Published on 19 Οκτωβρίου, 2016 | by Kynoclub

Μας …φάγανε τα αγριοκούνελα!

κείμενο-Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Αν δεν έχετε ασχοληθεί ποτέ με το κυνήγι των αγριοκούνελων και θέλετε να πάρετε κάποια γεύση, πεταχτείτε μέχρι τη Λήμνο και θα γυρίσετε… φορτωμένοι. Παντού κουνέλια! Στους δρόμους, στα χωράφια, στα μποστάνια, στις αυλές και όπου μπορεί να βάλει το μυαλό του ανθρώπου.

Πριν 4-5 χρόνια βρεθήκαμε στην Λήμνο. Η πρώτη μέρα, λοιπόν, μας βρήκε να κυνηγάμε πέρδικες και αγριοκούνελα ταυτόχρονα. Τις πέρδικες ούτε καν τις είδαμε, μια και κάποιοι άρχισαν μια ώρα πριν ξημερώσει να τουφεκάνε κουνέλια, οπότε τα πουλιά φρόντισαν να εξαφανιστούν ποδαρώνοντας μέσα στο σκοτάδι.Σε μια εβδομάδα κυνηγίου, μια παρέα των δυο-τριών ατόμων μπορεί να γυρίσει με εκατοντάδες αγριοκούνελα. Ενδεικτικό της αφθονίας του… Oryctolagus cuniculus -όπως είναι το επιστημονικό του όνομα- είναι και η εμπορευματοποίησή του. Είναι το μοναδικό θηραματικό είδος που επιτρέπεται όχι μόνο η αγοραπωλησία του, αλλά και η νυχτερινή θήρα του, με ειδική άδεια φυσικά.

Έτσι μετά από κάνα δυο ώρες…δήθεν περδικοκυνηγίου και εγκράτειας, αρχίσαμε και εμείς τις τουφεκιές στα κουνέλια, που μας είχαν σπάσει τα νεύρα με τα συνεχή ξεπετάγματά τους. Όμως, οι καλές ώρες του ξημερώματος είχαν περάσει. Παρ’ όλα αυτά το κυνήγι ήταν πλούσιο και η «κάρπωση» βάρυνε όσο ποτέ άλλοτε στα σακίδιά μας.

Tο βράδυ…

«Μας έχουν φάει τα κουνέλια! Δεν μπορούμε ούτε την αυλόπορτα να ανοίξουμε», μας λέει αγανακτισμένος κάποιος χωρικός που συναντήσαμε έξω από το σπίτι του. «Να έρχεστε πιο τακτικά και να φέρετε και άλλους», συμπλήρωσε όταν κατάλαβε ότι είμαστε «ξένοι». Παντού κουνελότρυπες και κακαράντζες που έμοιαζαν σαν να έχουν σκορπιστεί με το φτυάρι, «περικύκλωναν» το σπίτι του ταλαιπωρημένου χωρικού, που μάλλον δεν πιστεύει ότι υπάρχει ελπίδα να γλιτώσει το μικρό του μποστάνι από τα δόντια των τρωκτικών..Ένα βράδυ βγήκαμε για… χάζι (και όχι για κυνήγι) με προβολείς. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό! Παντού γύρω από τις «όχθες» των δρόμων ξεπετάγονταν κουνέλια κάθε μεγέθους. Ο προβολέας που τα ακολουθούσε τα καθήλωνε, οπότε μπορούσες να τα πιάσεις ακόμα και με τα χέρια. Από την 1η Οκτωβρίου και έπειτα επιτρέπεται το νυχτερινό κυνήγι με ειδική άδεια από το δασαρχείο. Συνεργεία κυνηγών με την εποπτεία του Κυνηγετικού Συλλόγου και της θηροφυλακής κάνουν τακτικές νυχτερινές εξορμήσεις, προσπαθώντας να ελέγξουν την πληθυσμιακή έκρηξη του μικρού θηλαστικού, αλλά όλη αυτή η προσπάθεια μοιάζει σαν… ασπιρίνη σε μια βαριά αρρώστια.

Μάστιγα και μεροκάματο

Ενδεικτικό της απελπισίας από τις καταστροφές των αγριοκούνελων είναι η λύση (;) που βρήκαν κάποιοι αγρότες σε ένα χωριό, σκορπώντας… δηλητηριασμένα δημητριακά! Αυτή η ενέργεια ξεσήκωσε σάλο στο νησί, μια και μέσω της τροφικής αλυσίδας δημιουργήθηκε μεγάλος κίνδυνος για ζώα και ανθρώπους. Για μέρες τα τοπικά μέσα ενημέρωσης είχαν αυτό το γεγονός ως πρώτο θέμα. Ευτυχώς, οι άγνωστοι που έκαναν αυτή την…απονενοημένη ενέργεια κατάλαβαν ότι τα δηλητήρια δεν είναι λύση και η ενέργεια δεν επαναλήφθηκε.

Όμως αν για τους πολλούς τα κουνέλια είναι μάστιγα, για κάποιους άλλους είναι «μεροκάματο». Κάποιοι στο νησί βγάζουν μεροκάματο από τα αγριοκούνελα, αφού η τιμή που πωλούνται είναι πέντε ευρώ το κομμάτι, ενώ εκτός νησιού αυτή η τιμή διπλασιάζεται και… πενταπλασιάζεται.