμεσα σε πουλοσκυλάδες και λαγοσκυλάδες. Οι μεν πρώτοι κατά κανόνα είναι ΄΄νοικοκυραίοι ΄΄ και με σκύλους προσεγμένους, ταϊσμένους και εμβολιασμένους. Οι δε δεύτεροι σε αρκετές περιπτώσεις διατηρούν σκύλους …νηστικούς, απεριποίητους και συχνά απισχνιασμένους από τα σκουλήκια. Στις μέρες μας σπάνια θα δεις ένα Σέττερ, Μπρετόν ή Κούρτσχααρ σκελετωμένο από την πείνα ή αλυσοδεμένο σε βαρέλι. Αντίθετα αρκετά λαγόσκυλα και γουρουνόσκυλα στερούνται όχι μόνο τη στέγη άλλα και το ίδιο το ψωμί. Γιατί όμως υπάρχει αυτή η διαφορά κυνοφιλικής και κατ επέκταση κυνηγετικής κουλτούρας ανάμεσα σε πουλοκυνηγούς και λαγογουρουνοκυνηγούς; Τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν σε προηγούμενες δεκαετίες και αιώνες όταν η φτώχεια και η ανθρώπινη πείνα ήταν η καθημερινότητα ενός λαού.. Τότε που στα χωριά μας η φτώχεια δεν επέτρεπε την σπατάλη πόρων σε ότι δεν απέφερε όφελος. Και επειδή ο σκύλος δεν τρώγεται υποσιτιζόταν αντίθετα με το γουρούνι, το κουνέλι ή τις κότες που έδιναν κρέας και αυγά στο σπίτι του χωρικού. .. Φυσικά ο υποσιτισμός των σκύλων αφορούσε όλες τις ειδικότητες… Τα κυνηγόσκυλα, τα τσιοπανόσκυλα και τους μόνιμα αλυσοδεμένους φύλακες που γεννιούνταν και πέθαιναν δεμένοι σε κάποιο δέντρο.

Στην Ελλάδα δεν κυνηγούσαμε ποτέ πουλιά. Μόνο τριχωτό θήραμα που έδινε κρέας. Το πολύ- πολύ καμιά πέρδικα με κάνα γκέκα. Για αυτό λοιπόν ουδέποτε αναπτύχτηκε κάποια φυλή πουλόσκυλου στην πατρίδα μας. Μόνο ιχνηλάτες με την μεγάλη πανελλαδική σχολή του μπαστυρδογκέκα να αποτελεί την μοναδική ΄΄ράτσα΄΄. . Ο γκέκας λοιπόν σε όλες του τις εκδοχές έχει ως κυρία κατοικία το βαρέλι περιτριγυρισμένο και μόνιμο αξεσουάρ κολλημένο στο λαιμό το κουδουνάκι που δεν βγαίνει ποτέ από πάνω του. Φυσικά είναι μόνιμα αλυσοδεμένος και λύνετε μόνο στα εκπαιδευτικά και στο κυνήγι. … Αυτή είναι η μοίρα του και δυστυχώς του την επιβάλει σημαντικό μέρος των λαγογουρουνοκυνηγών που έτσι έμαθε και έτσι πράττει. Δυστυχώς, όπως βλέπουμε ακόμα και από αναρτήσεις στο facebook είναι και πολλά νέα παιδιά που ακολουθούν αυτή την απαράδεκτη νοοτροπία. Έχουμε πολύ δρόμο και χρόνια μπροστά μας μέχρι να αλλάξει αυτή η συμπεριφορά. Ίσως και γενιές ολόκληρες…

Ας ελπίσουμε ότι η δημοσιοποιήσει αυτού του προβλήματος (γιατί περί προβλήματος κακοποίησης ζώων πρόκειται) ότι θα αφυπνίσει και θα φορεί πιο κοντά την αλλαγή νοοτροπίας ορισμένων που έχουν ως …πιστεύω τους το ΄σκύλος είναι, δεν έχει ανάγκη΄΄.

Φυσικά τα βαρελόσκυλα, όπως φαίνεται και από την σχετική φωτογραφία, δεν είναι προνόμιο μόνο των κυνηγών αλλά και πολλών ιδιοκτήτων σκύλων συντροφιάς…