Published on 21 Μαΐου, 2015 | by Kynoclub

Τά Μπρετόν των ….θαυμάτων!

Κείμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Είναι ένα τόσο δα θαυματουργό σκυλάκι! Και κάθε χρόνος που περνάει μας εκπλήσσει με τα άλματα δημοφιλίας που κάνει, όχι μόνο στη Γαλλία που είναι η πατρίδα του, αλλά και στην Ελλάδα.

Οσο για την Ιταλία που είναι η Μέκκα των σκύλων φέρμας, εκεί πλέον βρίσκεται σε εντυπωσιακά πληθυσμιακά επίπεδα, κατατροπώνοντας σε γεννήσεις και αυτό ακόμα το Πόιντερ.

Δεν υπάρχουν αρνητικά σημεία στο Επανιέλ, αλλά οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες πρέπει να θυμούνται πως απαιτεί ήπιο και σταθερό χειρισμό.

Ενδεικτικό είναι ότι το 2008 στα γενεαλογικά βιβλία του Κυνολογικού Ομίλου της Ιταλίας γράφτηκαν 5.467 Επανιέλ Μπρετόν έναντι 2.712 Πόιντερ. Στην Ελλάδα το 2009 γράφτηκαν στον ΚΟΕ 769 Μπρετόν έναντι 587 Κούρτσχααρ, τα οποία έχει οριστικά πλέον υποσκελίσει. Ας δούμε όμως τι μπορεί να κάνει ένα Επανιέλ στο δημοφιλέστερο θήραμα που είναι η μπεκάτσα, όπως το …καταθέτει ένας Ιταλός συνάδελφος, o Ρ. De Robertis.

«Τα χαρακτηριστικά του φαίνονται φτιαγμένα επίτηδες για τον σύγχρονο κυνηγό που έχει ανάγκη από έναν γρήγορο σκύλο, αλλά όχι ανεξέλεγκτο, με λεπτή όσφρηση, ανθεκτικό, παθιασμένο και μικρού μεγέθους. Είναι μια πραγματικότητα και ανάγκη της εποχής μας πολλοί από εμάς να ζούμε με τα σκυλιά μας στους στενούς χώρους των διαμερισμάτων. Το Μπρετόν είναι κατεξοχήν ένας γενικός σκύλος. Διαθέτει μια εξυπνάδα τέτοια ώστε να μπορεί να προσαρμοσθεί σε ποικίλα περιβάλλοντα και τόσο τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του όσο και οι ικανότητές του το κάνουν έναν σκύλο ικανό για όλες τις εποχές.

Πρώτα απ όλα το Μπρετόν είναι ένα γρήγορος σκύλος που δεν «λεπτολογεί», δηλαδή δεν σταματάει πολύ κάθε φορά που αντιλαμβάνεται μια απλή μυρουδιά (όπως αντιθέτως μερικές φορές έχουμε δει να κάνουν άλλα ηπειρωτικά), μα συγχρόνως δεν απομακρύνεται και υπερβολικά από τον κυνηγό.

Στην ουσία συμπυκνώνει την επαφή των ηπειρωτικών (Μπρακ) με την κίνηση των αγγλικών φυλών (Σέττερ και Πόιντερ).

Πολλοί το θεωρούν το κατεξοχήν μπεκατσόσκυλο. Όταν πηγαίνεις για μπεκάτσες (που σχεδόν πάντα κυνηγιούνται στο πυκνό), ένα σκυλί που απομακρύνεται και φερμάρει την μπεκάτσα σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον κυνηγό, θα μπορούσε να έχει απογοητευτικά αποτελέσματα. Στην παλιά συζήτηση ανάμεσα στους μπεκατσοκυνηγούς της κάθε χώρας, στέκομαι στο πλευρό εκείνων που δεν θέλουν να χάνεται ο σκύλος τους στο απέναντι βουνό, και άρα με το μέρος του Μπρετόν».

Ένα σκυλί με μυαλό

Παρόμοια είναι και η άποψη του Rodolfo Grassi σε άρθρο που υπογράφει με τίτλο Το Μπρετόν των θαυμάτων!

