Published on 3 Οκτωβρίου, 2015 | by Kynoclub

Τα κυνήγια του Οκτώβρη!

Κείμενο- φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Υπάρχει κάποια κατηγορία κυνηγών που δεν έχει ….ειδικότητα. Δεν δηλώνουν δηλαδή πώς είναι (και δεν θέλουν να είναι) περδικοκυνηγοί, μπεκατσοκυνηγοί ή λαγοκυνηγοί. Δηλώνουν απλά και σκέτα κυνηγοί, κυνηγώντας όλα τα θηράματα που φέρνει ο κάθε καινούργιος μήνας. Σε αυτή λοιπόν την ταπεινή κατηγορία ανήκει και ο γράφων, που ομολογεί πώς δεν νιώθει καθόλου άβολα που δεν είναι σπεσιαλίστας σε κάποιο θήραμα όπως π.χ. η «βασίλισσα». Το αντίθετο μάλιστα…

Νιώθω λοιπόν πολύ άνετα ως …. γυρολόγος κυνηγός, που την μια βδομάδα μπορώ να κυνηγάω τσίχλες και την άλλη γουρούνια, ως προσκωλυόμενος σε κάποια παρέα. Και όχι μόνο τσίχλες και γουρούνια, αλλά και πέρδικες και λαγό και ορτύκια, ή ότι προσφέρει ο κάθε μήνας.

Ο Οκτώβρης όμως είναι το πρόβλημα. Τα έχει όλα, και εγώ τα θέλω όλα. Να πάω στη Μάνη για ορτύκια ή στη Κοντοβάζαινα για γουρούνια. Για πέρδικες στη Γκιόνα ή για τσίχλες οπουδήποτε; Αυτά είναι τα διλήμματα όσων δεν είναι ταγμένοι σε κάποια θηραματική προτίμηση. Διλήμματα που τον Οκτώβρη γίνονται μεγαλύτερα όπως και οι εκ των υστέρων ενοχές (μετά το κυνήγι) για την λανθασμένη επιλογή και την αποτυχημένη εξόρμηση… Ας δούμε όμως τα θηράματα του Οκτώβρη και την συμπεριφορά τους αυτή την εποχή. Εύχομαι καλή επιλογή σε όσους είναι αναποφάσιστοι σαν και μένα για τις εξορμήσεις αυτού του μήνα.

Αγριογούρουνα

Είναι πάντοτε πολλά και οι ευκαιρίες να τα συναντήσει κανείς αρκετές. Ακόμα και εκεί πού ίσως δεν τα περιμένει κανείς. Οι παλιότεροι αν γυρίσουν την μνήμη προς τα πίσω πριν είκοσι ή τριάντα χρόνια, δεν θα μπορέσουν να περιγράψουν καλύτερη πληθυσμιακή (και γεωγραφική) εξάπλωση του είδους. Από Πελοπόννησο μέχρι Λέσβο και από Εύβοια μέχρι Σάμο, όπως και σε ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα τα αγριογούρουνα παραμένουν σταθερά το σημαντικότερο κυνηγετικό τρόπαιο του τόπου μας. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, που αυξάνονται και πληθύνονται σχεδόν ανεξέλεγκτα.

Ορτύκια

Δεν είναι λίγοι οι κυνηγοί που θεωρούν τον Οκτώβρη, ως τον καλύτερο μήνα του χρόνου για το κυνήγι του περασματιάρικου (και του τοπιάρικου) ορτυκιού. Η Μάνη, ο Χάρακας, η Χαλκιδική, η Ξυλαγανή και όλα τα γνωστά ανά την Ελλάδα ορτυκοτόπια, γνωρίζουν μεγάλες δόξες αυτό τον μήνα. Και μαζί τους όσοι ορτυκοκυνηγοί έχουν υπομονή και επιμονή. Όσο για τον κλασικό (και θεωρητικά φτωχό) ορτυκότοπο, την Κωπαΐδα είναι πάντα απρόβλεπτη, ειδικά όταν σιγούν οι κράχτες στα γύρω βουναλάκια

Πέρδικα

Τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδος θα γεμίσουν κυνηγούς το πρώτο και το δεύτερο Σαββατοκύριακο όμως από εκεί και πέρα τα πράγματα αλλάζουν. Το 90% όσων βγήκαν για πέρδικες το πρώτο και το δεύτερο Σαββατοκύριακο γυρνάνε στα συνηθισμένα ενδιαφέροντά τους και στα πιο …καμπίσια θηράματα.

