Published on 30 Νοεμβρίου, 2015 | by Kynoclub

Mister Setter Bassana: REMO LOUI

Mια παλιά συνέντευξη στον Rodolfo Grassi

Το ένα σέττερ μετά το άλλο διηγούνται μεγάλες ιστορίες.

Το ένα σέττερ μετά το άλλο επιβεβαιώνουν τις επιτυχίες.

Το ένα σέττερ μετά το άλλο γράφουν την ιστορία της ζωής του.

Ο Remo Loui από την Pagognnana, κοντά στην ευτυχισμένη Mantova που κάποτε υπήρξε πρωτεύουσα του μαγικού βασιλείου των Gonzaga, διηγείται με χαμηλή φωνή. Μιλάει και ξαφνικά μοιάζουν τα λόγια να παίρνουν σάρκα και οστά. Είναι ο περίεργος θόρυβος της σιωπής μέσα από τον οποίο παρελαύνουν τα σέττερ που κατακτήσανε καινούργια σύνορα για τη φυλή. Είναι τα υπέροχα «della Bassana» γνωστά σ` ολόκληρο τον κόσμο που δίνουν ψυχή στα γραπτά και στις πιο αξιόλογες σελίδες των βιβλίων της κυνοφιλίας. Είναι 62 χρονών και μοιράζει με την γυναίκα του Lidia επιτυχίες αλλά και αγώνες. Έχει ένα γιο 28 χρονών πτυχιούχο στην εμπορική οικονομία, που όμως επιθυμεί να ακολουθήσει τον πατέρα του στα τερέν.

Ο Remo Loui θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένος. Αντίθετα όμως, «όχι γιατί εάν σταματάω πεθαίνω», ψιθυρίζει σαν να εμπιστευόταν ένα μυστικό στον ίδιο του τον εαυτό. «Γιατί η κυνοφιλία είναι ένα πάθος που δεν σε κάνει να αισθανθείς καν τις θυσίες. Σου δίνει αισθήσεις ανεπανάληπτες και γι` αυτό σε κάνει να προχωράς, γιατί το να σταματάς είναι θάνατος».

Και είναι τουλάχιστον περίεργο να ακούς να μιλάει έτσι ένας άνθρωπος που επέλεξε πριν από ένα τέταρτο του αιώνα τον γνωστό Lopez della Bassana, ο οποίος έδωσε ένα τράνταγμα στις γραμμές της φυλής. Θεέ μου! Όχι πως πρώτα τα σέττερ δεν ήταν ωραία, άλλωστε γεννήθηκαν όμορφα ήδη από το κυνοτροφείο του μεγάλου Λάβερακ. Όμως τα Σέττερ πάντα θα τελειοποιούνται όπως όλα τα πράγματα στον πλανήτη. Διαφορετικά ο κόσμος θα είχε μείνει στάσιμος στην εποχή του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, λίγο πριν ή κάποιον αιώνα μετά. Έτσι και τα σέττερ θα δίνουν καλύτερες γενιές όσο θα υπάρχουν παθιασμένοι σαν τον Remo Loui.

Η αρχή δεν ήταν εύκολη, όμως όπως σε όλα τα μεγάλα πάθη, και η κυνοφιλία είναι μεγάλο πάθος, η επιτυχία έρχεται αργά ή γρήγορα ειδικά όταν έχεις το μαγικό άγγιγμα του Remo Loui.

Υπάρχουν κυνόφιλοι που ανακαλύπτουν την κυνοφιλία σε ώριμη ηλικία, όταν πια η κάθε συγκίνηση μοιάζει να είναι απαγορευμένη. Και υπάρχουν και εκείνοι που έχουν φτάσει σ` αυτή την ηλικία περπατώντας ένα δρόμο στρωμένο από ενθουσιασμό αλλά και από πολλές ή λίγες ικανοποιήσεις, Ο Remo Loui άρχισε την διαδρομή της κυνοφιλικής του ελπίδας όταν ήταν 15 ετών. Διηγείται με χαμηλή φωνή και με σεμνότητα που έχουν οι αυθεντικοί μεγάλοι όταν μιλάνε για τον εαυτό τους. Γιατί είναι δύσκολο να βρεθεί στην Ευρώπη κάποιος που να φτάνει στα επίπεδα του Remo Loui. Τουλάχιστον στα Αγγλικά Σέττερ.

