Ριτρίβερ: Πάνω από όλα είναι κυνηγόσκυλα!
Κείμενο: Stefano Vitale Brovarone
φωτο: Ν. Φωτακόπουλος
Είναι γνωστό ότι οι ικανότητες ενός ριτρίβερ είναι αξιοθαύμαστες και συντελούν στην ανακάλυψη και την ουσιαστική «απόκτηση» του θηράματος κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.
Πράγματι, ενώ ο σκύλος κάθεται ακίνητος δίπλα στον κυνηγό καθ’ όλη τη διάρκεια του καρτεριού, μόλις πέσει η πρώτη τουφεκιά ορμά και προσπαθεί να βρει τα χτυπημένα θηράματα για να τα φέρει στον ιδιοκτήτη του. Αυτό γίνεται με εκπληκτική ηρεμία, με τη βοήθεια της οσφρητικής ικανότητας του σκύλου αλλά και της σωματικής του κατασκευής, η οποία του επιτρέπει να κινείται γρήγορα και αποτελεσματικά.
Ενα Λάμπραντορ, όμως, δεν είναι χρήσιμο μόνο στο κυνήγι και στην επαναφορά του θηράματος, αλλά και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, τα Λάμπραντορ παίρνουν μέρος στο καρτέρι των αγριόπαπιων, περιμένοντας υπομονετικά επάνω στις βάρκες των κυνηγών. Μόλις ένα ή περισσότερα θηράματα χτυπηθούν, ο σκύλος περιμένει την εντολή για να βουτήξει στο νερό και να τα επαναφέρει.
Εντούτοις, όλα τα σκυλιά τύπου ριτρίβερ (Φλατ, Λάμπραντορ, Γκόλντεν) έχουν την ικανότητα να κάνουν πολλά άλλα πράγματα -σε συνεργασία πάντα με τον άνθρωπο- εξίσου καλά με εκείνο που τους «όρισε» αρχικά η εκτροφή και η φύση. Στους αγώνες που γίνονται στην Ιταλία, για παράδειγμα, τα ριτρίβερ χρησιμοποιούνται συχνά ως σκύλοι έρευνας, οι οποίοι θα μπορέσουν να ξεπετάξουν το θήραμα και να δώσουν την ευκαιρία για μια καθαρή βολή στον κυνηγό.
Πολλές δεκαετίες νωρίτερα, οι εκτροφείς των ριτρίβερ τα έπαιρναν μαζί τους στο κυνήγι και τα χρησιμοποιούσαν στο ξεπέταγμα φασιανών ή και αγριοκούνελων ακόμα. Σαφώς τα Λάμπραντορ και τα Φλατ Κόουτεντ είναι διασκεδαστικά και χρήσιμα όταν στο τέλος του κυνηγιού επιστρέφουν με το θήραμα στο στόμα, αλλά είναι πολύ πιο δραστήρια και «ζωντανά» όταν ξεπετάνε μια μπεκάτσα, ένα φασιανό ή παλεύουν για να ξεσηκώσουν μια νερόκοτα στο βάλτο!
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι η χρήση των σκύλων αυτών μόνο για την αναζήτηση και την επαναφορά ενός χτυπημένου θηράματος, είναι ελλιπής σε σύγκριση με τις τεράστιες ικανότητες τους. Τα ριτρίβερ είναι πάνω απ’ όλα κυνηγόσκυλα κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.
Δυστυχώς, όμως, τα μέλη της ομάδας των ριτρίβερ ανά τον κόσμο τώρα πια περιλαμβάνουν ελάχιστους πραγματικούς «κυνηγούς». Τα υπέροχα Λάμπραντορ π.χ. απολαμβάνουν τα τελευταία χρόνια τη συμπάθεια του κοινού που το προτιμά ως σκύλους συντροφιάς, γεγονός που σταδιακά δρομολόγησε αρνητικές συνέπειες στον κυνηγετικό «χαρακτήρα» τους και στις εργασιακές τους δυνατότητες.
Αρνητικό, επίσης, είναι το γεγονός ότι γίνεται αλόγιστη εισαγωγή σκύλων από τις ανατολικές χώρες χωρίς επίσημα χαρτιά ή, ακόμα χειρότερα, με χαρτιά παραποιημένα όσον αφορά τις γενεαλογίες. Ελάχιστοι, όμως, από αυτούς τους σκύλους χρησιμοποιούνται στο κυνήγι. Πολλοί ιδιοκτήτες, έχουν τους σκύλους αυτούς μόνο για να τους συντροφεύουν στις εκδρομές τους, με αποτέλεσμα ακόμα και το απόρτ να γίνεται μόνο στο παιχνίδι. Σαφώς και δεν θα γίνουν όλοι κυνηγοί, αλλά καλό θα ήταν να διατηρούνται τα χαρακτηριστικά της κάθε φυλής, ώστε αυτή να μην αλλοιώνεται.
Αυτό είναι ένα συχνό φαινόμενο, αφού κάθε φυλή που γίνεται δημοφιλής ανά περιόδους, καταλήγει σε χέρια ατόμων που δεν την ξέρουν και δεν μπορούν να αναδείξουν τα χαρακτηριστικά της με το σωστό τρόπο ή απλώς δεν ενδιαφέρονται να πράξουν κάτι τέτοιο.
Είναι απαράδεκτο να γίνεται η επιλογή ενός τέτοιου σκύλου, μόνο και μόνο γιατί είναι «της μόδας». Το καλύτερο θα ήταν οι φυλές αυτού του τύπου να χρησιμοποιούνται για να κάνουν αυτό για το οποίο εκτράφηκαν. Να αξιοποιούνται στο έπακρο οι εργασιακές δυνατότητες και τα ένστικτά τους, από ανθρώπους οι οποίοι μπορούν και είναι σε θέση να καταλαβαίνουν τις ανάγκες τους.
Γιατί τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από το να διακρίνεις τη χαρά στα μάτια ενός ριτρίβερ, όταν πλησιάζεις την κρεμάστρα για να πάρεις το κυνηγετικό σου σακάκι και το όπλο…
