Λαγός! Οι πληροφορίες από τις βερβελιές!

κείμενο:Λάζαρος Ευθυμιόπουλος

φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Τα… “ανιχνευτικά” για την ύπαρξη ή όχι λαγών σε μια συγκεκριμένη περιοχή δεν χρειάζονται οπωσδήποτε σκύλο για να τα κάνει κανείς…

Οι διαδρομές πάνω … κάτω σε έναν χωματόδρομο του βουνού ή οι επισκέψεις σε κάποιες λάκκες και συγκεκριμένα ξέφωτα, μπορούν να μας δώσουν αρκετές πληροφορίες για τους λαγούς της περιοχής.

Τις περισσότερες μάλιστα από αυτές τις “πληροφορίες” για τον αριθμό και το…μέγεθος των “αυτιάδων” που κυκλοφορούν και γιατακιάζουν στα πέριξ θα τις αντλήσουμε… από τις βερβελιές!

Αυτό τουλάχιστον κάνω εγώ σε κάθε τέλος κυνηγετικής περιόδου και οπωσδήποτε 1-2 φορές πριν από την έναρξη της νέας περιόδου, σε εκείνους τους κυνηγότοπους που δεν επιτρέπεται η εκγύμναση σκύλων, αλλά και όπου δεν θέλω να… ανησυχήσω τους λαγούς που πρόκειται αργότερα να κυνηγήσω.

Μια κακαράντζα έχει πάνω της ένα πλήθος πληροφοριών! Η στρογγυλή είναι του θηλυκού και η ωοειδής του αρσενικού λαγού…

Το μέγεθός της όμως έχει να κάνει με τα χρόνια του λαγού και όχι με το φύλο του, ενώ δεν παρέχει καμία πληροφορία για το μέγεθος του λαγού όταν είναι σε διάμετρο περίπου ενός εκατοστού. Οσο και να μεγαλώσει σε χρόνια ο λαγός, η βερβελιά από ένα σημείο και πέρα μένει πλέον σταθερή σε μέγεθος. Η μικρή και ακανόνιστη σε σχήμα είναι γενικά ενός φετινού λαγού που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα… Συνήθως είναι πολύ πράσινη, γιατί το ζώο προτιμά βλαστούς αγριάδας ή άλλων μικρών χορταριών, καθώς έτσι παίρνει μαζί και το νερό που του είναι απαραίτητο αυτή την εποχή.

Τα χρώματα….

Η καφετιά, που με δυσκολία ξεχωρίζουμε τη “φρεσκάδα” της, μαρτυράει κάποιο λαγό που προτιμά την ξερή καλαμιά του σιταριού ή της βρώμης που είναι υψηλή σε θρεπτική αξία… Επιπλέον όμως μας λέει ότι ο λαγός αυτός παίρνει το νερό που του είναι απαραίτητο από πηγή ή ποτίστρα.

Οσο πιο γυαλιστερή είναι αυτή η καφετιά “κακαράτζα” τόσο πιο πρόσφατη είναι! Αυτό όμως δυσκολευόμαστε για ευνόητους λόγους να το διακρίνουμε όταν για μέρες φυσάει βοριάς, που ξεραίνει γρήγορα τα πάντα…

Αν η βερβελιά κολλάει στην παλάμη από τον ιδρώτα μας είναι πολύ φρέσκια. Αν όχι, είναι παλιά και η επιφάνειά της άγρια.

Η πράσινη – σκούρα κακαράντζα δείχνει ότι ο λαγός έχει φάει πολλή πρασινάδα και καρπούς άγριων ή ήμερων δένδρων. Αν οι βερβελιές είναι διάσπαρτες στον δρόμο, το πιο σίγουρο είναι πως ο λαγός θα είναι “πιασμένος” μακριά, ενώ αν είναι πολλές μαζί, το γιατάκι θα βρίσκεται κάπου πολύ κοντά και μάλλον θα πρόκειται για θηλυκό λαγό…

Τεχνάσματα…

Συνήθως πολλές βερβελιές θα βρούμε δίπλα ή κάτω από ξερά κλαδιά που βρίσκονται πεσμένα μέσα σε λάκκες ή κάτω από χαμηλά δενδράκια που δεν υπερβαίνουν τα 50 εκατοστά σε ύψος.

Συνήθως πολλές βερβελιές θα βρούμε δίπλα ή κάτω από ξερά κλαδιά που βρίσκονται πεσμένα μέσα σε λάκκες ή κάτω από χαμηλά δενδράκια.

Σε αυτά τα “ανιχνευτικά” άνευ σκύλου, υπάρχουν κάποια τεχνάσματα στα οποία μπορούμε να καταφύγουμε οι ίδιοι, ώστε να αναγκάσουμε τον λαγό να αφήσει διακριτά “σημάδια”!

Αν θέλουμε π.χ. να δούμε μήπως κάποιος λαγός περνάει έναν ύποπτο δρόμο, μπορούμε να στήσουμε μόνοι μας εκεί… ένα “σημείο ελέγχου”: τοποθετώντας 2-3 πέτρες ή ένα μικρό κλαδί στη στροφή του δρόμου, θα έχουμε πολλές πληροφορίες από τον λαγό μετά από 3-4 ημέρες. Αν περνάει λαγός από εκείνο το σημείο, θα στηθεί εκεί οπωσδήποτε.

Να θυμάστε ότι, αν βρείτε ξερές κακαράντζες σε σημείο που έχει αγριάδα, τότε ο λαγός πέρασε τη νύχτα και από καλαμιά που είναι εκεί κοντά (και το αντίθετο).

Μην τον βάζετε σε υποψίες…

Οσο πιο ήσυχος και… ανυποψίαστος είναι ο λαγός τόσο πιο εύκολος είναι στο κυνήγι του. Λαγοί που δεν ενοχλήθηκαν από τα “εκπαιδευτικά” με τους σκύλους μέσα στο καλοκαίρι, έχουν προβλέψιμες αντιδράσεις και… ανταμείβουν τους υπομονετικούς!

Αυτός είναι ο κανόνας και σπάνια έχει εξαιρέσεις.

Είναι λανθασμένη τακτική να προσπαθούμε να εντοπίσουμε με σκύλο δίωξης τον λαγό ή τους λαγούς που πρόκειται να κυνηγήσουμε στην αρχή της σεζόν…

Ετσι τους… εκπαιδεύουμε καλά και κάθε φορά τους απομακρύνουμε όλο και περισσότερο από το “σακίδιο”!