σπανιελ

Published on 2 Σεπτεμβρίου, 2016 | by Kynoclub

0

SPANIEL! Σκυλιά παντός θηράματος, καιρού & κυνηγού!

κείμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

 

Υπάρχει μια σημαντική μερίδα κυνηγών οι οποίοι κυνηγούν όλα τα θηράματα και σε όλα τα εδάφη ανάλογα με την εποχή και τις καιρικές συνθήκες, αδιαφορώντας αν αυτό «φοράει»… πούπουλα ή τρίχωμα.

Σίγουρα κι αυτό το… είδος κυνηγιού έχει το ενδιαφέρον του. Γιατί ο κυνηγός παντός καιρού και παντός εδάφους δεν έχει συνήθως να αντιμετωπίσει τις αναποδιές ή τη… μιζέρια σε θηράματα, που πολλές φορές κάνουν κάποιες χρονιές να μοιάζουν άδειες. Για σκεφτείτε π.χ. κάποια   χρονιά, την οποία οι μπεκατσοκυνηγοί  θυμούνται ως την πιο φτωχή. Όταν λοιπόν έχεις έναν προσδιορισμένο και οριοθετημένο κυνηγετικό προσανατολισμό, είναι λογικό να μην μπορείς εύκολα να πας σε εναλλακτικές λύσεις και σε διαφορετικά κυνήγια. Τουλάχιστον όσο επιτυχημένα θα γίνονταν αν…

springer1

 Σκύλοι για γενικό κυνήγι

Γενικό κυνήγι, λοιπόν, και σε ό,τι αφορά το όπλο αρκεί συνήθως η αλλαγή των τσοκ. Σε ό,τι όμως αφορά τον σκύλο, τα πράγματα δεν είναι και τόσα απλά, εκτός αν αφήνοντας τις μπεκάτσες για να κυνηγήσεις τσίχλες αφήσεις και το πόιντερ στο σπίτι. Επειδή όμως κυνήγι χωρίς σκυλί είναι μισό κυνήγι, μήπως όσοι κυνηγάμε όλα τα θηράματα και δεν είμαστε κολλημένοι σε ένα μόνο είδος θα έπρεπε να δούμε με περισσότερο ενδιαφέρον τα Σπάνιελ;

Αν μπορούσαμε κάποια στιγμή να αφήσουμε στην άκρη την εμμονή όλων μας με τους σκύλους φέρμας ή τους ιχνηλάτες και κοιτάζαμε και λίγο πιο… χαμηλά στο κυνολογικό πάνθεον των φυλών, θα εκτιμούσαμε τη χρησιμότητα των Σπάνιελ στο γενικό κυνήγι.

Κόκερ και Σπρίνγκερ είναι οι κυριότεροι και πλέον γνωστοί εκπρόσωποι της οικογένειας των Σπάνιελ.

Το κυριότερο προσόν -ή μειονέκτημά τους, ανάλογα με το πώς θα το πάρει κανείς- είναι ότι δεν φερμάρουν. Κατά τα άλλα, μπορούν να κάνουν όσα κάνει ένας «κανονικός» σκύλος φέρμας. Σαφώς πιο σιγανά και πιο κοντινά. Αυτό δεν είναι μειονέκτημα και αντίθετα θεωρείτε  πλεονέκτημα. Ας αφήσουμε στην άκρη και το κόστος των… μπίπερ, που στην περίπτωση των Σπάνιελ είναι ένα άχρηστο αξεσουάρ.

springer1

  Τρόπος εργασίας

Ας εξετάσουμε, λοιπόν, τον τρόπο εργασίας τους, καθώς και για ποιο λόγο μπορεί να είναι χρήσιμα στον Έλληνα κυνηγό. Πρώτα απ’ όλα η βασική τους διαφορά, όπως είπαμε, είναι πως δεν φερμάρουν, κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να χαλάσει η φέρμα τους αν τα πάρουμε στις τσίχλες, στις φάσσες και στα παπιά. Και σ’ αυτά τα κυνήγια είναι πολύ χρήσιμα και απαραίτητα λόγω του τέλειου απόρτ τους.

Κατά τα άλλα, η έρευνά τους θυμίζει σκούπα και γίνεται σε μια ακτίνα 30 περίπου μέτρων από τον κυνηγό. Οι πιο μακρινές αποστάσεις στην έρευνα είναι επιζήμιες καθώς, όπως είπαμε, αυτοί οι σκύλοι δεν φερμάρουν, οπότε δεν είναι χρήσιμοι στο τουφέκι όταν απομακρύνονται πέρα από την εμβέλεια του όπλου.