Κέρδισε όλους τους τίτλους από κριτές που πέρασαν στην ιστορία. Υπάρχουν στο βιογραφικό του κυνοτροφείου «della Bassana» τουλάχιστον 13 τίτλοι Πρωταθλητών Ευρώπης, 50 Διεθνών Πρωταθλητών, 160 Πρωταθλητών Ιταλίας, τουλάχιστον 15 απόλυτοι Πρωταθλητές, 2 Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, ενώ ο Remo Loui ανέβηκε στο θρόνο του καλύτερου εκτροφέα σέττερ στην εκατονταετηρίδα του ENCΙ (Ιταλικός Κυνολογικός Όμιλος).

Να θυμάται όλους τους τίτλους είναι δύσκολο ειδικά για όποιον είναι υπηρέτης της φυλής, γιατί είναι λίγο ποιητής και δεν αγαπάει να βάζει στο σωρό τις επιτυχίες και να κάνει την σούμα. Αυτό το αφήνει για αργότερα όταν θα είναι δυνατό και αν είναι δυνατό στους κληρονόμους ή στους βιογράφους. Ο υπηρέτης της φυλής ποτέ δεν τελειώνει. Ο Remo Loui προτιμάει να διηγείται μέσο των σκυλιών του, και είναι σαν να γράφει ποιήματα ή κάτι παρόμοιο.

– Τι αισθάνεται κάποιος όταν έχει τόση επιτυχία;

«Υπάρχει μεγάλη ικανοποίηση, και τίποτε άλλο, γιατί δεν μπορείς να κάθεσαι μπροστά σε ένα καθρέπτη. Πρέπει να πας μπροστά και πάντα με μεγαλύτερη προσπάθεια. Είμαι πεπεισμένος ότι μια σωστή δουλειά κάποτε αναγνωρίζεται και είναι λογικό που δεν μπορώ να σταματήσω. Όταν φτάνεις στην νίκη και ανεβαίνεις στο βάθρο με ένα πρωταθλητή πρέπει να σκέφτεσαι αν θα έχεις έναν άλλο σκύλο που θα σου επιτρέψει να ξανανέβεις εκεί που είσαι τώρα. Και αν δεν έχεις τον σκύλο και δεν θέλεις να κατέβεις, πρέπει να τον δημιουργήσεις. Βλέπεις, τα σκυλιά είναι σαν τα έργα τέχνης που ο καθένας δημιουργεί. Είναι αυτονόητο πως χρειάζεται διαίσθηση, ικανότητα και λίγη τύχη. Όμως τα σκυλιά το επαναλαμβάνω, είναι σαν έργα τέχνης».

– Και εσύ πως δημιουργείς τα δικά σου;

« Έχω τις γενεαλογίες μου και προσπαθώ να βρίσκω τρόπο να διαιωνίζω τα χαρακτηριστικά αλλά και να εξαλείφω τα ελαττώματα των δυο γονιών. Θα έλεγα πως δεν είναι εύκολο μα είναι ένα καθήκον ερεθιστικό. Είναι σαν να δημιουργείς ζωές. Χρειάζεται να αφοσιώνεσαι σοβαρά και μετά από τόσα πολλά χρόνια και τόση εμπειρία δεν είμαι σίγουρος, δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι βρίσκει τον στόχο. Πρέπει να περιμένεις το πέρασμα του χρόνου και τα νέα σου σέττερ θα δώσουν την απάντηση.

-Λέγεται ότι σήμερα υπάρχουν δύο φυλές από σέττερ. Για κυνήγι και για εκθέσεις. Και ακόμα υπάρχουν τα σέττερ μεγάλης Έρευνας και…θα έπρεπε να είναι μια τρίτη φυλή.

Η συζήτηση μοιάζει να γίνεται πολύπλοκη. Ας προσπαθήσουμε να την απλοποιήσουμε. Πρώτα απ` όλα υπάρχει ένα στάνταρ στο οποίο πρέπει να αναφερόμαστε. Trialer γεννιούνται κάθε τόσο και είναι πραγματικά λίγα. Τελικά τα κυνηγόσκυλα είναι πολλά. Θα έλεγα ότι απ` όλη αυτή την ποικιλία αναδύεται το θαύμα της φυλής. Δεν πρέπει να φαίνεται παράξενο ότι ένα κυνηγόσκυλο μπορεί να είναι εξαίρετο στην έκθεση. Συμβαίνει συχνά όμως να μην είναι εξαίρετο όταν είναι προϊόν κακών επιλογών ή όταν ο κυνηγός δεν το φροντίζει, δεν περιποιείται το τρίχωμα του ή ο σκύλος είναι φοβισμένος από κακή μεταχείριση. Μα από αυτό που λέμε μέχρι να λέμε ότι υπάρχουν δύο φυλές ή όπως εσύ θα ήθελες να θέτεις μέχρι και τρεις, μου φαίνεται ένα βήμα πολύ μεγάλο, ένα βήμα στο χάος. Τα σέττερ μου, αφήστε με να το πω, είναι πολύ ωραία αλλιώς δεν θα είχανε κερδίσει τόσους τίτλους και είναι και ικανά γιατί στους αγώνες η επωνυμία della Bassana συνεχίζει να επιβάλλεται. Και έπειτα είναι πολλοί κυνηγοί που μου γράφουν ενθουσιασμένοι. Αυτή είναι η απόδειξη πως υπάρχει μόνο ένα σέττερ.

