Τώρα πια μόνο καθαρόαιμο κουτάβι!

Κείμενο-Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Είναι γνωστή η εμμονή των περισσότερων λαγάδων στα… μπασταρδολαγόσκυλα και την προσωπική τους «ράτσα». Αποστρέφονται τα καθαρόαιμα θεωρώντας τα άχρηστα και φιλάσθενα χωρίς όμως να μπορούν να εξηγήσουν τα πραγματικά αίτια αυτής της απόρριψης.

Συνήθως αποδίδουν την αιτία είναι μια αποτυχημένη επιλογή του παρελθόντος. Κάποτε έπεσε στα χέρια τους ή στα χέρια κάποιου φίλου τους ένα καθαρόαιμο και επειδή αυτό δεν βγήκε καλό ταύτισαν την καθαροαιμία με την αποτυχία. Αυτή είναι και η κυριότερη αιτία της κυριαρχίας του γκέκα-γιούρα σε διάφορες εκδοχές, ποικιλίες και παραλλαγές.

Γιατί όμως να συνεχίζεται αυτή η πρακτική όταν στις μέρες μας η γνώση για την κυνοφιλία είναι πλέον τόσο πλατιά και η άγνοια δεν μπορεί να δικαιολογηθεί; Εντάξει, υπάρχουν πάντα τα αγύριστα μυαλά, όμως το ποσοστό των λαγοκυνηγών και των γουρουνάδων που επιμένουν στους μιγάδες είναι αδικαιολόγητα υψηλό σε σχέση με τους πουλοκυνηγούς όπου πλέον η μπασταρδοποίηση των φυλών έχει εξαλειφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά.

Και ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν λαγόσκυλα μιγάδες που είναι πραγματικά εξαιρετικά και αποδοτικά στο κυνήγι του λαγού. Αξίζει τότε κάποιος να διαθέσει τα χρήματά του και να αγοράσει έναν τέτοιο σκύλο. Μόνο όμως για να χρησιμοποιηθεί στο κυνήγι. Οχι σαν γεννήτορας.

Γιατί όσο και άξιος να είναι ένας σκύλος ακαθορίστου φυλής και προέλευσης ποτέ δεν θα είμαστε βέβαιοι ότι θα γεννήσει σκύλους ίδιους με αυτόν. Και ο λόγος είναι ότι απλούστατα δεν έχει σταθεροποιημένα χαρακτηριστικά όπως έχει ένας σκύλος που ανήκει σε μια συγκεκριμένη και σταθεροποιημένη για δεκαετίες και αιώνες φυλή. Μπορεί δηλαδή να είναι μαύρος και να μας δώσει κουτάβια άσπρα. Μπορεί να είναι κοντότριχος και να μας δώσει κουτάβια μακρύτρικα ή κατσαρότριχα. Και ο μπάσταρδος σκύλος κατά κανόνα ζευγαρώνει με επίσης μπάσταρδη και ακαθορίστου καταγωγής θηλυκιά.

Επομένως, το συνονθύλευμα των γονιδίων είναι εντυπωσιακού εύρους. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ακόμα και σε σταθεροποιημένες επί αιώνες φυλές δεν επιτυγχάνεται σε κάθε ζευγάρωμα το επιθυμητό αποτέλεσμα, μπορεί οποιοσδήποτε να καταλάβει τι γίνεται με την αναπαραγωγή ανόμοιων σκύλων με επίσης ανόμοιους προγόνους.

Η κληρονομιά των γονιδίων

Τόσο στα μορφολογικά όσο και στα εργασιακά χαρακτηριστικά. Μπορεί π.χ. ο πατέρας ή η μητέρα να έχουν μεγάλη καταδίωξη ή να βγάζουν καλή φωνή ακολουθώντας τον ντορό, όμως τα παιδιά τους είναι πολύ πιθανό να μην έχουν αυτά τα προσόντα γιατί απλούστατα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχουν καλλιεργηθεί και σταθεροποιηθεί μέσα από τα ζευγαρώματα των προγόνων τους. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι όταν αγοράζουμε ένα καθαρόαιμο σκύλο αγοράζουμε ταυτόχρονα και το κληρονομούμενο κυνολογικό κεφάλαιο και τη δουλειά που έχουν κάνει κυνοτρόφοι και κυνοτέχνες που έζησαν πριν από δεκαετίες και ίσως και αιώνες.

Αντίθετα όταν επιλέγουμε έναν μιγά επιλέγουμε να παίξουμε κορώνα γράμματα την προσπάθεια δύο και τριών χρόνων. Γιατί τόσο και περισσότερο χρόνο θέλει ένα ιχνηλάτης για να γίνει ωφέλιμος στο κυνήγι του λαγού ή του αγριόχοιρου.

Γι’ αυτό λοιπό όταν θα επιλέξετε να πάρετε ένα κουτάβι επιλέξτε αυτή τη φορά καθαρόαιμο και όχι κάποιο μπασταρδάκι που φέρει περήφανα την ονομασία γκέκαγιούρα. Σήμερα τα καθαρόαιμα κουτάβια είναι σχετικά φτηνά και αξίζει τον κόπο να επενδύσει κάποιος τον χρόνο και το πολλαπλάσιο χρήμα που χρειάζεται η ανατροφή και η εκπαίδευση σε ένα καθαρόαιμο σκυλάκι παρά σε ένα ακαθορίστου προέλευσης και καταγωγής.

Γιατί, όπως προαναφέρθηκε, από ένα καθαρόαιμο σκυλάκι που ανήκει σε συγκεκριμένη ράτσα ξέρουμε τι πρέπει να περιμένουμε όσο μεγαλώνει ενώ αντίθετα από ένα μιγά ποτέ δεν θα ξέρουμε τι πρέπει να περιμένουμε τόσο σε απόδοση όσο και σε μορφολογία…