Έτσι μόνο οι (λίγοι) πραγματικοί περδικοκυνηγοί απομένουν πάνω στο βουνό, που σιγά-σιγά βρίσκει τους κανονικούς του ρυθμούς και οι πέρδικες …ξεμυτίζουν από τα «σφιχτά» μέρη για τις κορυφές. Τώρα είναι η καλύτερη εποχή για το κυνήγι της πέρδικας, αφού οι βροχούλες έχουν βγάλει τα πουλιά από τα δασωμένα και τα έχουν σπρώξει ψηλότερα προς τις αλπικές ζώνες.

Μπεκάτσα

Από παράδοση, την πρώτη μπεκάτσα η πλειονότητα των κυνηγών την βάζει στο σακούλι ανήμερα του Αι Δημήτρη, δηλαδή στις 26 Οκτωβρίου. Άντε μια μέρα μπρος –μια μέρα πίσω. Φέτος μάλιστα που η 28η Οκτωβρίου πέφτει μεσοβδόμαδα ποιος την χάρη μας, αφού θα έχουμε δικαιολογία για …πενθήμερη εξόρμηση. Αν έχουμε και λίγο τύχη, ίσως μας κάνει το χατίρι ο καιρός με βροχούλες και χαμηλούτσικες θερμοκρασίες. Ζητάμε πολλά;

Τσιχλοκότσυφα

Τα πρώτα πουλιά όπως κάθε χρόνο αυτή την εποχή, έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους. Με τα πρώτα κρύα τα μπασίματα θα γίνουν πιο έντονα οπότε οι απανταχού «τιρέρ» θα ετοιμάσουν ….τα σκαμνάκια τους «καταλαμβάνοντας» τα καρτέρια του Μαλιακού. Καλή επιλογή είναι και η ….Αρτοπρέβεζα, που είναι πάντα ένας υποσχόμενος προορισμός για όσους διαθέτουν άφθονο χρόνο. Ο γράφων όμως έχει ζήσει αξέχαστες στιγμές στους απέραντους αμπελώνες της Ορεινής Κορινθίας, κυνηγώντας και…τρυγώντας τσίχλες. Ο Οκτώβριος είναι η καλύτερη εποχή, και γενικά όσο ακόμα τα κλήματα κρατάνε ακόμα ρόγες σταφυλιών.

Λαγός

Τώρα αρχίζει η καλή εποχή για το λαγοκυνήγι. Οι πρώτες βροχές και οι θερμοκρασίες που σιγά-σιγά παίρνουν τον κατήφορο, ευνοούν τα μέγιστα την ιχνηλασία και γενικότερα στην εργασία των σκύλων. Οι λαγοί είναι ακόμα αρκετοί, ενώ τα λαγοτόπια των περισσότερων νησιών έχουν αραιώσει από τους ενοχλητικούς (και σαματατζήδες) περδικάδες του Σεπτέμβρη. Τα «γκέκικα» από την άλλη, έχουν μετά από τα πρώτα κυνήγια πάρει μπροστά, μπαίνοντας για τα καλά στο «παιχνίδι».

Υδρόβια

Ομολογώ πώς δεν έχω ιδιαίτερες εμπειρίες από το κυνήγι των υδροβίων για αυτή την εποχή, γνωρίζω όμως πώς τα πράγματα είναι αρκετά ήσυχα στα βαλτοτόπια. Τα τοπιάρικα παπιά και μπεκατσίνια προσφέρουν λίγες ευκαιρίες για τουφεκιές, αλλά με έντονες συγκινήσεις. Βάλτος είναι αυτός, και το βαλτοκυνήγι ένα μοναδικό πάθος. Άλλωστε και το ίδιο μας το σώμα είναι νερό σε ποσοστό 70%, ενώ των αυθεντικών βαλτοκυνηγών είμαι βέβαιος οτι έχει και μεγαλύτερα ποσοστά…

Η φάσσα δεν συμπεριελήφθη σε τούτο το πόνημα, μιας και είναι περισσότερο χειμωνιάτικο θήραμα, και θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε γι’ αυτό τις επόμενες εβδομάδες…