– Τι συμβουλεύεις για την επιλογή ενός κουταβιού;

Πρώτα απ` όλα μελετώ τις γενεαλογίες των γονιών, έπειτα εξετάζω τα κουτάβια που πρέπει να είναι τουλάχιστον δύο μηνών και παρατηρώ τις αναλογίες τους, αν και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ερμηνευτεί. Σημαντικές θεωρώ τις γωνιώσεις μπροστά και πίσω. Θα έλεγα γενικά πως το περιθώριο λάθους μειώνεται αρκετά όταν την επιλογή την κάνει ένα πραγματικά έμπειρο μάτι. Μην εμπιστεύεστε την αγορά κουταβιού ταχυδρομικώς ή μέσω τηλεφώνου αν δεν γνωρίζετε τον κυνοτρόφο. Λέω πάντα στους πελάτες μου να κάνουν την θυσία ενός ταξιδιού. Πρώτα απ` όλα είναι ευχάριστο, γνωριζόμαστε, συζητάμε και τελικά διαλέγουν καλύτερα έτσι. Επιστρέφοντας στο σπίτι μαζί με το κουτάβι αρχίζετε με τον καλύτερο τρόπο την περιπέτεια της ζωής και για τους δύο.

– Πότε είναι σωστό να αρχίσει κανείς την εκπαίδευση;

Στον ιδιώτη, στον ερασιτέχνη συμβουλεύω να αρχίζει η εκπαίδευση όταν ο σκύλος είναι πέντε μηνών. Έχουμε έτσι τη δυνατότητα να μεγαλώνουμε και να μαθαίνουμε μαζί, και θα ήταν παράλογο να το αρνηθούμε. Ο άνθρωπος μαθαίνει από τον σκύλο και ο σκύλος από τον άνθρωπο. Χτίζεται έτσι η σχέση. Δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Και σ` αυτή την εκπαίδευση που αρχίζει από πέντε μηνών πρέπει να περπατήσουμε σιγά- σιγά χωρίς ακούσια τρεξίματα και βιασύνη. Τον χρόνο που νομίζουμε πως κερδίζουμε με μια βιαστική και πιεστική εκπαίδευση τον χάνουμε στην πορεία. Παρακαλώ πάντα τους κυνόφιλους να έχουν πραγματική αγάπη για το σκύλο τους.

– Θα συμβουλεύατε την αγορά ενός ενήλικου σκύλου;

Εξαρτάται από το τι θέλει κανείς. Όποιος εκτρέφει ο ίδιος το σκύλο του ή το αγοράζει από κουτάβι το χαίρεται με όλες του τις αισθήσεις και οι πρώτες απογοητεύσεις στο βιβλίο των αναμνήσεων θα μοιάζουν ευχάριστες. Με το κουτάβι αρχίζεις μαζί του την μεγάλη περιπέτεια του κυνηγίου πολύ πριν μπορέσεις να βγεις στο κυνήγι μαζί του με όπλο. Και το κυνήγι δεν είναι μόνο το όπλο. Η αγορά ενός ενήλικου σκύλου πρακτικά σημαίνει ότι το χρησιμοποιείς αμέσως και θα το συμβούλευα σ` αυτούς που δεν έχουν χρόνο ή σ` αυτούς που δεν θέλουν να χάσουν χρόνο και νοιάζονται για το βάρος του σακιδίου. Όπως βλέπεις είναι δυο διαφορετικά σκεπτικά. Είναι άσκοπο να πούμε ποιο είναι το προτιμότερο και καλύτερα είναι να φροντίζουμε μα μην κάνουμε κάποιο λάθος σε κάθε περίπτωση.