«Το Μπρετόν είναι ένα σκυλί με μυαλό και κανένα άγριο θήραμα δεν καταφέρνει ποτέ να αποδείξει το αντίθετο. Και έπειτα είναι όμορφο. Εχει μια ομορφιά που σε ξαναγυρίζει στα απλά πράγματα, στο σπίτι, στην εξοχή, στην οικογένεια, σε μια γαλήνια καθημερινή ζωή…

Τα έχει καλά με τον εαυτό του και με όλο τον κόσμο. Το τρίχωμα ελαφρά κυματοειδές, μοιάζει σαν μετάξι με μικρές φράντζες που το στολίζουν. Τα χρώματα είναι απαλά, φθινοπωρινά, σαν τα φύλλα που φεύγουν από τη ζωή…

Και στο τέλος έχει έναν χαρακτήρα που σε παρασύρει, σαν ένας πραγματικός ακροβάτης της ζωής. Χαρούμενο όσο πρέπει, ποτέ επιθετικό, με μάτια που μιλάνε, γίνεται πολύ σύντομα μέλος της οικογένειας, καταφέρνοντας να κερδίζει τα δικαιώματά του για συχνές εξόδους στα κυνηγοτόπια και στη… γεμάτη γαβάθα.

Η μικρή του πατρίδα

Κατάγεται από μια πατρίδα που είναι στα μέτρα του. Εάν προσέξουμε καλά βλέπουμε ότι η Βρετάνη είναι και αυτή μικρή! Είναι μια περιοχή με βάτους και δάση, τόσο διαφορετική από τις υπόλοιπες, ώστε να φαίνεται σαν ένα νησί στη μεγάλη Γαλλία. Και έχει το χαρακτηριστικό ότι είναι η πατρίδα πολλών ζώων πιο μικρών από άλλες, μα πολύ πιο επίμονων και πεισματάρικων.

Το μικρόσωμο Μπρετόν δεν αποτελεί εξαίρεση. Φαίνεται ότι τα πρώτα δείγματα ήταν υπέροχα σαν σκυλιά δείκτες: μπλοκάρανε ορτύκια και πέρδικες και οι κυνηγοί απλώνανε επάνω τους τα δίχτυα. Ακόμα και στο κυνήγι με γεράκια.

Το αρπακτικό πετούσε στον αέρα έτοιμο να αρπάξει κάθε ζωντανό που είχε ξεπετάξει ο σκύλος. Βέβαια, ήδη από τότε ήταν υπέροχο στις μπεκάτσες που κατάφερναν να βρίσκουν σε εκείνους τους δαιδάλους της βλάστησης, κάτω από τα δέντρα του δάσους. Ακριβώς όπως συμβαίνει σήμερα…»

Στοιχεία ταυτότητας

Χαρακτηριστικά: Πολυτάλαντο και εργονομικά κατασκευασμένο σκυλί για όλες τις δουλειές και για όλο τον κόσμο, δεν είναι όμως ιδιαίτερα κατάλληλος για όσους θέλουν έναν μόνο σκύλο: είναι συντροφικός και απολαμβάνει την παρέα και το παιχνίδι με τους ομοίους του. Μικρόσωμο, συμπαγές, τετράγωνο σκυλί, διακεκριμένου τύπου σπάνιελ με σφηνοειδές κεφάλι, σκουρόχρωμα και εκφραστικά μάτια με ζωηρή έκφραση, τρίχρωμα πυκνό και ποτέ υπερβολικό σε μήκος, κοντή ουρά, γοργή και δυναμική κίνηση. Δυνατή και συμπαγής δομή, μεσόμορφη χωρίς υπερβολές, με αξιαγάπητο και έντονο, αλλά εύπλαστο χαρακτήρα.

Αντενδείξεις: Δεν υπάρχουν αρνητικά σημεία στο Επανιέλ, αλλά οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες πρέπει να θυμούνται πως απαιτεί ήπιο και σταθερό χειρισμό. Η βαναυσότητα και ο σωματικός περιορισμός σε μικρό χώρο, συνεχώς το στρέφουν σε νευρικότητα και τα αξόδευτα αποθέματα ενέργειας μπορεί να το κάνουν απείθαρχο, ακατάσχετα θορυβώδες ή καταστροφικό. Είναι πολύ ενστικτώδης σκύλος και δεν συμπαθεί συνεχείς αλλαγές στις συνήθειές του. Αν δεν κοινωνικοποιηθεί έγκαιρα, γίνεται υπερβολικά συνεσταλμένος ή και δειλός.