Η έρευνά τους λοιπόν θυμίζει σκούπα και σάρωμα του εδάφους, με αποτέλεσμα δύσκολα να μείνει πίσω θήραμα, όπως συμβαίνει πάμπολλες φορές με τα…. ταχύπλοα σκυλιά φέρμας, τουλάχιστον εκείνα των βρετανικών φυλών. Η κοντινή έρευνα, βέβαια, συνεπάγεται και περισσότερο περπάτημα για τον κυνηγό -κι αυτό ίσως είναι αρκετά κουραστικό, ιδιαίτερα στο κυνήγι της πέρδικας.

Στο κυνήγι της πέρδικας, όμως, έρχονται και τα… λαχεία. Και λαχείο εννοούμε τον λαγό! Γιατί λαχείο θεωρείται ένας λαγός στο σακίδιο των πουλοκυνηγών. Να λοιπόν μια ακόμα χρησιμότητα των Σπάνιελ έναντι των σκύλων φέρμας. Έχουν περισσότερες πιθανότητες να βγάλουν τον (ίδιο) λαγό σε σχέση με ένα πόιντερ ή ένα σέττερ. Κι αυτό συμβαίνει λόγω του σαρώματος του εδάφους. Ο λουφαγμένος λαγός σπάνια θα περάσει απαρατήρητος από ένα Σπάνιελ, που δεν θεωρεί… ντροπή να βάλει τη μύτη του στο πουρνάρι ή στο έδαφος.

Και αφού δεν είναι ντροπή αλλά καθήκον να βάλει τη μύτη του στα πυκνά και στο έδαφος, η μπεκάτσα είναι μέσα στις ειδικότητες των Σπάνιελ. Το μικρό του σώμα το διευκολύνει να χώνεται ακόμα και στο μικρό «τούνελ» που αφήνουν οι αγριοτριανταφυλλιές, οι κουμαριές και τα πουρνάρια. Χώρια η ιχνηλασία στον ντορό που αφήνουν αυτά τα πουλιά όταν βόσκουν στο καθαρό και στη συνέχεια βρίσκουν καταφύγιο στο «ντυμένο».

Όσο για τα ορτύκια, το κατ’ εξοχήν θήραμα που προσπερνάμε, το Σπάνιελ δεν θα κάνει λάθος. Ιδιαίτερα στα τριφύλλια και στα κατσάβραχα. Εδώ βέβαια αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της ζέστης, καθώς επηρεάζεται στον ίδιο βαθμό με τα υπόλοιπα μακρύτριχα σκυλιά.
springer3

Μπεκατσόσκυλα

Είμαι βέβαιος πως οι περισσότεροι αναγνώστες διαβάζοντας τα παραπάνω θα χαμογελούν. Ίσως, μάλιστα, να έχουν δίκιο. Θεωρητικά, λοιπόν, τα Σπάνιελ είναι εξαιρετικά κυνηγόσκυλα και θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται από την πλειονότητα των κυνηγών που ασχολούνται με το γενικό κυνήγι.

Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Κι αυτό έχει την εξήγησή του. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να παραδεχτούμε πως θεωρείται… μπανάλ να βγεις στον κυνηγότοπο με τέτοιο σκύλο. Θα σε κοιτάνε όλοι με …οίκτο για την αμάθειά σου και αμέσως θα σε απορρίψουν ως άσχετο και πολέμιο της μεγάλης έρευνας.

Αν όμως όλα αυτά σας αφήνουν αδιάφορο και ανήκετε στην κατηγορία των κυνηγών οι οποίοι δεν λένε «όχι» στα θηράματα που φέρνει κάθε καινούργιος μήνας, μη… μασάτε και ρίχτε το στα Σπάνιελ. Εντούτοις, αν και από τα χέρια του γράφοντος έχουν περάσει και Κόκερ και Σπρίνγκερ, έχω εμμονή με τα Αγγλικά Σέττερ. Όμως πάντα θα ήθελα να έχω και ένα Σπρίνγκερ Σπάνιελ.

Ίσως πέρα από τη θεωρία, την ωφελιμότητα και τη χρησιμότητα στο κυνήγι, είναι και θέμα χημείας η σχέση μας με μια φυλή. Στη δική μου περίπτωση συμβαίνει ακριβώς αυτό.

Και κάτι τελευταίο που πρέπει να έχουν υπό ψη τους όσοι επιλέξουν να πάρουν ένα Σπάνιελ. Τις ωτίτιδες που παθαίνουν πολύ συχνά…


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας