Φωτογράφος ταξίδεψε στην Μογγολία για να καταγράψει τους αετοκυνηγούς των βουνών Αλτάι
Ο φωτογράφος και δημοσιογράφος Asher Svidensky ταξίδεψε στη Μογγολία για να καταγράψει με τον φωτογραφικό του φακό τους κυνηγούς με αετούς που ζουν στη δυτική περιοχή της χώρας.
Ο Svidensky ταξίδεψε στα σπάνιας φυσικής ομορφιάς βουνά Αλτάι, που εκτείνονται από την Σιβηρία μέχρι την έρημο Γκόμπι στην Μογγολία, για να «αιχμαλωτίσει» με τον φωτογραφικό του φακό τους κυνηγούς της περιοχής, που αντί για όπλο, εξασκούν την πανάρχαια τέχνη του κυνηγιού με αετό!
Η τέχνη του κυνηγιού με αετό υπάρχει στην περιοχή εδώ και 4.000 χρόνια και την ασκούν κυρίως, κυνηγοί από το Καζακστάν και την Κιργιζία.
Σήμερα ωστόσο ο αριθμός των κυνηγών έχει μειωθεί σημαντικά.
Περίπου 400 κυνηγοί είναι αυτοί που συνεχίζουν να εξασκούν αυτή την τεχνική κυνηγιού και μεταξύ αυτών υπάρχει και μία νεαρή κοπέλα, η 13χρονη Asholpan, η οποία είναι κόρη ενός ιδιαίτερα διάσημου κυνηγού από το Καζακστάν.
Οι καλά εκπαιδευμένοι αετοί κυνηγούν συνήθως αλεπούδες, μικρά ζώα, μεταξύ των οποίων και μικρούς λύκους, ενώ ο δεσμός που έχουν με το αφεντικό τους είναι συγκινητικός.
Καθώς οι αετοί ζουν περίπου 40 χρόνια κατοικούν στο ίδιο σπίτι με τον ιδιοκτήτη τους και, όταν εκείνος πεθαίνει, σύμφωνα με την παράδοση, αετός και κυνηγός θα συναντηθούν και πάλι σε κάποια άλλη ζωή.
Τα περισσότερα παιδιά, λέει ο Asher Svidensky, είναι ελαφρώς τρομοκρατημένα στην θέα των τεράστιων χρυσών αετών.
Τα αγόρια του Καζακστάν ωστόσο στη δυτική Μογγολία αρχίζουν να μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν τα τεράστια πουλιά για να κυνηγήσουν αλεπούδες και λαγούς από την ηλικία των 13, όταν οι αετοί κάθονται με όλο τους το μεγαλοπρεπές βάρος στα ασχημάτιστα ακόμα χεράκια τους.
Ο Svidensky, φωτογράφησε πέντε αγόρια κατά την εκμάθηση των περίτεχνων δεξιοτήτων που απαιτεί το κυνήγι με έναν χρυσό αετό αλλά και την μικρή Asholpan.
«Το να βλέπω την Asholpan με τον αετό ήταν εκπληκτικό. Είναι ένα μεγάλο και τρομακτικό πουλί, ξέρετε. Δεν είναι χαρακτήρας της Disney. Είναι ένας δολοφόνος. Χρειάζεται πολύ κουράγιο και δύναμη για να κυνηγήσεις με αυτό τον τρόπο».
«Ήταν πολύ άνετη μαζί του, ένοιωθε ισχυρή και παντοδύναμη μην έχοντας τον παραμικρό φόβο προς το τεράστιο αρπακτικό».
Το κυνήγι με αετούς γίνεται συνήθως τον χειμώνα, όταν η θερμοκρασία πέφτει στους -40C.
Οι κυνηγοί ανεβαίνουν σε κάποια κορυφογραμμή ώστε να έχουν εξαιρετική θέα για πολλά μίλια τριγύρω.
Οι κυνηγοί εργάζονται σε ομάδες.
Όταν για παράδειγμα εντοπίζουν μια αλεπού οι αναβάτες καλπάζουν προς την κατεύθυνση της για να την αναγκάσουν να κινηθεί σε ανοιχτή περιοχή, ενώ παράλληλα ένας κυνηγός απελευθερώνει τον αετό.
Αν ο πρώτος αετός «αστοχήσει», αμέσως ένας δεύτερος απελευθερώνεται.
Η ικανότητα του κυνηγιού με αετούς, λέει ο Svidensky έγκειται στην αξιοποίηση μιας απρόβλεπτης δύναμης της φύσης.
«Δεν ελέγχουν πραγματικά τον αετό. Είναι θέμα της φύσης τι θα κάνει ο αετός. Θα τα καταφέρει; Θα φέρει το θήραμα πίσω στον κυνηγό;»
Οι αετοί δεν μεγαλώνουν σε αιχμαλωσία αλλά οι κυνηγοί τους παίρνουν από τις φωλιές του σε νεαρή ηλικία.
Επιλέγονται τα θηλυκά αετόπουλα, τα οποία διαθέτουν πάντα μεγαλύτερο μέγεθος από τα αρσενικά. Ένας θηλυκός ενήλικας αετός μπορεί να φτάσει σε βάρος τα 7 κιλά ενώ το άνοιγμα των φτερών του αγγίζει τα 230 εκατοστά.
Μετά από πολλά χρόνια στην υπηρεσία του κυνηγού, κάποιο ανοιξιάτικο πρωινό ο κυνηγός απελευθερώνει τον αετό του για τελευταία φορά, αφήνοντας του ένα φρεσκοσφαγμένο πρόβατο ως αποχαιρετιστήριο δώρο.
«Με αυτό τον τρόπο οι κυνηγοί του Καζακστάν βεβαιώνονται ότι οι αετοί επιστρέφουν πίσω στη φύση δυνατοί και χορτάτοι, για το καλό των μελλοντικών γενεών», λέει ο Svidensky.
Πηγή: http://www.dinfo.gr/
Related Posts
Η αισθητική στην κυνηγετική φωτογραφία… →
Τζερόνιμο: Ο τελευταίος ινδιάνος αρχηγός των Απάτσι →
Γυναίκες προϊστορικοί κυνηγοί: Οι αποδείξεις που καταρρίπτουν έναν μύθο →
